ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΙ

Νομίζω ότι το Πολυτεχνείο θα έπρεπε να πάρει πλέον την θέση του ανάμεσα στις υπόλοιπες εθνικές εορτές. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη επέτειος που να "γιορτάζεται" πανδήμως, από όλες τις παρατάξεις και όλους τους Έλληνες, ο καθένας με τον τρόπο του, έτσι όπως έχει εγγραφεί πλέον στο συλλογικό ασυνείδητο μας.

Για τους αριστερούς είναι ο θρίαμβος της επανάστασης, για τους δεξιούς ένα ενοχλητικό συμβάν που τους θυμίζει το άτακτο σπλάχνο τους την χούντα, για τους ακροδεξιούς απλά ένας μύθος παρόμοιος με αυτόν του ολοκαυτώματος.

Σήμερα,40 χρόνια μετά την μεταπολίτευση και αφού έχει καταρρεύσει πλέον το εθνικό κράτος της Ελλάδος, το "Πολυτεχνείο" ως γενιά/ιδέα/πρόσωπα, έτσι στον αχταρμά, αποτέλεσε το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι που φορτωνόταν όλες τις ασχήμιες των Ελλήνων ενώ οι ίδιοι παραμένουν άσπιλοι και πανέμορφοι. Πόσο ωραίο και βολικό, με μιας ξεχάστηκαν τα πάντα.

Ξεχάστηκε αμέσως ότι το 99% των Ελλήνων νοικοκυραίων μια χαρά βολεύτηκε με τους κολονέλους. Σήμερα πάνω στο στραγγαλισμένο κεφάλι του Πολυτεχνείου, όλοι αυτοί που κρύβονταν τότε, έπαιρναν θαλασσοδανειάκια ή έκαναν μπίζνες,διατρανώνουν την αντίστασή τους. Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.

Τιμάμε εξόχως τον Εθνάρχη με την εκ Παρισίων Αντίσταση στα μπιστρό του Σηκουάνα και φυσικά την Μελίνα που έμαθε στο διεθνές τζετ-σετ του φεστιβάλ των Καννών τι θα πει επανάσταση υπό τους ήχους των Παιδιών του Πειραιά που χρησιμοποιούσε και η ασφάλεια στη Μπουμπουλίνας για να καλύψει τους ήχους από τα βογκητά των κρατουμένων που τους μαλάκωναν το κρέας και τα κόκκαλα.

Η κατ' όνομα αριστερά που εκπροσωπεί ο Τσίπρας επιτέλους θεωρεί ότι έχει πλέον αποκτήσει την κρίσιμη μάζα μετά την πολιτική σχάση που προκάλεσε το Πολυτεχνείο και είναι εδώ έτοιμη να δικαιώσει το "ψωμί-παιδεία-ελευθερία". Από το λαό για το λαό και βοήθειά μας και πίσω φασίστες και σας φάγαμε.

Επιτέλους η δεξιά μπόρεσε να απενοχοποιηθεί για όλα, όσα έκανε από το 30 και μετά και να σκάσουν πλέον θρασύτατα μύτη τα φασιστοειδή ψευτοφιλελεύθερα μπουμπούκια της για να κουνάνε το δάχτυλο απέναντι σε μια υποτιθέμενη "αριστερά" που παρόλο που δεν διακυβέρνησε ποτέ εντούτοις φταίει για τα πάντα μέσω της ιδεολογικής πρωτοκαθεδρίας που εγκατέστησε μετά το Πολυτεχνείο. Στην πραγματικότητα απλά κουνάνε το μεσαίο δάχτυλο στον πασοκικό αντικατοπτρισμό τους στον καθρέφτη που τους κοιτάζει και λέει "μαζί τα φάγαμε", ενώ σε ένα τρίτο επίπεδο αντανάκλασης ο παππούς ταγματασφαλίτης από τα τάγματα του Πούλου και του Σούμπερτ χαμογελάει πονηρά.

Οι άμεσοι κλώνοι των συνταγματαρχών αρνούνται τα πάντα και με ελαφρό πονηρό "ορθολογικό" σιγοντάρισμα από τους δεξιούς και τους υποτίθεται φιλελεύθερους (που πρόκειται για εξευγενισμένους δεξιούς που ντρέπονται να το λένε) μετράνε αν οι νεκροί είναι 24 ή 23 και σε τι απόσταση σκοτώθηκαν από το Πολυτεχνείο. Προφανώς οι εξωτερικοί νεκροί δεν μετράνε και ο Ντερτιλής που έκανε σκοποβολή επί ζωντανών στόχων ήταν απλά ένας εθνικιστής ήρωας πολέμου που τον τσάτισαν τα αναιδή υποκείμενα που διαδήλωναν.

Στο κάτω κάτω ο προηγούμενος παππούς του καθρέφτη ήταν κοινός πρόγονος.

Τι καλά! Όλοι χαρούμενοι και πεντακάθαροι.

Όλοι δικαιωμένοι έναντι όλων.

Και το πορτραίτο όλο και ασχημαίνει....