Στρατηγικό βάθος αλλά για ποιους ;

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στα Ελληνικά το βιβλίο του υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου με τίτλο : ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ - Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ (εκδόσεις «Ποιότητα», μτφρ. Νικ. Ραπτόπουλου, σελίδες 845).

Πρόκειται για ένα βιβλίο θεωρητικά πασίγνωστο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ , το οποίο αποτελεί στην ουσία ολόκληρη την θεωρητική σκέψη του Αχμέτ Νταβούτογλου σχετικά με την θέση της Τουρκίας και τον ρόλο της στο παγκόσμιο στερέωμα. Ο νυν υπουργός εξωτερικών είναι ένας παγκοσμίου φήμης καθηγητής και θεωρητικός των διεθνών σχέσεων και της στρατηγικής. Είχε και την τύχη να κληθεί όλα αυτά τα πιστεύω του να τα εφαρμόσει και στην πράξη αφού ο Ερντογάν του ανέθεσε το τιμόνι του υπουργείου εξωτερικών από το 2003.
Για το συγκεκριμένο βιβλίο και τον συγγραφέα του έχει αναφερθεί προ πολλού ο sir Βασίλης Μαρκεζίνης , ο οποίος προειδοποίησε καιρό πριν ότι δεν έχουμε στο τιμόνι της εξωτερικής μας πολιτικής άτομα τα οποία να διαθέτουν όραμα και στρατηγική για το ρόλο της χώρας μας και γιαυτό αντιμετωπίζουμε κίνδυνο.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου είχε δώσει το στίγμα του πολύ καιρό πριν με την διδακτορική του διατριβή. Εναλλακτικά πρότυπα: O αντίκτυπος των ισλαμικών και των δυτικών κοσμοαντιλήψεων στην πολιτική θεωρία» (διαθέσιμη στα αγγλικά από το 1994) , η οποία και αυτή περιέργως είχε διαφύγει της προσοχής των δικών μας Think tank και παροικούντων το υπουργείο εξωτερικών.

Το βιβλίο το υποδέχτηκαν στη Ελλάδα με ανάμεικτα συναισθήματα και κριτικές . Η πρώτη κριτική που έγινε ευρέως γνωστή ήταν αυτή του κ. Γιανναρά στην Καθημερινή.
Η κριτική και οι θέσεις αυτές επικρίθηκαν ,από διάφορα Blog.
Ο Γιανναράς κατηγορήθηκε για τουρκολαγνεία και τουρκουμνολογία. Κατά την άποψή μου οι συγκεκριμένες κριτικές ήταν ίσως λίγο εκτός στόχου. Ενώ το θέμα μας θα έπρεπε να είναι οι απόψεις του Νταβούτογλου , το θέμα μας έγιναν οι απόψεις του Γιανναρά .Κατηγόρησαν τον Γιανναρά ότι εξυμνεί το όραμα των Νέο Οθωμανών και διέφυγε της προσοχής το ίδιο το όραμα. Το θέμα μας-κατά την γνώμη μου- δεν είναι αν κάποιοι αισθάνονται γοητευμένοι από την μεγαλοπρέπεια και το εύρος του Νεο -Οθωμανικού ονείρου και το αν θα ήθελαν και εμείς να είχαμε παρόμοια όνειρα , αλλά τα σημεία που αυτό το όνειρο μας επηρεάζει και μας βλάπτει.

Σε αντιδιαστολή ο κ. Παναγιώτης Ήφαιστος στο Αντίβαρο , αναλύει τα σημεία που θεωρεί πως υπεραπλούστευσε και αγνόησε ο κ. Γιανναράς και προτείνει έναν τρόπο ανάγνωσης του βιβλίου . Επίσης επικεντρώνει στα λάθη των σχεδιαστών την εξωτερικής πολιτικής μας και το πως απέτυχαν να αντιληφθούν ΄και να ερμηνεύσουν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.
Για μένα αποτελεί μια νηφάλια προσέγγιση και κριτική πάνω στο βιβλίο.
Θεωρώ επίσης πως οι απόψεις του Βασίλη Μαρκεζίνη για το συγκεκριμένο βιβλίο σχεδόν ένα χρόνο πριν έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και προσφέρονται για μια καλύτερη κατανόηση.
Επίσης θεωρώ πως όλοι όσοι ασχολούνται με τα εθνικά θέματα (ακόμα και εμείς οι ερασιτέχνες) θα πρέπει να μελετήσουν στο βαθμό που τους επιτρέπει ο χρόνος και το υπόβαθρό τους , το συγκεκριμένο βιβλίο.
Μας προσφέρεται μια σπάνια ευκαιρία .
Πόσες φορές ο βασικός αντίπαλος σου ανοίγει τα χαρτιά τους και σου λέει τι σκέφτεται και ποιος είναι ο στόχος του ;
Μην περιμένετε όμως εύκολες απαντήσεις και τυφλοσούρτες .
Στο σκάκι όλα τα κομμάτια είναι ορατά , παρόλα αυτά εκεί χωράει η μεγαλύτερη μπλόφα και εξαπάτηση.