Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ - ΜΕΡΟΣ Β'

Γράφω μια συνεχεια στην προηγούμενη ανάρτηση για να αποσαφηνίσω κάποια πραγματα και ταυτόχρονα να απαντησω και σε ένα εύστοχο σχόλιο του Πάτερ Παναγιώτη.
Το σχόλιο του έχει ως εξής :

"Εύστοχη η ανάλυσή σου. Απλά δεν κατάλαβα: σε έναν κόσμο που πρέπει η πολιτική να είναι σκληρή και αδέσμευτη από συναισθηματικούς δεσμούς, για ποιο λόγο είναι καλύτερη η συμμαχία με την πολιτική των Ρώσων και όχι με των Αμερικάνων; Οι Ρώσοι είναι λιγότερο ιμπεριαλιστές από το θείο Σαμ;"

Όχι πάτερ. Μάλιστα πιστεύω πως τώρα είναι χειρότεροι ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές από τους Αμερικανούς. Αυτό που θεωρώ είναι πως δεν πρέπει να κρατάμε όλα τα αυγά μας σε ένα καλάθι. Είδες πως οι Τούρκοι παίζουν ταυτόχρονα και με τις ΗΠΑ και με την Ρωσία και κάθε φορά ακολουθούν την καλύτερη για την χώρα τους διαδρομή;Εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να παίξουμε έτσι .Όχι γιατί είμαστε αδύναμη ή μικρή χώρα , αλλά γιατί δεν έχουμε εξωτερική πολιτική με βάθος, έμπνευση και όραμα.Θέλει κότσια και ισχυρή διπλωματία για να "χορέψεις" μαζί με ΗΠΑ και Ρωσία .Οπότε όλες οι προσπάθειές μας να το παίξουμε σε δυο ταμπλό είναι καταδικασμένες και στο τέλος χάνουμε από παντού.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η Τουρκία είναι κερδισμένη ούτως ή άλλως, απλά αρκετά περισσότερο με τον Ναμπούκο , αφού κιόλας αποδυναμώνει εμάς (με ένα σμπάρο αρκετά τρυγόνια). Εμείς μόνο με τον South Stream κερδίζουμε κάτι. Αν δε δεν γίνει ούτε ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη , τότε μιλάμε πλέον για Βατερλό.Θα έχουμε εξυπηρετήσει τα σχέδια των Αμερικάνων για να ανακόψουν την Ρώσικη επιρροή , αλλά εμείς δεν θα έχουμε πάρει τίποτα. Ούτε καν μια δέσμευση για Κύπρο ή Σκόπια , αν πεις πως αποφασίσαμε να θυσιάσουμε τον έναν τομέα για να κερδίσουμε κάπου αλλού.
Δεν βλέπετε τι γίνεται με το Ελσίνκι κλπ. και με το θέμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Ενώ οι Τούρκοι ενώ θα έπρεπε να είναι στριμωγμένοι και να είναι υποχωρητικοί απέναντι σε εμάς και την Κύπρο , αντίθετα είναι πάντα από πάνω . Καταφέραμε ακόμα και εκεί να στριμωχτούμε στον τοίχο.
Δηλαδή την Ντόρα και τον Γιωργάκη μάλλον ούτε για το πιο απλό γύφτικο παζάρι δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε.Είναι γερά δεμένοι στο Αμερικάνικο άρμα , τόσο που πιστεύω πως παραβλέπουν τα εθνικά συμφέροντα.
Εξάλλου και οι δύο δεν είναι παρά προϊόντα του Ελληνικού πολιτικού νεποτισμού.Ποτέ δεν κάταλαβα γιατί σώνει και καλά επειδή ο πατέρας ή ο παππούς ήταν άξιοι , θα είναι a-priori άξιοι και οι απόγονοι και γιαυτό πρέπει να μας κυβερνήσουν με το στανιό. Προφανώς θα ισχύει η ευγονική αλλά Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ . Αυτοί οι άνθρωποι μάλλον κληρονομούν το γονίδιο της ικανότητας , σε εμάς τους υπόλοιπους Έλληνες μάλλον υπερισχύει το γονίδιο της αποβλάκωσης.
Θυμάστε που σε μια παλαιότερη ανάρτηση μου είχα γράψει για την αξιοκρατία που εφαρμόζει ο Ερντογάν και τον φοβερό υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας , τον Αχμέτ Νταβούτογλου ;
Λοιπόν κάνω μια πρόβλεψη και μακάρι να βγω ψεύτης .Πιστέψτε με θέλω πάρα πολύ να βγω ψεύτης και κοντόφθαλμος.
Θεωρώ ότι ο Νταβούτογλου , αν τον κρατήσουν στο τιμόνι του υπουργείου Εξωτερικών τους και αν συνεχιστεί η δική μας Νιρβάνα , θα μας κάνει ανάλογη ζημιά με αυτήν που μας έκανε ο Κεμάλ Ατατούρκ την δεκαετία του 1920.