Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Αλήθεια όλοι αυτοί που σήμερα θρηνούν για τον Σωκράτη Γκιόλια, που ήταν κρυμμένοι τόσο καιρό; Νομίζω ότι και ο ίδιος αν με κάποιο μεταφυσικό τρόπο παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα σήμερα θα απορούσε με τους τόσους φίλους του που τον πενθούν.
Ποιος αλήθεια ήταν ο Γκιόλιας ; Ένας μαχόμενος δημοσιογράφος της πρώτης γραμμής που έπεσε για τα πιστευω της ελευθεροτυπίας (ηλεκτρονικής και έντυπης) ή ένας διαπλεκόμενος που μπλέχτηκε με κάτι μεγαλύτερο από τα μέτρα του ;
Δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντήσει κάποιος σε αυτό τώρα. Δεν ξέρω αν έχει και νόημα.
Αυτό που περισσεύει είναι η φανερή υποκρισία όλων.
Τώρα ανακάλυψαν όλοι την διαπλοκή του πολιτικοοικονομικού πλέγματος άραγε ;
Τώρα κατάλαβαν όλοι πως διάφοροι δημοσιογράφοι έχουν ύποπτο ρόλο στο διάτρητο σύστημα της δημοκρατίας;
Τώρα κατάλαβαν όλοι πως λειτουργεί η στοχοποίηση προσώπων, ενόχων και αθώων ;
Τον Μπακογιάννη τον ξέχασαν άραγε ;
Δεν ξέρω αν θα ξεχαστεί ο Σωκράτης όπως διατείνονται όλοι.
Δεν ξέρω αν θα δικαιωθεί ο όποιος αγώνας του , όπως πάλι διατείνονται πολλοί.
Αυτό που ξέρω ειναι πως ούτως η άλλως οι νεκροί δικαιώνονται και πως πάσα αμαρτία ξεπλένεται με το αίμα τους.
Αυτό που δεν ξεπλένεται με τίποτα είναι η αίσθηση της δυσωδίας που αναδίδει η παραδημοκρατία μας και το παρακράτος της.