Σαν πας πουλί μ' στην ξενιτιά ........

Χτές το βράδυ άκουγα ένα παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι της ορεινής Αργιθέας Καρδίτσας , πάνω στα Άγραφα. Έναν τόπο φτωχό και άγριο που δοκιμάστηκε από την φτώχεια και την γεωγραφική απομόνωση , όπως και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας .
Αφήστε που φοβάμαι πως έρχεται ένα νέο κύμα μετανάστευσης έτσι όπως πάνε να μας διαλύσουν.

Πόσοι και πόσοι δεν ξενιτέυτηκαν ;
Πόσα τραγούδια άραγε δεν γράφτηκαν για την ξενιτιά ;
Γιαυτούς που έφυγαν , αλλά και γιαυτούς που έμειναν πίσω
Για τις χαμένες αγάπες
Για τις διαλυμένες οικογένειες
Για τους άκλαφτους στους ξένους τόπους
Για το νόστο

Από την άλλη σκέφτομαι , μήπως άραγε οι Έλληνες είμαστε οι μόνοι που ξενιτευτήκαμε ;
Η Ευρώπη , η Αμερική και η Αυστραλία δεν είναι γεμάτες από κάθε λογής μετανάστες, από όλα τα μήκη και πλάτη της γης ;
Ποιοι άλλοι λαοί όμως έχουν κάνει αυτόν τον πόνο του μισεμού παράδοση και τον έχουν ενσωματώσει στα τραγούδια , την ιστορία και την κουλτούρα τους και ζουν αντλώντας δύναμη από τη δυστυχία τους ;
Αυτή είναι η διαφορά μας με τους άλλους , η ασυναίσθητη ευαισθησία και δύναμη συνάμα που κρύβεται στους Έλληνες .
Να γιατί είμαστε διαφορετικοί (όχι απαραίτητα καλύτεροι ή χειρότεροι) από τους άλλους . Κάναμε την δυστυχία παράδοση και γλεντάμε με αυτή , έστω και αν το γλέντι είναι πικρό πολλές φορές.
Τα ηπειρώτικα γλέντια, μην ξεχνάτε, πάντα ξεκινάν με μοιρολόι για τους χαμένους .

Ποιος αγράμματος λαός οπουδήποτε αλλού έγραψε και τραγούδησε κάτι παρόμοιο με τέτοια αισθαντικότητα και βάθος ;

Αι, σαν πας, πουλί μ' πουλί μ' στην ξενιτιά
αι, σαν πας, πουλί μ' στην ξενιτιά κι αν πας, πουλί μ, στα ξένα.

Σύρε, γκιζέρα – γκιζέρα το ντουνιά,
σύρε, γκιζέρα – το ντουνιά και τον απάνω κόσμο.

Ορέ, κι ωσ' ευρείς ά – μωρέ – ν – άλλη σαν κι εμέ
κι οσο ευρείς άλλη σαν κι μέ, μένα παράτησέ με.

Κι οσο ευρείς άλλη σαν κι μέ, μένα παράτησέ με
μένα παράτησε με, μένα παράτησέ με.

Αν εμένα αυτό το τραγούδι μετά από τόσα χρόνια με αγγίζει και δακρύζω σχεδόν , αυτό δείχνει και την ασυνείδητη δύναμη της παράδοσής μας που κρύβεται στον καθένα μας.
Πολλές φορές για να αντιμετωπίσουμε το παρόν πρέπει να καταδυθούμε στο παρελθόν μας για να αντλήσουμε δύναμη, να δημιουργήσουμε καινούρια δεδομένα και να αναπλάσουμε προς όφελός μας την παράδοση.
Έτσι θα κάνουμε και τώρα .....
Θεωρώ πως δεν θα γονατίσουμε τόσο εύκολα .