Σαν πας πουλί μ' στην ξενιτιά ........

Χτές το βράδυ άκουγα ένα παραδοσιακό δημοτικό τραγούδι της ορεινής Αργιθέας Καρδίτσας , πάνω στα Άγραφα. Έναν τόπο φτωχό και άγριο που δοκιμάστηκε από την φτώχεια και την γεωγραφική απομόνωση , όπως και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας .
Αφήστε που φοβάμαι πως έρχεται ένα νέο κύμα μετανάστευσης έτσι όπως πάνε να μας διαλύσουν.

Πόσοι και πόσοι δεν ξενιτέυτηκαν ;
Πόσα τραγούδια άραγε δεν γράφτηκαν για την ξενιτιά ;
Γιαυτούς που έφυγαν , αλλά και γιαυτούς που έμειναν πίσω
Για τις χαμένες αγάπες
Για τις διαλυμένες οικογένειες
Για τους άκλαφτους στους ξένους τόπους
Για το νόστο

Από την άλλη σκέφτομαι , μήπως άραγε οι Έλληνες είμαστε οι μόνοι που ξενιτευτήκαμε ;
Η Ευρώπη , η Αμερική και η Αυστραλία δεν είναι γεμάτες από κάθε λογής μετανάστες, από όλα τα μήκη και πλάτη της γης ;
Ποιοι άλλοι λαοί όμως έχουν κάνει αυτόν τον πόνο του μισεμού παράδοση και τον έχουν ενσωματώσει στα τραγούδια , την ιστορία και την κουλτούρα τους και ζουν αντλώντας δύναμη από τη δυστυχία τους ;
Αυτή είναι η διαφορά μας με τους άλλους , η ασυναίσθητη ευαισθησία και δύναμη συνάμα που κρύβεται στους Έλληνες .
Να γιατί είμαστε διαφορετικοί (όχι απαραίτητα καλύτεροι ή χειρότεροι) από τους άλλους . Κάναμε την δυστυχία παράδοση και γλεντάμε με αυτή , έστω και αν το γλέντι είναι πικρό πολλές φορές.
Τα ηπειρώτικα γλέντια, μην ξεχνάτε, πάντα ξεκινάν με μοιρολόι για τους χαμένους .

Ποιος αγράμματος λαός οπουδήποτε αλλού έγραψε και τραγούδησε κάτι παρόμοιο με τέτοια αισθαντικότητα και βάθος ;

Αι, σαν πας, πουλί μ' πουλί μ' στην ξενιτιά
αι, σαν πας, πουλί μ' στην ξενιτιά κι αν πας, πουλί μ, στα ξένα.

Σύρε, γκιζέρα – γκιζέρα το ντουνιά,
σύρε, γκιζέρα – το ντουνιά και τον απάνω κόσμο.

Ορέ, κι ωσ' ευρείς ά – μωρέ – ν – άλλη σαν κι εμέ
κι οσο ευρείς άλλη σαν κι μέ, μένα παράτησέ με.

Κι οσο ευρείς άλλη σαν κι μέ, μένα παράτησέ με
μένα παράτησε με, μένα παράτησέ με.

Αν εμένα αυτό το τραγούδι μετά από τόσα χρόνια με αγγίζει και δακρύζω σχεδόν , αυτό δείχνει και την ασυνείδητη δύναμη της παράδοσής μας που κρύβεται στον καθένα μας.
Πολλές φορές για να αντιμετωπίσουμε το παρόν πρέπει να καταδυθούμε στο παρελθόν μας για να αντλήσουμε δύναμη, να δημιουργήσουμε καινούρια δεδομένα και να αναπλάσουμε προς όφελός μας την παράδοση.
Έτσι θα κάνουμε και τώρα .....
Θεωρώ πως δεν θα γονατίσουμε τόσο εύκολα .

Read more...

Ο αϊτός....... και οι κότες

Με όλη αυτήν την σημερινή κρίση δοσιλογισμού από μεγάλη μερίδα της άρχουσας πνευματικής και πολιτικής ελίτ, δεν μπορεί παρά να μας πιάνει κατάθλιψη αλλά και μια απορία για την ευκολία με την οποία τόσο εύκολα κάποιοι γοητευμένοι από τις σειρήνες της πολιτικής ορθότητας, της ανάλγητης νέας τάξης και του λανθάνοντος ευρωπαϊσμού , γίνονται πρόθυμοι "Δούρειοι Ίπποι" ,εγκαταλείπουν και προδίδουν την Ελλάδα και τους συνέλληνες τους.
Σε τι άραγε διαφέρει ένας πρωθυπουργός του μνημονίου από έναν κατοχικό πρωθυπουργό και σε τι άραγε θα διαφέρει ένας αξιωματικός του Στρατού ή της αστυνομίας από ένα αξιωματικό των κατοχικών Ταγμάτων Ασφαλείας , αν διατάξει τους άντρες του να καταστείλουν βίαια τους απεγνωσμένους Έλληνες όταν (και όχι αν) ξεσηκωθούν κατά αυτής της συνεχιζόμενης λαίλαπας ; Επίσης σε τι άραγε διαφέρει από την Σίτσα Καραϊσκάκη όποιος Έλληνας "διανοούμενος" επιχειρηματολογεί υπέρ της Τουρκίας , ή υποστηρίζει τα μέτρα της τρόϊκας "αποδεικνύοντας" πως καλά παθάινουμε και κάτι τέτοιο ήταν αναγκαίο.
Επομένως όλα αυτά τα ερωτήματα είναι επίκαιρα και πολύ σύντομα θα έχουν απαντήσεις , οι οποίες μπορεί και να μην μας αρέσουν καθόλου.
Με αφορμή αυτές τις σκέψεις αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα στη Χειμάρρα της Βορείου Ηπείρου και την δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα , δεν μπόρεσε να μην περάσει από το μυαλό μου ο Ταγματάρχης της Χωροφυλακής Σπύρος Σπυρομήλιος ,ο επονομαζόμενος καπετάν Μπούας ή αλλιώς "ο αϊτός της Χειμάρρας".
Ποιος όμως ήταν αυτος και πόσοι από εμάς τον ξέρουν (ας μην μιλήσω για τα σχολικά βιβλία και τις κατά Δραγώνα αντιλήψεις περί παιδείας).

Λοιπόν αντιγράφω :
---------------------------------------------
"Ο Σπ. Σπυρομήλιος καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Χειμάρρας, πόλη στις ακτές της σημερινής νότιας Αλβανίας (Βόρεια Ήπειρος).

Το 1905 έδρασε στην, υπό οθωμανική κυριαρχία Μακεδονία (περιοχή Βερμίου), επικεφαλής ενόπλου τμήματος, κατά τη διάρκεια του μακεδονικού αγώνα. Έφερε το ψευδώνυμο Αθάλης Μπούας, και σημείωσε αρκετές επιτυχίες στην περιοχή δράσης του.

Το 1906 έγινε μέλος της «Ηπειρωτικής Εταιρείας», οργάνωσης που είχε σκοπό να ετοιμάσει τις συνθήκες εκείνες για την απελευθέρωση της περιοχής της Ηπείρου.

Το 1909 συμμετείχε ενεργά στο στρατιωτικό Κίνημα στο Γουδί, ως μοίραρχος της Χωροφυλακής.

Στις 5 Νοεμβρίου 1912, και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, του δόθηκε εντολή, από την Κέρκυρα όπου βρίσκονταν, να αποβιβαστεί στην Χειμάρρα. Η δύναμη που είχε στην διάθεσή του ήταν σχετικά μικρή: 2.000 εθελοντές κυρίως Χειμαρριώτες και Κρητικοί (οι οποίοι είχαν αρχηγούς τους Γαλερό και Πολυξίγκη). Η απόβαση, που είχε και την υποστήριξη του πολεμικού «Αχελώος», δεν συνάντησε καμία ουσιαστική δυσκολία και είχε πλήρη επιτυχία. Στις 29 του ίδιου μήνα, καθώς οι Αλβανοί άρχιζαν να οργανώνουν ένοπλες ομάδες, από φόβο μαζικής επίθεσης, του δόθηκε διαταγή να εγκαταλείψει την περιοχή της Χειμάρρας. Όμως, δεν την εκτέλεσε και παρέμεινε στην περιοχή, οργανώνοντας με επιτυχία την άμυνα της.

Με το πέρας τον Βαλκανικών Πολέμων, η Ελλάδα υποχρεώθηκε, βάσει συνθηκών, να αποσύρει τον στρατό της από την περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Όμως ο Σπ. Σπυρομήλιος, στις 9 Φεβρουαρίου 1914, δεν εκτέλεσε την διαταγή της αποχώρησης, αντ' αυτού ανακήρυξε την αυτονομία της περιοχής και οργάνωσε τοπικές ένοπλες ομάδες, τους λεγόμενους «Ιερούς Λόχους». Προσχώρησε στην προσωρινή Κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου που ορίστηκε στο Αργυρόκαστρο την 17 Φεβρουαρίου 1914. Μέχρι την επανείσοδο του ελληνικού στρατού στην Β. Ήπειρο, η περιοχή δέχθηκε αρκετές συνδυασμένες επιθέσεις από την νεοσυσταθείσα αλβανική χωροφυλακή καθώς και Αλβανούς ατάκτους, που αποκρούστηκαν με επιτυχία, ιδιαίτερα λόγω των στρατιωτικών ικανοτήτων του Σπ. Σπυρομήλιου.

Την περίοδο του Εθνικού Διχασμού η περιοχή της Χειμάρρας όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Βορείου Ηπείρου (πλην Κορυτσάς που προσχώρησε στους Βενιζελικούς) κατελήφθη από τον ιταλικό στρατό. Ο ίδιος εξελέγη στις εκλογές του Μαϊου του 1915 βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Τον αυτονομιστικό αγώνα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Χειμάρρα, συνέχισε ο αδελφός του Νίκος Σπυρομήλιος. Το 1926 αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Συνταγματάρχη και τέθηκε τιμητικά σε διαθεσιμότητα.

Το σπίτι (αρχοντικό) της οικογένειας Σπυρομήλιου, αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα της παλιάς πόλης της Χειμάρρας, αν και εγκαταλειμμένο σήμερα."

--------------------------------------------------

Μιλάμε για έναν αξιωματικό της Χωροφυλακής , που εκείνα τα χρόνια ήταν καθαρά στρατιωτικό σώμα, που ήταν παρών στις δύσκολες εκείνες εποχές (Μακεδονικός αγώνας κλπ).
Ο συγκεκριμένος αξιωματικός μάλιστα πήρε δύο φορές διαταγές,να εγκαταλείψει τον αγώνα για την Βόρεια Ήπειρο και δεν το έκανε , έμεινε εκεί πολέμησε και νίκησε και την μια φορά μάλιστα ενάντια στις διεθνείς συνθήκες που υπεγράφησαν.

Μέχρι και τραγούδια έγραψαν για αυτόν στην Ήπειρο



Αντίθετα κάποιοι διάδοχοί του συγκυβέρνησαν με τους Γερμανούς και αστυνόμευαν παρέα του Έλληνες και κάποιοι άλλοι ποιο μακρινοί παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας σε μια παρέα τραπεζιτών .

Αυτό δυστυχώς κατάφεραν τα τελευταία χρόνια όλοι όσοι διέλυσαν την παιδεία και την ιστορική διδασκαλία εντός της. Να αποξενώσουν την νεολαία από το ιστορικό μας παρελθόν, αρχικά εξαιτίας μια γελοίας εθνοκεντρικής προσέγγισης ως μετεμφυλιακό προϊόν, και αργότερα ,προς χάριν μιας "σύγχρονης" επικίνδυνα απλοποιημένης και ηλιθιωδώς πολιτικά ορθής ερμηνείας της ιστορίας , οδηγώντας την νεολαία έτσι σε σύγχυση. Οδγήθηκε στο να αγνοεί πάρα πολλά πράγματα, να γνωρίζει στρεβλά ένα σωρό άλλα και να αδυνατεί πλέον να γαλουχηθεί από το παράδειγμα και την θυσία των προγόνων της . Ακόμα και από τις αρνητικές πλευρές της ιστορίας μας που απαλείφθηκαν προς χάριν μια στείρας "ωραιοποίησης" , θα μπορούσε κανείς να διδαχθεί πολλά και να αποφύγει ακόμα περισσότερα.

Αντί αυτού της προσφέρθηκαν εφήμερα άφυλα ποπ είδωλα, βιζιτούδες μοντέλα , φυγόστρατοι πλούσιοι τσιχλόμαγκες και τους εντυπώθηκε το ιδεώδες της λαμογιάς , της αρπαχτής και του κονέ .

Που να βρεις άραγε σήμερα καπετάν Μπούα άντρες να οδηγήσεις στην Χειμάρρα , όταν οι περισσότεροι δεν θέλουν καν να κρατήσουν όπλο και φωνάζουν την μαμάκα τους με το πρώτο βηχαλάκι ;
Ποια κυβέρνηση άραγε θα σε έστελνε εκεί πάνω σήμερα , όταν έχει ανοίξει διάπλατα τα σύνορα σε όλους και προσκαλεί την Τουρκία για τσιμπούσι στο Αιγαίο ;

Read more...

Όταν χτυπά ο "Μπάϊλας"

Εμείς εδώ στην Δυτική Θεσσαλία aka Τρίκαλα- Καρδίτσα , "μπάϊλα" αποκαλούμε την δυνατή , αποπνικτική ζέστη με την υγρασία, ιδίως κατά τις μεσημεριανές ώρες.
Αυτές τις μέρες με τους 40 βαθμούς και με την σχετική υγρασία πάνω από 50-55 % , τα έχουμε δει όλα και μας έχει χτυπήσει ο "μπάϊλας" για τα καλά στο κεφάλι , παρά την αποδεδειγμένη, λόγω γονιδίων,αντοχή που έχουμε στην "ζέστα".
Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά έχουμε και όλα όσα γίνονται τα οποία μας ανεβάζουν επιπλέον το αίμα στο κεφάλι. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω ; Τα ξέρετε , επομένως ας μην τα ανακυκλώσω .
Ο συνδυασμός πάντως ζέστης , λιτότητας και κυβερνητικής - εθνικής αθλιότητας , δεν αντέχεται με τίποτα .
Σχεδόν παρακαλάω για τον χειμώνα , αλλά και εκεί που καλό;
Τον χειμώνα λένε όλοι θα αρχίσουν τα πραγματικά δύσκολα και θα σφίξουν οι κώλοι μας.
Με αυτά και με αυτά θυμάμαι τα όσα λέει η λαϊκή σοφία , μέσα από τα χείλια τςη γιαγιάς μου :
"Από τη ζέστη και τα λεφτά , δεν πέθανε κανένας , από το κρύο και τη φτώχια , πάρα πολλοί"
Εμείς είμαστε προς το παρόν ζέστη και φτώχια.Τέλος πάντων ...
Καλύτερα μάλλον από το κρύο και φτώχια που είναι μπροστά μας.
Ε ρε γαμώτο , λέω, μήπως τελικά είναι καλύτερο να μας χτυπά ο "μπάϊλας" και ας ιδρωκοπάμε όλη μέρα σαν γαιδούρια στον ανήφορο ;
Που φτάσαμε ρε "γαμώ την Αλβανοσύνη μου" που έλεγε και ένας γνωστός ;

Read more...

Αν η ΕΚΤ ήταν ...FED

Φοιτητής του τμήματος του ανώτερου διπλώματος στην επιστημονική τεχνική ανάλυση της ΕΚΤΑ με ρώτησε την εξής αφοπλιστικά απλή και εύστοχη ερώτηση: ‘Θα υπήρχε ελληνική κρίση αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε τις αρμοδιότητες της Τράπεζας της Νέας Υόρκης;’

Αφορμή για την ερώτηση στάθηκε η αναφορά που έκανα σχετικά με την πρόσφατη αγορά αμερικανικών ομολόγων από τη FED ύψους 2,5 τρις δολαρίων, ώστε να μη μειωθεί η ρευστότητα στο αμερικανικό σύστημα. Η FED αγόρασε, σχεδόν, ό,τι υπήρχε προς αγορά από βραχυπρόθεσμα αμερικανικά ομόλογα, επενδύοντας χρήματα από προηγούμενα ομόλογα που έληγαν ή είχαν λήξει. Με βάση το κλασματικό αποθεματικό νομισματικό σύστημα των ΗΠΑ, η Κεντρική Τράπεζα μπορεί να παράγει χρήμα από το τίποτα και στη συνέχεια να αγοράζει αμερικανικό χρέος λαμβάνοντας τόκο από τον αμερικανικό λαό.

Έχοντας την άδεια να πράττει σε μόνιμη βάση κάτι τέτοιο, γίνεται, αυτόματα, η ισχυρότερη Κεντρική Τράπεζα του κόσμου. Όταν οι ΗΠΑ χρειάζονται χρήματα, η Κεντρική Τράπεζα τα δημιουργεί από το τίποτα και τους τα δανείζει, ενώ, για να μη δημιουργηθεί πληθωρισμός εντός των ΗΠΑ, είτε γίνεται προσπάθεια αυτός να εξαχθεί στην Ευρώπη, στην Ασία και γενικότερα οπουδήποτε εκτός της χώρας, είτε η Κεντρική Τράπεζα, κάποια στιγμή στην πορεία, τα στραγγίζει από το σύστημα πουλώντας ομόλογα και εισπράττοντας ρευστό, ανεβάζοντας τα επιτόκια και αυξάνοντας το κόστος του χρήματος. Έτσι, η FED είναι ο μεγαλύτερος δανειοδότης των ΗΠΑ και τουλάχιστον 6 φορές μεγαλύτερος ε αυτόν τον τομέα απ΄ότι η Κίνα

Ως γνωστό, η Ελλάδα έχει ένα χρέος της τάξης, περίπου, των 320 δις ευρώ το οποίο αναχρηματοδοτούσε κανονικά μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, όταν κάτω από την πίεση των αποκαλύψεων για το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος και για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα μπήκε στην ΕΕ αλλοιώνοντας το πραγματικό μέγεθος του χρέους της με χρηματιστηριακά προϊόντα, οι αγορές κεφαλαίων άρχισαν να γίνονται όλο και πιο διστακτικές στο να της δανείσουν χρήματα.

Καθώς οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης στηρίζουν το σύστημα βαθμολογίας τους, πρωταρχικώς, στο αν μία χώρα μπορεί να αποπληρώνει χωρίς πρόβλημα το χρέος της, όταν οι αγορές άρχισαν να κλείνουν για την Ελλάδα και το κόστος δανεισμού να αυξάνεται, εκείνες ξεκίνησαν να την υποβαθμίζουν, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο όπου οι αγορές ανέμεναν μία νέα υποβάθμιση από τις εταιρίες αξιολόγησης και οι εταιρίες αξιολόγησης ανέμεναν ότι οι αγορές θα ζητούσαν πολύ μεγαλύτερα επιτόκια προκειμένου να δανείσουν στην Ελλάδα και έτσι η τελευταία δε θα μπορούσε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της.

Το αποτέλεσμα ήταν ένας κύκλος συνεχών υποβαθμίσεων, η εκτόξευση του κόστους δανεισμού για την Ελλάδα και τελικά η αποχώρηση της από τις αγορές κεφαλαίων. Στρεφόμενη προς τους εταίρους της, αυτοί την έστειλαν, με την υπόδειξη της Γερμανίας, στο ΔΝΤ, ένα ίδρυμα που δεν είχε, μέχρι τότε, καμία απολύτως σχέση με χώρες της ΕΕ και αφού πήρε πρώτα από αυτό την έγκριση συμφώνησαν και εκείνοι για το ‘πακέτο στήριξης’.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η ΕΚΤ, ακολουθώντας στα χνάρια της FED, ανακοίνωνε ένα πρόγραμμα αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους με ευνοϊκό επιτόκιο, με την παράλληλη υποχρέωση της Ελλάδας να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης και αποπληρωμής των κοινοτικών δανείων, με προοπτική 10-15 ή και 20 ετών.

Σε αυτήν την περίπτωση οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης δε θα είχαν κανένα λόγο να θεωρήσουν πως η Ελλάδα δε θα μπορούσε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της σε βάθος χρόνου, αφού θα είχε την προστασία της ΕΚΤ για 10-15 χρόνια, οι αγορές δε θα είχαν το φόβο μελλοντικών υποβαθμίσεων, ώστε να ζητούν όλο και υψηλότερο επιτόκιο για να της παρέχουν δάνεια, το κόστος δανεισμού από αυτές θα παρέμενε χαμηλό και η ελληνική και στη συνέχεια η ευρωπαϊκή κρίση δε θα είχαν υπάρξει ποτέ.

Μα πώς θα μπορούσε η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο αφού δεν υπάρχει ως επιλογή στη συνθήκη του Μάαστριχ;

Με τον ίδιο τρόπο που ενώ δεν είχε προβλεφθεί ως επιλογή στη συνθήκη του Μάαστριχ, υποχρεώθηκε μία χώρα μέλος της ΕΕ να συνάψει συμφωνία με το ΔΝΤ μόλις βρέθηκε σε κρίση ρευστότητας, με τον ίδιο τρόπο που η ΕΚΤ προέβη στην αγορά καλυμμένων κρατικών ομολόγων χωρών μελών, ενώ δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη στο καταστατικό της και στη συνθήκη του Μάαστριχ, που τα κράτη της ευρωζώνης σε συνεργασία με την ΕΚΤ ψήφισαν το πακέτο ‘στήριξης’ έξω από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, που ενώ καμία χώρα της ΕΕ δεν πληροί, εδώ και χρόνια, όλα τα κριτήρια του Μάαστριχ ούτε σε μία δεν έχουν υποβληθεί κυρώσεις ή δεν έχει ζητηθεί να αποχωρήσει από αυτήν, με τον ίδιο τρόπο που ψηφίστηκε το πακέτο στήριξης των ευρωπαϊκών τραπεζών, που η ΕΚΤ δέχθηκε ελληνικά ομόλογα με βαθμολογία ‘junk’ από τις γαλλικές τράπεζες ως εγγύηση για την παροχή ρευστότητας, βοηθώντας τες να τα ξεφορτωθούν ενώ η αρχική συμφωνία απαγόρευε την αποδοχή ομολόγων που δεν ήταν ΑΑΑ κλπ.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως η EKT λειτουργεί ως μία άλλη FED αλλά μόνο επιλεκτικά. Αν η Ευρώπη ήθελε πράγματι να αποφύγει, να προλάβει ή έστω και ετεροχρονισμένα να λύσει το ελληνικό πρόβλημα, το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αγοράσει ένα μεγάλο μέρος ελληνικών ομολόγων από την Ελλάδα και όχι από τις τράπεζες και να στηρίξει τη χώρα παρέχοντας της χαμηλά επιτόκια για μεγάλο χρονικό διάστημα, επιτρέποντας της παράλληλα να έχει πρόσβαση και στην αγορά κεφαλαίων με χαμηλό κόστος.

Σταδιακά και όσο η ελληνική οικονομία δυνάμωνε, η Ελλάδα θα αποπλήρωνε το χρέος της στην ΕΚΤ, τα ομόλογα θα αποσύρονταν από την αγορά και μαζί τους θα αποσύρονταν και το χρήμα που θα είχε δημιουργηθεί.

Είναι κάτι που συμβαίνει, τουλάχιστον, επί 400 χρόνια σε χώρες με Κεντρικές Τράπεζες που έχουν την άδεια να τυπώνουν χρήμα και μάλιστα εν προκειμένω θα συνέβαινε με έναν τρόπο που θα βοηθούσε πράγματι τόσο την Ελλάδα όσο και τις υπόλοιπες περιφερειακές χώρες και όχι όπως σε εκατοντάδες περιπτώσεις σε άλλα κράτη, όπου το σύστημα αυτό χρησιμοποιήθηκε μόνο για να βοηθήσει του Κεντρικούς Τραπεζίτες και τους συνεργάτες τους να γίνουν πλουσιότεροι.

Ουσιαστικά, η ΕΚΤ θα μπορούσε να προβεί σε μία τέτοια κίνηση αύριο, με μία της απόφαση, παρόμοια με τόσες άλλες που έχει λάβει τα τελευταία δύο χρόνια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων από διεθνή ύφεση και την ευρωπαϊκή κρίση. Ήταν και είναι θέμα επιλογής να μην το κάνει.

Πάνος Παναγιώτου – Διευθυντής ΕΚΤΑ – info@ekta1.gr

Από : Σοφοκλέους 10

Read more...

ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΟΛΙΤΗ

"Πριν από κάποιους μήνες η κ. Μπατζελή σε εκπομπή του MEGA είχε πει πως οι αποζημιώσεις που έδωσε ο Χατζηγάκης στους σιτοπαραγωγούς συνέβαλαν ώστε το 2008-9 να εκτοξευθούν οι τιμές στα σιτηρά με συνέπεια την ανεξέλεγκτη ανατίμηση προϊόντων του διατροφικού τομέα (αλεύρι, ψωμί, ζυμαρικά, είδη ζαχαροπλαστικής κλπ. ).
Η ίδια θα βάλει τάξη στα κυκλώματα των μονοπωλίων, των μεσαζόντων και των κερδοσκόπων.
Κάποιοι όψιμοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές , "επιστήμονες αγρότες" , όπως αυτοπροσδιορίζονται, με άρθρα τους στον τοπικό τύπο, προανήγγειλαν το χτύπημα των κυκλωμάτων των μεσαζόντων και του κυκλώματος στάρι-αλεύρι-ψωμί.
Τις τελευταίες μέρες διαπιστώνω πως κάποια "Μεγκάλα" κανάλια ανησυχούν για τις επερχόμενες ανατιμήσεις προϊόντων λόγω αύξησης του σταριού.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι αύξηση θα έχουμε στο αλεύρι-ψωμί όταν το 2008 η τιμή του σταριού είχε φτάσει τα 35-40 λεπτά και το ψωμί πέταξε από τα 50 λεπτά στα 70-80 λεπτά , ενώ σήμερα η τιμή του σίτου έχει "εκτοξευθεί" στα 16-20 λεπτά !!
Άρα οι αυξήσεις του 2008 υπερκαλύπτουν την σημερινή τιμή , άρα γιατί να αυξηθεί λοιπόν σήμερα το αλεύρι και το ψωμί ;
Τότε βέβαια ο κ. Χατζηγάκης δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε με τα καρτέλ γιατί είχε να ασχοληθεί με τους διορισμούς.
Μένω λοιπόν με την απορία, η κ. Μπατζελή γνώστης των καταστάσεων να δω τι θα κάνει για να κατατροπώσει τους κερδοσκόπους και να σταματήσει τις αυξήσεις στα είδη διατροφής ;
Μήπως όμως τελικά με τιμή σταριού 16-20 λεπτά θα έχουμε τιμή φρατζόλας 1 ευρώ για να εξυπηρετηθούν και αυτοί που μας βοήθησαν στην προσπάθεια κατάκτησης της εξουσίας ;
Ίδωμεν και παραμένουμε με την απορία . Ευχόμεθα δε να διαψευστούμε στην πρόβλεψή μας.

Στέργιος Γεωργόπουλος
Πολίτης-Παραγωγός-Καταναλωτής "
Σοφάδες

----------------------------------------

Η παραπάνω επιστολή δημοσιεύτηκε στις 17-8-2010 σε τοπική εφημερίδα της Καρδίτσας.
Σιγά - σιγά όπως βλέπετε ο κόσμος σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, αρχίζει να μην παραμυθιάζεαι πλέον απο το επικοινωνιακό παιχνίδι του ΓΑΠ και της εισαγόμενης, ξενοσπουδαγμένης και μισελληνικής παρεούλας του.
Οι αγρότες ιδίως , που βιώνουν στο πετσί όλο αυτό το αισχρό χρηματιοστηριακό παιχνίδι των κυκλωμάτων μεσαζόντων βιομηχάνων ,σιγά σιγά οδηγούνται στην απόγνωση.

Read more...

Από την μεταπολίτευση του 1974 στην χρεοκοπία του 2010

γράφει ο Θεόδωρος Ε. Παντούλας

"Έχω την εντύπωση –εάν εξαιρέσουμε τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.- ότι η τελευταία φορά για την οποία μπορούμε ως Νεοέλληνες να είμαστε υπερήφανοι είναι το έπος του 1940 και η εθνική αντίσταση. Μετά, στο όνομα μιας καθ’ όλα συζητήσιμης κοινωνικής δικαιοσύνης, άρχισε η αδελφοκτονία. Η πατρίδα γλίτωσε βεβαίως από τον υπαρκτό σοσιαλισμό αλλά τα ερείπια της ρημαγμένης χώρας μας παραδίδονταν στους μαυραγορίτες, στους δωσίλογους και στις παρακρατικές οργανώσεις τους. Όχι ότι δεν υπήρχαν άλλοι Έλληνες αλλά αυτό ήταν το πολιτικό προσωπικό της εξ’ Αιγύπτου ορμώμενης εθνικοφροσύνης μας και της υπερατλαντικής εντέλει επιλογής μας....

Η, κατά κύριο λόγο, αγροτική χώρα μας μετεμφυλιακά έπαυε να είναι αγροτική. Η μισή αγροτική Ελλάδα στριμωχνόταν στις παρυφές των αστικών κέντρων κι άλλη μισή ετοίμαζε μπαγκάζια για την Γερμανία και την Αμερική. Οι υπόλοιποι απλώς υπέγραφαν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ή πούντιαζαν στα ξερονήσια του «εθνικού» φρονηματισμού.
Οι ξενιτεμένοι, έχω την υποψία ότι μπορεί να και να σώθηκαν, διασώζοντας μιαν άλλη Ελλάδα. Όσοι έμειναν –ξενιτεμένοι στον ίδιο τους τον τόπο και παρά την κυρίαρχη ρητορεία που ακαμάτως τους θύμιζε από ραδιοφώνου ότι είναι 3000 χρόνων γέροι- δεν μπορούσαν να σώσουν την Ελλάδα. Γι’ αυτό και αφέθηκαν στην made in Greece «αντιπαροχή», που –όπως θα έλεγε ο μαΐστορας Φώτης Κόντογλου- σφεντόνισε τον λαό μας από την στρούγκα στην πολυκατοικία. Δίναμε αντιπαροχή τα γονικά μας κι αναπαύαμε την μικρομεσαία λαχτάρα μας για κοινωνική άνοδο σε νεόδμητα λίβινγκ ρουμ. Θέλω να θυμίσω ότι το πέρασμα από την παλιομοδίτικη αρχοντιά του «τι ψυχή θα παραδώσω» -αυτή ήταν η παράδοση του παλιού τόπου μας- στον μεταμοντέρνο νεοπλουτισμό του «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ότι αρπάξει ο κώλος μας» -αυτή είναι η παράδοση του καινού τρόπου μας- ήταν και γρήγορο και εύκολο και μαζικό. Και κοντά στο έγκλημα της αντιπαροχής –έγκλημα πολεοδομικό αλλά και ιστορικό- ερχόταν και το έγκλημα της τουριστικής «ανάπτυξης». Προκειμένου να κόψουμε λίγα εισιτήριο παραπάνω αρνηθήκαμε τον ίδιο μας τον εαυτό, παριστάνοντας κάποιον άλλον. Το αποτέλεσμα; Πλημμυρίσαμε στο τζατζίκι και γεμίσαμε ιμιτασιόν Ζορμπάδες.
Αυτό ήταν για δεκαετίες το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας. «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου». Αντιπαροχή και τσιμέντωμα. Κι αυτό το πρότυπο η επταετία των Συνταγματαρχών το έκανε εθνικό ιδεώδες. Ο πολιτικός κόσμος μας έκανε αυτό που από πάντοτε ήξερε με επιδεξιότητα να κάνει σε ανάλογες περιπτώσεις: την κοπάνησε κι επιδόθηκε στον ανά την υφήλιο επιδοτούμενο τουρισμό.
Κι εδώ έμεινε ένας λαός προσφύγων, ένας λαός στερημένος και των βωμών και των εστιών του που αμαχητί είχε παραδοθεί στον απορφανισμό του. Ο Παττακός έκοβε βόλτες μ’ ένα μυστρί κι εμείς χορεύαμε τσάμικα το πρωί και σέικ το βράδυ.
Όσοι βεβαίως δεν αναπαύονται στις επετειακές πομφόλυγες γνωρίζουν ότι η πτώση της Χούντας δεν υπήρξε έργο καμιάς καθολικής λαϊκής αντίστασης. Ο Παναγούλης ήταν η εξαίρεση. Κανόνας ήταν οι «νοικοκυραίοι» που κοίταζαν να κάνουν την δουλειά τους. Να βάλουν φως, να βάλουν νερό, να βάλουν τηλέφωνο, να βάλουν και τον γιο τους στο άσυλο του Δημοσίου. Η πτώση της Χούντας ήταν αποτέλεσμα άλλων συγκυριών και συνοδεύθηκε από μια διαρκή εθνική καταστροφή: την τουρκική κατοχή της Κύπρου μας –που για την κυρίαρχη μεταπολιτευτική αρπαχτή ήταν -και είναι- «μακριά».
Ο «εθνάρχης» είχε έρθει από το Παρίσι να κυβερνήσει τους ιθαγενείς κουβαλώντας μαζί του όλο τον παλαιοκομματικό συρφετό. Επιπλέον οι ηττημένοι του 1949 έμπαιναν και πάλι στο παιχνίδι –αυτή την φορά όμως όχι ως διεκδικητές της εξουσίας αλλά ως κολαούζοι της.
Με αυτές λοιπόν τις αποσκευές μας δεξιώθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δικαιώνοντας όλο τον αρχοντοχωριάτικο και χρόνιο κομπασμό μας. Ήμασταν η κοιτίδα της Ευρώπης αλλά καθόλου Ευρωπαίοι. Αλλά αυτό το τελευταίο είχε ελάχιστη σημασία μέσα στην σχεδόν πάνδημη χαρά. Σημασία είχε ότι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ξέπλενε το αμαρτωλό της παρελθόν κι επέστρεφε στην αθωότητα μιας χώρας με ευρωπαϊκά εύσημα.
Η αυτοαθωωμένη όμως Ελλάδα διψούσε και για σοσιαλισμό. Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πολλά αποθέματα σοσιαλιστικής ατάκας για να την ξεδιψάσει. Ήξερε δε πολύ καλά να κλείνει το μάτι σε όσους λιγουρεύονταν την εξουσία. «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Στις 18 του Οκτώβρη του 1981 ο λαός -επιτέλους- ερχόταν στην εξουσία και το πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα στην κυβέρνηση. Θυμίζω στους νεώτερους ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε περίφημα ως ταξιθέτης στο γιουρούσι που έκανε ο λαός μας στην δημόσια διοίκηση. Ο αγώνας τώρα διορίζεται. Τέρμα οι ρετσίνες. Άρχισαν τα μακροβούτια στα σπέσιαλ «ουίσκια». Η ελληνική εκδοχή του σοσιαλισμού υπήρξε εξόχως γενναιόδωρη. «Ένα δωράκι στον εαυτό του» εδικαιούτο να κάνει ο κάθε κρατικός λειτουργός. Το ύψος της αξίας αυτών των δώρων ήταν που με σπουδή εσυζητείτο αν και ο τότε πρωθυπουργός υποστήριζε ότι ο πήχυς δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 500.000.000 παλιές καλές δραχμούλες. Οι συνεργάτες του όμως έκαναν πρωταθλητισμό. Και χιλιάδες κομματικοί κλακαδόροι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός τους, βρέθηκαν μ’ ένα πούρο στο ένα χέρι και με τα τιμημένα λάβαρα του εγχώριου σοσιαλισμού στο άλλο. Ήταν η εποχή που μεταπολιτευτική μας δημοκρατία κραταιωνόταν διακινώντας δεξιά κι αριστερά «πάμπερς».

Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στον γνωστό αγριορωμιό
στο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη
απ’ ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτό.

Τόση αλήθεια όμως δεν την άντεξε ούτε ο Διονύσης Σαββόπουλος που κατά τα λοιπά την στιχούργησε!
Ήταν ζήτημα χρόνου η πρώτη ηχηρή διάψευση, η οποία και δεν άργησε καθόλου αλλά ήρθε από εκεί που κανείς δεν την περίμενε. Την πτώση του τείχους ακολουθούσε μια γεωπολιτική αμηχανία και η χώρα κατακλύσθηκε από τους απόκληρους του ανύπαρκτου σοσιαλισμού και τους κληρωτούς της υπαρκτής παγκοσμιοποίησης. Από εργαζόμενοι γίναμε εν μια νυχτί εργοδότες. Η χώρα γέμισε με αυθαίρετα εξοχικά που οικοδομούσαν οικονομικοί μετανάστες, επιβεβαιώνοντας την επίπλαστη προκοπή μας. Οι «σύμμαχοι» είχαν άλλες σκοτούρες.
Η «οικουμενική» και ό,τι την ακολούθησε ήταν ένα διάλειμμα που πιστοποίησε ότι οι εκδρομείς του ’60, της μεταπολίτευσης η βλαμμένη γενιά, η γενιά του νέου εγωισμού είχε ήδη αντικαταστήσει τα οράματα της νεότητάς της μ’ ένα όραμα ευζωίας και κονόμας.
Ένας πρώην πράκτορας έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας. Και μαζί του έγινε κοινό μυστικό ότι κουμάντο έκαναν διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες που μας προέκυψαν από το πουθενά και ο πολιτικός κόσμος τους έκανε τα θελήματα. Ο χώρος της ενημέρωσης άρχισε να ελέγχεται από τους εργολάβους του δημοσίου. Κι όλοι μαζί –μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοδημοσιογράφοι και πολιτικοί- πέταγαν ξεροκόμματα στο πόπολο.
Η διαφθορά, με όλη την μεταπολιτευτική εκγύμναση, πλέον είχε γίνει κοινωνική κατάκτηση. Κι οι Πανέλληνες βαρυστομάχιαζαν μπουκώνοντας ευρωπαϊκά πακέτα, επιδοτήσεις κι αργομισθίες.



Η Ελλάδα κοιταζόταν στον καθρέφτη κι έφτυνε τον εαυτό της να μην τον βασκάνει. Τι κι αν το κρατίδιο των Σκοπίων μας έβγαζε την γλώσσα; Τι κι αν ο αέρας έπαιρνε την σημαία μας, τι κι αν καιγόμαστε τα καλοκαίρια και πλημμυρίζουμε τις βροχές, τι;... Εμείς ήμασταν οι ισχυροί των Βαλκανίων. Και μπορεί η ισχυρή χώρα μας να μην παράγει τίποτε, αλλά οι Έλληνες –ως γνωστόν- αεί παίδες. Κι ως παίδες διαπρέπαμε στο παιχνίδι. Ένας ολόκληρος λαός αγόραζε και πουλούσε αέρα στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Ο «εκσυγχρονισμός» μας όμως σκόνταψε σε παχύδερμους επενδυτές που έχασαν αίφνης τα κλοπιμαία τους.
Την ώρα που βούλιαζε το «Σάμινα» εμείς πατάγαμε την μπανανόφλουδα της Ολυμπιάδας που έγινε η νέα μεγάλη ιδέα μας. Όταν τέλειωσε το πλούσιο πάρτι συγχαρήκαμε από καρδιάς τους εαυτούς μας και διαπιστώσαμε έντρομοι ότι είχαμε πλούσιους εργολάβους αλλά τριτοκοσμικές υποδομές.
Χρειαζόταν επανίδρυση το κράτος αλλά αυτός που την ευαγγελίστηκε προτίμησε τα νταηλίκια στα σουβλατζίδικα, παρά την πραγμάτωσή της. Στα τρωκτικά του «εκσυγχρονισμού» προστέθηκαν οι κουμπάροι της «επανίδρυσης». Ήταν και τα σόγια μεγάλα και το καράβι άρχισε να μπάζει από παντού.
Και φθάσαμε σήμερα ένας κοινός πολιτικός απατεώνας ή ένας μειωμένης αντίληψης άνθρωπος να γίνει πρωθυπουργός της χώρας υποσχόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν». Το πόσο γρήγορα διέψευσε τον εαυτό του υποθέτω ότι όλοι το γνωρίζουμε. Μετά από μια διεθνή επαιτεία, όπου με κάθε τρόπο διαφημίστηκε η αναξιοπιστία μας στην οικουμένη, φτάσαμε στον καρνάβαλο του Καστελόριζου, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
Αλλά η κρίση είχε και κάτι θετικό: ανέδειξε όλες τις παθογένειες που κρύβαμε κάτω από το μεταπολιτευτικό μας χαλί και χάλι. Κολοβή «δημοκρατία», πελατειακό παρακράτος, υδροκέφαλο δημόσιο τομέα, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, έλλειψη κοινωνικής συνοχής, σχεδιασμού, αξιών και οραμάτων για το μέλλον του τόπου.
Κι αντί –έστω και τώρα, στο και 5’ – να κάνουμε μια ειλικρινή κουβέντα, εμείς στρουθοκαμηλίζουμε. Και κοιτάμε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε για τους εαυτούς μας. Γι’ αυτό και δεν μας ενοχλούν οι μεσήλικες συνταξιούχοι της Ολυμπιακής, αρκεί να είναι στην οικογένειά μας.
Αλλά θα μου πείτε –και δίκιο θα έχετε- ποιοι να την κάνουν αυτοί την κουβέντα; Αυτοί που δημιούργησαν την κρίση κι αφού αμνήστευσαν τους εαυτούς τους βγάζουν δεκάρικους για την σωτηρία της πατρίδας; Και ποιοι να τους ακροαστούν; Μια κοινωνία που διαδηλώνει «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» όταν αυτή η ίδια σταβλιζόταν για όλη την μεταπολίτευση στα κομματικά παραμάγαζα;
Το πρόβλημα της χώρας πριν από οικονομικό είναι πολιτικό. Και δεν έχουμε μόνο έλλειμμα πολιτικής αλλά και έλλειμμα πολιτών.
Κι αν αυτή η κοινωνία –η συστηματικά εκπαιδευμένη στην ιδιώτευση- δεν διεκδικήσει και πάλι την αξιοπρέπειά της τίποτε δεν θα αλλάξει. Θα είμαστε και του χρόνου εδώ κουβεντιάζοντας και σιχτιρίζοντας τους ίδιους και τα ίδια. Θα μου πείτε ότι είναι τουλάχιστον παρήγορο ότι απαξιώνεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και θα συμφωνήσω μαζί σας μόνο που υπάρχει ο κίνδυνος μαζί με τ’ απόνερα να πετάξουμε και το μωρό. Κι εν προκειμένω το μωρό είναι η ίδια η πολιτική. Η δυνατότητα, δηλαδή, να ορίσουμε και να σχεδιάσουμε τις ζωές μας. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω «ότι οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς ανθρώπους που δεν πάνε να ψηφίσουν» (George Jean Nathan)."

Από το Μανιφέστο

Read more...

Stress test ........στη νοημοσύνη μας

Πολύς λόγο έγινε για τα stress tests των τραπεζών και για τα αποτελέσματά τους .
Από αυτήν εδώ την σελίδα σε προηγούμενη ανάρτησή μου, χωρίς να έχω ιδιαίτερες γνώσεις οικονομικών, είχα προβλέψει πως όλα θα είναι τέλεια.
Εξάλλου τα έλεγε και ο Προβόπουλος , ο δικός μας γκουρού της οικονομικής θεολογίας , αυτός που ανοιξε την κερκόπορτα στους κερδοσκόπους να παίξουν με τα ομόλογά μας και να μας τινάξουν στον αέρα.

Όπως και έγινε.
Όλα πήγαν τέλεια !!
Τώρα πως γίνεται όλες οι τράπεζες να βασίζονται στην βοήθεια των κεφαλαίων από τα κράτη μέλη της ΕΕ , χωρίς τα οποία θα κατέρρεαν, αλλά παρόλα αυτά να είναι "βράχοι ακλόνητοι", είναι μια απορία μεγάλη.
Επίσης πως γίνεται , ενω μια οποιαδήποτε μεταβολή ή ασήμαντη δήλωση να είναι αφορμή να υποβαθμιστούν οι πιστοληπτικές ικανότητες κρατών από τους διεθνείς οίκους και να κάνουν ράλι τα spread, παρόλα αυτά, οι ίδιοι οίκοι να δηλώνουν πως τα αποτελέσματα των tests δεν θα επηρρεάσουν την αξιολόγηση των τραπεζών; Είναι και αυτό μια εξίσου μεγάλη απορία.
Γιατί τέτοια ανεκτικότητα για τα τραπεζικά ιδρύματα ;
Αγυρτεία και αλητεία μου μοιάζει η όλη ιστορία .

Σχετικά με τα παραπάνω διαβάστε το εξαίρετο άρθρο του οικονομολόγου-αναλυτή, Δημήτρη Καζάκη από το Ποντίκι , που ρίχνει φως και ξεμπροστιάζει με στοιχεία, όλη την άθλια μεθόδευση σχετικά με τα tests .
Εμείς με τις ελάχιστες γνώσεις μας περί των οικονομικών, απλώς υποπτευόμασταν αυτό που ο κ. Καζάκης αποδεικνύει με στοιχεία και επιχειρήματα.

-------------------------------------------------------------------
Χαράς ευαγγέλια για την Ελλάδα και την Ε.Ε. Τα «τεστ αντοχής» βγήκαν θετικά για όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες. Για όλες εκτός από 7, μία ελληνική, μία γερμανική και πέντε ισπανικές. Όμως ακόμη κι αυτές οι 7 τράπεζες που απέτυχαν στα «τεστ» δεν χρειάζονται παρά μια κεφαλαιακή ενίσχυση για να αποτραπούν τα χειρότερα. Επομένως δεν πρέπει πια να ανησυχούμε για τίποτε. Αφού οι τράπεζες είναι υγιέστατες, όλα τα άλλα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες.

Τι σημασία έχει αν η πραγματική οικονομία βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια μακροχρόνια ύφεση; Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η οποία έχει μετατραπεί – σύμφωνα ακόμη και με το ΔΝΤ – στο επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης.

Τι σημασία έχει αν η ήδη εκτεταμένη μαζική ανεργία εκτινάσσεται σε ακόμη πιο πρωτοφανή επίπεδα;

Τι σημασία έχει αν οι μισθοί, τα εισοδήματα και οι συντάξεις εξανεμίζονται μια διά παντός;

Τι σημασία έχει αν οι συνθήκες εργασίας και οι όροι απασχόλησης επιστρέφουν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα;

Τι σημασία έχει αν ακόμη και η ίδια η παραδοσιακή κοινοβουλευτική δημοκρατία αντικαθίσταται από την υπερκρατική απολυταρχία των τραπεζών και των οργάνων τους στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ;

Τι σημασία έχουν όλα αυτά, όταν οι τράπεζες είναι υγιείς; Αυτά τουλάχιστον ισχυρίζονται όσοι πληρώνονται για να κρατούν τον απλό κόσμο στο απόλυτο σκοτάδι. Από κοντά και η κυβέρνηση βγήκε να πανηγυρίσει ότι πετυχαίνει τους στόχους της ως προς το δημοσιονομικό έλλειμμα. Λες και το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι το κρατικό έλλειμμα. Έφτασε μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών να ισχυριστεί ότι η πρόβλεψη της «τρόικας» για 4% πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδας στο τέλος του 2010, παραήταν απαισιόδοξη! Αν ο κ. υπουργός δεν μας είχε αποδείξει επανειλημμένα το πόσο άσχετος, κυνικός και ανάλγητος είναι, θα λέγαμε πως διαθέτει μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Μια και οι δηλώσεις του, εδώ και πολύ καιρό, μόνο ως αστειότητες μπορούν να εκληφθούν.

Βέβαια, αν πάρουμε στα σοβαρά τα λεγόμενα των επισήμων σε Ε.Ε. και Ελλάδα, τότε θα έπρεπε να μας απαντήσουν σε μερικά πολύ απλά ερωτήματα.

Αν ήθελαν να διαπιστώσουν πραγματικά την υγεία του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος, γιατί δεν έκοψαν – έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα – την εξωτερική στήριξη και χρηματοδότηση των τραπεζών από τα κράτη και την Κεντρική Τράπεζα, ώστε να δούμε ποιες και πόσο αντέχουν στις πραγματικές συνθήκες της αγοράς; Αυτό δεν θα ήταν κάτι πολύ πιο απλό από τα «τεστ αντοχής» και πολύ πιο σίγουρο ως προς τα αποτελέσματά του; Γιατί δεν το έκαναν; Διότι ήξεραν πολύ καλά ποιο θα ήταν το ολέθριο αποτέλεσμα.


Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι τα «τεστ αντοχής» ήταν αντικειμενικά και είχαν κάθε καλή πρόθεση να εξετάσουν την αληθινή κατάσταση των τραπεζών, τότε πώς γίνεται να βγάζουν θετικές εκείνες τις τράπεζες που η ρευστότητά τους συνεχίζει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κεντρική τράπεζα; Πώς γίνεται να είναι υγιείς οι τράπεζες εκείνες που τους προηγούμενους μήνες έχουν εισπράξει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ με τη μορφή ενισχύσεων και εγγυήσεων από τα κράτη;

Κι αν υποθέσουμε πώς χάρη στη στήριξη από τα κράτη, δηλαδή τους φορολογούμενους, αλλά και την κεντρική τράπεζα, οι τράπεζες αποκατέστησαν την υγεία τους – σύμφωνα πάντα με τα «τεστ αντοχής» –, τότε δεν ήρθε η ώρα να επιστρέψουν τις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις; Αν, π.χ., οι ελληνικές τράπεζες αποδείχτηκαν υγιείς, τότε δεν ήρθε η ώρα να επιστρέψουν τα 28 δισ. ευρώ που άντλησαν από τον κρατικό κορβανά; Δεν ήρθε η ώρα να σταματήσουν οι ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ που μεταφράζονται σε εξωτερικό χρέος για τις τράπεζες, αλλά και για τη χώρα ευρύτερα; Γιατί δεν το κάνουν; Μήπως γιατί δεν μπορούν; Τότε πώς γίνεται να ισχυρίζονται ότι είναι υγιής ένας οργανισμός που η επιβίωσή του εξαρτάται από τη διασωλήνωσή του με μηχανισμούς τεχνητής υποστήριξης;

Αν, τέλος, για να είναι υγιείς οι ιδιωτικές τράπεζες χρειάζονται διαρκώς την κρατική ενίσχυση και τις ενέσεις ρευστότητας από την Κεντρική Τράπεζα, τότε γιατί να παραμείνουν ιδιωτικές; Γιατί να μην εθνικοποιηθούν ώστε να γλιτώσει η οικονομία και τα νοικοκυριά από τη σαράφικη και τοκογλυφική πολιτική των τραπεζών.

Βαριά αρρώστια

Το πιο σημαντικό ίσως ερώτημα είναι τι σόι υγεία μπορούν να έχουν οι τράπεζες σ’ ένα περιβάλλον μιας οικονομίας που νοσεί βαθύτατα; Μπορούν να υπάρξουν υγιείς τράπεζες σε συνθήκες ακόμη μεγαλύτερης λιτότητας, ακόμη πιο δραστικών περικοπών και μεγαλύτερης υποτίμησης της οικονομίας και της εργασίας; Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο όταν οι τράπεζες εξαρτούν τα κέρδη τους από τη δυσπραγία της οικονομίας, της εργασίας και της κοινωνίας.

Εδώ και χρόνια η κερδοφορία των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το πόσο εκτεταμένη είναι η ανέχεια της οικονομίας και των νοικοκυριών. Όσο μεγαλύτερη αδυναμία χαρακτηρίζει την πραγματική οικονομία και τα εισοδήματα που παράγει, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη προσφυγής στον δανεισμό, τόσο μεγαλύτερη είναι η εξάρτηση από τις τράπεζες. Όσο πιο πολύ η οικονομία και τα νοικοκυριά εξαρτώνται από τις τράπεζες, τόσο περισσότερο οι ίδιες οι τράπεζες ανοίγονται στις διεθνείς αγορές χρήματος και κεφαλαίου για να κερδοσκοπήσουν με νομίσματα, ομόλογα, παράγωγα κ.ο.κ. Αυτή η λειτουργία αποτέλεσε τη βασική κινητήρια δύναμη επέκτασης των παγκόσμιων αγορών τις τελευταίες δυο δεκαετίες. Έτσι οδηγηθήκαμε στη σημερινή υπερτροφική ανάπτυξη των τραπεζών, που απειλούν να κατασπαράξουν ακόμη και τα μεγαλύτερα κράτη.

Καταντήσαμε η υγεία των τραπεζών να προϋποθέτει την ασθένεια της οικονομίας και των νοικοκυριών. Ιδίως σε συνθήκες, όπως οι σημερινές, όπου οι τράπεζες έχουν μετατραπεί σε βασικό φορέα μετάδοσης και βαθέματος της παγκόσμιας κρίσης. Η αποκατάσταση της υγείας των τραπεζών, των αγορών κεφαλαίου και χρήματος γενικότερα, απαιτεί τη ραγδαία επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας, την επέκταση της ανέχειας των νοικοκυριών, τη συντριβή του «εργατικού κόστους», τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και φυσικά την επιβολή ενός αδυσώπητου καθεστώτος «ανοιχτών συνόρων» υπέρ της πιο αδίστακτης διεθνούς κερδοσκοπίας. Γι’ αυτό και οι επίσημοι της Ε.Ε. δεν δείχνουν ούτε ίχνος ντροπής όταν ανακοινώνουν τα δήθεν θετικά αποτελέσματα των 91 «τεστ αντοχής», τη στιγμή που όλα σπρώχνουν προς μια ραγδαία επιδείνωση των προοπτικών της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας.

Όμως έχουν κι άλλους πολύ πιο σοβαρούς λόγους για να μη δείχνουν ίχνος ντροπής. Τα «τεστ αντοχής» των τραπεζών συνιστούν μια οργανωμένη φαρσοκωμωδία με πολλούς αποδέκτες. Σχεδιάστηκαν ευθύς εξαρχής για να βγάλουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Πρώτα πρώτα γιατί οι 91 τράπεζες αποτιμήθηκαν με εντελώς αυθαίρετο τρόπο. Η κρατική ενίσχυση, αλλά και οι ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ αντιμετωπίστηκαν όχι ως εξωτερική στήριξη, αλλά ως οργανικό στοιχείο της κεφαλαιακής κατάστασης των τραπεζών.

Τοξικό χρήμα

Τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών αποτιμήθηκαν με βάση την ονομαστική τους αξία και όχι με βάση την τρέχουσα αξία τους στην αγορά. Έτσι εξαφανίστηκαν τα «τοξικά» χαρτιά από το ενεργητικό των τραπεζών, που εκτιμήσεις της ίδιας της Κομισιόν τα ανεβάζουν λίγο πάνω από το 50% του ενεργητικού των πιο μεγάλων τραπεζών. Επιπλέον θεωρήθηκε αυθαίρετα ότι τα ομόλογα (εταιρικά και κρατικά) που διαθέτουν οι τράπεζες είναι άμεσα ρευστοποιήσιμα στις αγορές και μάλιστα στις ονομαστικές τους τιμές. Και φυσικά ούτε καν λήφθηκε υπόψη ότι οι περισσότερες από τις 91 τράπεζες που υποβλήθηκαν σε «τεστ αντοχής» χρησιμοποιούν τα ομόλογα που διαθέτουν, ιδίως τα κρατικά, για να αντλήσουν ρευστότητα από την ΕΚΤ.

Τα στοιχεία που κλήθηκαν να παραδώσουν οι ίδιες οι τράπεζες δεν έγινε καμιά προσπάθεια να ελεγχθεί η αξιοπιστία τους. Αρκεί να πούμε ότι ζητήθηκε από τις τράπεζες να δημοσιοποιήσουν ακριβή στοιχεία για την έκθεσή τους σε κρατικά ομόλογα. Όλες οι τράπεζες συμμορφώθηκαν, εκτός από 6 γερμανικές (Deutsche Bank, Postbank, Hypo Real Estate, DZ, WGZ και Landesbank Berlin). Οι ρυθμιστικές αρχές της Γερμανίας κάλυψαν τις τράπεζες λέγοντας ότι δεν είχαν καμιά νομική υποχρέωση να δημοσιοποιούν πληροφορίες. Άλλωστε κανένας δεν αμφισβήτησε την αρχή του τραπεζικού απορρήτου, η οποία επιτρέπει στις τράπεζες νόμιμα να μαγειρεύουν ή να αποσιωπούν κρίσιμα στοιχεία τους.

Τέλος η αποτίμηση των τραπεζών δεν ζήτησε ούτε πήρε υπόψη της την ταμειακή επάρκεια των τραπεζών, δηλαδή το διαθέσιμο ρευστό στα ταμεία τους. Έτσι στην κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών αποτυπώθηκε και μια σειρά στοιχείων του ενεργητικού τους που αυθαίρετα θεωρήθηκαν ως άμεσα ρευστοποιήσιμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Financial Times Deutschland» (25.7) σχολίαζε, με βάση το παράδειγμα της Deutsche Bank, ότι η κεφαλαιακή της επάρκεια εκτιμήθηκε ως 11,2% στο ενεργητικό της που αποτιμήθηκε σε 1,67 τρισ. ευρώ. Ωστόσο, η τράπεζα δεν είχε πρωτογενές κεφάλαιο ύψους 187 δισ. € στον ισολογισμό (0.112 φορές 1670), όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά μόνο € 32,8 δισ. και επομένως πραγματική κεφαλαιακή επάρκεια της τάξης του 1,9%. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, αν για κάποιο λόγο η τράπεζα πάθει στραπάτσο, απαξιωθεί πάνω από το 2% του ενεργητικού της – κάτι απολύτως αναμενόμενο αν μια χώρα σαν την Ελλάδα ή την Πορτογαλία ή την Ισπανία κ.ο.κ. «κουρέψουν» την αξία των ομολόγων τους κατά 30% –, η τράπεζα δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί και θα κινδυνέψει με χρεοκοπία.

Η συγκεκριμένη εφημερίδα υπενθυμίζει ότι δεν μπορεί ένα τραπεζικό σύστημα που αύξησε το ενεργητικό του κατά 18 τρισ. ευρώ από το 1999, ενώ το ΑΕΠ της ευρωζώνης αυξήθηκε την ίδια περίοδο μόλις κατά 2,7 τρισ. ευρώ, να εμφανίζεται ότι διαθέτει κεφαλαιακή επάρκεια. Με αυτόν τον τρόπο υπερτιμήθηκε πλασματικά η πραγματική κατάσταση και κυρίως η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών.

Αστεία σενάρια

Όμως το μαγείρεμα των «τεστ αντοχής» δεν έμεινε μόνο εκεί. Τα σενάρια πάνω στα οποία κλήθηκαν να δοκιμαστούν οι 91 τράπεζες ήταν τουλάχιστον αστεία. Το χειρότερο σενάριο προέβλεπε εξελίξεις πολύ καλύτερες από αυτές που είχαμε στην οικονομία και τις αγορές μέχρι τώρα. Κι όχι μόνο αυτό. Δεν συμπεριλήφθηκε κανένα από τα ενδεχόμενα που συζητά ολόκληρη η παγκόσμια οικονομία σήμερα. Για παράδειγμα, μια σημαντική πτώση του ευρώ, ίσως κοντά στο 1:1 με το δολάριο, ή μια ενδεχόμενη πτώχευση κάποιας από τις χώρες του Νότου. Ούτε καν το ενδεχόμενο, που αναφέρει η ίδια η ΕΚΤ στο Μηνιαίο Δελτίο της για τον μήνα Ιούνιο, δηλαδή μιας πιθανής κατάρρευσης δυο ή περισσοτέρων μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, όπως παραλίγο να γίνει στις 7 Μαΐου. Δεν συμπεριελήφθη ούτε το σενάριο που αρχικά είχε ανακοινωθεί και προέβλεπε ένα πιθανό «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων της Ελλάδας κατά 16-18%.

Όλα αυτά έκαναν τους οικονομικούς αναλυτές, τουλάχιστον όσους δεν πληρώνονται για να συσκοτίζουν τα πράγματα, να υποδεχτούν τα «τεστ αντοχής» με ειρωνικά ή και καυστικά σχόλια. «Η αξιοπιστία των τεστ μπορεί να αμφισβητηθεί τουλάχιστον κατά τέσσερεις τρόπους.
Πρώτον, απέτυχαν να συμπεριλάβουν ένα σενάριο που να περιλαμβάνει μια χρεοκοπία κρατικού χρέους.
Δεύτερον, τα πάγια που δοκιμάστηκαν αφορούσαν μόνο διαπραγματεύσιμα κρατικά ομόλογα και όχι εκείνα που κρατούν οι τράπεζες μέχρι την ωρίμανσή τους.
Τρίτον, το κατώφλι για να περάσει μια τράπεζα το τεστ τέθηκε πολύ χαμηλά, σε ένα ελάχιστο 6% ποσοστό του κεφαλαίου στο ενεργητικό.
Τέταρτον, τα τεστ μέτρησαν την ποιότητα του ενεργητικού των τραπεζών, αλλά όχι τη ρευστότητα. Πολλές από τις τράπεζες που πέρασαν, σαν αυτές της Ελλάδας, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ΕΚΤ για ρευστότητα» παρατήρησε ο Ζακ Γουίτον της Moody’s Economy. Ενώ ο Καρλ Γουάινμπεργκ της High Frequency Economics παρατήρησε με τη σειρά του: «Το ερώτημα που οι διαπραγματευτές και οι επενδυτές ήθελαν να απαντηθεί από τα τεστ των τραπεζών ήταν τούτο: Αν η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία ή η Ιρλανδία κάνουν παύση πληρωμών στα ομόλογά τους – ή αν οι τιμές αυτών των ομολόγων μειωθούν κατά 20% ή και περισσότερο μέσα από ένα σενάριο αναδιάρθρωσης –, διαθέτουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες επαρκές κεφάλαιο για να αντέξουν το σοκ; Η Ε.Ε., η ΕΚΤ και η CEBR δεν απάντησαν σ’ αυτό το ερώτημα με οιονδήποτε τρόπο, μορφή ή σχήμα» («Wall Street Journal», 26.7).

Ενώ ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου των «Financial Times» (25.7) σχολίασε σαρκαστικά: «Αν προσπαθούσατε να δοκιμάσετε την ασφάλεια των αυτοκινήτων ή των παιδικών παιχνιδιών χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους που η Ευρωπαϊκή Ένωση εφάρμοσε στις δοκιμές αντοχής των τραπεζών, θα καταλήγατε στη φυλακή».

Αγυρτεία και απάτη

Γιατί όμως όλα αυτά; Ποιον νομίζουν ότι θα κοροϊδέψουν με αυτήν τη φαρσοκωμωδία των «τεστ αντοχής»; Τις αγορές; Τον κόσμο; Τους ίδιους τους εαυτούς τους; Φοβάμαι ότι ισχύουν όλα αυτά μαζί. Είναι σίγουρο ότι τα τεστ αυτά προορίζονταν να καθησυχάσουν τους καταθέτες των τραπεζών, σε μια εποχή όπου οι αποταμιεύσεις κυριολεκτικά λεηλατούνται ή τουλάχιστον γίνονται φύλλο και φτερό από τις τράπεζες. Όπως είναι σίγουρο ότι απευθύνονται και στην αγορά με την ευρεία έννοια. Η κυρίαρχη λογική θέλει τα προβλήματα της οικονομίας να συνθέτουν ένα πολύπλοκο παζλ ψυχολογίας και προσδοκιών της αγοράς. Έτσι ο βασικός σκοπός της οικονομικής πολιτικής είναι να δημιουργήσει συνθήκες «καλής ψυχολογίας» στις αγορές. Δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική βάση των φαινομένων της κρίσης. Όλα ανάγονται στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα μια απρόσωπη και απόκοσμη αγορά, την οποία οι οικονομίες και οι κυβερνήσεις οφείλουν μόνο να εξευμενίσουν και να πειθαρχήσουν σ’ αυτήν. Με τον ίδιο τρόπο που κάποτε οι ιεραπόστολοι ζητούσαν από τους ιθαγενείς να υποταχτούν στη μία και μόνη ορθή πίστη. Έτσι έχει καταντήσει σήμερα και η κυρίαρχη οικονομική λογική. Δεν νοιάζεται να εξηγήσει ή να αναλύσει τα πραγματικά φαινόμενα, αλλά να εξευμενίσει την αγορά ακόμη και με ψέματα, ακόμη και με εικονικά «τεστ αντοχής». Η οικονομία της αγοράς στο ανώτερο επίπεδό της σήμερα μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε. έχει εξελιχθεί σ’ ένα σύστημα ανοιχτής αγυρτείας και απάτης.

Όμως αυτή η λογική δεν έχει μόνο κοντά ποδάρια, αλλά οδηγεί αναπόφευκτα σε νέα ακόμη πιο ισχυρά κραχ, πολύ πιο εκτεταμένα και καταστροφικά από αυτό που συνέβη το φθινόπωρο του 2008 και το οποίο δικαιολογημένα οι οικονομικοί αναλυτές συγκρίνανε, ως προς το μέγεθος και τις συνέπειές του, με το κραχ του 1929. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Άντριου Χαλντέιν, επικεφαλής αναλυτής της Τραπέζης της Αγγλίας, σε μια ομιλία του στις 14 Ιουλίου αμφισβήτησε την όποια θετική συμβολή του τραπεζικού τομέα στην οικονομική ανάπτυξη και διατύπωσε την εκτίμηση ότι «η χρηματοπιστωτική κρίση των τελευταίων τριών ετών υπήρξε, από κάθε άποψη, εξαιρετικά δαπανηρή. Όπως και στις προηγούμενες χρηματοπιστωτικές κρίσεις, το χρέος του δημόσιου τομέα πρόκειται να διπλασιαστεί ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος σε μια σειρά από χώρες. Και εκτιμήσεις σχετικά με τη χαμένη παραγωγή, τώρα και στο μέλλον, τοποθετούν το καθαρό αξιακό κόστος της κρίσης κάπου ανάμεσα σε μία φορά έως πέντε φορές το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ. Σε κάθε περίπτωση, οι ουλές από την τρέχουσα κρίση φαίνεται πιθανό να είναι αισθητές για μια ολόκληρη γενιά».

Η πολιτική στήριξης των υπερτροφικών τραπεζών σήμερα οδηγεί αναγκαστικά σε επιδείνωση της παγκόσμιας κρίσης, σε ακύρωση κάθε προσπάθειας ανάκαμψης – έστω και προσωρινής – από την παγκόσμια ύφεση, ακόμη και μέσα στο πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής. Αποτελεί την εγγύηση ότι το κύριο καταστροφικό δυναμικό της παγκόσμιας κρίσης δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί στις χώρες και τους λαούς διεθνώς. Κάτι που ισχύει ιδιαίτερα για την Ε.Ε., η οποία, χάρη στο ευρώ και στο πιο υπερτροφικό τραπεζικό σύστημα παγκοσμίως, έχει βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα της παγκόσμιας κρίσης με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για την ίδια τη συνοχή της, αλλά πρωτίστως για τους λαούς και τις χώρες που βρίσκονται φυλακισμένοι στο εσωτερικό της.


Πηγή : Ποντίκι
----------------------------------------------------------------

Read more...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Είχα σκοπό να γράψω κάτι άλλο , αλλά τέτοια μέρα που ξημερώνει σήμερα , δεν νομίζω ότι της πρέπουν θλιβερές αναρτήσεις. Σήμερα γιορτάζει όλη η Ελλάδα και αντηχούν οι θάλασσες και τα βουνά από τα βιολιά τους ζουρνάδες και τα κλαρίνα.
Άσχετα με τον βαθμό πίστης ή θρησκευτικότητας του καθενός από μας είναι μια μέρα μνήμης και γιορτής.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

και καλή δύναμη στις δύσκολες ώρες

Read more...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου ήρθε στο μυαλό αυτό το τραγούδι.
Ίσως γιατί οι περισσότεροι Έλληνες , τέτοιες διακοπές θα κάνουν.

Άντε καλό καλοκαίρι !!!

Read more...

Περί διαδικτυακής "φιμώσεως".... ξανά

Η όλη προσπάθεια περί ελέγχου του κυβερνοχώρου που μεθοδεύεται τον τελευταίο καιρό, δεν είναι αποκλειστικό Ελληνικό φαινόμενο φυσικά. Στη γειτονική Ιταλία ο ανεκδιήγητος Μπερλουσκόνι προσπάθησε να κάνει κάτι και έφαγε τα μούτρα του-προς το παρόν- και εδώ έχει ξεκινήσει προσπάθεια για ανάλογη διαβούλευση , σχετικά με την ανωνυμία , εκ του πονηρού φυσικά.
Η όλη προσπάθεια όμως ενορχηστρώνεται και ξεκινάει από τις ΗΠΑ , όπου παίζεται και το χοντρό παιχνίδι. Ο υπερσυντηρητικός γερουσιαστής Joe Lieberman (παρόλο που εκλέγεται με τους δημοκρατικούς) , προσπαθεί να περάσει ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα μπορεί να "κλείνει" ολόκληρα τμήματα του παγκόσμιου κυβερνοχώρου σε περίπτωση κυβερνο-επίθεσης εναντίον των ΗΠΑ και όλα αυτά χωρίς την συγκατάθεση του Κογκρέσου. Η όλη επιχειρηματολογία και κινδυνολογία του Lieberman , βασίζεται στην υπόθεση ότι είναι δυνατόν τρομοκράτες του κυβερνοχώρου να αποκτήσουν τον έλεγχο στις εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος , νερού και επεξεργασίας αποβλήτων και να επιφέρουν πλήγματα ανυπολόγιστων επιπτώσεων στον Αμερικάνικο λαό.
Οι Αμερικανοί έτσι όπως είναι κατατρομοκρατημένοι τόσο από την 11η Σεπτεμβρίου , αλλά και από όλες αυτές τις απίθανες ταινίες του Hollywood , φαίνεται να τον έχουν πάρει στα σοβαρά. Εξάλλου , ελάχιστοι αντέδρασαν όταν ψηφίστηκε ο περίφημος Patriot Act
σύμφωνα με τον οποίο οι κυβερνητικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου απέκτησαν αρμοδιότητα να προβαίνουν σε οποιαδήποτε ενέργεια θεωρούν απαραίτητη εναντίον πολιτών, με το πρόσχημα της αντιτρομοκρατίας.
Καταλαβαίνετε δηλαδή τι θα μπορεί να συμβεί αν περάσει αυτό .
Όμως δεν καταπίνουν όλοι "αμάσητα" τα όσα λέει ο κ. Lieberman . Για να μπορέσει να κάνει κάνεις κάτι τέτοιο ,δηλαδή να αποκτήσει έλεγχο μέσω διαδικτύου και να επηρεάσει τα δίκτυα ρεύματος και πόσιμου νερού που αγωνιά ο κ. Lieberman να προστατεύσει, χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο . Αφήστε που οι περισσότερες μονάδες δεν είναι καν συνδεδεμένες στο διαδίκτυο !!
Για να συμβει κάτι τέτοιο απαιτείται να υπάρχει φυσική πρόσβαση στους υπολογιστές της εκάστοτε εγκατάστασης και πάλι δεν είναι εύκολο .
Με λίγα λόγια εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την άγνοια μια ολόκληρης κοινωνίας αποβλακωμένης από την τηλεόραση και το junk food , ετοιμάζονται να περάσουν ένα νόμο που θα έχει παγκόσμιες συνέπειες στην ελευθερία του διαδικτύου.

Κ άτι ανάλογο με αυτό που μας έκαναν και εδώ με το ΔΝΤ και την τρόϊκα δηλαδή.

Ο Alex Jones στο INFOWARS αναλύει το θέμα , αποκαλύπτει την γύμνια των επιχειρημάτων του κ. Lieberman και προσπαθεί να αφυπνίσει τον κόσμο.
Αξίζει να διαβάσει κανείς το σχετικό άρθρο , με τα αντίστοιχα link και να ενημερωθεί για το παιχνίδι που πάνε να μας παίξουν , γιατί μην ξεχνάτε , αν πάρει φωτιά η αυλή του γείτονα και δεν σβηστεί , μετά φτάνει και η σειρά σου.

Read more...

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Ο Παπακωνσταντίνου με τον Γιώργο υποστήριζαν πως αρκεί το νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών και όλα θα βελτιωθούν .
Αυτό που δεν είπαν είναι πως επιδίωκαν την μείωση της κατανάλωσης μέσω της μείωσης της αγοραστικής μας δύναμης , με αναπόφευκτη αντίστοιχη μείωση του βιοτικού μας επιπέδου.
Υποτίθεται πως η ελεύθερη αγορά θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα.
Δείξτε μου εσείς κάπου που λειτουργεί η ελεύθερη αγορά χωρίς παρεμβάσεις και εγώ θα κάτσω να με γαμ.......τε.
Οι άνθρωποι είναι παλαιοημερολογίτες της ελεύθερης οικονομίας. Ούτε πρωτοετής φοιτητής στα σωστά του δεν θα πίστευε αλήθεια τέτοιες παπαριές.
Μπροστά τους η Αλέκα που θεωρεί πως ο κομμουνισμός είναι η απάντηση στα πάντα , είναι πραγματικός πρωτοπόρος . Μακάρι πάντως και αυτή και οι υπόλοιποι κομμουνιστές, να είχαν καταλάβει τι ακριβώς έλεγε ο Μαρξ από τη μια και τι λένε αυτοί από την άλλη.

Τέλος πάντων σήμερα , ούτε ένα χρόνο μετά από τα φακιρικά τους, να τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της εμπνευσμένης κυβερνητικής πολιτικής :

-------------------------------------------------------------

Το ένα μετά το άλλο μπαίνουν τα «λουκέτα» στα καταστήματα των εμπορικών δρόμων της Αθήνας σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.

Όπως προκύπτει από την έρευνα, η αναλογία κλειστών προς ανοικτών καταστημάτων βρίσκεται στο 17% ενώ η οδός Σταδίου να καταγράφει την υψηλότερη αναλογία αγγίζοντας το 25% και ακολουθούν η οδός Πανεπιστημίου με 20% και η Ερμού με 15%.

Στις υπόλοιπες περιοχές της Αθήνας η κατάσταση παρουσιάζει την ίδια αναλογία. Το Χαλάνδρι το 20% των καταστημάτων είναι κλειστά, στο Μαρούσι το 16% των επιχειρήσεων βάλανε λουκέτο, στη Ν. Ιωνία η αναλογία φτάνει το 14%, η Καλλιθέα εμφανίζει αναλογία της τάξης του 13% και στην Κηφισιά το σύνολο των κλειστών επαγγελμάτων φτάνει περίπου το 12%.

Παράλληλα, στον Πειραιά το 11% των καταστημάτων στους κεντρικούς δρόμους είναι κλειστά. Καταγράφονται όμως εσωτερικές διαφοροποιήσεις καθώς η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στην Ελευθερίου Βενιζέλου και την Ηρώων Πολυτεχνείου, όπου τα ποσοστά ξεπερνούν το 14%, ενώ εμφανίζεται λίγο καλύτερη στην Σωτήρος και την Τσαμαδού.

Από τα κλειστά μαγαζιά παρατηρείται ότι τα περισσότερα ανήκουν στον κλάδο του εμπορίου ένδυσης και υπόδησης ο οποίος όμως συνεχίζει να είναι ο ηγετικός κλάδος στον χώρο του εμπορίου.

«Το λιανεμπόριο περνάει ένα δυνατό "crash test" εδώ και ένα χρόνο, ενώ μετράει ήδη πολλές απώλειες» ανέφερε σχετικά ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Β.κορκίδης, και τόνισε ότι «η περαιτέρω καθίζηση της οικονομικής δραστηριότητας απειλεί την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και ασκεί σοβαρή πίεση στην απασχόληση».

Επίσης η ΕΣΕΕ υπενθυμίζει ότι το κλείσιμο των επιχειρήσεων έχει επιπτώσεις, στην αγορά εργασίας καθώς οι χαμένες θέσεις στο εμπόριο θα φτάσουν περίπου τις 100.000, στα έσοδα των ιδιοκτητών ακινήτων και στα έσοδα της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η έρευνα της ΕΣΕΕ βρίσκεται στο πρώτο στάδιο της διεξαγωγής της καθώς σε δεύτερο στάδιο θα εξεταστούν οι εμπορικές περιοχές του Κορυδαλλού, του Περιστερίου, του Αιγάλεω και της Γλυφάδας, ενώ η έρευνα θα επαναληφθεί για το σύνολο των περιοχών, έπειτα από ένα εξάμηνο.

Από το Ποντίκι

και που να δείτε και στην επαρχία τι γίνεται

------------------------------------------------


Να πάμε και λίγο στην ανεργία τώρα.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως έχουμε αισιόδοξα μηνύματα στον τομέα αυτό !!

-------------------------------------------------------

Στα 566.804 άτομα φθάνουν οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ κατά το μήνα Ιούνιο, σημειώνοντας, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, μικρή μείωση κατά 1,03% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. «Δεν υπολογίζουμε την ίδια ανεργία με τη ΓΣΕΕ», σημείωσε ο Διοικητής του ΟΑΕΔ, Ηλίας Κικίλιας.

Σύμφωνα με τα μητρώα του ΟΑΕΔ οι επιδοτούμενοι άνεργοι ανέρχονται σε 177.443 άτομα και εμφανίζονται μειωμένοι κατά 14,69% (30.549 άτομα) σε σχέση με τον Μάιο του 2010. Εν τω μεταξύ οι προσλήψεις ανήλθαν σε 117.576, αυξημένες κατά +3,5% σχετικά με τον Ιούνιο του 2009, οι απολύσεις (καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου) έφθασαν τις 31.296, οι λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου τις 53.256 και οι οικειοθελείς αποχωρήσεις τις 28.592.

Τέλος οι καθαρές ροές (προσλήψεις μείον απολύσεις και αποχωρήσεις) στην αγορά εργασίας είναι θετικές κατά 4.432 επιπλέον θέσεις εργασίας, ενώ το ίδιο μέγεθος τον Ιούνιο του 2009 είχε αρνητική τιμή -1.910.

Ο Διοικητής του ΟΑΕΔ, Ηλίας Κικίλιας, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τ/σ MEGA δήλωσε ότι «θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως η ανεργία είναι σαφέστατα αυξημένη σε σχέση με πέρσι και πολύ περισσότερο σε σχέση με πρόπερσι».

«Τη μείωση του Ιουνίου δεν την αξιολογούμε ως θετική ένδειξη αλλά περισσότερο ως μία συγκράτηση», πρόσθεσε και αποκάλυψε μάλιστα ότι τα στοιχεία του Ιουλίου δείχνουν «αύξηση της ανεργίας κατά 0.5%».

Ερωτηθείς για τη μεγάλη διαφορά που παρουσιάζεται στα στοιχεία του ΟΑΕΔ και του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ, το οποίο υπολογίζει ανεργία πολύ υψηλότερη από τον ΟΑΕΔ, με τις εκτιμήσεις της να κάνουν λόγο για 20% ανεργία το φθινόπωρο, ο Διοικητής του ΟΑΕΔ σημείωσε ότι «η ΓΣΕΕ δεν αναφέρεται στην ίδια ανεργία με τον ΟΑΕΔ» και πρόσθεσε ότι «μέσα στα στοιχεία της ΓΣΕΕ υπολογίζονται και όσοι εργάζονται με τις λεγόμενες επισφαλείς μορφές απασχόλησης».

Εν ολίγοις ο ΟΑΕΔ στα στοιχεία του για την ανεργία δεν καταγράφει όσους απασχολούνται εποχιακά ή προσωρινά (επισφαλείς μορφές απασχόλησης), ενώ δεν υπολογίζει και τη λανθάνουσα ανεργία (μακροχρόνια άνεργοι που πλέον δεν ενδιαφέρονται για εργασία) αλλά και όσους άνεργους δεν εγγράφονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ.

Πηγή

-----------------------------------------------

Θέλετε και τα στοιχεία της ΓΣΕΕ για την ανεργία ;

Ορίστε :

Δυσοίωνα για το μέλλον είναι τα στοιχεία σχετικά με την ανεργία το πρώτο τρίμηνο του 2010, σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της ΓΣΕΕ, κ. Μπουζούλα, ο οποίος αναφέρει ότι η έκρηξη της ανεργίας κινείται σε απρόβλεπτα επίπεδα.

Σύμφωνα με τον κ. Μπουζούλα, το ποσοστό της ανεργίας είναι 11,7%, ενώ ο αριθμός των ανέργων πλησιάζει στις 570.000 σε πανελλαδικό επίπεδο, με το ποσοστό των ανέργων γυναικών να φθάνει το 55%.

Η ανεργία σε σχέση με το 2009 αυξήθηκε κατά 26,7%, με αποτέλεσμα να προστεθούν άλλοι 124.420 άνεργοι.

Στα στοιχεία αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται οι προσωρινά αμειβόμενοι, οι εργαζόμενοι με μπλοκάκια, κλπ που θεωρούνταν ως τακτικοί εργαζόμενοι.

Ο γγ της ΓΣΕΕ αναφέρει επίσης ενδεικτικά τα ποσοστά ανεργίας ανά περιφέρεια του 2009, σε σχέση με το Α τρίμηνο του 2010.


ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Aριθμ. ΑΝΕΡΓΩΝ (Χ 1000)- ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ
Αν. Μακεδονία-Θράκη 9,9- 36%
Δυτική Μακεδονία 0,5- 2,8%
Κεντρική Μακεδονία 26,0- 33,1%
Αττική 59,2- 42,1%
Ιόνια Νησιά 7,4 - 52,1%
Κρήτη 5,5- 18,3%
Πελοπόννησος 0,7- 3,1%
Ήπειρος 1,9 - 10,9%
Θεσσαλία 8,9- 31,3%
Στερεά Ελλάδα 3,0- 11,9%
Βόρειο Αιγαίο 0,9- 17,3%
Νότιο Αιγαίο 2,7 -11,8%


Η ανεργία, σε συνδυασμό με την αύξηση του ΦΠΑ, την ακρίβεια, την έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής της κυβέρνησης, την μεγάλη έλλειψη χρηματοεισροής συναλλάγματος λόγω μειωμένης τουριστικής ανάπτυξης, κλπ, θα δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στο εμπόριο, στη μείωση οικογενειακού εισοδήματος, στην αύξηση της εγκληματικότητας, κάτι που απεύχομαι και κοινωνική ανισότητα, τονίζει επίσης ο κ. Μπουζούλας.

Ο ίδιος κάλεσε την κυβέρνηση να αλλάξει άμεσα πολιτική, «να δώσει ελπίδα και δουλειά, με νέες θέσεις εργασίας, πολιτικής ανάπτυξης, να αυξήσει το βιοτικό επίπεδο διαβίωσης, προκειμένου να ανακάμψει η αγορά, το εμπόριο και η ανεργία».

Πηγή
-----------------------------------------------

Προσέξτε το ρυθμό αύξησης της ανεργίας .

Ως φαίνεται πάμε πολύ καλά , σύμφωνα με το πρόγραμμα του οικονομικού επιτελείου.
Να χαρώ εγώ μακρόπνοους σχεδιαστές.

........................και είμαστε ακόμα στην αρχή

Read more...

Εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά !!

Άρχισαν να βγαίνουν όλα στο σφυρί. Τώρα ένα δυο βραχονησίδες , αύριο ένα ακόμα μεγαλύτερο .
Μεθάυριο θα ακολουθήσουν και άλλα.
Νερό , ενέργεια ,οι δρόμοι ξεκίνησαν να ξεπουλιούνται με τις συμβάσεις παραχώρησης.
Που θα πάει άλλο ;

Σας περισσεύουν μερικά χρηματάκια .
Αγοράστε ένα ελληνικό νησί.\

Δεν έχετε παρά να πάτε εδώ.



















Επίσης σας εφιστώ την προσοχή σε αυτό το βίντεο από το Infowars του Alex Jones, που βρήκα στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ , που εστιάζει στο ίδιο θέμα , δηλαδή των προδοτών που μας κυβερνάνε και μας ξεπουλάνε.




Άντε και καλές δουλειές!!

Read more...

Πράσινες φωτοβολταϊκές ανάπτυξιακές φούσκες

Η πράσινη ανάπτυξη που ευαγγελιζόταν ο πρωθυπουργός και ο "απόστολός" του η κυρία Μπιρμπίλη , ξεκίνησε.
Η νέα μηχανή της ανάπτυξης θα είναι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) υποτίθεται.
Να σημειωθεί ότι το Χωροταξικό Σχέδιο για τις ΑΠΕ που καταρτίστηκε επί Σουφλιά ,έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση από την κ. Μπιρμπίλη και σκοπεύε από την αρχή να το αναθεωρήσει.
Η ουσία είναι ότι μέχρι τώρα δεν επιτρεπόταν η εγκατάσταση σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας και πολύ ορθώς αφού πρόκειται για έναν εν ανεπαρκεία μη ανανεώσιμο πόρο, που δεν πρέπει να υποβαθμίζεται και να καταλαμβάνεται από δραστηριότητες που μπορούν να χωροθετηθούν και αλλού.
Το θέμα είναι πως η εγκατάσταση την Φωτοβολταϊκών (Φ/Β) είναι πολύ ευκολότερη και με πολύ μικρότερο κόστος στην πεδινή γη , παρά στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές. Από την άλλη τα τελευταία χρόνια με την αναθεωρημένη Κοινή Αγροτική πολιτική της ΕΕ , ο αγροτικός κλάδος υπέστη εισοδηματική συμπίεση και διαθέτουν όλοι ένα σωρό χωράφια στους κάμπους, που δεν συμφέρει ούτε να τα σπείρεις. Επομένως οι μαθητευόμενοι μάγοι βρήκαν έναν τρόπο να λύσουν εν μέρει υποτίθεται το πρόβλημα της συρίκνωσης του αγροτικού εισοδήματος αλλά και να βοηθήσουν το περιβάλλον. Πως όμως άραγε ;
Καταργώντας την διάταξη του Χωροταξικού που απαγόρευε την εγκατάσταση των Φ/Β σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας. Επομένως , κουνώντας το μαγικό ραβδάκι λύθηκε το πρόβλημα.
Βέβαια για να μην τους πάρουν με τις πέτρες , έβαλαν και μια μια διάταξη σύμφωνα με την οποία η συνολική έκταση που διατίθεται για τέτοιες χρήσεις, δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1% της συνολικής έκτασης σε επίπεδο νομού. Όλα πολύ καλά και πολύ περιβαλλοντικά μέχρι στιγμής. Το γεγονός ότι θα έχουμε κάμπους διάσπαρτους με Φ/Β και με μια ανεξέλεγκτη κατάσταση σαν την εκτός σχεδίου δόμηση , αφήνει αδιάφορους τους αρμοδίους.
Τώρα οι ενδιαφερόμενοι αγρότες βρίσκονται χαμένοι στις εκρεμμότητες μεταξύ των Υπουργείων Αγροτικής Ανάπτυξης και Κλιματικής Αλλαγής. Στο μεταξύ έγινε μια μεγάλη καμπάνια με σκοπό να πείσουν τους αγρότες πως βρέθηκε η χήνα με τα χρυσά αυγά .Έτσι πολλοί ξεκίνησαν τις διαδικασίες σύνταξης του σχετικού φακέλου με το ανάλογο κόστος (τοπογραφικά , παράβολα , μελέτες) και όλα αυτά χωρίς καμια εξασφάλιση !
Σύμφωνα με στοιχεία οι ενδιαφερόμενοι σε όλη την χώρα υπερβαίνουν τους 10,000 ενώ ετοιμάζονται άμεσα να καταθέσουν φάκελο περίπου 5,000.
Τώρα εδώ μας έρχεται και η ΔΕΗ ,η οποία εμφανίζεται θορυβημένη από το μεγάλο ενδιαφέρον του αγροτικού κόσμου και φοβάται "φούσκα" από τις χιλιάδες αιτήσεις που πρόκειται να κατατεθούν. Σε αυτό συνεργεί και το γεγονός πως η ΔΕΗ έχει κάνει εισήγηση στην ΥΠΕΚΑ για την επιβολή πλαφόν στην παραγωγή πανελλαδικά από τα Φ/Β , στο επίπεδο των 150MW πανελλαδικά. Το συγκεκριμένο νούμερο απέχει μακράν από τα 1000 MW που ζητούσαν αρχικά οι αγροτικές οργανώσεις , αλλά και από τα 400-500 που εκτιμούσαν παράγοντες της αγοράς. Δηλαδή αν περάσει η εισήγηση της ΔΕΗ , θα ικανοποιηθούν μόνο 1,500 αιτήσεις !!! Από την άλλη η ΔΕΗ από 1/1/2011 θα μειώσει και την τιμή της κιλοβατώρας που θα πληρώνει κατά 7% , (από 45 σε 42 λεπτά) !
Από την άλλη αν και η προθεσμία για την τρίμηνη προτεραιότητα λήγει στις 4 Σεπτεμβρίου , η σχετική εγκύκλιος της ΔΕΗ προκειμένου οι τοπικές υπηρεσίες να παραλμβάνουν τις αιτήσεις, ακόμα εκρεμμεί .
Στην ουσία βάζουν τόσο κόσμο σε τέτοια έξοδα και σε τέτοια διαδικασία , με σκοπό την οικονομική τους αιμμοραγία για να "κινηθεί" η αγορά αυτήν την δύσκολη εποχή και να κερδίσουν κάποιοι κλάδοι, με δουλειά αέρα αφού στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν πρόκειται να υλοποιηθούν οι μελέτες. Αντί για την λέξη ανάπτυξη , κάτι άλλο μου έρχεται στο μυαλό.
Από την άλλη παρόλο που αντιλαμβάνομαι κάποια τεχνικά προβλήματα της ΔΕΗ σχετικά με την αποκεντρωμένη παραγωγή ρεύματος , εντούτοις δεν κατάλαβα γιατί βάζει τέτοιο ύποπτο πλαφόν ;
Τι παίζει άραγε ;
Εμένα όλα αυτά μου μοιάζουν σαν ένα παραπολύ ωραίο παραμύθι σε βάρος του αγροτικού κόσμου που πιάνεται πλέον από τα μαλλιά του όπως ο πνιγμένος.
Είπατε τίποτα ;

Read more...

Η αρχαία Ελληνική .....τέχνη

Η διχόνοια είναι μια πανάρχαια Ελληνική τέχνη, που την διδάξαμε μαζί με άλλες στον υπόλοιπο κόσμο.
Πολύ φοβάμαι πως είναι μια από τις λίγες που εξασκούνται σήμερα από τους εναπομείναντες Έλληνες, αν όχι η μοναδική.Είμαστε ικανοί να τινάξουμε τα πάντα στον αέρα. Η πλουσιότατη ιστορία μας , αρχαία νεότερη και σύγχρονη φανερώνει του λόγου το αληθές και είμαι σίγουρος πως όλοι αντιλαμβάνεστε τι εννοώ.
Η ιστορία μας βρίθει από λαμπρά επιτεύγματα του πνεύματος, από γενναιότητες ,από ηρωισμούς αλλά και από προδοσίες , φιλονικίες , έριδες , αδελφοκτόνες συγκρούσεις.
Λες και έχουμε βαλθεί να πείσουμε όλο τον κόσμο αλλά και τους εαυτούς μας πως είμαστε όντως η πρώτη ύλη των τραγωδιών του αρχαίου δράματος. Αν και στις τραγωδίες δεν χυνόταν ποτέ αίμα επί σκηνής, η πραγματική ιστορία μας είναι κατακόκκινη και γιαυτό το χρώμα δεν ευθύνονταν πάντα ξένοι εχθροί.
Έχουμε αποδείξει πλέον περίτρανα το "Διχοστασίη τρώει γένος" του Καλλίμαχου.

Οι Κινέζοι έχουν μια παλιά κατάρα που λέει:
"Μακάρι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς" .
Εμείς οι Έλληνες με ελάχιστα διαλείμματα , ζούμε πάντα σε ενδιαφέροντες καιρούς .
Όπως και σήμερα ...........
Στις δύσκολες εποχές χαρακτηριζόμαστε πάντα από μια επαμφοτερίζουσα στάση και μια αμφιθυμία. Είμαστε ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο την ίδια στιγμή και είμαστε έτοιμοι να γκρεμίσουμε ότι χτίσαμε με κόπο.

Όπως λέει και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου σε ένα τραγούδι του για τον αντάρτη το Ραμόν που συμβολίζει, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, τους χαμένους από διχόνοια , αγώνες :

"....είναι τόσο όμορφη η μέρα, που πονάει
και με μια γερή κλωτσιά όλο το γάλα χύνει...."

Αφορμή για τις παραπάνω μελαγχολικές σκέψεις , στάθηκε μια ανάρτηση που διάβασα στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ .

Διαβάστε εδώ .

Στο συγκεκριμένο άρθρο υπήρχε μια εισαγωγή ίδιας θεματολογίας με την δική μου με την οποία φυσικά συμφωνώ απόλυτα.
Η όλη ανάρτηση έχει να κάνει με το "πατρονάρισμα" της αντίστασης ενάντια σε αυτήν την επίθεση που βιώνουμε σε όλα τα μέτωπα ως χώρα.
Συγκεκριμένα αναφέρεται σε κάποιον blogger, τον Θαλαμοφύλακα, ο οποίος φαίνεται να πρωτοστατεί σε μια οργάνωση διαμαρτυρίας και αντίστασης παρόμοια με αυτήν του Get Greece back. Η μόνη διαφορά είναι .......στην ημερομηνία !!
Μεταξύ του ιδίου και των διαχειριστών του Get Greece back ξέσπασε μάλιστα και κόντρα.
Το άρθρο λέει πολλά και υπάρχουν διάφορα στοιχεία για όποιον θέλει να ιχνηλατήσει την ιστορία , αν το αντέχει. Εγώ πάντως όχι , δεν το αντέχω.
Δεν θα μπω στον κόπο να ψάξω να βρω ποιος είπε πρώτος τι όπως και το ποιος είναι περισσότερο αγωνιστής ή ποιος έχει τις περισσότερες δημοσιεύσεις, τα περισσότερα ιστολόγια ή επισκέψεις στα ιστολόγια του.
Βαρέθηκα πλέον όλες τις κόντρες , όπου ο καθένας προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτός είναι που ανακάλυψε την Αμερική και ότι είναι ο μόνος που κατέχει την απόλυτη αλήθεια .
Βαρέθηκα όλους αυτούς που ερίζουν όχι για την ουσία αλλά για την παρουσία.
Βαρέθηκα όλους αυτούς που νομίζουν ότι κάτι κάνουν και κάτι λένε, χωρίς στην ουσία να κάνουν και να λένε τίποτα αξιόλογο και από πάνω νομίζουν ότι "χαράζουν πολιτική".
Βαρέθηκα όλους αυτούς που νομίζουν ότι η γη θα σταματήσει να γυρίζει χωρίς αυτούς.
Βαρέθηκα ακόμα και μένα που πολλές φορές κάνω τα ίδια και μετά μουντζώνω στον καθρέφτη.

Επίσης έχω πλέον αναπτύξει μια υγιή αντιπάθεια και καχυποψία για όποιον προσπαθεί να με πείσει ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος ηγέτης, είτε λόγω κληρονομικότητας , είτε λόγω θείας χάρης , είτε και εγώ δεν ξέρω γιατί, άρα γιαυτό οφείλω να τον ακολουθήσω.

Απέναντι σε όλους αυτούς αλλά και σε εσάς που τους ακούτε και τους διαβάζετε έχω να αντιπαραθέσω μόνο τα παρακάτω λόγια του Frank Herbert :

" Θα έπρεπε να παραχωρούμε την εξουσία πάνω στις υποθέσεις μας μόνο σε όσους διστάζουν να την αναλάβουν και, ακόμα και τότε, μόνο σε συνθήκες που θα αυξήσουν την διστακτικότητά τους. "

Read more...

Διαβούλευση για "φίμωτρο" στο Internet

Η όλη ιστορία με τα Blogs αρχίζει να απασχολεί πολύ κόσμο και το "καζάνι βράζει".
Όλο και περισσότεροι ασχολούνται με αυτό το θέμα.
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο :

-------------------------------------------------------------

Η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, δημοσιογράφου και εμπνευστή του blog troktiko, έφερε ξανά στο προσκήνιο μια μείζονος σημασίας συζήτηση που αφορά τον ρόλο που διαδραματίζουν τα ιστολόγια στην Ελλάδα. Από την άλλη, το γεγονός αυτό στάθηκε η ευκαιρία που έψαχνε απεγνωσμένα η κυβέρνηση ώστε να επιβάλει το δικό της status quo στην ελληνική κοινότητα των blog.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης έχει στα σκαριά μια συνολική νομοθετική ρύθμιση, η οποία όχι μόνο θα επιχειρεί να βάλει κανόνες λειτουργίας, αλλά θα προσπαθεί να... αστυνομεύει ιστολόγια και ιστοσελίδες.

Το νομοσχέδιο αναμένεται να τεθεί σε διαβούλευση αμέσως μετά το καλοκαίρι και στον διάλογο θα συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς: Η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ο Συνήγορος του Πολίτη, καθώς και bloggers. Κύκλοι του υπουργείου εκτιμούν ότι οι περισσότεροι χρήστες του διαδικτύου στη χώρα μας επιθυμούν να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο λειτουργίας και κανόνων (εμείς δεν παίρνουμε και όρκο...) στην μπλογκόσφαιρα.

Αμέσως μετά το τέλος του διαλόγου, ο οποίος θα γίνει διαδικτυακά αλλά και «ζωντανά», το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου δηλαδή, το τελικό σχέδιο νόμου θα κατατεθεί στη Βουλή.

«Ας καούν και τα χλωρά»

Μπορεί στην κυβέρνηση να τονίζουν ότι το επικείμενο σχέδιο νόμου έρχεται να βάλει μια «τάξη» στο... ξέφραγο αμπέλι του διαδικτύου και ότι θα διασφαλίζονται τα δικαιώματα όσων γράφουν σε ιστολόγια, ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί που εκτιμούν ότι πίσω από αυτή την πρωτοβουλία της κυβέρνησης κρύβονται... πονηροί σκοποί. Για την ακρίβεια, πολλοί είναι αυτοί που τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση επειδή θα απαλλαγούν από... κακούς βραχνάδες.

Με λίγα λόγια το νομοσχέδιο βαδίζει στη λογική του «μαζί με τα ξερά ας καούν και τα χλωρά», αφού, στην προσπάθεια του υπουργείου να περιοριστούν οι ανώνυμες δυσφημιστικές επιθέσεις μέσω ιστοσελίδων, θα «καούν» και οι εκατοντάδες αδέσμευτες φωνές που σχολιάζουν τα κακώς κείμενα της επικαιρότητας, όπως επίσης και το... ποιόν της κυβέρνησης.

Όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι του ΛΑΟΣ είναι μεταξύ αυτών που χαμογελούν από αυτή την εξέλιξη, αφού ένας από τους ιστότοπους που φωτογραφίζονται στην επικείμενη νομοθετική ρύθμιση είναι το ενοχλητικό γι’ αυτούς Athens Indymedia. Άλλωστε δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος από τότε που το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη απέστειλε εξώδικο προς το «Εθνικό Δίκτυο Έρευνας & Τεχνολογίας Α.Ε.» (ΕΔΕΤ), στου οποίου τους server έτρεχε το ελληνικό Indymedia.

Η αλήθεια είναι ότι το διαδίκτυο και η μπλογκόσφαιρα είναι χώροι με πολύ μικρή ηλικία ζωής στην Ελλάδα και κατά συνέπεια είναι, σε έναν βαθμό, λογικό να επικρατεί χάος. Οι χρήστες του διαδικτύου όμως χρειάζονται το... στοργικό χέρι της κυβέρνησης για να τους προστατεύει ή θα βρουν μόνοι τους τρόπους για να ρυθμιστεί και να μπει σε τάξη ο δημοκρατικότερος θεσμός στον πλανήτη;

Πάντως η κυβέρνηση, εκτός από τους εξαγριωμένους μπλόγκερ, θα έχει να αντιμετωπίσει και τους φραγμούς που βάζει η Google, η οποία δεν προβλέπεται να αφήσει την ελληνική κυβέρνηση – και κάθε κυβέρνηση – να ασκήσει έλεγχο και να προσδιορίσει τους διαχειριστές των blogs. Και αυτό διότι η πλατφόρμα Blogspot, πάνω στην οποία βασίζονται τα περισσότερα ιστολόγια, είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς της εταιρείας.

Φαντάζεστε τι θα σήμαινε για την εταιρεία μια μαζική εγκατάλειψη της πλατφόρμας της, όχι μόνο στο οικονομικό, αλλά και στο επίπεδο του παγκόσμιου πρεστίζ της;

Αρχή από τον Σανιδά

Η προσπάθεια χειραγώγησης και ελέγχου blogs και ιστοσελίδων δεν είναι νέο φρούτο. Πρώτος διδάξας είναι ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς, ο οποίος, με τις εγκυκλίους και τις γνωμοδοτήσεις του, ζητούσε από τις εταιρείες - παρόχους ;ίντερνετ στην Ελλάδα στοιχεία και πληροφορίες για ιδιοκτήτες και διαχειριστές ιστοσελίδων εις βάρος των οποίων είχαν κατατεθεί μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση.

Σε αυτό το υπερσυντηρητικό σύμπλεγμα δικαστών και κομμάτων που ζητούσαν την άρση του προσωπικού απορρήτου των χρηστών αντιτάχθηκε η ΑΔΑΕ, η οποία επικαλέστηκε την ευρωπαϊκή νομοθεσία και επέμεινε ότι τα στοιχεία που ζητούσαν οι αρχές ανήκουν στον πυρήνα της προστατευόμενης από το Σύνταγμα νομοθεσίας και δεν μπορούν να δοθούν δίχως να τηρηθούν οι συνταγματικές και νομικές διαδικασίες.

Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μια ενδεχόμενη άρση του απορρήτου είναι κάποιο πολύ σοβαρό έγκλημα και προϋπόθεση αποτελεί το να αποφασίσουν είτε το συμβούλιο πλημμελειοδικών είτε ο εισαγγελέας εφετών.

Δύο στρατόπεδα στην Ευρώπη

Η μάχη για τον έλεγχο του διαδικτύου, τη δεδομένη χρονική συγκυρία, αποτελεί ένα πανευρωπαϊκό θέμα. Τόσο σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου, όσο και σε επίπεδο κρατών, έχουν περάσει νόμοι οι οποίοι είτε είναι φιλικά διακείμενοι προς τους bloggers είτε τους διώκουν απροκάλυπτα.

Μόλις πέρυσι ψηφίστηκε στην Ευρωβουλή το περιβόητο «Telecom Package», ένας νόμος «πασπαρτού», ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για το παράνομο downloading (αυτός άλλωστε ήταν ο αρχικός προορισμός του), αλλά και για διαφόρων άλλων ειδών... παρανομίες (και ο νοών νοείτω...).

Όσον αφορά το διακρατικό επίπεδο, αυτή τη στιγμή έχουν διαμορφωθεί δύο αντιμαχόμενες πλευρές:

* Από τη μία η Ιταλία, όπου η κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι επιχείρησε να περάσει έναν αντίστοιχο νόμο «φίμωτρο» για τα blogs και υποχώρησε κάτω από την πίεση των διαδηλώσεων, με αποτέλεσμα να αναβληθεί η ψήφισή του για τον Σεπτέμβριο.

* Από την άλλη η Φινλανδία, όπου εγκρίθηκε ένα νομοσχέδιο που δεν επιτρέπει τη δίωξη bloggers για ό,τι γράφουν ή αναρτούν, ενώ απαγορεύει τη μήνυση ή αγωγή ακόμη κι αν δημοσιοποιήσουν απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα.

Μάλιστα, εάν κάποιος καταθέσει μήνυση ή αγωγή εναντίον blog ή blogger, δίνεται αυτοδίκαια το δικαίωμα στον θιγόμενο να τον μηνύσει για προσπάθεια φίμωσης της ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών!

Από το Ποντίκι

Read more...

ΟΡΣΕ !!

Πήραμε τα εύσημα από την τρόικα για την πορεία της οικονομίας μας και ακούσαμε και τα καλά λόγια από τα διεθνή ΜΜΕ.

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ .
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ !!!!!

Read more...

ΠΕΡΙ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ

Μας τελείωσε και η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων.

Ο τελικός τους αριθμός είναι 768,009 υπάλληλοι. Δείτε εδώ.
Η ιστοσελίδα αναφέρει πως πρόκειται για αριθμό μοναδικών ΑΦΜ που έχουν απογραφεί.
Αυτό δεν είναι αληθές. Όσοι μπήκαν και απογράφηκαν ξανά για διόρθωση στοιχείων το σύστημα τους κατέγραψε δύο φορές. Η τελική εκκαθάριση θα γίνει σε επόμενη φάση.
Ας είναι και ας πούμε ότι αυτός ο αριθμός δεν είναι και αξιόλογος.

Η σύνθεση των δημοσίων υπαλλήλων έχει ως εξής :

Ηλικιακή διαβάθμιση

Μικρότεροι των 20 ετών είναι 4.174 δημόσιοι υπάλληλοι, από 20 ως 30 χρόνων είναι 86.246, από 30 ως 40 φτάνουν τους 205.277, από 40 ως 50 καταμετρήθηκαν 258.280 εργαζόμενοι, από 50 ως 60 καταχώρησαν το ΑΦΜ τους 168.958 ενώ άνω των 60 ετών εγγράφηκαν στο σύστημα του υπουργείου Εσωτερικών 43.743.

Είδος εργασιακής σχέσης

Ως μόνιμοι υπάλληλοι του δημοσίου, δικαστικοί λειτουργοί και δημόσιοι λειτουργοί εγγράφηκαν 625.738 άνθρωποι, δηλαδή ποσοστό 82% του συνολικού αριθμού.

Επίσης, 53.833 εργαζόμενοι (7%) καταχώρησαν το ΑΦΜ τους ως υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ενώ ως υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου δηλώθηκαν 44.811 (6%).

Ακόμη, ως συμβασιούχοι έργου εγγράφηκαν 14.345 (2%), αιρετοί δήλωσαν 12.609 (2%), επι θητεία 7.495 (1%) ενώ οι ωρομίσθιοι και ημερομίσθιοι έφτασαν τους 4.614 (1%).

Ως μετακλητοί καταχωρήθηκαν στην απογραφή 1.175, με έμμισθη εντολή 1.003, ως μέλη διοικητικών συμβουλίων 493 ενώ ως πρόεδροι, διευθύνοντες σύμβουλοι, διοικητές και υποδιοικητές οργανισμών 380.

Εργασιακή σχέση	Αριθμός Υπαλλήλων	Ποσοστό %
ΜOΝΙΜΟΙ ΥΠAΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣIΟΥ / ΔΙΚΑΣΤΙΚΟI ΛΕΙΤΟΥΡΓΟI / ΔΗΜOΣΙΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟI	625.738	82,00%
ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ	53.833	7,00%
ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ	44.811	6,00%
ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΕΡΓΟΥ	14.345	2,00%
ΑΙΡΕΤΟΙ	12.609	2,00%
ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑ	7.495	1,00%
ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ/ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΟΙ	4.614	1,00%
ΜΕΤΑΚΛΗΤΟΙ	1.175	0,00%
ΕΜΜΙΣΘΗ ΕΝΤΟΛΗ	1.003	0,00%
ΜΕΛΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ	493	0,00%
ΠΡΟΕΔΡΟΣ, ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ,ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ, ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗΣ	380	0,00%

Η εκπαίδευση των δημοσίων υπαλλήλων

Βαθμίδα Εκπαίδευσης	Αριθμός	Ποσοστό %
ΠΕ	300.905	39,00%
ΔΕ	212.574	28,00%
ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ	73.305	10,00%
ΥΕ	69.559	9,00%
ΤΕ	66.669	9,00%
ΑΝΕΥ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ	43.540	6,00%
ΔΕ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ	142	0,00%

Πηγή : Ελευθεροτυπία

Όπως βλέπετε ένα ποσοστό άνω του 10% δεν είναι μόνιμοι και σε λίγο καιρό δεν θα εργάζονται στο δημόσιο.
Ας μην αναφέρουμε το γεγονός του γηρασμένου δημοσίου , αφού 169 χιλιάδες υπάλληλοι είναι μεταξύ 50 και 60 και περίπου 44 χιλιάδες είναι άνω των 60. Πράγμα που σημαίνει ότι με τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις που θα ακολουθήσουν και τις ελάχιστες προσλήψεις ο δημόσιος τομέας θα συρρικνωθεί σε επίπεδο επικίνδυνης υπολειτουργικότητας.

Αν μέσα σε όλα αυτά βάλεις το γεγονός ότι μέσα σε αυτούς ανήκει και ο στρατός και η αστυνομία , ο τελικός δημόσιος τομέας που απομένει δεν είναι και ιδιαίτερα μεγάλος .
Αν συνυπολογιστεί και η εκπαίδευση .
Αν συνυπολογιστεί και η υγεία.
Και να φανταστεί κανείς ότι όλοι ανεξαιρέτως, παραδέχονται πως αυτοί οι δυο τομείς χρειάζονται και επιπλέον κόσμο !
Να σκεφτεί κανείς πως στο εξωτερικό αυτοί οι τομείς δεν ανήκουν πάντα στο δημόσιο τομέα και διαφέρουν ανάλογα με τα λογιστικά τερτίπια κάθε χώρας.
Φανταστείτε να υπολόγιζαν οι ΗΠΑ και το στρατό , που έχει τελείως ξεχωριστό προϋπολογισμό.
Επομένως δεν μιλάμε πάντα για συγκρίσιμα μεγέθη, όπως μας ζαλίζουν κάποιοι "εξυπνάκηδες" απλά για να μας μπερδέψουν.

Πάντως ας προσεχθεί το γεγονός ότι ένα ποσοστό 39% και 9% είναι πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης αντίστοιχα, κάτι που το θεωρώ πολύ αξιόλογο και θετικό και μπορεί να δώσει μια άλλη δυναμική στον δημόσιο τομέα , αν γίνουν τα κατάλληλα βήματα και σταματήσει η μεθοδευμένη απαξίωση.Επίσης ενδιαφέρον θα είχε αν δημοσιεύονταν και στοιχεία για την ηλικιακή κατανομή αυτών των πτυχιούχων. Αν είναι και νέοι τότε η δυναμική είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Σε μια προηγούμενη ανάρτησή μου έγραφα ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα έβγαινε το
υπερμεγέθες νούμερο του ενός και του ενάμισι εκατομμυρίου που έλεγαν όλα τα γελοία πολιτικά πρόσωπα , μαζί με το μπιζάρισμα των εξίσου γελοίων εκπροσώπων των ΜΜΕ.
Ακόμα και αν βάλεις τις ΔΕΚΟ , όπως θέλουν να κάνουν πράγμα το οποίο είναι εξόφθαλμα λάθος , αφού δεν είναι δημόσιο πλέον. Ούτε ο ΟΤΕ ούτε η ΔΕΗ ούτε κανένας . Αυτά είναι τρικ για να δικαιολογήσουν τα ασυμμάζευτα και να αποκρύψουν το γεγονός πως όλα αυτά ήταν μια μεθοδευμένη ενέργεια για να χρησιμοποιήσουν το δημόσιο τομέα ως δούρειο ίππο για να επιβάλουν τα συμφωνημένα με το ΔΝΤ και να αποδομήσουν τα κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα για να συνεχιστεί το πάρτι των τραπεζών.
Απλά για να διαλύσεις κάτι πρέπει να το συκοφαντήσεις και να το απαξιώσεις στα μάτια της κοινωνικής μάζας . Μετά είναι όλα απλά. Φυσικά μόλις τελείωσαν με το δημόσιο ήρθε και η σειρά του ιδιωτικού και έδεσε το γλυκό . Βλέπετε αυτό που δεν καταλαβαίνει κανένας είναι ότι αν πιάσει φωτιά στην αυλή του γείτονα και δεν σβηστεί , μετά έρχεται και στην δική σου.

Επίσης λιγότερος δημόσιος τομέας και άθλια αμειβόμενος σημαίνει και λιγότεροι ελεγκτικοί μηχανισμοί και υπάλληλοι αδιάφοροι η ευάλωτοι σε διαφθορά , άρα ακόμα μεγαλύτερη ασυδοσία των γνωστών αγνώστων λαμογιών του ιδιωτικού τομέα , γιατί για να μην ξεχνιόμαστε ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ και όχι ο Χ δημόσιος υπάλληλος των 1000- 1200 ευρώ και ας μην είναι και πολύ καλός στην δουλειά του.

Στην ίδια ανάρτηση σας είχα υποσχεθεί και ένα διάγραμμα για το δημόσιο τομέα από στοιχεία του ΟΟΣΑ , από το βιβλίο του Niall Ferguson "Το πλέγμα του πλούτου" .

Ε λοιπόν να το :























( με το βελάκι σημειώνω το γράφημα της Ελλάδας.
Στην Ελλάδα θα δείτε ότι είμαστε πολύ χαμηλά στην αναλογία.

Δεν το περιμένατε ε ;

Καλά τι μας έλεγαν πριν από λίγους μήνες ο ΓΑΠ και τα άλλα παραφερνάλια ;
Μήπως μας δούλευαν ψιλό γαζί και αυτοί και οι λακέδες τους ;


Τι γράφει λοιπόν και από πάνω ο Ferguson ;

"........... Εντούτοις δεν ήταν μόνο στα απολυταρχικά καθεστώτα που ο δημόσιος τομέας είχε την τάση να επεκτείνεται.Μέχρι το 1950 κυρίως χάρη στην εθνικοποίηση , η αναλογία δημοσίων υπαλλήλων στην Βρετανία είχε αυξηθεί σε πάνω από 10% του εργατικού δυναμικού. Το παραπάνω σχεδιάγραμμα δείχνει ότι η αύξηση αυτή συνεχίστηκε από τότε σχεδόν σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα, ενώ σημείωσε σημαντικά αντίθετη τάση σε μία μόνο. Σε 12 από τις 17 χώρες του ΟΟΣΑ, η απασχόληση στο δημόσιο τομέα ελάχιστα έχει μειωθεί από τότε που άγγιξε το μέγιστο ποσοστό στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Στις Σουηδία, Νορβηγία και Δανία η αναλογία συνολικής απασχόλησης στο δημόσιο τομέα υπερβαίνει το 30%. Στις Γαλλία, Φιλανδία και Αυστρία το ποσοστό είναι μεγαλύτερο του 20%. Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία, όλες είδαν την απασχόληση στο δημόσιο τομέα να ξεπερνά το 15% του εργατικού δυναμικού στη δεκαετία του 1990. Η Ελβετία και η Ελλάδα δεν απέχουν και πολύ από αυτό το ποσοστό. Οι εξαιρέσεις που παρατηρούνται σε αυτό το μοντέλο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες όπου η απασχόληση στον κρατικό τομέα έφτασε στο ζενίθ στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Μόνο στη Βρετανία όμως, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση μετά την εποχή του ζενίθ.............................................Μεταξύ των αναπτυγμένων οικονομιών, μόνο η Ιαπωνία και η Ελλάδα έχουν την μικρότερη μισθοδοσία υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα..........................................Το άμεσο δημοσιονομικό πρόβλημα έγκειται στον καθορισμό της αμοιβής των δημοσίων υπαλλήλων, συνυπολογιζόμενης τόσο της απουσίας των στοιχείων που θα επιτρέψουν την καταμέτρηση της παραγωγικότητας συγκρινόμενη με τον ιδιωτικό τομέα, όσο και (συνήθως) της παρουσίας στο δημόσιο τομέα σωματείων και άλλων ομάδων που ανακινούν το θέμα αυξήσεων πριν τον πληθωρισμό. Και μόνο το μέγεθος της έκθεσης των αμοιβών είναι συγκλονιστικό. Το 1992 οι συνολικές αμοιβές του δημοσίου τομέα στη Βρετανία αντιστοιχούσαν απόλυτα με το 1/3 των γενικών κρατικών δαπανών. Στις ΗΠΑ το ποσοστό είναι το 1/5. Οι μικρές συνεπώς αυξήσεις μισθών μπορούν να επιφέρουν σοβαρές δημοσιονομικές συνέπειες......."



Χρειάζεται άραγε να συμπληρώσω κάτι άλλο για τους αλήτες που μας κυβερνούν , τους αλήτες που μας ενημερώνουν και εμάς που βοσκάμε το κουτόχορτο ;

Η ποιότητα του δημοσίου σίγουρα πολύ απέχει από το να χαρακτηριστεί τέλεια, παρόλο που θεωρώ πως δεν είναι γιαυτό υπεύθυνοι αποκλειστικά οι ίδιοι οι υπάλληλοι και είναι γεγονός ότι η μισθοδοσία του δημοσίου τομέα χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή.
Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, που εσκεμμένα μας εμφάνισαν με την ευλογία των εγχώριων δοσίλογων, ούτε και οι χειρότεροι , ούτε και αυτοί που σπαταλάμε τα περισσότερα για την μισθοδοσία των κρατικών υπαλλήλων.

Απλά ο δημόσιος τομέας ήταν ο αρχικός εύκολος στόχος για να αρχίσει η επίθεση.

Μετά ήρθε το ασφαλιστικό .............

Τώρα αρχίζει η μεγάλη πορεία μας μέσα στη νύχτα.

Read more...