Ορισμός της λέξης και της συμπεριφοράς "λαμόγιο"

Από το : Ας μιλήσουμε επιτέλους

Η λέξη «λαμόγιο» σημαίνει εξαπατώ κάποιον. Οι φέροντες την ιδιότητα του απατεώνα βρίσκονται παντού, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλα τα επαγγέλματα, μέχρι και στο διαδίκτυο. Και από "λαμόγια" ο χώρος των ιστολογίων έχει να αναδείξει αρκετά (για να μην εξαιρούμε τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε)...

Τα λαμόγια έχουν συνήθως τους "νταβάδες", ενώ ενίοτε προάγονται σε "νταβάδες" λόγω καλών υπηρεσιών ή επιτυχημένων "λαμογιών"...
Στο καθημερινό λεξιλόγιο, η λέξη διαδόθηκε επί κυβερνήσεως Σημίτη. Εφιάλτες καιροσκόποι, μωροφιλόδοξοι, ελαστικής εθνικής συνείδησης, μιζαδόροι, ανεξαρτήτως φύλλου και πολιτικής ταύτισης, τοποθετημένοι σε διοικητικές νευραλγικές θέσεις του δημοσίου κι όχι μόνο, αλλά κυρίως …ΕΚΒΙΑΣΙΜΟΙ.
Αμεσα εξαρτώμενοι από τον θεματοφύλακα της ενοχής τους. Της ενοχής, που κρύβεται κάπου ανάμεσα σε παράνομες οικονομικές δοσοληψίες, παράτυπη πρόσληψη ή/και τοποθέτηση σε υπεύθυνη θέση, ιδιομορφίες στην προσωπική ζωή, ύποπτες μεθόδους πλουτισμού κι οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους καθιστά καθημερινά εκβιάσιμους.
Αυτό το «εκβιάσιμος» είναι και το καλύτερο σκαλοπάτι, (USP για τους… marketing oriented), προς την επιτυχία και την κοινωνική ανέληξη… Τρανταχτή απόδειξη , το «εν ύπνω»… κατηρτισμένο, μη εκβιάσιμο και συνεπώς περιθωριοποιημένο, ανθρώπινο δυναμικό, φαινόμενο, που κατέχει επιδημική διάσταση.
Με αφορμή τις τρέχουσες εξεταστικές κι άλλες πολιτικοκοινωνικές εξελήξεις, πιστοποιείται, ότι τα «λαμόγια» διαχέονται σε όλο το φάσμα της κοινωνίας από πολιτικούς, διοικητές, διευθυντές, υπάλληλους, μέχρι επιφανείς επιχειρηματίες, επιστήμονες, καθηγητές, εκπροσώπους της Τέχνης, δημοσιογράφους κλπ.
Ενα πλέγμα συνενοχής τους δένει όλους μαζί, να αλληλουποστηρίζονται, να αλληλοκαλύπτονται, να αποπροσανατολίζουν το κοινό συμφέρον και να επικεντρώνονται στη μία και μοναδική τους ενασχόληση…τη μη αποκάλυψη της προσωπικής τους ενοχής , της προσωπικής τους ευθύνης.
Η ενοχή της συνενοχής, τους δένει όλους , τόσο αρμονικά, στον ίδιο ιστό της αράχνης. Στον ιστό, που καταπίνει κάθε ξένο σώμα, που δεν αφομοιώνεται. Στον ιστό, που δεν αναζητείται η αράχνη. Στον ιστό, που δεν επενδύει σε “μη εκβιάσιμες” δυνάμεις.
Στον ιστό, που στοχεύει, να πνίξει, την χώρα που γέννησε, ότι εξακολουθεί, σήμερα τουλάχιστον, να λέγεται πολιτισμός!
Τα “λαμόγια”, όταν δεν είχαν τεκμήριο ενοχής για κάποιους, φρόντιζαν πάντα να τους το “κατασκευάσουν”!!!
Συνεπώς, η συμπαθής τάξις των λαμογίων, δεν οφείλει κάποτε να αποσυρθεί ώστε να απολαύσει τους κόπους της, με τόσο κόπο, σκέψη και σκευωρία αποκτημένους και να αφήσει εμάς τους ταπεινούς πολίτες τούτης της χώρας, να δούμε, τι μας ξημερώνει;

Πηγή