ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ

Χτες την Κυριακή ενώ έκανα κάτι δουλειές χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού. Ανοίγω και βλέπω δυο κορίτσια μικρότερα από 20 που πουλούσαν τον "Ριζοσπάστη" πόρτα - πόρτα. Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό γιατί είμαι σίγουρος πως σε όλους σας έχει συμβεί . Τέλος πάντων επειδή δεν με ξύπνησαν και επειδή αρκετές φορές μου αρέσει να διαβάζω διάφορες εφημερίδες ,την αγόρασα. Είπα να βοηθήσω και τα παιδιά μπας και πάνε μια ώρα αρχύτερα σπίτι τους - αν δεν τους έχουν καμιά άλλη δουλειά οι ινστρούχτορες .Φυσικά κάθισα και την διάβασα και βρήκα θησαυρό !
Σε μια σελίδα φιλοξενείται ένα άρθρο του Μάκη Μαΐλη με τίτλο :" Ζωντανή η ψυχή , το μεγαλείο του ΔΣΕ". Το άρθρο με την ευκαιρία μιας αναφοράς στο ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) , κάνει και ευθεία επίθεση στην καινούρια ταινία του Παντελή Βούλγαρη ,"Ψυχή Βαθιά" η οποία αναφέρεται στον εμφύλιο πόλεμο (1946-1949).
Ειλικρινά έμεινα κατάπληκτος από το πως ο "σύντροφος" Μάκης και μαζί του φυσικά όλοι οι ιθύνοντες του Περισσού , διαστρεβλώνουν την ιστορία , αποσείουν κάθε ευθύνη από επάνω τους και εμφανίζονται με φωτοστέφανο .
Αρχικά θα πρέπει θυμίσω ότι ο ΔΣΕ ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη οργάνωση προσκείμενη στο ΚΚΕ κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.

Έτσι το άρθρο ξεκινάει ως εξής :
"Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, για τον ένοπλο ταξικό αγώνα 1946 - 1949, συνεχίζεται και εντείνεται. Και μόνο αυτό το γεγονός υποδηλώνει την τεράστια σημασία που είχε η δημιουργία και η δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), τόσο για τα χρόνια εκείνα, όσο και για τον αντίκτυπό τους μέχρι σήμερα."

και λίγο παρακάτω συνεχίζει :
"Η πολιτική ωρίμανση της εργατικής συνείδησης συνδέεται άμεσα (μεταξύ πολλών άλλων στοιχείων) και με τη θεώρηση του ΔΣΕ από την πρωτοποριακή τάξη, ως αυτού που ήταν: Η κορυφαία ώρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα."

Ποια είναι η πρωτοποριακή τάξη κ. Μαίλη ;Πόσοι ακριβώς από όλους αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες που σύρατε στον εμφύλιο είχε διαμορφωμένη ταξική συνείδηση ;Πόσοι από αυτούς ήταν πραγματικά κομμουνιστές ;Μήπως οι περισσότεροι απλά αγωνιζόταν για την ελευθερία της πατρίδας τους και μετά κομμουνιστοποιήθηκαν από εσάς αλλά και από τους απέναντι εθνικόφρονες βιαίως ;
Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος της τότε Ελληνικής κυβέρνησης του Εμφυλίου, αλλά και των μετεμφυλιακών Κυβερνήσεων, που δυστυχώς επανδρώθηκαν -όπως και ο Εθνικός Στρατός - και από ένα σωρό δοσίλογους και φυγόμαχους εθνοπροδότες . Χαρακτήρισαν με μιας κομμουνιστές και συμμορίτες όλους τους αντάρτες που πολεμούσαν μαζί με τον ΕΛΑΣ κατά των Γερμανών και τους έριξε έτσι στα νύχια των Ζαχαριάδηδων που άλλο δεν ήθελαν. Σιγά μην ήξερε από κομμουνισμό και ταξική πάλη ο αγράμματος στην κυριολεξία , αγρότης ή ο κτηνοτρόφος ή ο κάθε Έλληνας που ανέβηκε στο βουνό για να πολεμήσει τους Γερμανο-Βούλγαρους. Σε κομμουνιστή τον μετέτρεψαν δυστυχώς πολύ μετά, οι διψασμένοι για εξουσία ψευτοεθνικόφρονες και οι Σταλινικοί ινστρούχτορες του ΕΑΜ-ΚΚΕ.
Αυτό το παραδέχεται μόνο κατά το ήμισι (φυσικά) και ο ίδιος παρακάτω όταν αναφέρει πως :
"Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν δίκαιος. Εξέφραζε ανεκπλήρωτα οράματα της εργατικής τάξης και της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού που μάτωσε επί τριάμισι χρόνια και βρέθηκε μετά την Κατοχή να κάθονται στο σβέρκο του οι αστοί πολιτικοί και οι Εγγλέζοι σύμμαχοί τους. Του λαού, που βρέθηκε κυνηγημένος και αιμόφυρτος ζητούσε στοιχειώδη δικαιοσύνη. Οι καταδιωκόμενοι ΕΑΜίτες - ΕΛΑΣιτες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να βγούνε στα βουνά, από το να συγκροτήσουν τον ΔΣΕ. Κάθε άλλη επιλογή τους, κάθε άλλη επιλογή του ΚΚΕ, θα ήταν «σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω».

Λίγο παρακάτω κατακεραυνώνει την υπόλοιπη Ευρώπη και τα υπόλοιπα αντάρτικα κινήματα τα οποία δεν ακολούθησαν τον δρόμο που επέβαλλε στην Ελλάδα το ΕΑΜ - ΚΚΕ με το εξής υπέροχο σχόλιο :
"Οι εξελίξεις στην καπιταλιστική Ευρώπη ενδεχομένως θα είχαν πάρει άλλη τροπή, αν και άλλα ΚΚ, τελειώνοντας ο πόλεμος, προσανατολίζονταν στη γραμμή της σύγκρουσης με την αστική τάξη των χωρών τους και όχι στη γραμμή της συναίνεσης μαζί της, όπως συνέβη σε μια σειρά περιπτώσεις."
Κρίμα δηλαδή π.χ. που οι Ιταλοί ή οι Γάλλοι κομμουνιστές δεν ξεκίνησαν και αυτοί εμφύλιους στις χώρες τους και να έχουν την προκοπή την δικιά μας ! Η συναίνεση που χάρισε σε αυτές τις χώρες ηρεμία και ευημερία μεταπολεμική , σύμφωνα με το δικό μας ΚΚΕ είναι κάτι το κατάπτυστο και αναίσχυντο. Αλλά φυσικά το ΚΚΕ προτιμούσε και προτιμά πάντα την ακραία πόλωση και δυστυχώς σε αυτό το βοήθησαν τόσα χρόνια και οι δεξιές μεταπολεμικές κυβερνήσεις με τις γελοίες ταμπέλες της γιαλαντζί εθνικοφροσύνης που κόλλησαν στους μισούς Έλληνες και των αναρχοκομμουνιστοσυμμοριτών στους άλλους μισούς. Έτσι κατάφεραν να κάνουν την μισή Ελλάδα να βλέπει με συμπάθεια το ΚΚΕ αφού στην ουσία τους ταύτισαν με αυτό, με ηλίθια κριτήρια και πολιτικές αποκλεισμού.

Το κορυφαίο της ανάλυσής του έρχεται όμως παρακάτω με το :
"Το δίκαιο ή όχι ενός αγώνα καθορίζεται από το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις τον διεξάγουν. Οι δυνάμεις που εκπροσωπούν το παλιό, το ιστορικά ξεπερασμένο, δηλαδή οι αστικές, δεν ήταν δυνατό να διεξάγουν και τότε δίκαιο αγώνα. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η αστική τάξη ήταν δύναμη ανερχόμενη, άρα προοδευτική."
Μάλιστα .Δηλαδή όποιος άλλος εκτός των κομμουνιστών είχε a-priori λάθος και σε καμιά περίπτωση δεν διεξήγαγε δίκαιο αγώνα εφόσον αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο των κομμουνιστών.Πραγματικά αξιοθαύμαστη η διαλεκτική του κ.Μαΐλη .

Έτσι ο αρθρογράφος αρχίζει την επίθεση στην ταινία του Βούλγαρη , για την οποία να σημειώσω δεν την έχω δει .

Λέει λοιπόν ο κ . Μαΐλης συνεχίζοντας την θεωρία του "δίκαιου αγώνα" :
Το δίκαιο ή όχι ενός αγώνα δεν καθορίζεται από το αν ο αγώνας αυτός είναι τελικά νικηφόρος. Στο αίμα πνίγηκε η Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Στο αίμα πνίγηκε η επανάσταση του 1905 - 1907 στη Ρωσία. Το ίδιο και η σοσιαλιστική επανάσταση στη Γερμανία το 1918 και ο ένοπλος ξεσηκωμός των λαϊκών δυνάμεων στην Ισπανία το 1936 - 1939. Το ίδιο και πολλοί άλλοι ξεσηκωμοί. Αλλά ήταν αγώνες δίκαιοι. Και τα διδάγματά τους παραμένουν επίκαιρα.
Στην ταινία του Π. Βούλγαρη Ψυχή βαθιά, αυτό το βασικότατο στοιχείο, όχι μόνο δεν φαίνεται, αλλά και ισοπεδώνεται. Η φράση του γέροντα, που υποδύεται ο Θ. Βέγγος, «Ντροπή! Ελληνες να τουφεκάνε Ελληνες!», τα λέει όλα. Ότι, δηλαδή, και οι δύο πλευρές που συγκρούστηκαν είχαν άδικο, αφού, σύμφωνα με την ταινία, επιδόθηκαν σε μία αλληλοσφαγή από όπου δεν υπήρξε νικητής και νικημένος, καθότι νικημένη ήταν τελικά η Ελλάδα! Το μετέωρο στην ταινία ερώτημα «ποιος νίκησε, τελικά;», είναι σαφές τι υπονοεί, έστω κι αν ο σκηνοθέτης εναποθέτει την απάντηση στον προβληματισμό των θεατών. Αυτό λέει, δίχως να το ομολογεί.
Το πέρασμα των δύο αδελφών σε αντίθετα μεταξύ τους στρατόπεδα δεν είναι πρωτοφανές, και δεν είναι φυσικά ελληνική πρωτοτυπία. Μια μόνο ματιά στη Γαλλική Επανάσταση και στις άλλες αστικές επαναστάσεις, μια μόνο ματιά στο 1821, στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην περίοδο της ΕΑΜικής Αντίστασης και σε πολλές άλλες, επιβεβαιώνει αυτή τη διαπίστωση.

Η πιθανότητα να είχε άδικο το ΚΚΕ και να έσφαλλε προφανώς είναι πέρα από κάθε συζήτηση για τον κ. Μαΐλη. Δεν μπορεί να δεχτεί ούτε καν την πιθανότητα να έχει ένα οποιοδήποτε μερίδιο ευθύνης . Το γεγονός ότι αλληλοσκοτωθήκαμε στον Εμφύλιο είναι για το ΚΚΕ ισοπεδωτικό και αποπροσανατολιστικό. Σύμφωνα με την θεωρία του μόνο το ΚΚΕ έκανε δίκαιο αγώνα και ας έχασε , οι υπόλοιποι είχαν άδικο αλλά κέρδισαν για διάφορους λόγους που τους εξηγεί παρακάτω. Μόνο αυτό μετράει.Το θέμα της αδελφοσφαγής τον αφήνει αδιάφορο αφού όπως λέει δεν αποτελεί δα και καμιά Ελληνική πρωτοτυπία !

Όσο για τα αίτια της ήττας και την τότε στάση της Σοβιετικής Ένωσης , εδώ δίνουμε τα ρέστα μας , διαβάστε :

"Ο ταξικός αγώνας 1946 - 1949 ήταν πρώτα και κύρια γέννα της μεγάλης όξυνσης των εσωτερικών κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων. Δίπλα στην κάθε πλευρά βρέθηκαν οι σύμμαχοί της. Οι Εγγλέζοι αρχικά και κατόπιν οι Αμερικανοί στο πλευρό της αστικής τάξης και του συνασπισμένου αστικού πολιτικού κόσμου όλων των αποχρώσεων. Στο πλευρό του ΔΣΕ τα σοσιαλιστικά κράτη και ΚΚ καπιταλιστικών κρατών, σε όποιον βαθμό τους επέτρεπε ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, αλλά και με παλινωδίες, όπως στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας που έκλεισε τα σύνορα αφήνοντας τον ΔΣΕ αποκλεισμένο και οξύνοντας έτσι το πρόβλημα των εφεδρειών του, που ο ίδιος δεν είχε φροντίσει να λυθεί.

Ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων καθόρισε και τη στάση της Σοβιετικής Ενωσης, την οποία η Ψυχή βαθιά παρουσιάζει να έχει εγκαταλείψει τον ΔΣΕ στην τύχη του. Πρόκειται για πομπώδη επανάληψη του γνωστού μύθου για το «μοίρασμα του κόσμου» στη Γιάλτα. Κι ας είναι βέβαιο ότι στην περίπτωση που ο Κόκκινος Στρατός έμπαινε και στην Ελλάδα, πολλοί από εκείνους που αγανακτισμένοι(;) επικαλούνται το «μοίρασμα», θα καταδίκαζαν σήμερα τη Σοβιετική Ενωση... "

Θέλετε σχολιασμό αλήθεια; Όλα για το ΚΚΕ είναι πλέον ιστορικοί μύθοι που χάνονται στην αχλή του χρόνου .Ο ισπανικός εμφύλιος , το σύμφωνο Μολότωφ- Ρίμπεντροπ , η εισβολή σε Φιλανδία -Πολωνία , η συμφωνία της Γιάλτας , τα ιστορικά αρχεία,τα ημερολόγια των Στάλιν - Δημητρώφ , η Βιβλιογραφία , όλα, όλα .
Από ότι φαίνεται σε όλη την Ευρωπαϊκή ιστορία από τ0 1084 μ.χ. έως σήμερα, ο Πάπας της Ρώμης και οι κομμουνιστές έχουν το αλάθητο !

Τα όσα γράφει παρακάτω σχετικά με την απουσία εθνικής ομοψυχίας κατά την διάρκεια και της αντίστασης και τις συγκρούσεις των ένοπλων ομάδων είναι δυστυχώς αλήθεια και αντικατοπτρίζει μια άσχημη συνήθεια που κουβαλάμε οι Έλληνες και πάντα θέλουμε κάποιους ξένους να μας καπελώνουν , να μας καθοδηγούν και να κερδίζουν από την φαγωμάρα μας ενώ αρπαζόμαστε σαν τα σκυλιά για το κόκκαλο. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν απαλείφει τις ευθύνες του ΚΚΕ ( και της άλλης πλευράς φυσικά) για τον Εμφύλιο.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι ευθύνες ή το φταίξιμο είναι δυνατό να ποσοτικοποιηθούν και να πάρουν συγχωροχάρτι κάποιοι έτσι δια της μεθόδου της συγκρίσεως. Δεν σημαίνει ότι αν οι κομμουνιστές στον εμφύλιο έσφαξαν π.χ. 50,000 άτομα ενώ οι εθνικόφρονες π.χ. 60,000 τότε αυτοί που έσφαξαν τους λιγότερους είναι καλύτεροι, άρα πιο σωστοί, πιο δίκαιοι κλπ . Ποτέ και σε καμία περίπτωση.




Παρακάτω συνεχίζει παραθέτοντας αποσπάσματα από τον Μαρξ που περιγράφουν πως η γαλλική κομμούνα αντιμετωπίστηκε από τον στρατό της Γαλλίας με ιδιαίτερη σκληρότητα κομμούνα, πράγμα το οποίο είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός.Παραμένει το γεγονός ότι ήταν μια ένοπλη εξέγερση, εάν δεν απατώμαι, εναντίον του συντεταγμένου κράτους. Εξάλλου μήπως πρέπει να θυμίσω στον κ. Μαΐλη πως αντιμετώπισε ο Τρότσκι τους εξεγερμένους ναύτες της Κροστάνδης , ή τους Ουκρανούς εξεγερμένους του Μαχνό και τις διάφορες πρακτικές του Μπάρμπα - Ιωσήφ όταν νόμιζε πως απειλείται το καθεστώς.
Μετά ακολουθούν διάφορες συγκρίσεις ανάμεσα στον Δόκτωρ Ζιβάγκο , τον Πάβελ Κορτσάγκιν του "Πως δενότανε τ 'ατσάλι" . Συγκρίνει τον "οπορτουνιστή" Ζιβάγκο , με τον Κομσομόλο ήρωα Πάβελ και φυσικά καταλαβαίνετε ποιος "κερδίζει". Το βιβλίο του Πάστερνακ , το οποίο προσωπικά δεν το θεωρώ και τίποτα σπουδαίο και πιστεύω ότι συμβολικά πήρε το Νόμπελ εξαιτίας του Ψυχροπολεμικού κλίματος , διαδραματίζεται την εποχή του εμφυλίου στη Ρωσία μεταξύ Κόκκινων και Λευκών .Στηλιτεύει δε τον Ζιβάγκο επειδή δεν βρίσκει κανένα νόημα σε αυτήν την σφαγή. Όσο για τον Οστρόφσκι και τον ήρωά τους τον Πάβελ , αυτός μένει ανάπηρος στον πόλεμο αλλά το φρόνημά είναι πάντα υψηλό και δεν παύει να υμνεί το κόμμα και τον αρχηγό και να αποτελεί έμπνευση και παράδειγμα.Το βιβλίο του είναι τόσο ακραία προπαγανδιστικό και υμνητικό για το ΚΚΣΕ και τον Στάλιν που θα νόμιζε κανείς ότι γράφτηκε κατά παραγγελία .
Επίσης μια που λέγαμε για σκληρότητα καταστολής , δεν νομίζω ότι οι Μπολσεβίκοι αντιμετώπισαν καλύτερα τους Λευκούς από ότι ο Θιέρσος τους εξεγερμένους της Κομμούνας
Γενικά οι κομμουνιστές πάσχουν από επιλεκτική αμνησία , ασθένεια ιδιαίτερα πρακτική και βολική.
Ο αρθρογράφος παρακάτω δεν ξεχνάει να καταφερθεί και εναντίον του Άρη Αλεξάνδρου που τόλμησε να κάνει στο "Κιβώτιο" μια νύξη του ότι ο αγώνας του ΚΚΕ-ΔΣΕ ήταν κενός νοήματος σαν ένα άδειο κιβώτιο που έσερναν μαζί τους με χίλιους κινδύνους και βάσανα νομίζοντας ότι είχε μεσα κάτι πολύτιμο.Φυσικά τον καταδικάζει και αυτόν μαζί με τον Βούλγαρη και την ταινία του.
Δεν σας κρύβω ότι ξαφνικά έπαθα Total Recall και νόμισα για μια στιγμή ότι ζει ακόμα ο Χρουστσόφ όταν επέβλεπε τον σχεδιασμένο από τον "πατερούλη" λιμό στην Ουκρανία ή ο Μπέρια όταν έκανε εκκαθαρίσεις σαν αρχηγός της OGPU. Νόμιζα προς στιγμή ότι θα άνοιγα την τηλεόραση και αντί για τον Πούτιν θα έβλεπα τον Στάλιν να υπογράφει τις μαζικές θανατικές καταδίκες "κουλάκων" σαν να υπογράφει δελτία παραγγελίας.
Ευτυχώς ήταν ένα παροδικό παιχνίδι του μυαλού και ο κατά Μάκη Μαΐλη παράδεισος που ευαγγελιζόταν το ΚΚΕ παρέμενε ένα παλιό κεφάλαιο της ιστορίας.Αλλά για πέστε μου όλοι εσείς οι "θεωρητικοί" του Περισσού .Πόσα δάκρυα χύσατε όταν τα Σοβιετικά τανκς έμπαιναν στην Ουγγαρία ή στην Πράγα , ή κλαίγατε από λύπη που δεν εισέβαλαν και στην Ελλάδα ;

Από ότι κατάλαβα αυτό που ενοχλεί στην ταινία τον κ. Μαΐλη και όλους που ασπάζονται την ίδια ιδεολογία, είναι η νύξη της για τις ευθύνες του ΚΚΕ στον εμφύλιο και η αίσθηση ματαιότητας που αποπνέει ως προς την πορεία που πήραν τα πράγματα .Η ταινία δεν μπαίνει απ' ότι κατάλαβα σε βαθείς πολιτικούς στοχασμούς και γεωπολιτικές αναλύσεις.Απλά δραματοποιεί κάποια γεγονότα κοινά για όλους τους Έλληνες και προσπαθεί να εξορκίσει κάποιους δαίμονες. Όλοι όμως οι μεταπολεμικοί κομμουνιστές έχουν ανατραφεί με τον μύθο της προδοσίας , των Αμερικανο- Εγγλέζων ιμπεριαλιστών που καπηλεύτηκαν τους αγώνες του λαού κλπ και ως ένα βαθμό έχουν δίκιο . Τους είναι αδύνατον να δεχτούν όμως έστω και ένα ψήγμα άδικου και ευθύνης πάνω στο μακελειό που ακολούθησε, ενώ αυτοί προσπαθούσαν να βρουν το δίκιο τους.
Αυτήν είναι η μεγάλη αδυναμία και ο δαίμονας του ΚΚΕ που δεν μπόρεσε να εξορκίσει τόσα χρόνια. Γαλουχημένοι στις πρακτικές των Λένιν -Στάλιν - Τρότσκι , ποτέ δεν δέχτηκαν ότι μπορεί να υπήρχε και άλλος δρόμος από αυτός του αίματος.

Σαν δεν ντρέπεσαι λέω εγώ κύριε Μαΐλη με αυτά που γράφεις , αν και περισσότερο θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί που σε διαβάζουν και δεν σε παίρνουν και εσένα και τους υπόλοιπους στον Περισσό με τις ντομάτες.
Αν αυτά τα παιδάκια που στέλνετε να μοιράσουν τις φυλλάδες σας είχαν ώριμο πολιτικό κριτήριο και γνώση της ιστορίας , θα σας έφερναν τις εφημερίδες στο κεφάλι και θα μάζευαν υγρασία στις ΚΟΒες.
Αλλά τι λέω ; Αρκεί να θυμηθεί κανείς τον απολογισμό που κάνατε για τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη τα 50 χρόνια για να αναρωτηθεί αν ζει στην ίδια Ευρώπη με εσάς.