ΠΩΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Ξέρετε το ανέκδοτο με τον ξενοδόχο ; Θα σας το πω.
Μια φορά στο ξενοδοχείο μια κωμόπολης έρχεται ένας ξένος και πιάνει δωμάτιο."Πόσο πάει το δωμάτιο, έχω σκοπό να μείνω 1 εβδομάδα" ρωτάει.40 Ευρώ τη βράδια απαντά ο ξενοδόχος ."Ωραία" λέει αυτός , " πάρε 100 ευρώ προκαταβολή και τα υπόλοιπα στο τέλος".
Χαρούμενος ο ξενοδόχος με το 100ρικο στην τσέπη τρέχει στον χασάπη και του το δίνει για τα κρέατα που είχε αγοράσει βερεσέ.Ο χασάπης τρέχει και τον δίνει στον υδραυλικό σαν αμοιβή για κάτι μερεμέτια στο μαγαζί. Ο υδραυλικός χαρούμενος τρέχει να ξεχρεώσει τον μπακάλη που του χρωστούσε για τα ψώνια του μήνα. Ο μπακάλης τρέχει στην ιερόδουλη του χωριού που της χρωστούσε για τις "υπηρεσίες" της. Η δε ιερόδουλη πάει στον ξενοδόχο και του δίνει το 100ρικο που του χρωστούσε για τα δωμάτια του ξενοδοχείου που χρησιμοποιούσε. Πριν καλά καλά ξαναδεί το 100ρικο έρχεται ο πελάτης , λέει ότι άλλαξε γνώμη και θα φύγει . Παίρνει πίσω τα 100 ευρώ και μένει έτσι ο ξενοδόχος.
Δεν είχε κανένας στο χωριό τίποτα στην τσέπη αλλά όλοι είχαν ξεχρεώσει τα χρέη τους και ήταν χαρούμενοι!!

Κάτι τέτοιο μου θυμίζει και όλο το σύστημα της Ελληνικής οικονομίας , ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.Ιδίως στο χώρο των ασφαλιστικών ταμείων .Διάβασα πρόσφατα :
"Υπολογίζεται πως συνολικά, τα χρέη του ελληνικού δημοσίου προς τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας, το ΙΚΑ προσεγγίζουν τα 9 δισ. ευρώ, ενώ το Ίδρυμα χρωστά στον ΟΑΕΔ, τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ) και τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) τουλάχιστον 10 δισ. ευρώ."
Από το ίδιο άρθρο επίσης :
"Είναι γνωστό άλλωστε, πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης είναι το ίδιο το κράτος. Η ΠΟΠΟΚΠ έχει υπολογίζει τα χρέη του δημοσίου προς το σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων στα 12 δισ. ευρώ. Ιδιώτες αλλά και Δημόσιες Επιχειρήσεις χρωστούν στα ταμεία άλλα 7,5 δισ. ευρώ."
Να μην μιλήσουμε για τον ΟΠΑΔ (Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων Δημοσίου), οποίος χρωστά εκατοντάδες εκατομμύρια σε γιατρούς , φαρμακοποιούς , φυσιοθεραπευτές. Υπάρχουν επαγγελματίες υγείας που έχουν να λάβουν λεφτά από το δημόσιο από πέρυσι τον Ιανουάριο.
Που θα πάει αυτήν η κατάσταση ;Ως πότε θα μεταβιβάζουμε ο ένας στον άλλον χρέη ( μήπως με τις επιταγές τι γίνεται;) , με πρώτο και καλύτερο διδάξαντα το κράτος.
Τι μέλλον έχει άραγε ένα τέτοιο σαθρό οικοδόμημα , μια πυραμίδα που στηρίζεται στην κορυφή αντί για την βάση της;
Ποιος θα πληρώσει στο τέλος , όταν ο "πεπιεσμένος αέρας" διαφύγει με θόρυβο ;
Μετά θα παίξουμε το άλλο παιχνίδι.Εκείνο που 10 άτομα κινούνται κυκλικά γύρω από 8 καρέκλες και όταν δοθεί το σήμα κάθονται. Οι δύο αργοί που μένουν όρθιοι χάνουν...
Ποιοι"κώτσοι" άραγε θα μείνουν όρθιοι και θα φάνε την λέζα στο τέλος και θα κοιτάνε σαν κακομοίρηδες τους άλλους να είναι αραχτοί και καλοθρεμμένοι στις πολυθρόνες τους;

Read more...

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΠΙΑ ΕΔΩ

Κάθε χρόνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου λέγονται πολλά. Για τους φοιτητές για τους στρατιώτες , την αστυνομία την χούντα .Οι περισσότεροι τείνουν να αναλώνονται στα γεγονότα των ημερών και να αποφεύγουν τα γεγονότα πριν και μετά.Έτσι ακούσαμε π.χ. πάρα πολλές για την κ.Δαμανάκη που ήταν εκφωνήτρια όπως και για τον οδηγό του άρματος που έριξε την πύλη. Είναι μαρτυρίες συναισθηματικά φορτισμένες από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα και γιαυτό έχουν την αξία τους.
Σήμερα μετά την μεταπολίτευση, που κυβερνάει πλέον η γενιά του Πολυτεχνείου ,η εξέγερση στα μάτια μου μοιάζει σαν ένα παλιό γραμμάτιο που κάποιοι θέλουν να εξαργυρώνουν εσαεί. Αυτό γίνεται είτε παραχαράζοντας και καπελώνοντας τους αγώνες άλλων , είτε αποδίδοντας στα γεγονότα πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτήν που τους αναλογεί ιστορικά.
"Η γενιά του Πολυτεχνείου" κυβέρνησε και τα έκανε σκατά , της αρέσει δεν της αρέσει.Οι επαναστάτες και καταπιεσμένοι του τότε είναι οι εκμεταλλευτές του σήμερα .

Το καλύτερο άρθρο που διάβασα αυτές τις μέρες σχετικά με το Πολυτεχνείο το βρήκα στο μπλογκ του Ελληνόψυχου και είναι ένα άρθρο στην ουσία του Μελέτη Μελετόπουλου .
Έτσι ακριβώς το αναδημοσιεύω και λέει τα πράγματα πολύ καλύτερα από όσο θα μπορούσα να τα πω.Μας διδάσκει κάτι πολύτιμο. Πως πολλές φορές τα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε από πολλές οπτικές γωνίες και να μην τα θεωρούμε δεδομένα ,απλά και μόνο γιατί έτσι παπαγαλίζονται από τους περισσότερους.

Διαβάστε παρακαλώ :

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

Υπάρχει ένα θαυμάσιο διήγημα του Γιάννη Βλαχογιάννη, στο οποίο ο γηραιός αγωνιστής του εικοσιένα, επιζών της εξόδου του Μεσολογγίου αρνείται, παρά την επίμονη παράκληση του μικρού του εγγονού, να σηκωθεί από το κρεβάτι του και να βγει στον δρόμο, όπου περνάει η επίσημη πομπή του εορτασμού της επετείου της εξόδου.

Όταν ο εγγονός ρωτά τον παππού γιατί αρνήθηκε να παρακολουθήσει την πομπή, ο γέρος απαντά: «γιατί, παιδί μου, δεν ήταν έτσι η έξοδος».

Όταν, ύστερ, από λίγο, ακούγεται από τον δρόμο ένας θλιβερός ήχος από ένα μισοχαλασμένο νταούλι, ο γέροντας σηκώνεται από το κρεβάτι του και βγαίνει στον δρόμο, όπου ένας ζητιάνος παίζει μουσική.

Ο αγωνιστής κλαίει βουβά.

«Γιατί κλαις, παππού;», ρωτά το παιδάκι.

«Γιατί, παιδί μου», απαντά ο γέρος, «έτσι ήταν η έξοδος».


Ίσως η μόνη λύση ώστε να περισωθεί η μνήμη του γεγονότος είναι να καταργηθεί ο εορτασμός της 17ης Νοεμβρίου και οι σχετικές κυβερνητικές ανακοινώσεις, διαγγέλματα, λογύδρια κ.λ.π. που τόσο αφόρητα θυμίζουν πια τους επίσημους, εορτασμούς άλλων σημαντικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας, από προηγούμενα καθεστώτα.

Όλα τα καθεστώτα χρειάζονται ιστορικά σημεία αναφοράς, αλλά εδώ πρόκειται για καπηλεία, όπως καπηλεία ήταν η αυτο-αναγωγή της χούντας στο «σαράντα» και στην «25η Μαρτίου».

Η καπηλεία συνεπάγεται την πλήρη αποκοπή της επετείου από το πραγματικό ιστορικό γεγονός και την μετατροπή της σε μηχανισμό νομιμοποίησης και αναπαραγωγής ενός καθεστώτος.

Αυτό ακριβώς έγινε με το «πολυτεχνείο»: άλλο τα πραγματικά γεγονότα του 1973 κι άλλο η ιδεολογική τους χρήση από το πολιτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης.


Η μετάβαση στην Δημοκρατία του Μαρκεζίνη και Το Πολυτεχνείο


Υπενθυμίζουμε: τον Νοέμβριο του 1973 μία ομάδα φοιτητών κλείστηκε στο Πολυτεχνείο.

Ήταν μία περίεργη, μεταβατική συγκυρία: ο δικτάτωρ Γεώργιος Παπαδόπουλος, προχωρούσε σε μία μετεξέλιξη του καθεστώτος του, στην κατεύθυνση μιας ελεγχόμενης πολιτικοποίησης.

Ο ίδιος θα παρέμενε πρόεδρος της χώρας, διατηρώντας τον έλεγχο σε σημαντικούς τομείς, όπως η άμυνα και η ασφάλεια, ίσως και η εξωτερική πολιτική.

Την διαδικασία της διεξαγωγής εκλογών, που είχαν προγραμματισθεί για τον Φεβρουάριο του 1975, είχε αναθέσει στον παλαιό κοινοβουλευτικό -και χωρίς πολλές μελλοντικές ελπίδες πολιτικής επιβίωσης- Σπύρο Μαρκεζίνη.

Ο Μαρκεζίνης, που αμαυρώθηκε δια παντός λόγω της συνεργασίας του με τον Παπαδόπουλο, θα είχε ασφαλώς άλλη υστεροφημία, εάν είχε επιτύχει στην αποστολή του.

Ήταν όμως ένας ρηξικέλευθος πολιτικός, με όραμα και τεράστιες ικανότητες, με νεανικό πνευματικό σφρίγος και σύγχρονες ιδέες.

Μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου -της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης- εδέχθη την κυβέρνηση Μαρκεζίνη ως πιθανή διέξοδο από το παρατεινόμενο δικτατορικό καθεστώς.

Κάποιοι άλλοι εσιώπησαν καιροσκοπικά, ώστε αν ο Μαρκεζίνης επιτύγχανε να το εισπράξουν, αν αποτύγχανε να τον καταγγείλουν εκ των υστέρων.

Το μέγα σφάλμα του Μαρκεζίνη ήταν ότι υπήρξε πολύ ενδοτικός προς τον Παπαδόπουλο: του επέτρεψε να συνεχίσει να κυβερνά, ενώ ο ίδιος περιορίσθηκε στον ρόλο του αναμένοντος την διεξαγωγή των εκλογών.

Δέχθηκε όλους τους όρους του Παπαδόπουλου, αντί να θέσει ο ίδιος τους δικούς του.

Προφανώς, αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι κατανοούσε ότι ήταν η μοναδική του ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός, αφού η λαϊκή του απήχηση ήταν μηδαμινή.

Αυτή η έλλειψη διαπραγματευτικής βούλησης του Μαρκεζίνη υπήρξε καθοριστική για το εγχείρημά του.


Η αντιαμερικανική πολιτική Παπαδόπουλου στην Σούδα

Το δεύτερο -μεγαλύτερο ακόμη- σφάλμα του Μαρκεζίνη ήταν η συμφωνία του με τον Παπαδόπουλο, στην κοινή τους άρνηση να διαθέσουν την βάση της Σούδας στα αμερικανικά αεροπλάνα, στον πόλεμο μεταξύ Αράβων και Ισραήλ.

Λίγο πριν το «πολυτεχνείο», η αραβοϊσραηλινή κρίση είχε φτάσει στην κορύφωσή της, κι η Σούδα παρέμενε κλειστή, ούτως ώστε το Ισραήλ βρισκόταν σε δεινή θέση από αεροπορικής πλευράς, αφού πλησιέστερη φιλία βάση δεν υφίστατο.

Ο μεν Μαρκεζίνης είχε γνωστές αντιαμερικανικές αντιλήψεις, και μάλιστα έναν χρόνο νωρίτερα είχε αντιδράσει στον ελλιμενισμό του αμερικανικού «έκτου στόλου» στον Πειραιά, όπως ο ίδιος αναφέρει στις «αναμνήσεις» του (σ. 105), και μάλιστα σε επίσημη συνέντευξή του στους ξένους ανταποκριτές.

Ίσως η θέση αυτή του Μαρκεζίνη να προερχόταν από την αγγλοφιλία του, δεδομένου ότι παγίως υφίστατο ανταγωνισμός μεταξύ βρετανικής και αμερικανικής πολιτικής για τον έλεγχο της Μεσογείου.

Η αντίδραση, όμως, του Παπαδόπουλου, που είχε υπηρετήσει στην ΚΥΠ ως σύνδεσμος με τις αμερικανικές υπηρεσίες, είναι ανεξήγητη και μόνον εικασίες μπορεί να διατυπώσει κανείς.

Το αποτέλεσμα, φυσικά, της άρνησης του διδύμου Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη να παράσχει την Σούδα στην αμερικανική αεροπορία ήταν να παρεμποδισθεί η γεωστρατηγική ισορροπία μεταξύ δύσης και Μέσης Ανατολής.

Ας υπενθυμίσουμε εδώ ότι μόνη γεωστρατηγική αποστολή του νεώτερου ελληνικού κράτους είναι να γεφυρώνει το γεωστρατηγικό χάσμα μεταξύ Ιταλίας και Μικράς Ασίας και να αποτελεί δίαυλο της δυτικής πολιτικής στην περιοχή.

Οσάκις ελληνική κυβέρνηση παραβίασε αυτόν τον όρο διακινδύνευσε όχι μόνον την δική της επιβίωση αλλά και την εθνική ακεραιότητα της χώρας.


Το Πολυτεχνείο και η ανατροπή Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη

Η έναρξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων δεν συνέπεσε όμως με την αντιαμερικανική στροφή της «χούντας», ώστε να αποδοθεί σε εξωτερικούς παράγοντες.

Ήδη από τό 1972 υπήρχαν φοιτητικές κινητοποιήσεις (Νομική), που ορισμένοι μαρξιστές ιστορικοί αποδίδουν στην οικονομική ύφεση που εμφανίστηκε τότε.

Τα γεγονότα του «πολυτεχνείου» δεν υποκινήθηκαν, είναι αυθόρμητα, προϊόν αγανάκτησης ολίγων νέων με ηρωϊκή αντίληψη κι επαναστατική διάθεση.

Αυτό που εκ των υστέρων εμφανίσθηκε και δεν είχε προβλεφθεί απ, τους φοιτητές, ούτε δημιουργήθηκε απ, αυτούς, είναι η αιφνίδια επέκταση των γεγονότων, η εμφάνιση πλήθους εκτός του Πολυτεχνείου και -κυρίως- η αιματηρή παρέμβαση του στρατού, που χτύπησε με πυρά τους καταληψίες.

Αυτή η αιματηρή τροπή οδήγησε στην επιβολή στρατιωτικού νόμου και λίγες μέρες αργότερα στην ανατροπή του Παπαδόπoυλoυ από έναν στυγνότερο δικτάτορα, τον Δημήτριο Ιωαννίδη, που έκανε δύο πράξεις: άνοιξε αμέσως την Σούδα στα αμερικανικά αεροπλάνα και λίγους μήνες αργότερα ανέτρεψε βιαίως τον πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο, δίδοντας έτσι το πρόσχημα για την τουρκική εισβολή.

Αυτά είναι τα γεγονότα, που μιλούν από μόνα τους.


Πώς από τα γεγονότα παρήχθη ο μύθος;

Πώς φτάσαμε σήμερα το «πολυτεχνείο» να θεωρείται προϊόν «ονομασίας» προέλευσης της αριστεράς, όταν το φύλλο 8 της «πανσπουδαστικής», που κυκλοφόρησε τις ημέρες του «πολυτεχνείου», κατήγγελλε την εξέγερση ως «προβοκάτσια»;

Πώς η μαθητιώσα και φοιτητιώσα νεολαία στην συντριπτική της πλειοψηφία πιστεύει ότι «το "πολυτεχνείο" έριξε την χούντα»;

Ένα σημαντικό μέρος των πρωταγωνιστών (ή δευτεραγωνιστών) του «πολυτεχνείου» οικοδόμησε την μετέπειτα πολιτική του καριέρα στην βάση της συμμετοχής του στα γεγονότα.

Το «πολυτεχνείο» κατέστη έτσι συλλογικό σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά, που στην συνέχεια διεκδίκησε την πρωταγωνιστική της συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι της «μεταπολίτευσης».

Πλήθος στελεχών του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, του σημερινού ΣΥΝ, ακόμη και της Νέας Δημοκρατίας αυτονομιμοποιούνται και αυτοηρωποιούνται αναφερόμενα στην πραγματική (ή και φανταστική) τους συμμετοχή στο «πολυτεχνείο».

Ακόμη και ο αρχηγός της δεξιάς Κώστας Καραμανλής προεκλογικά αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει δημοσίως ότι, ως μαθητής τότε, αποφάσισε με φίλους του να επισκεφθούν το Πολυτεχνείο.

Η αριστερά, θρασύτατα, «καπέλωσε» το «πολυτεχνείο» από την πρώτη στιγμή.

Ήδη από τις πρώτες επετείους, ο περίβολος του Πολυτεχνείου παρέπεμπε σε φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Η άνοδος στην εξουσία φορέων της «γενιάς του "πολυτεχνείου"» κατέστησε το γεγονός του 1973 επίσημη εορτή της «μεταπολίτευσης», κι αυτό βεβαίως το ενέταξε στους μηχανισμούς παραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας του καθεστώτος της «μεταπολίτευσης».

Και μένουν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, που δεν έκαναν πολιτική καριέρα στο μνημείο του νεανικού τους αυθορμητισμού, να θυμούνται μόνοι την αχλύ των ημερών και να αναπολούν σιωπηλά κάποιες καθημερινές, απλές στιγμές στην καφετέρια με άλλα παιδιά, που πέθαναν την φοβερή νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973 και σήμερα έχουν μπει στην σειρά, ως μαρμάρινες παρακαταθήκες πολύτιμες για υποψήφιους βουλευτές, μαζί με τον Κολοκοτρώνη και τον Παύλο Μελά.

Η δε κοινωνία, που επί δικτατορίας εσιώπησε, έχτισε πολυκατοικίες, πήρε άδειες ταξί και δάνεια, και ουδεμία συλλογική προέβαλε αντίσταση, βρήκε στο «πολυτεχνείο» ένα λυτρωτικό αντιστάθμισμα της ενοχής της.

Έγινε το «πολυτεχνείο»; ,Αρα να, έγινε αντίσταση, η κοινωνία δεν συνέπραξε με την χούντα, που έδωσε την Κύπρο στους Τούρκους!

Είμαστε αθώοι του αίματος!

Η ίδια κοινωνία, που στην συντριπτική, συντριπτικώτατη πλειοψηφία της είδε στο «πολυτεχνείο», στην καλύτερη περίπτωση μία παρακινδυνευμένη νεανική απρονοησία, στην χειρότερη μία αναρχική εκδήλωση, τώρα εορτάζει με την βαρεμάρα των επίσημων επετείων και σπεύδει μετά να φύγει για το εορταστικό της τριήμερο.

Που είναι και το πρακτικό αντίκρισμα του πένθιμου Νοέμβρη του μακρινού, πολύ μακρινού 1973;



Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, διδάκτωρ πολιτικών επιστημών από τα πανεπιστήμια Αθηνών και Γενεύης και διευθυντής των περιοδικών «Νέα Κοινωνιολογία» και «Νέα Πολιτική»

Αναδημοσιεύτηκε από το Προοδευτική Πολιτική

Read more...

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Θα ακούσατε ίσως πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δια στόματος του Υπουργού κ. Παπακωνσταντίνου , ανάμεσα στα άλλα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης ,αποφάσισε να προβεί και σε φορολόγηση στα κέρδη μεγάλων επιχειρήσεων με την μορφή έκτακτης εισφοράς . Διαβάστε εδώ το σχετικό άρθρο .
Το θέμα είναι ότι ο Υπουργός ανακοίνωσε αυτήν την απόφαση στο συμβούλιο του ΣΕΒ και ο πρόεδρος κ.Δασκαλόπουλος δήλωσε ότι οι επιχειρήσεις είναι πρόθυμες να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης !!!
Από πότε ρε παιδιά είναι πρόθυμοι οι μεγαλοβιομήχανοι να αποχωριστούν τα φράγκα τους οικειοθελώς ; Θα μας τρελάνουν μου φαίνεται .
Αυτό και αν είναι είδηση.Το κοινωνικό πρόσωπο του ΣΕΒ !
Μήπως παίζεται τίποτα άλλο λέω εγώ ο καχύποπτος ;
Μερικά πράγματα απλώς είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά.

Read more...

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ

Χτες την Κυριακή ενώ έκανα κάτι δουλειές χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού. Ανοίγω και βλέπω δυο κορίτσια μικρότερα από 20 που πουλούσαν τον "Ριζοσπάστη" πόρτα - πόρτα. Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό γιατί είμαι σίγουρος πως σε όλους σας έχει συμβεί . Τέλος πάντων επειδή δεν με ξύπνησαν και επειδή αρκετές φορές μου αρέσει να διαβάζω διάφορες εφημερίδες ,την αγόρασα. Είπα να βοηθήσω και τα παιδιά μπας και πάνε μια ώρα αρχύτερα σπίτι τους - αν δεν τους έχουν καμιά άλλη δουλειά οι ινστρούχτορες .Φυσικά κάθισα και την διάβασα και βρήκα θησαυρό !
Σε μια σελίδα φιλοξενείται ένα άρθρο του Μάκη Μαΐλη με τίτλο :" Ζωντανή η ψυχή , το μεγαλείο του ΔΣΕ". Το άρθρο με την ευκαιρία μιας αναφοράς στο ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) , κάνει και ευθεία επίθεση στην καινούρια ταινία του Παντελή Βούλγαρη ,"Ψυχή Βαθιά" η οποία αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949).
Ειλικρινά έμεινα κατάπληκτος από το πως ο "σύντροφος" Μάκης και μαζί του φυσικά όλοι οι ιθύνοντες του Περισσού , διαστρεβλώνουν την ιστορία , αποσείουν κάθε ευθύνη από επάνω τους και εμφανίζονται με φωτοστέφανο .
Αρχικά θα πρέπει θυμίσω ότι ο ΔΣΕ ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη οργάνωση προσκείμενη στο ΚΚΕ κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

Έτσι το άρθρο ξεκινάει ως εξής :
"Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, για τον ένοπλο ταξικό αγώνα 1946 - 1949, συνεχίζεται και εντείνεται. Και μόνο αυτό το γεγονός υποδηλώνει την τεράστια σημασία που είχε η δημιουργία και η δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), τόσο για τα χρόνια εκείνα, όσο και για τον αντίκτυπό τους μέχρι σήμερα."

και λίγο παρακάτω συνεχίζει :
"Η πολιτική ωρίμανση της εργατικής συνείδησης συνδέεται άμεσα (μεταξύ πολλών άλλων στοιχείων) και με τη θεώρηση του ΔΣΕ από την πρωτοποριακή τάξη, ως αυτού που ήταν: Η κορυφαία ώρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα."

Ποια είναι η πρωτοποριακή τάξη κ. Μαίλη ;Πόσοι ακριβώς από όλους αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες που σύρατε στον εμφύλιο είχε διαμορφωμένη ταξική συνείδηση ;Πόσοι από αυτούς ήταν πραγματικά κομμουνιστές ;Μήπως οι περισσότεροι απλά αγωνιζόταν για την ελευθερία της πατρίδας τους και μετά κομμουνιστοποιήθηκαν από εσάς αλλά και από τους απέναντι εθνικόφρονες βιαίως ;
Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος της τότε Ελληνικής κυβέρνησης του Εμφυλίου, αλλά και των μετεμφυλιακών Κυβερνήσεων, που δυστυχώς επανδρώθηκαν -όπως και ο Εθνικός Στρατός - και από ένα σωρό δοσίλογους και φυγόμαχους εθνοπροδότες . Χαρακτήρισαν με μιας κομμουνιστές και συμμορίτες όλους τους αντάρτες που πολεμούσαν μαζί με τον ΕΛΑΣ κατά των Γερμανών και τους έριξε έτσι στα νύχια των Ζαχαριάδηδων που άλλο δεν ήθελαν. Σιγά μην ήξερε από κομμουνισμό και ταξική πάλη ο αγράμματος στην κυριολεξία , αγρότης ή ο κτηνοτρόφος ή ο κάθε Έλληνας που ανέβηκε στο βουνό για να πολεμήσει τους Γερμανο-Βούλγαρους. Σε κομμουνιστή τον μετέτρεψαν δυστυχώς πολύ μετά, οι διψασμένοι για εξουσία ψευτοεθνικόφρονες και οι Σταλινικοί ινστρούχτορες του ΕΑΜ-ΚΚΕ.
Αυτό το παραδέχεται μόνο κατά το ήμισι (φυσικά) και ο ίδιος παρακάτω όταν αναφέρει πως :
"Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν δίκαιος. Εξέφραζε ανεκπλήρωτα οράματα της εργατικής τάξης και της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού που μάτωσε επί τριάμισι χρόνια και βρέθηκε μετά την Κατοχή να κάθονται στο σβέρκο του οι αστοί πολιτικοί και οι Εγγλέζοι σύμμαχοί τους. Του λαού, που βρέθηκε κυνηγημένος και αιμόφυρτος ζητούσε στοιχειώδη δικαιοσύνη. Οι καταδιωκόμενοι ΕΑΜίτες - ΕΛΑΣιτες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να βγούνε στα βουνά, από το να συγκροτήσουν τον ΔΣΕ. Κάθε άλλη επιλογή τους, κάθε άλλη επιλογή του ΚΚΕ, θα ήταν «σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω».

Λίγο παρακάτω κατακεραυνώνει την υπόλοιπη Ευρώπη και τα υπόλοιπα αντάρτικα κινήματα τα οποία δεν ακολούθησαν τον δρόμο που επέβαλλε στην Ελλάδα το ΕΑΜ - ΚΚΕ με το εξής υπέροχο σχόλιο :
"Οι εξελίξεις στην καπιταλιστική Ευρώπη ενδεχομένως θα είχαν πάρει άλλη τροπή, αν και άλλα ΚΚ, τελειώνοντας ο πόλεμος, προσανατολίζονταν στη γραμμή της σύγκρουσης με την αστική τάξη των χωρών τους και όχι στη γραμμή της συναίνεσης μαζί της, όπως συνέβη σε μια σειρά περιπτώσεις."
Κρίμα δηλαδή π.χ. που οι Ιταλοί ή οι Γάλλοι κομμουνιστές δεν ξεκίνησαν και αυτοί εμφύλιους στις χώρες τους και να έχουν την προκοπή την δικιά μας ! Η συναίνεση που χάρισε σε αυτές τις χώρες ηρεμία και ευημερία μεταπολεμική , σύμφωνα με το δικό μας ΚΚΕ είναι κάτι το κατάπτυστο και αναίσχυντο. Αλλά φυσικά το ΚΚΕ προτιμούσε και προτιμά πάντα την ακραία πόλωση και δυστυχώς σε αυτό το βοήθησαν τόσα χρόνια και οι δεξιές μεταπολεμικές κυβερνήσεις με τις γελοίες ταμπέλες της γιαλαντζί εθνικοφροσύνης που κόλλησαν στους μισούς Έλληνες και των αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών στους άλλους μισούς. Έτσι κατάφεραν να κάνουν την μισή Ελλάδα να βλέπει με συμπάθεια το ΚΚΕ αφού στην ουσία τους ταύτισαν με αυτό, με ηλίθια κριτήρια και πολιτικές αποκλεισμού.

Το κορυφαίο της ανάλυσής του έρχεται όμως παρακάτω με το :
"Το δίκαιο ή όχι ενός αγώνα καθορίζεται από το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις τον διεξάγουν. Οι δυνάμεις που εκπροσωπούν το παλιό, το ιστορικά ξεπερασμένο, δηλαδή οι αστικές, δεν ήταν δυνατό να διεξάγουν και τότε δίκαιο αγώνα. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η αστική τάξη ήταν δύναμη ανερχόμενη, άρα προοδευτική."
Μάλιστα .Δηλαδή όποιος άλλος εκτός των κομμουνιστών είχε a-priori λάθος και σε καμιά περίπτωση δεν διεξήγαγε δίκαιο αγώνα εφόσον αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο των κομμουνιστών.Πραγματικά αξιοθαύμαστη η διαλεκτική του κ.Μαΐλη .

Έτσι ο αρθρογράφος αρχίζει την επίθεση στην ταινία του Βούλγαρη , για την οποία να σημειώσω δεν την έχω δει .

Λέει λοιπόν ο κ . Μαΐλης συνεχίζοντας την θεωρία του "δίκαιου αγώνα" :
Το δίκαιο ή όχι ενός αγώνα δεν καθορίζεται από το αν ο αγώνας αυτός είναι τελικά νικηφόρος. Στο αίμα πνίγηκε η Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Στο αίμα πνίγηκε η επανάσταση του 1905 - 1907 στη Ρωσία. Το ίδιο και η σοσιαλιστική επανάσταση στη Γερμανία το 1918 και ο ένοπλος ξεσηκωμός των λαϊκών δυνάμεων στην Ισπανία το 1936 - 1939. Το ίδιο και πολλοί άλλοι ξεσηκωμοί. Αλλά ήταν αγώνες δίκαιοι. Και τα διδάγματά τους παραμένουν επίκαιρα.
Στην ταινία του Π. Βούλγαρη Ψυχή βαθιά, αυτό το βασικότατο στοιχείο, όχι μόνο δεν φαίνεται, αλλά και ισοπεδώνεται. Η φράση του γέροντα, που υποδύεται ο Θ. Βέγγος, «Ντροπή! Ελληνες να τουφεκάνε Ελληνες!», τα λέει όλα. Ότι, δηλαδή, και οι δύο πλευρές που συγκρούστηκαν είχαν άδικο, αφού, σύμφωνα με την ταινία, επιδόθηκαν σε μία αλληλοσφαγή από όπου δεν υπήρξε νικητής και νικημένος, καθότι νικημένη ήταν τελικά η Ελλάδα! Το μετέωρο στην ταινία ερώτημα «ποιος νίκησε, τελικά;», είναι σαφές τι υπονοεί, έστω κι αν ο σκηνοθέτης εναποθέτει την απάντηση στον προβληματισμό των θεατών. Αυτό λέει, δίχως να το ομολογεί.
Το πέρασμα των δύο αδελφών σε αντίθετα μεταξύ τους στρατόπεδα δεν είναι πρωτοφανές, και δεν είναι φυσικά ελληνική πρωτοτυπία. Μια μόνο ματιά στη Γαλλική Επανάσταση και στις άλλες αστικές επαναστάσεις, μια μόνο ματιά στο 1821, στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην περίοδο της ΕΑΜικής Αντίστασης και σε πολλές άλλες, επιβεβαιώνει αυτή τη διαπίστωση.

Η πιθανότητα να είχε άδικο το ΚΚΕ και να έσφαλλε προφανώς είναι πέρα από κάθε συζήτηση για τον κ. Μαΐλη. Δεν μπορεί να δεχτεί ούτε καν την πιθανότητα να έχει ένα οποιοδήποτε μερίδιο ευθύνης . Το γεγονός ότι αλληλοσκοτωθήκαμε στον Εμφύλιο είναι για το ΚΚΕ ισοπεδωτικό και αποπροσανατολιστικό. Σύμφωνα με την θεωρία του μόνο το ΚΚΕ έκανε δίκαιο αγώνα και ας έχασε , οι υπόλοιποι είχαν άδικο αλλά κέρδισαν για διάφορους λόγους που τους εξηγεί παρακάτω. Μόνο αυτό μετράει.Το θέμα της αδελφοσφαγής τον αφήνει αδιάφορο αφού όπως λέει δεν αποτελεί δα και καμιά Ελληνική πρωτοτυπία !

Όσο για τα αίτια της ήττας και την τότε στάση της Σοβιετικής Ένωσης , εδώ δίνουμε τα ρέστα μας , διαβάστε :

"Ο ταξικός αγώνας 1946 - 1949 ήταν πρώτα και κύρια γέννα της μεγάλης όξυνσης των εσωτερικών κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων. Δίπλα στην κάθε πλευρά βρέθηκαν οι σύμμαχοί της. Οι Εγγλέζοι αρχικά και κατόπιν οι Αμερικανοί στο πλευρό της αστικής τάξης και του συνασπισμένου αστικού πολιτικού κόσμου όλων των αποχρώσεων. Στο πλευρό του ΔΣΕ τα σοσιαλιστικά κράτη και ΚΚ καπιταλιστικών κρατών, σε όποιον βαθμό τους επέτρεπε ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, αλλά και με παλινωδίες, όπως στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας που έκλεισε τα σύνορα αφήνοντας τον ΔΣΕ αποκλεισμένο και οξύνοντας έτσι το πρόβλημα των εφεδρειών του, που ο ίδιος δεν είχε φροντίσει να λυθεί.

Ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων καθόρισε και τη στάση της Σοβιετικής Ενωσης, την οποία η Ψυχή βαθιά παρουσιάζει να έχει εγκαταλείψει τον ΔΣΕ στην τύχη του. Πρόκειται για πομπώδη επανάληψη του γνωστού μύθου για το «μοίρασμα του κόσμου» στη Γιάλτα. Κι ας είναι βέβαιο ότι στην περίπτωση που ο Κόκκινος Στρατός έμπαινε και στην Ελλάδα, πολλοί από εκείνους που αγανακτισμένοι(;) επικαλούνται το «μοίρασμα», θα καταδίκαζαν σήμερα τη Σοβιετική Ενωση... "

Θέλετε σχολιασμό αλήθεια; Όλα για το ΚΚΕ είναι πλέον ιστορικοί μύθοι που χάνονται στην αχλή του χρόνου .Ο ισπανικός εμφύλιος , το σύμφωνο Μολότωφ- Ρίμπεντροπ , η εισβολή σε Φιλανδία -Πολωνία , η συμφωνία της Γιάλτας , τα ιστορικά αρχεία,τα ημερολόγια των Στάλιν - Δημητρώφ , η Βιβλιογραφία , όλα, όλα .
Από ότι φαίνεται σε όλη την Ευρωπαϊκή ιστορία από τ0 1084 μ.χ. έως σήμερα, ο Πάπας της Ρώμης και οι κομμουνιστές έχουν το αλάθητο !

Τα όσα γράφει παρακάτω σχετικά με την απουσία εθνικής ομοψυχίας κατά την διάρκεια και της αντίστασης και τις συγκρούσεις των ένοπλων ομάδων είναι δυστυχώς αλήθεια και αντικατοπτρίζει μια άσχημη συνήθεια που κουβαλάμε οι Έλληνες και πάντα θέλουμε κάποιους ξένους να μας καπελώνουν , να μας καθοδηγούν και να κερδίζουν από την φαγωμάρα μας ενώ αρπαζόμαστε σαν τα σκυλιά για το κόκκαλο. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν απαλείφει τις ευθύνες του ΚΚΕ ( και της άλλης πλευράς φυσικά) για τον Εμφύλιο.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι ευθύνες ή το φταίξιμο είναι δυνατό να ποσοτικοποιηθούν και να πάρουν συγχωροχάρτι κάποιοι έτσι δια της μεθόδου της συγκρίσεως. Δεν σημαίνει ότι αν οι κομμουνιστές στον εμφύλιο έσφαξαν π.χ. 50,000 άτομα ενώ οι εθνικόφρονες π.χ. 60,000 τότε αυτοί που έσφαξαν τους λιγότερους είναι καλύτεροι, άρα πιο σωστοί, πιο δίκαιοι κλπ . Ποτέ και σε καμία περίπτωση.




Παρακάτω συνεχίζει παραθέτοντας αποσπάσματα από τον Μαρξ που περιγράφουν πως η γαλλική κομμούνα αντιμετωπίστηκε από τον στρατό της Γαλλίας με ιδιαίτερη σκληρότητα κομμούνα, πράγμα το οποίο είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός.Παραμένει το γεγονός ότι ήταν μια ένοπλη εξέγερση, εάν δεν απατώμαι, εναντίον του συντεταγμένου κράτους. Εξάλλου μήπως πρέπει να θυμίσω στον κ. Μαΐλη πως αντιμετώπισε ο Τρότσκι τους εξεγερμένους ναύτες της Κροστάνδης , ή τους Ουκρανούς εξεγερμένους του Μαχνό και τις διάφορες πρακτικές του Μπάρμπα - Ιωσήφ όταν νόμιζε πως απειλείται το καθεστώς.
Μετά ακολουθούν διάφορες συγκρίσεις ανάμεσα στον Δόκτωρ Ζιβάγκο , τον Πάβελ Κορτσάγκιν του "Πως δενότανε τ 'ατσάλι" . Συγκρίνει τον "οπορτουνιστή" Ζιβάγκο , με τον Κομσομόλο ήρωα Πάβελ και φυσικά καταλαβαίνετε ποιος "κερδίζει". Το βιβλίο του Πάστερνακ , το οποίο προσωπικά δεν το θεωρώ και τίποτα σπουδαίο και πιστεύω ότι συμβολικά πήρε το Νόμπελ εξαιτίας του Ψυχροπολεμικού κλίματος , διαδραματίζεται την εποχή του εμφυλίου στη Ρωσία μεταξύ Κόκκινων και Λευκών .Στηλιτεύει δε τον Ζιβάγκο επειδή δεν βρίσκει κανένα νόημα σε αυτήν την σφαγή. Όσο για τον Οστρόφσκι και τον ήρωά τους τον Πάβελ , αυτός μένει ανάπηρος στον πόλεμο αλλά το φρόνημά είναι πάντα υψηλό και δεν παύει να υμνεί το κόμμα και τον αρχηγό και να αποτελεί έμπνευση και παράδειγμα.Το βιβλίο του είναι τόσο ακραία προπαγανδιστικό και υμνητικό για το ΚΚΣΕ και τον Στάλιν που θα νόμιζε κανείς ότι γράφτηκε κατά παραγγελία .
Επίσης μια που λέγαμε για σκληρότητα καταστολής , δεν νομίζω ότι οι Μπολσεβίκοι αντιμετώπισαν καλύτερα τους Λευκούς από ότι ο Θιέρσος τους εξεγερμένους της Κομμούνας
Γενικά οι κομμουνιστές πάσχουν από επιλεκτική αμνησία , ασθένεια ιδιαίτερα πρακτική και βολική.
Ο αρθρογράφος παρακάτω δεν ξεχνάει να καταφερθεί και εναντίον του Άρη Αλεξάνδρου που τόλμησε να κάνει στο "Κιβώτιο" μια νύξη του ότι ο αγώνας του ΚΚΕ-ΔΣΕ ήταν κενός νοήματος σαν ένα άδειο κιβώτιο που έσερναν μαζί τους με χίλιους κινδύνους και βάσανα νομίζοντας ότι είχε μεσα κάτι πολύτιμο.Φυσικά τον καταδικάζει και αυτόν μαζί με τον Βούλγαρη και την ταινία του.
Δεν σας κρύβω ότι ξαφνικά έπαθα Total Recall και νόμισα για μια στιγμή ότι ζει ακόμα ο Χρουστσόφ όταν επέβλεπε τον σχεδιασμένο από τον "πατερούλη" λιμό στην Ουκρανία ή ο Μπέρια όταν έκανε εκκαθαρίσεις σαν αρχηγός της OGPU. Νόμιζα προς στιγμή ότι θα άνοιγα την τηλεόραση και αντί για τον Πούτιν θα έβλεπα τον Στάλιν να υπογράφει τις μαζικές θανατικές καταδίκες "κουλάκων" σαν να υπογράφει δελτία παραγγελίας.
Ευτυχώς ήταν ένα παροδικό παιχνίδι του μυαλού και ο κατά Μάκη Μαΐλη παράδεισος που ευαγγελιζόταν το ΚΚΕ παρέμενε ένα παλιό κεφάλαιο της ιστορίας.Αλλά για πέστε μου όλοι εσείς οι "θεωρητικοί" του Περισσού .Πόσα δάκρυα χύσατε όταν τα Σοβιετικά τανκς έμπαιναν στην Ουγγαρία ή στην Πράγα , ή κλαίγατε από λύπη που δεν εισέβαλαν και στην Ελλάδα ;

Από ότι κατάλαβα αυτό που ενοχλεί στην ταινία τον κ. Μαΐλη και όλους που ασπάζονται την ίδια ιδεολογία, είναι η νύξη της για τις ευθύνες του ΚΚΕ στον εμφύλιο και η αίσθηση ματαιότητας που αποπνέει ως προς την πορεία που πήραν τα πράγματα .Η ταινία δεν μπαίνει απ' ότι κατάλαβα σε βαθείς πολιτικούς στοχασμούς και γεωπολιτικές αναλύσεις.Απλά δραματοποιεί κάποια γεγονότα κοινά για όλους τους Έλληνες και προσπαθεί να εξορκίσει κάποιους δαίμονες. Όλοι όμως οι μεταπολεμικοί κομμουνιστές έχουν ανατραφεί με τον μύθο της προδοσίας , των Αμερικανο- Εγγλέζων ιμπεριαλιστών που καπηλεύτηκαν τους αγώνες του λαού κλπ και ως ένα βαθμό έχουν δίκιο . Τους είναι αδύνατον να δεχτούν όμως έστω και ένα ψήγμα άδικου και ευθύνης πάνω στο μακελειό που ακολούθησε, ενώ αυτοί προσπαθούσαν να βρουν το δίκιο τους.
Αυτήν είναι η μεγάλη αδυναμία και ο δαίμονας του ΚΚΕ που δεν μπόρεσε να εξορκίσει τόσα χρόνια. Γαλουχημένοι στις πρακτικές των Λένιν -Στάλιν - Τρότσκι , ποτέ δεν δέχτηκαν ότι μπορεί να υπήρχε και άλλος δρόμος από αυτός του αίματος.

Σαν δεν ντρέπεσαι λέω εγώ κύριε Μαΐλη με αυτά που γράφεις , αν και περισσότερο θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί που σε διαβάζουν και δεν σε παίρνουν και εσένα και τους υπόλοιπους στον Περισσό με τις ντομάτες.
Αν αυτά τα παιδάκια που στέλνετε να μοιράσουν τις φυλλάδες σας είχαν ώριμο πολιτικό κριτήριο και γνώση της ιστορίας , θα σας έφερναν τις εφημερίδες στο κεφάλι και θα μάζευαν υγρασία στις ΚΟΒες.
Αλλά τι λέω ; Αρκεί να θυμηθεί κανείς τον απολογισμό που κάνατε για τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη τα 50 χρόνια για να αναρωτηθεί αν ζει στην ίδια Ευρώπη με εσάς.

Read more...

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΗΧΑΝΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ !!

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου σας παραπέμπω σε ένα εξαιρετικό κείμενο σχετικά με το θέμα .
Δημοσιεύτηκε στο Αντίβαρο και συγγραφέας του είναι ο Γιώργος Μάλφας.

Συντάκτης: Γιώργος Μάλφας

Σάββατο, 24 Οκτωβρίου 2009

«Κάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – προσμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται, δεν πεθαίνουν, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση» Γιάννης Ρίτσος, Ρωμιοσύνη Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα της «κρίσης ταυτότητας» που διαπερνά το σύγχρονο ελληνικό σχολείο είναι αυτό της διαχείρισης του ζητήματος των «εθνικών επετείων». Του τρόπου, δηλαδή, ανάγνωσης, ανάμνησης και ερμηνείας ιστορικών γεγονότων καθοριστικής σημασίας για την εθνική και κοινωνική επιβίωση-συνέχεια του λαού μας. Σε όποιον κινείται εντός της σχολικής πραγματικότητας είναι ολοφάνερη η αμηχανία και η αφασία που χαρακτηρίζει τις σχολικές επετείους των εθνικών μας γιορτών: αγχωτικό καθήκον, άχαρη εθιμική υποχρέωση, επαχθής εξακολουθητικός ευτελισμός των «ιδανικών» που κανείς πια δεν πιστεύει… Στο επίκεντρο των σχετικών συζητήσεων ανακυκλώνεται αναπόφευκτα η έννοια και το περιεχόμενο του «έθνους»: η ιστορική και υλική του υπόσταση, η συμβολική και πολιτισμική του νοηματοδότηση. Το επίδικο του «έθνους» εξαιρετικά πολυσύνθετο από την ίδια του τη φύση. Πληθώρα ιστορικών, πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών προβολών ερίζουν για τον (καθ)ορισμό του «έθνους» και φορτίζουν με οξύτητα το κλίμα και τον χαρακτήρα των «εθνικών επετείων». Στις γραμμές που ακολουθούν επιχειρείται μια συνοπτική-σχηματική (και γι’ αυτό αναγκαστικά γενικευτική) παρουσίαση δύο κυρίαρχων προσεγγίσεων του νοήματος των εθνικών γιορτών όπως αυτές εκδηλώθηκαν διαχρονικά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το έθνος ως φετίχ Στην εκδοχή αυτής της προσέγγισης δεσπόζει η υπεριστορική και αναχρονιστική αντίληψη για το έθνος που έλκει τις ρίζες της στη μεταπολεμική Ελλάδα και διατρέχει όλη την χρυσή εποχή της «εθνικοφροσύνης» μέχρι την πτώση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών. Με αξονικό ιδεολόγημα τον «ελληνοχριστιανισμό» διαχώριζε τους Έλληνες, φυλάκιζε, εξόριζε, εξόντωνε ηθικά και φυσικά τους αντιπάλους της. Στις κρίσιμες εθνικά στιγμές, αν δεν επέλεγε την «αυτοεξορία», συμμαχούσε με τους κατακτητές σε κατοχικές κυβερνήσεις, επάνδρωνε τάγματα ασφαλείας, εξέτρεφε στα σπλάχνα της δοσίλογους και καταδότες και στο τέλος επέστρεφε ως αυτόκλητος σωτήρας στην πατρίδα εγκαθιδρύοντας «δημοκρατίες» που στην ανάγκη μεταλλάσσονταν σε… δικτατορίες. Είναι η παράταξη των «επαγγελματιών του έθνους», των «ελλαδεμπόρων», που από πολύ νωρίς και με τόση ευκρίνεια διέκρινε ο γνήσια ελληνοπρεπής και ορθόδοξος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, γράφοντας ότι «μεταξύ όλων των επαγγελμάτων, εις όλον το Γένος, περνά εξόχως το επάγγελμα της θρησκείας, καθώς και το του πατριωτισμού» (Ο Διδάχος). Η παράδοση των μεγάλων λόγων και των τραγικών ιστορικών ευθυνών, που ιδιοποιούνταν ιδιοτελώς τις θυσίες των αγωνιστών και τα σύμβολα ενότητας του λαού μας. Πουλούσε εργολαβικά τον πατριωτισμό και την πίστη των Ελλήνων και αγόραζε κυριαρχία και εξουσία με τη συνδρομή των ξένων τοποτηρητών της. Γιόρταζε στο σχολείο τις εθνικές γιορτές (μέχρι τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης) με μιαν αφόρητη πατριδοκάπηλη ρητορεία, με αυτάρεσκους εθνοφυλετικούς δεκάρικους, αποκρύβοντας σελίδες του σκοτεινού της παρελθόντος και διασύροντας ηλιθιωδώς κάθε αίσθημα γνήσιας φιλοπατρίας, σεβασμού και αγάπης για τη μακραίωνη πολιτιστική ιδιοπροσωπία των Ελλήνων. Φανατικά και αυτιστικά κλειστοφοβική, περιχαράκωνε τα οράματα και τις αξίες του οικουμενικού Ελληνισμού στα όρια ενός παρασιτικού και μεταπρατικού ελλαδισμού. Αυτή η «παράδοση» ξεψύχησε μέσα στη γραφικότητα και την ανυποληψία της. Στα σχολειά μας, δεν τη συναντά πια κανείς σήμερα, εκτός από κάποια θλιβερά απομεινάρια στο διάκοσμο και την αισθητική των σχολικών γιορτών που μάλλον δεν απασχολούν πλέον κανέναν. Το έθνος ως ταμπού Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης μια άλλη προσέγγιση του «εθνικού» σε πλήρη αντίστιξη με την προηγούμενη, αργά αλλά σταδιακά, επεδίωξε και πέτυχε τη ρεβάνς έναντι της εθνοκαπηλίας. Μετά το πέρας του «σοσιαλιστικού» αμοραλισμού της «αλλαγής» («Έξω από το ΝΑΤΟ»!) δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες εγχώριες και διεθνείς συνθήκες (κατάρρευση υπαρκτού σοσιαλισμού, έκρηξη παγκοσμιοποίησης, κρίση πολιτικής κ.α.) για τη γέννηση και την ανάπτυξη μιας εθνομηδενιστικής κουλτούρας η οποία σήμερα κατακλύζει παντοδύναμη την κυρίαρχη πολιτική, τη διανόηση, την τέχνη και τα μέσα ενημέρωσης. Ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων του «εκσυγχρονισμού» που συσπείρωσε τις ελίτ των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας με αιχμή του δόρατος την «ανανεωτική» αριστερά του διεθνισμού (δίχως έθνος!) και του κοσμοπολιτισμού (με συμπλεγματική αποστροφή στο γηγενή πολιτισμό!) σε ρόλο οργανικού διανοουμένου. Στο εξής κάθε βιωματική αναφορά στις αξίες της πατρίδας, της παράδοσης και του πολιτισμού που γέννησε στη διαχρονία της, θα λοιδορείται κυνικά, θα χλευάζεται προκλητικά. Και οι ευαισθησίες μας θα αντιμετωπίζονται ως political correct όταν θα αφορούν την εκστρατεία διάσωσης του ιβηρικού λύγκα, για παράδειγμα, που απειλείται με εξαφάνιση· ενώ θα στοχοποιούνται απροκάλυπτα όταν θα αφορούν την πολιτιστική συρρίκνωση λαών, εθνών και παραδόσεων. Θα συκοφαντείται εκ προοιμίου κάθε αναφορά στο έθνος και όποιος θα διακατέχεται από ανάλογες ανησυχίες θα στιγματίζεται αυτόχρημα ως «εθνικιστής». Αν μάλιστα κανείς αποτολμήσει και επικαλεστεί την παράδοση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, του Άρη Βελουχιώτη και της Εθνικής Αντίστασης (εκπληκτικά μοναδική συνάρθρωση αιτημάτων εθνικής απελευθέρωσης και κοινωνικής χειραφέτησης με πάνδημη αποδοχή) τότε κακό του κεφαλιού του... Τα εγγόνια των εξόριστων και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, πρώην κομμουνιστές και νυν «εκσυγχρονιστές», που συνωστίζονται τώρα στους προθαλάμους της εξουσίας, διψούν για προγραφές… Αναθεώρηση της Ιστορίας, αναψηλάφηση των στερεοτύπων του «εθνικού φαντασιακού», υπέρβαση του «εθνοκεντρισμού» και μια σειρά άλλων υψηλών επιδιώξεων, το κύριο μενού του μεταρρυθμιστικού προγράμματος στο σύνολο των βαθμίδων της δημόσιας εκπαίδευσης, με στόχο να αποβάλουμε τον εθνικιστή εαυτό που κρύβουμε μέσα μας. Να ενοχοποιηθεί τελικώς στη συνείδηση του λαού μας το έθνος και η εθνική μας κληρονομιά αδιακρίτως (και όχι μόνο η εθνικιστική παραφθορά τους), δηλαδή ο τρόπος που γεννιόμαστε, τρώμε, μιλάμε, χορεύουμε, ερωτευόμαστε, πιστεύουμε, τραγουδάμε, κλαίμε, γελάμε, μαλώνουμε, πεθαίνουμε… τα τόσο κοινά σε όλους τους ανθρώπους, και ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστά σε κάθε λαό. Ποιος να γιορτάσει… Από τη μια, η εθνοκάπηλη κενολογία. Κουράστηκε και η ίδια. Δεν αντέχει πια τον εαυτό της. Δεν πείθει πια κανέναν. Ξεθύμανε… Κιτρινισμένα και αραχνιασμένα στους τοίχους των σχολείων χάσκουν τα πορτρέτα των εθνικών αγωνιστών μας. Τους εγκατέλειψαν οι πάντες. Και αυτοί ακόμη οι ορκισμένοι υπερασπιστές τους, οι επίγονοι της «εθνικοφροσύνης», αναζητούν πλέον νέα, πιο ελκυστικά πρότυπα για τη νεολαία, στο χώρο του θεάματος (Ψινάκης) και του ελαφρολαϊκού τραγουδιού (Σαρρή). Από μια τέτοια φαιδρή εκδοχή «πατριωτισμού» κινδυνεύουμε μάλλον περισσότερο… Από την άλλη, ο χορός των αναθεωρητών και της προσαρμογής στις …απαιτήσεις των καιρών. Εξυπνότεροι ή μάλλον πονηρότεροι ετούτοι. Την Εθνική Αντίσταση τη βάφτισαν «αντιπολεμικό κίνημα των λαών!» (sic). Αντιμιλιταριστικός ακτιβισμός στις οροσειρές της Πίνδου δηλαδή, με λίγο ράφτινγκ στα διαλείμματα για να μην αμελούμε και την οικολογική διάσταση της σύγχρονης εκπαίδευσης… Το διακύβευμα για τους λαούς δεν είναι πια το ελεύθερο, το ανυπότακτο φρόνημα. Η «ειρήνη» είναι ενός χυδαίου υλισμού, το κατά κεφαλήν εισόδημα, ο δείκτης της αγοραστικής δύναμης των μαζών. Μην καταπονείτε λοιπόν τα παιδιά με πληκτικά «νεκρόφιλες» τελετές που δεν πιστεύετε, βάλτε τους να δουν γλυκερές αντιπολεμικές ταινίες που καταλήγουν σε αισθηματικά ειδύλλια! Για να μαθαίνουν πως οι εθελόδουλοι χωρίς αντίσταση και επανάσταση θα επιβιώσουν, χωρίς εκούσιο συμβιβασμό πάνε χαμένοι… Θαμμένος ζωντανός ο αληθινός εαυτός μας! Εθνοκάπηλοι και εθνομηδενιστές σκότωσαν την ψυχή μας. Πλήγωσαν τις ευαισθησίες, την περηφάνια του λαού μας. Κάντε μια βόλτα στα σχολειά μας… «να ζεις τον θάνατό σου για τους άλλους, δεν έχει τέτοιο επάγγελμα εδώ»! Ο σπόρος όμως δεν πήγε χαμένος. Θαμμένο στη γη μας το Σώμα της Αντίστασης. Κάποτε θα καρπίσει, αφού «δεν κοιμάται, δεν πεθαίνει, προσμένει την ανάσταση». Μιας «ελληνικότητας» που διαλέγεται ευρύχωρα στον κόσμο με ολάκερη τη Σάρκα της: τις ιδέες, τις αισθήσεις και τα βιώματά της.

Read more...

ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Η ΝΤΡΟΠΗ , Ή ΑΛΛΙΩΣ ,ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ 28Ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Το έχουν οι μέρες απ' ότι φαίνεται.Κάθε χρονιά παραμονές της 28ης Οκτωβρίου αρχίζει στα κανάλια και στις εφημερίδες, εσχάτως και στο διαδίκτυο , όλη η φιλολογία και παραφιλολογία σχετικά με την επέτειο. Διάφορες ερμηνείες σχετικά με τον Μεταξά , τι είπε και τι δεν είπε στον πρέσβη της Ιταλίας , το αν ήταν φιλογερμανός ή όχι , το ότι δεν ήθελε να πολεμήσει αλλά αναγκάστηκε και διάφορα τέτοια. Μεγάλο μέρος των αναλύσεων καταλαμβάνουν και οι "αναλύσεις" αυτών που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα αισθήματα των Ελλήνων κατά την κήρυξη του πολέμου. Πήγαιναν ή δεν πήγαιναν με το χαμόγελο στα χείλη στο μετωπο;Στήριζαν ή δεν στήριζαν τον Μεταξά ;Μετά ακολουθούν αυτοί που προσπαθούν να αναλύσουν την επίδραση που είχε η νίκη και η αντίσταση της Ελλάδας στην συνολική έκβαση του πολέμου. Εκεί να δεις αναλύσεις!! Οι απόψεις κυμαίνονται ανάμεσα στο "χάρη στους Έλληνες κερδήθηκε ο ΒΠΠ" μέχρι στο ότι "ήταν ένα ασήμαντο από άποψης γενικής επιρροής γεγονός".
Μετά ακολουθούν αναπόφευκτα οι συζητήσεις περί παρελάσεων.Πρέπει ή δεν πρέπει να σταματήσουν κλπ.Μετά κουβέντες περί σημαίας , κλπ.
Ο κατάλογος είναι γενικά μεγάλος.Αυτό που εγω θα ρωτήσω είναι ένα :
Έχουν πραγματικά μονοσήμαντη απάντηση αυτά τα γεγονότα ή ακόμα και αν κάποια έχουν -που πολύ αμφιβάλω- έχει όντως σημασία για μας τους Έλληνες ;
Ο Μεταξάς ήταν αυτός που ήταν από άποψη πολιτικών φρονημάτων , δεν διεκδικεί βραβεία δημοκρατίας και κοινωνικής συναίνεσης . Αυτό που έχει σημασία είναι ότι στην δεδομένη στιγμή στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Έδωσε την ΜΟΝΗ απάντηση που ΕΠΡΕΠΕ να δώσει.Ξέρει κανείς από αυτούς που μιλάνε και κρίνουν ,ενώ οι ίδιοι ούτε ενα απλό όχι στον προιστάμενο τους δεν μπορούν να πουν , τι είναι να πεις ΟΧΙ σε μια υπερδύναμη και να πας κόντρα στην ιδεολογία σου ; Γιατί ο Μεταξάς ιδεολογικά ήταν πολύ κοντύτερα στον Μουσολίνι και τον Χίτλερ από ότι στον Στάλιν ή τον Τσώρτσιλ.
Μετά αλήθεια αυτό είναι το πρόβλημά μας , το αν χαμογελούσαν οι στρατιώτες όταν πήγαιναν στο μετωπο; Μπορεί να χαμογελούσαν στις πόλεις και στα τραίνα όταν έφευγαν , αλλά σίγουρα όταν σφύριζαν οι σφαίρες , ξεπάγιαζαν και πέθαιναν, σίγουρα δεν γελούσαν καθόλου και πως θα μπορούσαν άλλωστε ; Μόνο παρανοικοί θα το έκαναν αυτό. Αλλά ρωτώ πάλι τι σημασία έχει ; Το μόνο που μετράει είναι ότι σταθηκαν στο ύψος τους , πολέμησαν σαν πραγματικοί άντρες, θυσίασαν μέλη , ζωές και πέτυχαν πράγματα που ισχυρότεροι στρατοί δεν μπόρεσαν να πετύχουν.
Μετά ο Β'ΠΠ είναι ένας πόλεμος με 40,000,000 εκατομμύρια νεκρούς και εκτεταμμένες πολεμικές επιχειρήσεις . Ο μεγαλύτερος φόρος αίματος πληρώθηκε στα πεδία των μαχών της Ανατολικής Ευρώπης. Σε σχέση π.χ. με την πολιορκία του Στάλινγκραντ ή την μάχη του Κουρσκ , σύμφωνα με απόλυτα μεγέθη , η μάχη π.χ στο Ρούπελ φαντάζει όντως ασήμαντη .
Αλλά ούτε και αυτό έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι κάποιοι σταθηκαν στο ύψος των περιστάσεων , κόντρα στις προβλέψεις και στα προγνωστικά , γιαυτό και εμεις τους τιμούμε και θα τους τιμούμε για πάντα.
Όσο για το αν εξαιτίας μας κερδήθηκε ο πόλεμος ή όχι, αυτό και αν είναι ένα παραπλανητικό ερώτημα η απάντηση του οποίου πραγματικά δεν έχει σημασία ,πέραν του ότι μάλλον δεν υπάρχει απάντηση , τουλάχιστον τέτοια που να δικαιώνει πλευρές.Όταν κάποιος πολεμά σπανίως ξέρει ή μπορεί να φανταστεί την σπουδαιότητα ή μη της μάχης , πολλές φορές δε αυτήν η σπουδαιότητα γίνεται αντιληπτή πολύ μετά. Αυτό που μετρά είναι αυτοί που έκαναν τον καθήκον τους και έμειναν στις θέσεις τους , έχυσαν το αίμα τους , έχασαν χερια , πόδια , τις ζωές τους.Το Ελληνικό μεγαλείο του '40 έγκειται στο γεγονός ότι κάποιοι έμειναν στην θέση τους και πολέμησαν ενώ κάποιοι άλλοι το έβαλαν στα πόδια ή έμειναν ουδέτεροι αν και πολύ ισχυρότεροι. Περιττό να σας θυμίσω την ντροπή που υπέστη ο Γαλλικός στρατός , ή ο βρεττανικός στην Δουνκέρκη. Οι μόνοι που ύψωσαν το παράστημα τους στον Χίτλερ στις μέρες του BlietzKrieg (σ.σ.κεραυνοβόλου πολέμου) , όταν όλοι είχαν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, ήταν οι Έλληνες και οι Πολωνοί.
Όλα τα υπόλοιπα είναι θεωρητικές προβολές για τους μελετητές της Στρατιωτικής Ιστορίας , τους οποίους δεν κατηγορώ ( πως θα μπορούσα άλλωστε , αφού και εγω είμαι μελετητής , πάρα πολύ ερασιτέχνης βέβαια ) αλλά θεωρώ ότι δεν ταιριάζουν τέτοιες αναλύσεις τέτοιες μέρες από την στιγμή μάλιστα που δημιουργούν και σύγχυση σε απαίδευτο κόσμο .Οι απόψεις των ειδικών για το θέμα, διήστανται.Εγώ προσωπικά πιστεύω πως η αλήθεια είναι κάπου στην μέση.
Αυτό που μετράει στο τέλος είναι η θυσία και ο αγώνας και αυτά είναι που τιμούμε με τις παρελάσεις και τις εκδηλώσεις,δεν είναι πολεμική λαγνεία και φιλομιλιταρισμός ή ότι άλλη παπαριά λένε διάφοροι. Να σας θυμίσω ότι στις Θερμοπύλες οι Έλληνες ηττήθηκαν και πέθαναν όλοι , αλλά ποιος το μετράει έτσι αυτό ; Μένει μόνο το μεγαλείο της αντίστασης!
Επίσης πολλοί χλευάζουν τις ιστορικές ταινίες και κοροιδεύουν τα σεναριακά κενά ή τα ιστορικά και στρατιωτικά λάθη , υποβαθμίζοντας το βαθύτερο νόημα . Έλεος ρε παιδιά , από τις ταινίες περιμένετε να μάθετε ιστορία, όταν δεν μάθατε από το σχολέιο ; Αυτές οι ταινίες είχαν πρώτα από όλα ψυχαγωγικό ρόλο και να κόψουν εισιτήρια και μετά είχαν σκοπό πιθανόν να ανυψώσουν το φρόνημα του κόσμου και να τιμήσουν ίσως κάποιους ανθρώπους. Το ξέρουμε καλά και εμείς π.χ. ότι στρατιωτικά δεν στέκει ο Πρέκας να τρέχει μπροστα από τα τεθωρακισμενα στην επέλάση . Αυτό όμως έχει σημασία ; Μια απλή ταινία είναι , προς Θεού, όχι μάθημα τακτικής στην Σχολή Ευελπίδων.
Αυτές οι μέρες είναι μέρες μνήμης και τιμής . Βέβαια συμφωνώ ότι υπάρχει πολύς κόσμος ανιστόρητος λόγω και της προβληματικής ιστορίας που διδασκόμαστε και η οποία πολλές φορές έχει οδηγήσει τον απληροφόρητο κόσμο σε πλάνες και συγχύσεις. Η ιστορία θα πρέπει να διδάσκεται σωστά και αντικειμενικά γιατί τότε μόνο διδάσκει.
Αυτήν είναι όμως κουβέντα άλλη και δεν είναι για τώρα.
Τώρα το μόνο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε , είναι να τιμήσουμε τους νεκρούς που πέθαναν για κάποια ιδανικά , χύνοντας το αίμα τους , τιμώντας μια πατρίδα ,μια σημαία.
Έστω και από ντροπή μόνο στην μνήμη τους, αν απουσιάζει ο σεβασμός και η εκτίμηση για όσα έκαναν. Δεν είναι ντροπή να πας να χειροκροτήσεις στην παρέλαση , ή να βάλεις μια σημαία στο μπαλκόνι , ούτε αν αγορασεις μια σημαιούλα στο παιδάκι σου τότε του κάνεις "εθνικιστική πλύση εγκεφάλου".


Όσο για την παρέλαση, έχω κάνει δυο παρελασεις με την Μοίρα Καταδρομών στην Θεσσαλονίκη και από όλες από τις εμπειρίες μου στην θητεία - που ήταν πολλές - καμμιά δεν θυμάμαι εντονότερα και με μεγαλύτερη συγκίνηση .Σας πληροφορώ ότι ούτε τότε, ούτε τώρα αισθάνθηκα αιμοχαρής ή μιλιταριστής ή να κυριευομαι από πολεμολαγνεία και να επικροτώ τον πόλεμο , το αντίθετο ακριβως σας βεβαιώνω.Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω αυτούς που καταφέρονται εναντίον αυτών των εκδηλώσεων μνήμης και τιμής, διαστρεβλώνοντας σκοπίμως το νόημα τους.
Η τιμή στους πεσόντες είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε . Τουλάχιστον ας μην παραδώσουμε στην λήθη και την απαξίωση το μεγαλείο του παρελθόντος αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ανάλογο. Με θλίβει που σήμερα είμαστε "λίγοι" ως έθνος , ας μην τα ξεφιλίζουμε όλα όμως. Ντροπή !
Αλλά που να βρουν ντροπή οι πάσης φύσεως πολιτικά ορθοί νεοέλληνες .Όταν οι ίδιοι έτρεχαν να πάρουν αναβολές και τρελόχαρτα ή να δηλώνουν κάτοικοι εξωτερικού για να μην πάνε στρατιώτες ή υπηρετούσαν με ειδικότητα "σιτιστή ωδικών πτηνών" , στον Βοτανικό Κήπο ,πως μετά να εκτιμήσουν το μέγεθος της θυσίας και του επιτεύγματος του 1940.

Επειδή όμως οι περισσότεροι από αυτούς είναι "αριστερίζοντες" ( γιατί ο Θεός να τους κάνει αριστερούς) θα ήθελα να τους ρωτήσω αν την ίδια γνώμη έχουν και για τις θυσίες και τα αναμφισβήτητα επιτεύγματα του Κόκκινου Στρατού στον ΒΠΠ.Αυτοί είναι οι γνήσιοι αριστεροί αγωνιστές , εγχώριοι κύριοι του ψευτο-αριστερού φάσματος .Για πάτε να τους πείτε ότι τα 20,000,000 που θυσιάστηκαν ήταν μια "φούσκα" και ότι τους αξιζε αφού ήταν πιόνια του μιλιταρισμού .Ξέρετε τι θα πάθαινατε αν τολμούσατε να εκστομίσετε ανάλογα πράγματα εντός της επικράτειας της Σοβιετικής Ένωσης ή και της σημερινής Ρωσίας ή της Ουκρανίας ;Εννοώ λόγια τα οποία να αμφισβητούσαν την αξία π.χ. της θυσίας του Στάλινγκραντ.Για δοκιμαστε να προτείνετε το κάψιμο της Κόκκινης Σημαίας όπως προτείνει για την Ελληνική ο αξιοθρήνητος κ. Μουζουράκης στο κατάπτυστο βίντεο στην ιστοσελίδα του κ.Θεοδωράκη.Επίσης τι θα γινόταν αν καταφέροσασταν εναντίον της παρέλασης στην Κόκκινη Πλατεία για την επέτειο της νίκης στον ΒΠΠ;
Αν δεν ξέρετε να σας το πω εγώ .Θα πήγαινατε γραμμή για τα Γκουλάγκ.
Ή θα τολμούσατε να πείτε ανάλογα πραγματα στην Γαλλία , στην Βρεττανία στις ΗΠΑ κλπ.
Δεν θα τολμούσατε να τα πείτε ποτέ και δυστυχώς όχι γιατι φοβάστε , αλλά γιατί αν και εκτιμάτε τον αγώνα άλλων λαών ,αντίθετα τον αγώνα του δικού σας λαού τον ευτελίζετε και τον περιφρονείτε και αυτό είναι το χειρότερό σας ατόπημα για το οποίο και είστε άξιοι περιφρόνησης.
Δεν το καταλαβαίνετε αλλά με αυτό που κάνετε πριονίζετε το κλαδί που κάθεστε και κάνετε καταχρηση της ελευθερίας που έχετε σήμερα και πληρώθηκε με το αίμα εκατοντάδων χιλιαδων Ελλήνων .
Για μένα είστε μόλις λίγο καλύτεροι από τους δοσίλογους στην κατοχή.

Read more...

CRASH TEST

Σήμερα ανακοινώθηκε η έκθεση προόδου της ΕΕ για την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ. Σύμφωνα με αυτήν αναμένεται να γίνει έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων , αφού ο επίτροπος Όλι Ρεν διαπιστώνει πρόοδο από την μεριά των Σκοπίων.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ .
Για την έναρξη αυτής της διαδικασίας απαιτείται η πλήρης ομοφωνία των μελών της ΕΕ .
Ο κ. Ρεν γνωρίζοντας το πρόβλημα της ονομασίας -που είναι και το κυριότερο- συστήνει την άμεση έναρξη διαδικασιών προς την επίλυσή του μέσω του κ. Νίμιτς. Σε αυτήν την διαδικασία είναι ευνόητο ότι το πάνω χέρι το έχουμε εμείς , φαινομενικά τουλάχιστον.
Αυτήν στην ουσία θα είναι και η πρώτη σοβαρή δοκιμασία στην εξωτερική πολιτική , της νέας κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου . Από τον τρόπο που θα χειριστεί τα διπλωματικά όπλα που έχει στην διάθεσή και το πόσο θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα αντέξει τις ισχυρές πιέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού , που σίγουρα θα ανακύψουν.
Σε αυτό το crash test θα φανεί πραγματικά αν όλοι αυτοί που ανησυχούσαν για την αμερικανική επιρροή πάνω στον νέο πρωθυπουργό , είχαν δίκιο ή όχι.
Από ότι φαίνεται όμως ο κόμπος -για το Σκοπιανό- έφτασε στο χτένι ..
Πλέον ο κύβος ερρίφθη ....

Read more...

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ !

Μπορεί κάποιος να μου πει ακριβώς για ποια επιτεύγματα στην παγκόσμια ειρήνη πήρε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης ο Μπάρακ Ομπάμα ;
Παραθέτω μια ανάλυση του BBC από τον Paul Reynolds , ο οποίος λέει χαρακτηριστικά ότι , βραβεύτηκαν μάλλον οι προθέσεις παρά τα επιτεύγματα.
Πάλι θα ρωτήσω .Ποιες προθέσεις άραγε ; Πότε ξέραμε τι κρύβεται στην πραγματικότητα πίσω από την ρητορεία των ΗΠΑ ; Μια ζωή - μετά τον ΒΠΠ- οι ΗΠΑ τα έκαναν παντού μαντάρα , πάντα με τις καλύτερες των προθέσεων και με μεγάλα και παχιά λόγια περί δικαιοσύνης , ειρήνης κλπ.
Εκτός και αν η επιτροπή των Νόμπελ θέλησε με αυτό το "προκαταβολικό" βραβείο να σπρώξει τον πρόεδρο των ΗΠΑ σε μελλοντική τροχιά καλής συμπεριφοράς ως προς την παγκόσμια ειρήνη , την μείωση των πυρηνικών και την κλιματική αλλαγή.Κάπου εδώ γελάμε πολύ.
Ελπίζω ειλικρινά να μην είναι τόσο αφελείς που να πιστεύουν ότι το στρατιωτικοβιομηχανικό πλέγμα των ΗΠΑ , που ανώτατος εκπρόσωπος είναι ο πρόεδρος για να μην γελιόμαστε , θα συγκινηθεί και θα χειραγωγηθεί από βραβεία , φρου - φρου και αρώματα και θα αρχίσουν ξαφνικά να αλλάζουν στάση.
Να σας θυμίσω ότι ο Ομπάμα συνεχίζει τα ίδια μεχρι στιγμής με τον Μπους σε Ιράκ , Ιράν και συνεχώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να μπουν σφήνα στον Καύκασο και στο ενεργειακό παιχνίδι και να αποσταθεροποιήσουν ΕΕ και Ρωσία , με αγωγούς , Ουκρανίες , Γεωργίες κλπ. Μήπως θέλετε να σας θυμίσω ξανά τα άθλια παιχνίδια τους με τον Αλβανικό και το Σκοπιανό εθνικισμό που συνεχίζουν να υποδαυλίζουν στα Βαλκάνια ;

Άντε και του χρόνου το βραβείο στον Ισραηλινό πρωθυπουργό με το καλό .

Read more...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ !!

Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν να καπηλευτούν την έννοια και την λειτουργία των Bloggs.
Κάποιοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι βρήκαν νέο λαμπρό πεδίο δόξας και καλυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία , παίζουν περίεργα παιχνίδια υποκρινόμενοι τους αγνούς bloggers , ενώ στην πραγματικότητα είναι επαγγελματίες που βρήκαν ακόμα ένα τρόπο να οικονομήσουν. Όσοι από εμάς τους πραγματικούς ,γνήσιους bloggers βλέπουν αυτήν την κατάσταση δεν μπορεί παρά να εξαγριώνονται. Ας μην ξεχνάν όλοι αυτοί οι κύριοι ότι δεν είναι το ίδιο να μπλογκαρεις μεσα στο οκτάωρο σου κάνοντας ένα επαγγελμα , με το να μπλογκάρεις στον πολύτιμο ελεύθερό σου χρόνο χάνοντας τον ύπνο σου , την επαφή με φίλους , οικογένεια κλπ.
Όχι κύριοι , δεν μπαίνουν όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι.

Ο blogger anemos των Ενωμένων bloggeers , έγραψε ένα πολύ αποκαλυπτικό κείμενο , με αφορμή την περίφημη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του Γιώργου Παπανδρέου με ανεξάρτητους υποτίθεται bloggers. Η ιδέα της επικοινωνίας με πολιτικούς μεσω Bloggs είναι επιθυμητή και ελκυστική ασφαλώς , αλλά ....

Αυτό το" αλλά" διαβάστε το στον ακόλουθο σύνδεσμο , για να μπορέσετε να διαβάσετε και τα ενδιαφέροντα σχόλια.

Read more...

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ;

Μετά από την μάλλον μικρότερη προεκλογική περίοδο της μεταπολίτευσης οι εκλογές έλαβαν τέλος, μετά από μια αδιάφορη προεκλογική εκστρατεία χωρίς πολλές αφίσες και φυλλάδια (ευτυχώς).
Έμειναν μόνο τα βρώμικα σχολεία να θυμίζουν τις εκλογές και να κάνουν έξαλλους με την εμφάνισή τους πολλούς , με πρώτην και καλύτερη την φίλη μου την Έφη .
Για ακόμα μια φορά οι δημοσκόποι, ακόμα και ενωμένοι, αποδείχτηκαν λάθος και απέδειξαν πως τα εκατομμύρια που παίρνουν πάνε στράφι .Δεν υπάρχουν μαθηματικά πλέον για να δικαιολογήσουν την πατάτα τους .
Η αποχή αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστή , ξεπέρασε το 30% , πρωτοφανές για τα ελληνικα δεδομένα σε εθνικές εκλογές. Οι πρωταγωνιστές ζαλισμένοι ακόμα , άλλοι από την ευδαιμονία και άλλοι από το στραπάτσο δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται το γεγονός και την σημασία τους , όπως και του άκυρου-λευκού (σχεδόν 3%)
Η λαϊκή ετυμηγορία έστειλε τον Καραμανλή σπίτι του κλωτσηδόν και εκτόξευσε στα ουράνια τον Παπανδρέου, σε μια καφκικη μεταμόρφωση της πολιτικής σκηνής.
Ο κόσμος πραγματικά μαύρισε πολλούς "Μαυρογιαλούρους" και έστειλε στα σπίτια του ντροπιασμένα πολλά υπερφίαλα μεγαλοστελέχη που απέτυχαν να εκλεγούν. Μακάρι να γλυτώσουμε οριστικά από δαύτους, αλλά κάτι μου λέει ότι θα επανακάμψουν. Έχουμε ασθενή μνήμη ως λαός , είπαμε εξάλλου για το Εθνικό Αλτσχαιμερ σε παλιότερη ανάρτηση.Μακάρι στην θέση τους να μην έχουν εκλεγεί όμως καινούριοι "Γκόρτσοι".
Τώρα στο τιμόνι της χώρας σε μια πολύ δύσκολη εποχή βρίσκεται ο ΓΑΠ .Επιτέλους απέκτησε το "ιερό του δισκοπότηρο" της εξουσίας , που αναζητεί από την στιγμή της ενηλικίωσής του. Πολύ πιθανόν να αποδειχτεί κατάρα αντί για ευλογία , τόσο γι' αυτόν όσο και για εμάς. Οψόμεθα για το μέλλον , εξάλλου ελπίζω να είμαστε ακόμα εδώ να το δούμε.
Η ΝΔ πλέον είναι καράβι ακυβέρνητο . Έμεινε και από πυξίδα και από καπετάνιο και από αξιωματικούς και είναι στο μέσον θύελλας.
Η Ντόρα και ο Σουφλιάς παρέσυραν τον Καραμανλή σε πρόωρες εκλογές, σε αυτό το "χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου", με σκοπό την καταστροφή του. Πριν από λίγο στο ραδιόφωνο ανακοινώθηκε η παραίτηση Σουφλιά από την έδρα του επικρατείας και την πολιτική, μετά από την κατακραυγή της βάσης της ΝΔ. Κάπου ο Σαρακατσάνος μάλλον δεν υπολόγισε καλά κάτι , εκτός και αν είναι και αυτό μέσα στα σχέδιά του για την προεδρία για να το παίξει τώρα εύθικτος και να απαλύνει την θέση του. Η Ντοράκλα από την άλλη δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες , ως γνήσια κόρη του Μητσοτάκη. Ήδη μετράει τα κουκιά της για την ανάδειξή της σε αρχηγό της ΝΔ και σε μελλοντική πρωθυπουργό κάποια στιγμή στο μέλλον.
Μόνο να προσέξει γιατί η πρωθυπουργία ήταν το Βατερλό του μπαμπά της .
Για ακόμα μια φορά τα τζάκια κυβερνούν και από ότι φαίνεται θα συνεχίσουν με τις ευλογίες μας.
Μακάρι ειλικρινά να ξεπηδήσει από όλη αυτήν την κατάσταση και κάτι καλό για τον τόπο. Πάντως από ότι φαίνεται ο Έλληνας δεν μπορεί με τίποτα να ξεφύγει από το εκκρεμές του δικομματισμού.

Μια μεγάλη πορεία μέσα στη νύχτα...

Read more...

ΜΗΔΕΝ ΣΤΟ ΠΗΛΗΚΙΟ !!!!

Το είπε και αυτό ο θρύλος Γιώργος.
Διαβάστε εδώ

Αν δεν ήταν για κλάματα θα ήταν για γέλια .
Αυτός όμως μάλλον θα είναι ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Τελικά η νεοελληνική ιστορία είναι σαν μια ομηρική ραψωδία
Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη

Read more...

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ "ΚΟΚΤΕΙΛ "

" ΣΑΛΤΑΠΗΔΑΣ ΟΝ ΤΗΕ ROCKS"

ΣΥΝΤΑΓΗ :Παίρνετε μια μεζούρα φρέσκο Καρατζαφέρη , ,μαζί με μισή μεζούρα πεπαλαιωμένο Παπαθεμελή , δυο μεζούρες εκκλησιαστική περιουσία και μισή πρέζα Δεξιά του Κυρίου .Τα χτυπάτε καλά στο σέικερ , προσθέτετε δυο- τρεις ιεράρχες , γαρνίρετε με κοπανισμένες λαοσυνάξεις και για διακόσμηση βάζετε μια- δυο παλιές ταυτότητες πάνω τις οποίες αναγράφεται ΧΟ με σφραγίδα ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Σερβίρεται με μπόλικο πάγο σε κολονάτο ποτήρι.

Πραγματικά εκρηκτικό κοκτέιλ. Ο δεξιός Γιώργος Καρατζαφέρης να θέλει να βάλει χέρι στην εκκλησιαστική περιουσία και να αποκαλεί "τραστ" την εκκλησία , σαν νέος Λέον Τρότσκι. Ο πρώην σοσιαλιστής υπουργός Στέλιος Παπαθεμελής να ξεσπαθώνει εναντίον του "απατεώνα σαλταπήδα" προστατεύοντας τις άγιες περιουσίες σαν νέος Ακρίτας στο μετερίζι του . Οι δε ιεράρχες αμήχανοι για τον πρώην συνοδοιπόρο τους και πρόμαχο της αγίας δεξιάς πτέρυγας , ψελλίζουν διάφορα αναπολώντας τις εποχές που κράδαιναν μαζί τα λάβαρα της Αγίας Λαύρας.
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο στο Αντίβαρο και τα συμπεράσματα δικά σας.

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ .....ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΣΑΣ

Read more...

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ - ΜΕΡΟΣ Β'

Γράφω μια συνεχεια στην προηγούμενη ανάρτηση για να αποσαφηνίσω κάποια πραγματα και ταυτόχρονα να απαντησω και σε ένα εύστοχο σχόλιο του Πάτερ Παναγιώτη.
Το σχόλιο του έχει ως εξής :

"Εύστοχη η ανάλυσή σου. Απλά δεν κατάλαβα: σε έναν κόσμο που πρέπει η πολιτική να είναι σκληρή και αδέσμευτη από συναισθηματικούς δεσμούς, για ποιο λόγο είναι καλύτερη η συμμαχία με την πολιτική των Ρώσων και όχι με των Αμερικάνων; Οι Ρώσοι είναι λιγότερο ιμπεριαλιστές από το θείο Σαμ;"

Όχι πάτερ. Μάλιστα πιστεύω πως τώρα είναι χειρότεροι ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές από τους Αμερικανούς. Αυτό που θεωρώ είναι πως δεν πρέπει να κρατάμε όλα τα αυγά μας σε ένα καλάθι. Είδες πως οι Τούρκοι παίζουν ταυτόχρονα και με τις ΗΠΑ και με την Ρωσία και κάθε φορά ακολουθούν την καλύτερη για την χώρα τους διαδρομή;Εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να παίξουμε έτσι .Όχι γιατί είμαστε αδύναμη ή μικρή χώρα , αλλά γιατί δεν έχουμε εξωτερική πολιτική με βάθος, έμπνευση και όραμα.Θέλει κότσια και ισχυρή διπλωματία για να "χορέψεις" μαζί με ΗΠΑ και Ρωσία .Οπότε όλες οι προσπάθειές μας να το παίξουμε σε δυο ταμπλό είναι καταδικασμένες και στο τέλος χάνουμε από παντού.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η Τουρκία είναι κερδισμένη ούτως ή άλλως, απλά αρκετά περισσότερο με τον Ναμπούκο , αφού κιόλας αποδυναμώνει εμάς (με ένα σμπάρο αρκετά τρυγόνια). Εμείς μόνο με τον South Stream κερδίζουμε κάτι. Αν δε δεν γίνει ούτε ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη , τότε μιλάμε πλέον για Βατερλό.Θα έχουμε εξυπηρετήσει τα σχέδια των Αμερικάνων για να ανακόψουν την Ρώσικη επιρροή , αλλά εμείς δεν θα έχουμε πάρει τίποτα. Ούτε καν μια δέσμευση για Κύπρο ή Σκόπια , αν πεις πως αποφασίσαμε να θυσιάσουμε τον έναν τομέα για να κερδίσουμε κάπου αλλού.
Δεν βλέπετε τι γίνεται με το Ελσίνκι κλπ. και με το θέμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Ενώ οι Τούρκοι ενώ θα έπρεπε να είναι στριμωγμένοι και να είναι υποχωρητικοί απέναντι σε εμάς και την Κύπρο , αντίθετα είναι πάντα από πάνω . Καταφέραμε ακόμα και εκεί να στριμωχτούμε στον τοίχο.
Δηλαδή την Ντόρα και τον Γιωργάκη μάλλον ούτε για το πιο απλό γύφτικο παζάρι δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε.Είναι γερά δεμένοι στο Αμερικάνικο άρμα , τόσο που πιστεύω πως παραβλέπουν τα εθνικά συμφέροντα.
Εξάλλου και οι δύο δεν είναι παρά προϊόντα του Ελληνικού πολιτικού νεποτισμού.Ποτέ δεν κάταλαβα γιατί σώνει και καλά επειδή ο πατέρας ή ο παππούς ήταν άξιοι , θα είναι a-priori άξιοι και οι απόγονοι και γιαυτό πρέπει να μας κυβερνήσουν με το στανιό. Προφανώς θα ισχύει η ευγονική αλλά Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ . Αυτοί οι άνθρωποι μάλλον κληρονομούν το γονίδιο της ικανότητας , σε εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες μάλλον υπερισχύει το γονίδιο της αποβλάκωσης.
Θυμάστε που σε μια παλαιότερη ανάρτηση μου είχα γράψει για την αξιοκρατία που εφαρμόζει ο Ερντογάν και τον φοβερό υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας , τον Αχμέτ Νταβούτογλου ;
Λοιπόν κάνω μια πρόβλεψη και μακάρι να βγω ψεύτης .Πιστέψτε με θέλω πάρα πολύ να βγω ψεύτης και κοντόφθαλμος.
Θεωρώ ότι ο Νταβούτογλου , αν τον κρατήσουν στο τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών τους και αν συνεχιστεί η δική μας Νιρβάνα , θα μας κάνει ανάλογη ζημιά με αυτήν που μας έκανε ο Κεμάλ Ατατούρκ την δεκαετία του 1920.

Read more...

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ

Για το Ευρωκοινοβούλιο έχουμε ξαναμιλήσει. Έχουμε πει για την απαξίωση που έχουμε γιαυτό στην Ελλάδα μέσω της απάθειας μας στις Ευρωεκλογές , μια απάθεια και έναν αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν και τα ίδια τα κόμματα αφού τους βολεύει να τις μετατρέπουν σε ένα αμιγώς Ελληνικό προεκλογικό πανηγύρι εξουσίας για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους για τις Εθνικές εκλογές.Είναι βολική για όλους αυτήν η εσωστρέφεια. Έτσι εμείς μόλις τελειώσει το ξεχνάμε , άσχετα αν στην Ευρωβουλή λαμβάνονται πάρα πολύ σημαντικές αποφάσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη για τις οποίες ενημερωνόμαστε και γινόμαστε έξαλλοι ως γνήσιοι "Ελληνάρες" μόνο όταν βρισκόμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων.
Αγνοούμε επίσης την συμπεριφορά των Ευρωβουλευτών μας όταν πάνε στο Στρασβούργο.Δεν ξέρουμε ή μάλλον ξέρουμε αλλά αγνοούμε την ουσία του γεγονότος ότι μόλις πάνε εκεί ανήκουν σε ευρύτερες ομάδες και σχηματισμούς. Οι βουλευτές της ΝΔ ανήκουν στην ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) , οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και πάει λέγοντας.
Αυτές οι ομάδες έχουν μια ενιαία γραμμή και πειθαρχία και ψηφίζουν σχεδόν αγεληδόν. Όπως στο δικό μας κοινοβούλιο που θεωρείται δεδομένη η πλήρης συμμόρφωση με την επίσημη κομματική γραμμή είτε σε κυβερνητικό είτε σε αντιπολιτευτικό επίπεδο.
Σαν αποτέλεσμα πολλές φορές Έλληνες Ευρωβουλευτές ψηφίζουν υπέρ ή κατά αποφάσεων και ρυθμίσεων ακόμα και αν αυτή η στάση ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ , λόγω συμμόρφωσης με την ευρύτερη παράταξη.
Είδατε τι μαθαίνει κανείς χάνοντας το χρόνο του διαβάζοντας και ψάχνοντας ασκόπως αντί να βλέπει την Μενεγάκη και τα debate ;
Α και κάτι άλλο. Οι ευρωβουλευτές μας ξοδεύουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου τους με το να καρφώνουν την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε για εσωτερική κομματική εκμετάλλευση και αντιπαράθεση είτε για προσωπική εκμετάλλευση για να φανούν αρεστοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Αυτήν την δραστηριότητα την εξαργυρώνουν όταν αργότερα είτε τους περιμένει θέση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ως ανταμοιβή για την βοήθειά τους στο κόμμα να εκλεγεί και ας έκαναν ζημιά στην Ελλάδα , είτε στα ανώτερα και υψηλότερα αμειβομενα κλιμάκια της ΕΕ .
Σε θέματα αγροτικής πολιτικής και ανταγωνισμού οι ευρωβουλευτές μας, μας χαντάκωσαν εξαιτίας της εσωτερικής "Μαυρογιαλούρικης" κομματικής αντιπαράθεσης. Άλλοι στο όνομα της πολιτικής ορθότητας και του διεθνισμού παίρνουν σαφώς αντεθνικές θέσεις υπέρ Σκοπίων , για θέματα μειονοτήτων για το μεταναστευτικό κλπ. Είμαστε στην κυριολεξία απίστευτοι ως έθνος.Τους στέλνουμε για να προωθήσουν τα εθνικά συμφέροντα και αυτοί προωθούν τα στενά κομματικά και προσωπικά συμφέροντα !
Να έρθω και στον λόγο για τον οποιο θέλησα να κάνω αυτήν την ανάρτηση.
Την Πέμπτη που πέρασε έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Αντικείμενο της ήταν η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης. Είχε προηγηθεί μια ερώτηση του Ιταλού ευρωβουλευτή του Λαϊκού κόμματος Gabriele Albertini στις 3-9-2009 , σχετικά με την ανάπτυξη του αγωγού Nabucco τον ανταγωνιστικό του South Stream.


δείτε την ερώτηση :

ΠΡΟΦΟΡΙΚΉ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΕ ΣΥΖΉΤΗΣΗ O-0087/09
σύμφωνα με το άρθρο 115 του Κανονισμού
υποβολή: Gabriele Albertini, εξ ονόματος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων
προς την Επιτροπή

Θέμα: Ανάπτυξη του αγωγού μεταφοράς αερίου Ναμπούκο

Στις 13 Ιουλίου, 4 κράτη μέλη και η Τουρκία υπέγραψαν στην Άγκυρα συμφωνία που ανοίγει το δρόμο για την κατασκευή του αγωγού Ναμπούκο προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Ένα μήνα αργότερα (6 Αυγούστου) ο τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν υπέγραψε πρωτόκολλο με το ρώσο ομόλογό του Πούτιν προκειμένου να αρχίσουν οι διερευνητικές εργασίες σε σχέση με τον αγωγό Σάουθ Στρίμ που αφορά επίσης το Νότιο Διάδρομο.

1. Πώς αξιολογεί η Επιτροπή την παράλληλη έναρξη των δύο αυτών προγραμμάτων; Σε ποια συγκεκριμένα διαβήματα θα προβεί η Επιτροπή προκειμένου να υποστηρίξει τον αγωγό Ναμπούκο;

2. Με ποιο τρόπο σχεδιάζει η Επιτροπή να θίξει το θέμα αυτό με την Τουρκία, που διαδραματίζει κρίσιμο και στρατηγικό ρόλο σε σχέση με την ανάπτυξη του Νότιου Διαδρόμου;


Κατάθεση: 03.09.2009
Διαβίβαση: 07.09.2009
Λήξη προθεσμίας: 14.09.2009

Στην συνέχεια ακολούθησε την Πέμπτη 17-9-2009 συνεδρίαση της Ολομέλειας , στην οποία αποφασίστηκε με ψήφισμα η μονόπλευρη υποστήριξη στον αγωγό φυσικού αερίου Nabucco (Τουρκικών συμφερόντων) που προωθούν οι Αμερικανοί για να αποδυναμώσουν την ρωσική επιρροή . Έτσι με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνεται, για να μην πω ακυρώνεται ο South Stream ο οποίος θα μετέφερε ρωσικό αέριο στην Ιταλία μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας.
Ποιο είναι το ωραίο όμως ; Η πλειοψηφία βασίστηκε στις ψήφους της ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών ( όπα γνωστό αυτό !) στην οποία συμμετέχουν όπως είπαμε οι ευρωβουλευτές της ΝΔ.

Ερώτηση τώρα.
Τι ψήφισαν ; Αν απαντήσατε "υπέρ της πρότασης" τότε κερδίσατε χρυσούν ωρολόγιον.
Οι δε Ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ κράτησαν στάση αποχής.
Διαβάστε εδώ το σχετικό άρθρο .

Αν λάβουμε υπόψη και τα όσα περίεργα είχε πει ο Γιώργος στην Αλεξανδρούπολη για τον αγωγό πετρελαίου "Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη" τότε σου μπαίνουν περίεργες ιδέες για φιλοαμερικάνικα λόμπι που υποστηρίζουν Γιώργο και Ντόρα με ανάλογα ανταλλάγματα.
Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα ; Ορθώς ο Γιώργος Δελαστίκ σε άρθρο του στο Αντίβαρο σημειώνει :

(οι επισημάνσεις δικές μου)

Η στάση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ τις τελευταίες εβδομάδες δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το μέλλον της Ελλάδας ως «ενεργειακού κόμβου», που είχαν οραματιστεί ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και μια μικρή ομάδα κορυφαίων υπουργών και στενών συνεργατών του. Αν μάλιστα ο Κ. Καραμανλής, μετά την αναμενόμενη βαριά ήττα στις εκλογές, εγκαταλείψει και την αρχηγία της ΝΔ και τον αντικαταστήσει η Ντόρα Μπακογιάννη, δεν θα απομείνει σε πολιτικό επίπεδο κανένας ισχυρός υποστηρικτής της ενεργειακής συνεργασίας της χώρας μας με τη Ρωσία. Την Πέμπτη οι ευρωβουλευτές της ΝΔ ψήφισαν στο Στρασβούργο υπέρ ενός ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου που τασσόταν υπέρ της κατασκευής μόνο του αγωγού φυσικού αερίου «Ναμπούκο», ο οποίος θα μεταφέρει στην Ευρώπη φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων από την Κασπία και τον οποίο υποστηρίζει και προωθεί με πιεστικότητα αφόρητη η Ουάσιγκτον.
Μάλιστα, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ υπερψήφισαν την απόφαση αυτή, παρόλο που απορρίφθηκε τροπολογία της σοσιαλιστικής ευρωομάδας να συμπεριληφθεί στο ψήφισμα αναφορά και στον «Σάουθ Στριμ»!
Είναι εξόφθαλμα πολιτικά ύποπτη η στάση της ΝΔ. Πώς γίνεται η κυβέρνηση της ΝΔ να δίνει μάχη, υποτίθεται, υπέρ της κατασκευής του αγωγού «Σάουθ Στριμ» και οι ευρωβουλευτές της ΝΔ να ψηφίζουν στην Ευρωβουλή υπέρ του ανταγωνιστικού και μόνο αγωγού «Ναμπούκο» που προωθούν οι Αμερικανοί, αρνούμενοι να πιέσουν να γίνει έστω αναφορά και στον «Σάουθ Στριμ»; Από ποιον ακριβώς καθοδηγούνται οι ευρωβουλευτές της ΝΔ σε τέτοια στρατηγικής σημασίας θέματα; Αδιαφορούν για τις θέσεις του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, τώρα που είδαν ότι χάνει και πιθανότατα φεύγει, ή ο ίδιος ο απερχόμενος πρωθυπουργός άλλαξε ανομολόγητα θέση;

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο του

Δεν πειράζει ρε παιδιά . Ας ξεπουλάνε και ας αποδυναμώνουν την χώρα όλοι οι διαδοχικοί οσφυοκάμπτες κυβερνώντες με συνεχείς μειοδοσίες και προδοτικές ενέργειες για να ξεπληρώσουν γραμμάτια .
Ας μας έχουν περικυκλώσει και απομονώσει Τούρκοι και Σκοπιανοί τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο .
Εμείς έχουμε το debate για να ασχολούμαστε και να αναλύουμε με τις ώρες , συζητώντας "περί όνου σκιάς" , για την γλώσσα του σώματος , για τα σηκωμένα μανίκια του Γιώργου και την χαλαρωμένη γραβάτα του Κώστα.Μέχρι και απόψεις από στυλίστες ( τι σκατά επάγγελμα είναι αυτό ;) εκπροσώπους τους "αδελφάτου" ,για τις ενδυματολογικές επιλογές των αρχηγών ακούσαμε, που να πάρει και να σηκώσει . Ταυτόχρονα ανεχόμαστε "Πρεντέρηδες" και "Τράγκες" που μιλούν με ύφος σαράντα καρδιναλίων και δεκαέξι στρατηγών , υποψήφιους βουλευτίσκους που γλύφουν για δυο λεπτά στον αέρα για να κορδωθούν στο χωριό τους που εκλέγονται, καθώς και φτασμένα κομματικά μεγαλοστελέχη που μιλούν με την σιγουριά και τον αέρα της επερχόμενης καρέκλας .

.....και ο κατήφορος συνεχίζεται με το έθνος παραζαλισμένο από αδικαιολόγητη ευδαιμονία , χαμένο στο "συβαριτισμό" του, ζώντας μέσα στον δικό του "κήπο των επίγειων ηδονών" και αγνοώντας τις επερχόμενες συμφορές.

Να δω πότε θα ακουστεί η κραυγή :

Hannibal ante portas

Read more...