Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Η ΝΤΡΟΠΗ , Ή ΑΛΛΙΩΣ ,ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ 28Ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ



Το έχουν οι μέρες απ' ότι φαίνεται.Κάθε χρονιά παραμονές της 28ης Οκτωβρίου αρχίζει στα κανάλια και στις εφημερίδες, εσχάτως και στο διαδίκτυο , όλη η φιλολογία και παραφιλολογία σχετικά με την επέτειο. Διάφορες ερμηνείες σχετικά με τον Μεταξά , τι είπε και τι δεν είπε στον πρέσβη της Ιταλίας , το αν ήταν φιλογερμανός ή όχι , το ότι δεν ήθελε να πολεμήσει αλλά αναγκάστηκε και διάφορα τέτοια. Μεγάλο μέρος των αναλύσεων καταλαμβάνουν και οι "αναλύσεις" αυτών που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα αισθήματα των Ελλήνων κατά την κήρυξη του πολέμου. Πήγαιναν ή δεν πήγαιναν με το χαμόγελο στα χείλη στο μετωπο;Στήριζαν ή δεν στήριζαν τον Μεταξά ;Μετά ακολουθούν αυτοί που προσπαθούν να αναλύσουν την επίδραση που είχε η νίκη και η αντίσταση της Ελλάδας στην συνολική έκβαση του πολέμου. Εκεί να δεις αναλύσεις!! Οι απόψεις κυμαίνονται ανάμεσα στο "χάρη στους Έλληνες κερδήθηκε ο ΒΠΠ" μέχρι στο ότι "ήταν ένα ασήμαντο από άποψης γενικής επιρροής γεγονός".
Μετά ακολουθούν αναπόφευκτα οι συζητήσεις περί παρελάσεων.Πρέπει ή δεν πρέπει να σταματήσουν κλπ.Μετά κουβέντες περί σημαίας , κλπ.
Ο κατάλογος είναι γενικά μεγάλος.Αυτό που εγω θα ρωτήσω είναι ένα :
Έχουν πραγματικά μονοσήμαντη απάντηση αυτά τα γεγονότα ή ακόμα και αν κάποια έχουν -που πολύ αμφιβάλω- έχει όντως σημασία για μας τους Έλληνες ;
Ο Μεταξάς ήταν αυτός που ήταν από άποψη πολιτικών φρονημάτων , δεν διεκδικεί βραβεία δημοκρατίας και κοινωνικής συναίνεσης . Αυτό που έχει σημασία είναι ότι στην δεδομένη στιγμή στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Έδωσε την ΜΟΝΗ απάντηση που ΕΠΡΕΠΕ να δώσει.Ξέρει κανείς από αυτούς που μιλάνε και κρίνουν ,ενώ οι ίδιοι ούτε ενα απλό όχι στον προιστάμενο τους δεν μπορούν να πουν , τι είναι να πεις ΟΧΙ σε μια υπερδύναμη και να πας κόντρα στην ιδεολογία σου ; Γιατί ο Μεταξάς ιδεολογικά ήταν πολύ κοντύτερα στον Μουσολίνι και τον Χίτλερ από ότι στον Στάλιν ή τον Τσώρτσιλ.
Μετά αλήθεια αυτό είναι το πρόβλημά μας , το αν χαμογελούσαν οι στρατιώτες όταν πήγαιναν στο μετωπο; Μπορεί να χαμογελούσαν στις πόλεις και στα τραίνα όταν έφευγαν , αλλά σίγουρα όταν σφύριζαν οι σφαίρες , ξεπάγιαζαν και πέθαιναν, σίγουρα δεν γελούσαν καθόλου και πως θα μπορούσαν άλλωστε ; Μόνο παρανοικοί θα το έκαναν αυτό. Αλλά ρωτώ πάλι τι σημασία έχει ; Το μόνο που μετράει είναι ότι σταθηκαν στο ύψος τους , πολέμησαν σαν πραγματικοί άντρες, θυσίασαν μέλη , ζωές και πέτυχαν πράγματα που ισχυρότεροι στρατοί δεν μπόρεσαν να πετύχουν.
Μετά ο Β'ΠΠ είναι ένας πόλεμος με 40,000,000 εκατομμύρια νεκρούς και εκτεταμμένες πολεμικές επιχειρήσεις . Ο μεγαλύτερος φόρος αίματος πληρώθηκε στα πεδία των μαχών της Ανατολικής Ευρώπης. Σε σχέση π.χ. με την πολιορκία του Στάλινγκραντ ή την μάχη του Κουρσκ , σύμφωνα με απόλυτα μεγέθη , η μάχη π.χ στο Ρούπελ φαντάζει όντως ασήμαντη .
Αλλά ούτε και αυτό έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι κάποιοι σταθηκαν στο ύψος των περιστάσεων , κόντρα στις προβλέψεις και στα προγνωστικά , γιαυτό και εμεις τους τιμούμε και θα τους τιμούμε για πάντα.
Όσο για το αν εξαιτίας μας κερδήθηκε ο πόλεμος ή όχι, αυτό και αν είναι ένα παραπλανητικό ερώτημα η απάντηση του οποίου πραγματικά δεν έχει σημασία ,πέραν του ότι μάλλον δεν υπάρχει απάντηση , τουλάχιστον τέτοια που να δικαιώνει πλευρές.Όταν κάποιος πολεμά σπανίως ξέρει ή μπορεί να φανταστεί την σπουδαιότητα ή μη της μάχης , πολλές φορές δε αυτήν η σπουδαιότητα γίνεται αντιληπτή πολύ μετά. Αυτό που μετρά είναι αυτοί που έκαναν τον καθήκον τους και έμειναν στις θέσεις τους , έχυσαν το αίμα τους , έχασαν χερια , πόδια , τις ζωές τους.Το Ελληνικό μεγαλείο του '40 έγκειται στο γεγονός ότι κάποιοι έμειναν στην θέση τους και πολέμησαν ενώ κάποιοι άλλοι το έβαλαν στα πόδια ή έμειναν ουδέτεροι αν και πολύ ισχυρότεροι. Περιττό να σας θυμίσω την ντροπή που υπέστη ο Γαλλικός στρατός , ή ο βρεττανικός στην Δουνκέρκη. Οι μόνοι που ύψωσαν το παράστημα τους στον Χίτλερ στις μέρες του BlietzKrieg (σ.σ.κεραυνοβόλου πολέμου) , όταν όλοι είχαν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, ήταν οι Έλληνες και οι Πολωνοί.
Όλα τα υπόλοιπα είναι θεωρητικές προβολές για τους μελετητές της Στρατιωτικής Ιστορίας , τους οποίους δεν κατηγορώ ( πως θα μπορούσα άλλωστε , αφού και εγω είμαι μελετητής , πάρα πολύ ερασιτέχνης βέβαια ) αλλά θεωρώ ότι δεν ταιριάζουν τέτοιες αναλύσεις τέτοιες μέρες από την στιγμή μάλιστα που δημιουργούν και σύγχυση σε απαίδευτο κόσμο .Οι απόψεις των ειδικών για το θέμα, διήστανται.Εγώ προσωπικά πιστεύω πως η αλήθεια είναι κάπου στην μέση.
Αυτό που μετράει στο τέλος είναι η θυσία και ο αγώνας και αυτά είναι που τιμούμε με τις παρελάσεις και τις εκδηλώσεις,δεν είναι πολεμική λαγνεία και φιλομιλιταρισμός ή ότι άλλη παπαριά λένε διάφοροι. Να σας θυμίσω ότι στις Θερμοπύλες οι Έλληνες ηττήθηκαν και πέθαναν όλοι , αλλά ποιος το μετράει έτσι αυτό ; Μένει μόνο το μεγαλείο της αντίστασης!
Επίσης πολλοί χλευάζουν τις ιστορικές ταινίες και κοροιδεύουν τα σεναριακά κενά ή τα ιστορικά και στρατιωτικά λάθη , υποβαθμίζοντας το βαθύτερο νόημα . Έλεος ρε παιδιά , από τις ταινίες περιμένετε να μάθετε ιστορία, όταν δεν μάθατε από το σχολέιο ; Αυτές οι ταινίες είχαν πρώτα από όλα ψυχαγωγικό ρόλο και να κόψουν εισιτήρια και μετά είχαν σκοπό πιθανόν να ανυψώσουν το φρόνημα του κόσμου και να τιμήσουν ίσως κάποιους ανθρώπους. Το ξέρουμε καλά και εμείς π.χ. ότι στρατιωτικά δεν στέκει ο Πρέκας να τρέχει μπροστα από τα τεθωρακισμενα στην επέλάση . Αυτό όμως έχει σημασία ; Μια απλή ταινία είναι , προς Θεού, όχι μάθημα τακτικής στην Σχολή Ευελπίδων.
Αυτές οι μέρες είναι μέρες μνήμης και τιμής . Βέβαια συμφωνώ ότι υπάρχει πολύς κόσμος ανιστόρητος λόγω και της προβληματικής ιστορίας που διδασκόμαστε και η οποία πολλές φορές έχει οδηγήσει τον απληροφόρητο κόσμο σε πλάνες και συγχύσεις. Η ιστορία θα πρέπει να διδάσκεται σωστά και αντικειμενικά γιατί τότε μόνο διδάσκει.
Αυτήν είναι όμως κουβέντα άλλη και δεν είναι για τώρα.
Τώρα το μόνο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε , είναι να τιμήσουμε τους νεκρούς που πέθαναν για κάποια ιδανικά , χύνοντας το αίμα τους , τιμώντας μια πατρίδα ,μια σημαία.
Έστω και από ντροπή μόνο στην μνήμη τους, αν απουσιάζει ο σεβασμός και η εκτίμηση για όσα έκαναν. Δεν είναι ντροπή να πας να χειροκροτήσεις στην παρέλαση , ή να βάλεις μια σημαία στο μπαλκόνι , ούτε αν αγορασεις μια σημαιούλα στο παιδάκι σου τότε του κάνεις "εθνικιστική πλύση εγκεφάλου".


Όσο για την παρέλαση, έχω κάνει δυο παρελασεις με την Μοίρα Καταδρομών στην Θεσσαλονίκη και από όλες από τις εμπειρίες μου στην θητεία - που ήταν πολλές - καμμιά δεν θυμάμαι εντονότερα και με μεγαλύτερη συγκίνηση .Σας πληροφορώ ότι ούτε τότε, ούτε τώρα αισθάνθηκα αιμοχαρής ή μιλιταριστής ή να κυριευομαι από πολεμολαγνεία και να επικροτώ τον πόλεμο , το αντίθετο ακριβως σας βεβαιώνω.Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω αυτούς που καταφέρονται εναντίον αυτών των εκδηλώσεων μνήμης και τιμής, διαστρεβλώνοντας σκοπίμως το νόημα τους.
Η τιμή στους πεσόντες είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε . Τουλάχιστον ας μην παραδώσουμε στην λήθη και την απαξίωση το μεγαλείο του παρελθόντος αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ανάλογο. Με θλίβει που σήμερα είμαστε "λίγοι" ως έθνος , ας μην τα ξεφιλίζουμε όλα όμως. Ντροπή !
Αλλά που να βρουν ντροπή οι πάσης φύσεως πολιτικά ορθοί νεοέλληνες .Όταν οι ίδιοι έτρεχαν να πάρουν αναβολές και τρελόχαρτα ή να δηλώνουν κάτοικοι εξωτερικού για να μην πάνε στρατιώτες ή υπηρετούσαν με ειδικότητα "σιτιστή ωδικών πτηνών" , στον Βοτανικό Κήπο ,πως μετά να εκτιμήσουν το μέγεθος της θυσίας και του επιτεύγματος του 1940.

Επειδή όμως οι περισσότεροι από αυτούς είναι "αριστερίζοντες" ( γιατί ο Θεός να τους κάνει αριστερούς) θα ήθελα να τους ρωτήσω αν την ίδια γνώμη έχουν και για τις θυσίες και τα αναμφισβήτητα επιτεύγματα του Κόκκινου Στρατού στον ΒΠΠ.Αυτοί είναι οι γνήσιοι αριστεροί αγωνιστές , εγχώριοι κύριοι του ψευτο-αριστερού φάσματος .Για πάτε να τους πείτε ότι τα 20,000,000 που θυσιάστηκαν ήταν μια "φούσκα" και ότι τους αξιζε αφού ήταν πιόνια του μιλιταρισμού .Ξέρετε τι θα πάθαινατε αν τολμούσατε να εκστομίσετε ανάλογα πράγματα εντός της επικράτειας της Σοβιετικής Ένωσης ή και της σημερινής Ρωσίας ή της Ουκρανίας ;Εννοώ λόγια τα οποία να αμφισβητούσαν την αξία π.χ. της θυσίας του Στάλινγκραντ.Για δοκιμαστε να προτείνετε το κάψιμο της Κόκκινης Σημαίας όπως προτείνει για την Ελληνική ο αξιοθρήνητος κ. Μουζουράκης στο κατάπτυστο βίντεο στην ιστοσελίδα του κ.Θεοδωράκη.Επίσης τι θα γινόταν αν καταφέροσασταν εναντίον της παρέλασης στην Κόκκινη Πλατεία για την επέτειο της νίκης στον ΒΠΠ;
Αν δεν ξέρετε να σας το πω εγώ .Θα πήγαινατε γραμμή για τα Γκουλάγκ.
Ή θα τολμούσατε να πείτε ανάλογα πραγματα στην Γαλλία , στην Βρεττανία στις ΗΠΑ κλπ.
Δεν θα τολμούσατε να τα πείτε ποτέ και δυστυχώς όχι γιατι φοβάστε , αλλά γιατί αν και εκτιμάτε τον αγώνα άλλων λαών ,αντίθετα τον αγώνα του δικού σας λαού τον ευτελίζετε και τον περιφρονείτε και αυτό είναι το χειρότερό σας ατόπημα για το οποίο και είστε άξιοι περιφρόνησης.
Δεν το καταλαβαίνετε αλλά με αυτό που κάνετε πριονίζετε το κλαδί που κάθεστε και κάνετε καταχρηση της ελευθερίας που έχετε σήμερα και πληρώθηκε με το αίμα εκατοντάδων χιλιαδων Ελλήνων .
Για μένα είστε μόλις λίγο καλύτεροι από τους δοσίλογους στην κατοχή.

1 Σχόλια:

Vater Panajiotis 4 Νοεμβρίου 2009 στις 2:34 π.μ.  

Όσο και να πολεμούν, ούτε Καμίνσκι, ούτε Κροπότκιν, ούτε Σουλεϊμαν θα γίνουμε.

About This Blog

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP