Εμβατήριο για ...όποιον ακούει

Εμβατήριο

Πεινασμένοι Mινώταυροι
οι φάμπρικες στην πόλη
κι οι δραπέτες κομματιάζονται
στην εθνική.
- Ποιο αίμα λυπάστε σύντροφοι;

Σύριγγες ηρωίνης στα σκουπίδια
και ρόγχος καρκινοπαθών
απ' τα παράθυρα.
- Ποιον κόσμο ονειρεύτηκες
για μένα πατέρα;

Πουλάνε ζαρτιέρες για τραβεστί
και νάιλον δέρμα
για θύματα των ναπάλμ.
- Ποια κόλαση φοβάσαι
μη μας βρει αδέρφι;

Kομπιούτερς αρχειοθετούν
τις ανάσες μας
και πύραυλοι σημαδεύουν
τα όνειρά μας.
- Μάνα ,
είναι αλήθεια πως νικήσαμε τους ναζί;


Σήκωσ' τα μανίκια.
Ξεγύμνωσε την απελπισία σου
στο δρόμο
και πέσε στη φωτιά.
Δεν είσαι θύμα μιας περίστασης.
Όλα ήταν πάντα προγραμματισμένα.

Πέσε στη φωτιά.
Kανείς μην περιμένεις να σε σώσει.
Μόνο η φρίκη νικά τη φρίκη τους.

Δημήτρης Βάρος


Είναι η 2η φορά που δημοσιεύω το συγκεκριμένο ποίημα αλλά εκφράζει για μένα πολλά περισσότερα από όσα θα ήθελα και θα μπορούσα να πω με δεκάδες σελίδες.

Πόσο θα ήθελα να ίσχυε αυτό που έλεγε ο Αγγελάκας σε ένα τραγούδι του, ότι " ο χαμένος τα παίρνει όλα......"