Οι εξόριστοι κατοικούν σε ξένους τόπους

Ξαναδιαβάζοντας τον Frank Herbert , αυτόν τον πολύ μεγάλο συγγραφέα , που τα σύνορα της fiction λογοτεχνίας είναι πολύ μικρά για να χωρέσουν το βάθος του πολυεπίπεδου έργου του, μου "χτύπησε" το μυαλό ένα πολύ μικρό ποίημα , που χωράει όλη την παρακμή και την κατάντια μια μεγάλης ιδέας ,ενός οράματος.

Μου θύμισε πολλά.........

Αν αλλάξετε τα "εξωτικά" ονόματα , που ελάχιστη σημασία έχουν , η ομοιότητα αγγίζει και σφάζει ..

-----------------------------------------

You say no long for Caladan seas,
Where once you ruled , Atreides
Without surcease-
But exiles dwell in stranger lands

You say 'twere bitter , men so rude
To sell your dreams of Shai Hulud,
for tasteless food-
And exiles, dwell in stranger lands

You make Arrakis grow infirm,
Silence the passage of the worm
And end your term-
As exiles dwell in stranger lands .....

------------------------------------

Λέτε πως νοσταλγείτε τις θάλασσες
όπου κάποτε κυβερνούσατε, Ατρείδες
Χωρίς διακοπή
Μα οι εξόριστοι κατοικούν σε ξένους τόπους

Είπατε πως ήταν πικρό, αγροίκοι άνθρωποι,
να πουλήσετε τα όνειρα του Θεού
για μια ανούσια τροφή
και για εξόριστους που κατοικούν σε ξένους τόπους

Φέρατε τον τόπο σας στην παρακμή
φράζοντας το πέρασμα του σκουληκιού
και τερματίζετε τη δυναστεία σας
σαν εξόριστοι που κατοικούν σε ξένους τόπους ....



Η ελεύθερη μετάφραση δική μου και να με συγχωρέσουν οι οπαδοί του Frank Herbert ,αλλά θεωρώ πως είμαι μέσα στο πνεύμα του.