Εδώ Κάιρο .......

Ένα φοβερό κείμενο από το Blogg της Κατερίνας που απλά
γ....εί και δέρνει.

------------------------------------------------------------------------------------------

Από εκείνο το βράδυ που προσπαθούσα να πιστέψω τη Google που μου έλεγε ότι είναι εύκολο να ανοίξεις ένα ιστολόγιο, μέχρι σήμερα-σχεδόν τρία χρόνια μετά- ξανάκουω, ξαναδιαβάζω, αλλά αρνούμαι να συμμετάσχω στις τρομολαγνικές αναλύσεις ...για την ανωνυμία των blogs. Αυτή την κουβέντα που ανακινεί η ...Σέχτα δημοσιογράφων υπάλληλων...κατ’ εντολή αφεντικών και Κυβερνήσεων. Αυτοί οι επώνυμοι υπάλληλοι ανώνυμων συμφερόντων.

Κώδικες ...δεοντολογίας πάνε και έρχονται, οι επώνυμοι κουνάνε το δάχτυλο στους ανώνυμους, και οι ανώνυμοι βγάζουν την γλώσσα στους ...επώνυμους.

Μέσα σε όλο αυτό το τουρλουμπούκι λοιπόν , παλεύω να... «δω το γήπεδο».
Οι μεν επισήμως να κόπτονται για την δεοντολογία, οι δε για την ελευθερία της άποψης και του μέσου. Κι εγώ ...ανώνυμη blogger, βάζοντας κάτω τα κιτάπια μου, αποφάσισα να συνταχθώ με την άποψη ...των επωνύμων, παραμένοντας ...ανώνυμη. Και ιδού το δικό μου σκεπτικό...

Σίγουρα καμία δεοντολογία ...δημοσιογραφίας, δεν μπορεί να αντέξει στο ΓΕΓΟΝΟΣ ότι όλα τα κανάλια της τηλεόρασης αλλά και η πλειοψηφία των ραδιοφωνικών σταθμών έχουν ιδιοκτήτες επιχειρηματίες, προμηθευτές και συναλλασσόμενους με το δημόσιο. Με ...αιώνιες προσωρινές άδειες -κάποτε τις λέγαμε και δημόσιο αγαθό τις συχνότητες. Και βέβαια το ότι είναι αιώνια προσωρινές σημαίνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ.
Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Αλαφούζος, ΔΟΛ, Κοντομηνάς, Κόκκαλης, Κουρής, Κυριακού...αν ξέχασα και κάποιον συμπληρώστε τον συχωριανοί.
Προφανώς ταυτόχρονα με το διαχρονικό αλισβερίσι τους με το ελληνικό δημόσιο, αυτοί οι ...επιχειρηματίες ανώνυμων και μη δημοσιοποιούμενων συμφερόντων, επιχειρούν να μας πείσουν ότι αποφάσισαν να ρίξουν και 5 δεκάρες- έτσι για να συχωρεθούν τα πεθαμένα τους- για να έχει ο ελληνικός λαός, μια ...έντιμη και ...ανεξάρτητη δημοσιογραφία, που θα ελέγχει την Εξουσία. Δηλαδή...θα ελέγχει αυτούς. Μεγαλειώδες!

Δεν μπορώ να φανταστώ πιο γκροτέσκα σκηνή από τον Καπελλέρη, τον μέγα ράμπο του ΣΔΟΕ, που ορκίζεται στα ευαγγέλια μπροστά στον εισαγγελέα Χατζηνικολάου, ότι τίποτα δεν θα τον σταματήσει από το να πατάξει την φοροδιαφυγή. Αυτές τις ανατριχιαστικά βαρύγδουπες ανακοινώσεις τις κάνει από το κανάλι του Κουρή... που τα πλαστά τιμολόγια είναι τόσα πολλά που κάνουν αέρα με δαύτα, μέχρι και οι τηλεφωνήτριες του σταθμού.

Α, όχι... υπάρχει και το άλλο εκπληκτικό και ακόμα πιο γκροτέσκο. Το MEGA, o σταθμός συμφερόντων Βαρδινογιάννη, που επικαλείται 45 μάστορες και 80 μαθητάδες, για να μας πείσει ότι βρε κουτά, είναι προς όφελος του Έθνους το να πάρει κοψοχρονιάς η ημιχρεωκοπημένη τράπεζα του, την δημοσίων συμφερόντων ΑΤΕ και το δημοσίων συμφερόντων πετράδι του στέμματος ΤΤ. Στο τέλος του δελτίου, μας ρίχνει και κάτι από την καθημερινότητα της... Πρέσβειρας και αυτό στο χωριό τους το λένε ...ανεξάρτητη δημοσιογραφία.

Τώρα μη τολμήσει κανείς να ψελλίσει στους υπάλληλους όλων αυτών των συγκροτημάτων- το ...αυτονόητο δηλαδή, «είστε υπάλληλοι συγκεκριμένων εργοδοτών και προμηθευτών του δημοσίου», ε, τότε έχει υποπέσει σε τρομερό έγκλημα καθοσιώσεως. Διότι σε αυτή τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, οι υπάλληλοι δημοσιογράφοι...δεν είναι υπάλληλοι των εργοδοτών τους.... Miracolo!

Καλά... Υπάλληλοι έστω του άλλου τους, διαπλεκομενου αφεντικού; Κυβερνητικοί εκπρόσωποι έστω; Άσε που είναι και πιο στυλάτοι από τον κάθε κ. Αντώναρο και τον κάθε κ. Πεταλωτή. Και τι φταίνε αυτοι που αλλάζουν οι Κυβερνήσεις; Αυτοί έχουν σαφή και καταγεγραμμένο ιδεολογικό προσανατολισμό. Είναι με αυτόν που κάνει τις δουλειές με το αφεντικό τους. Σταθερά Κυβερνητικοί. Σοφόν το σαφές.

Τώρα για την ΝΕΤ, τι να πω; Η ΝΕΤ, είναι Κυβερνητική με τη βούλα, τσιφλίκι της κάθε Κυβέρνησης, χωρίς να χρειάζονται άλλοι ...πολύπλοκοι συλλογισμοί. Εμείς πάλι πληρώνουμε μέσω της δυνατότητας να ηλεκτροδοτείται το σπιτάκι μας το νταβατζηλίκι των υπάλληλων κυβερνητικών προπαγανδιστών. Μεγαλειώδες!


Πριν μιλήσουμε λοιπόν για τις «λεπτομέρειες» της ...δεοντολογία της ανωνυμίας, ας ξεκαθαρίσουμε ότι ΕΣΕΙΣ επώνυμοι δημοσιογράφοι, υπάλληλοι των συγκεκριμένων εργοδοτών, δεν χωράτε σε καμία δεοντολογία όσο και να την τραβήξουμε, όσο και να την ξεχειλώσουμε, όσο και να την εξευτελίσουμε. .

Αφού λύσαμε το στοιχείο αυτό που αφορά στο...ηθικό του πράγματος, που σας κατάτρωει, τα σωθικά, πάμε παρακάτω.

Ειδική δεν είμαι, αλλά από όσο καταλαβαίνω, τεχνικά είναι σχεδόν αδύνατον να ελεγχθεί η ανωνυμία στο διαδικτυο, εκτός κι αν αποφασίσετε ότι συνορεύουμε με την Β. Κορέα.
Το να στέλνει ο καθένας μας mails …σε ένα φίλο, που θα φιλοξενεί το blog ...στην Αμερική, στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στο Ελσίνκι, ή στο Παρίσι, φαντάζομαι ότι θα είναι κάτι που θα έχετε σκεφτεί.

Επίσης, γνωρίζετε καλύτερα από εμένα ότι αν κάποιοι Μάκηδες, Θέμοι, Παπαγιάννηδες, και λοιποί συγγενείς και μαθητές της Μεγάλης του Γενους Σχολής, θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την ανωνυμία για να εκτελέσουν ...συμβόλαια, ασφαλώς θα έχουν την τεχνική δυνατότητα να το πράξουν. Ε, είπαμε Β. Κορέα, αλλά δεν φαντάζομαι ότι θα μεταφέρετε την χώρα στον πλανήτη Άρη.
Άρα...γιατί; Ποιος είναι ο σκοπός όλης αυτής της κουβέντας που διαρκώς προσπαθείτε να συντηρείτε σχετικά με την ...ανωνυμία των blogs;

Αγαπητοί επώνυμοι, υπάλληλοι των εργοδοτών σας, κυβερνητικοί εκπρόσωποι και λοιποί ...συγγενείς, είστε πολύ πονηροί για να μην γνωρίζετε, ότι καμία Κυβέρνηση ΔΕΝ θα τολμήσει να ...νομοθετήσει για τον έλεγχο του διαδικτυου, και όχι βέβαια γιατί έχει δημοκρατικές ευαισθησίες. Απο αυτές ...απεδειξε ότι ΔΕΝ έχει.
Αλλά γιατί... ξέρει, ξέρετε, ξέρουμε, ότι την επόμενη μέρα θα γεμίσει το διαδικτυο όχι απλά άναρχες λέξεις, προτάσεις, φωνές, απόψεις, ανθρώπων, πολιτών, που αποκωδικοποιούν με τον όποιο ορθολογισμό, την όποια ψυχή, την όποια ιδεολογία, την όποια κριτική αλλά ακόμα και την όποια δεύτερη σκέψη μπορεί να έχουν, τα γεγονότα, χωρίς να υπόκειται η γνώμη και η γραφή τους σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΈΝΑ συμφέροντα και λογοκρισία, αλλά .....την επόμενη μέρα της όποιας «νομοθετικής ρύθμισης», τα blogs θα γίνουν η καινούργια Deutsche Welle. Γνωρίζετε και γνωρίζουμε ότι , οι αναρτήσεις θα ξεκινούν ...εδώ Κάιρο, σας ομιλεί το ελεύθερο blog των ελευθέρων Ελλήνων.

Θα κάνετε τους bloggers από... ανώνυμους... ήρωες; Μακάρι.
Αλλά ούτε καν εσείς, τα αφεντικά και οι συναλλασσόμενες μαζί τους Κυβερνήσεις δεν είστε τόσο, μα τόσο ανόητοι. Απλά τζάμπα μάγκες ήσασταν . Πάντα. ...Εξ από ανέκαθεν...

Ε, λοιπόν, καμία Κυβέρνηση δεν έχει τα κότσια να το κάνει αυτό.
Ε, λοιπόν, κανείς σας δεν θέλει και δεν αντέχει αντιπάλους ...ήρωες. Και μάλιστα που θα τους έχει κάνει...ήρωες, με τα χεράκια του. Βγάζοντας τα ματάκια του.
Υπάλληλοι τους, Κυβερνήτες και Κυβερνητικοί εκπρόσωποι, θα μείνετε και θα παραμείνετε σε αυτό που ξέρετε να κάνετε πολύ καλά. Να προσπαθείτε να συκοφαντήσετε και να αποδομήσετε με όποιο πιθανό, απιθανο, παραλογο και παραληρηματικό τρόπο, αυτό που ξεφτίζει και εξευτελίζει τη δική σας μηδενική πλέον αξιοπιστία. Αυτο και μόνο αυτό κάνετε.

Πριν φτάσουμε να μιλάμε για την δεοντολογία της ανωνυμίας αγαπητοί μου υπάλληλοι των συναλλασσόμενων επώνυμων και ανώνυμων αφεντικών σας, οφείλουμε να βάλουμε στο τραπέζι ...το τι σημαίνει ...ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ. Και πριν από τη δεοντολογία ας βάλουμε στο τραπέζι ... το τι σημαίνει ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ελέγξτε πρώτα την εξουσία, ως εκ του Συντάγματος οφείλετε, δηλαδή τα αφεντικά σας, και μετά ΕΔΩ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ, να τα λέμε.

Αλλά να ξέρετε καλά. Ο εχθρός σας δεν είναι οι ...οι ανώνυμοι bloggers.
Εχθρός σας είναι η χαμένη πια, αξιοπιστία σας. Εσείς την ξοδέψατε τόσο αστόχαστα.
Εσείς και τα αφεντικά σας, παραμυθιαστηκατε ότι η επικοινωνία που γίνεται προπαγάνδα έχει απεριόριστο δυναμικό. Δεν έχει όμως...
Κανείς δεν μπορεί να είναι υπηρέτης δυο αφεντάδων με ΕΝΤΕΛΩΣ αντικρουόμενα συμφέροντα. Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί και να εξυπηρετεί την εξουσία και ταυτόχρονα να την ελέγχει. Κανείς δεν μπορεί να είναι ελέγχων και ελεγχόμενος ταυτόχρονα. Κανείς... ΚΑΝΕΙΣ, καλοί μου, επώνυμοι δημοσιογράφοι ανώνυμων συμφερόντων.

Λοιπόν...Φιλιά ...στο σπίτι Λώρη(απο το ΔΟΛ...τι άλλο να πω;), Μπάμπη, Άρη, Τάσο, εκει εσείς του Αλαφουζου(μήπως να ασχοληθείτε και με το λαθρεμποριο καυσίμων έτσι μωρέ για μια αλλαγή) εμετική, άθλια Ρίκα που έσπευσες να ξεσκίσεις, να κανιβαλισεις, να σκυλεύσεις, άταφο ακόμα σώμα του όποιου νεκρού Ίσα...για λίγα ..κλικ παραπάνω. Ούτε καν νεκρόσυλη, και αυτο πολύ σου πάει. Απλώς.... φτηνιάρα.

Read more...

Δεν θέλει νέα συμφωνία με το ΔΝΤ η Ουγγαρία

Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ ΄Ορμπαν δήλωσε σήμερα ότι δεν θα ανανεώσει τη συμφωνία της χώρας του με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για ένα "δίχτυ ασφαλείας" και δεν θα συμμορφωθεί με τη δέσμευση να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της επόμενης χρονιάς στα όρια που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Στο τελευταίο από τα σχόλιά του, τα οποία περιέπλεξαν τις αγορές, ο Ούγγρος πρωθυπουργός τόνισε ότι η Ουγγαρία θα πετύχει το στόχο που έθεσε για φέτος για το έλλειμμα του προϋπολογισμού, με βάση τη συμφωνία με το ΔΝΤ, αλλά αυτή θα τερματιστεί τον Οκτώβριο και πρόσθεσε ότι θεωρεί "ασήμαντη" τη διαπραγμάτευση νέας συμφωνίας με το ΔΝΤ.

Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου τόνισε ότι η χώρα του θα προσπαθήσει να αναδιαπραγματευτεί μια συμφωνία για τον περιορισμό των ελλειμμάτων κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι οι δηλώσεις αυτές του `Ορμπαν μπορεί να σημάνουν καθυστέρηση στην επίτευξη του επιπέδου του 3%, καθώς ορισμένες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν αναμένεεται να πετύχουν αυτό το στόχο τουλάχιστον μέχρι το 2014.

Οπως είναι γνωστό η ΕΕ και το ΔΝΤ διέκοψαν τις συνομιλίες για το πακέτο σωτηρίας των 20 δισ. ευρώ με την κεντροδεξιά κυβέρνηση του ΄Ορμπαν, καθώς αυτή αρνήθηκε να εγκαταλείψει ένα μεγάλο φόρο στα κέρδη των τραπεζών, ο οποίος σύμφωνα με το ΔΝΤ θα δυσκολέψει το δανεισμό και θα πλήξει την ανάπτυξη...

Με βάση το σχέδιο που υπέβαλε στην ΕΕ, η Ουγγαρία συμφώνησε να περικόψει το έλλειμμα σε 3% το 2011, από 3,8% που είναι φέτος. "Το σημαντικό ζήτημα είναι μια συμφωνία με την ΕΕ. Ο,τιδήποτε άλλο είναι δευτερεύον ή ασήμαντο", είπε ο Ορμπαν.

Ωστόσο οι αναλυτές πιστεύουν ότι είναι απίθανο η ΕΕ να διαπραγματευτεί οποιαδήποτε νέα βοήθεια προς την Ουγγαρία, χωρίς το ΔΝΤ. Ο Ορμπαν όμως ήταν κατηγορηματικός. "Εχουμε ένα αίτημα, της ίσης μεταχείρησης, που σημαίνει το ίδιο χρονικό πλαίσιο θα πρέπει να τεθεί για όλους για να ανταποκρθούν στις προσδοκίες της ΕΕ. Εάν συμφωνήσουμε με την ΕΕ, και είναι σαφές ότι θα είναι ευκολότερο για μας απ΄ ό,τι για άλλα κράτη να πετύχουμε το 3%, αυτό θα ενισχύσει την αξιοπιστία της Ουγγαρίας στις αγορές, σε σημείο που θα καταστήσει ευκολότερη τη χρηματοδότηση του χρέους", είπε.

Από το Ποντίκι


ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ;;;;

Read more...

ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Σήμερα είναι η προτελευταία μέρα για την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων.
Μέχρι στιγμής έχουν απογραφεί περίπου 650,000 υπάλληλοι. Δείτε εδώ για την online ενημέρωση .
Άντε μέχρι αύριο που θα απογραφούν και οι υπόλοιποι ανάλογα με το ΑΦΜ να φθάσουμε τις 750,000.
Να σας θυμίσω ότι απογράφονται και οι ΕΠΟΠ και οι φοιτητές των στρατιωτικών σχολών αλλά και οι κάθε λογής συμβασιούχοι οι οποίοι μπορεί σε λίγους μήνες να είναι εκτός δημοσίου.Ακόμα και οι ειδικευόμενοι γιατροί που θα απολυθούν άμα τελειώσει η ειδικότητα τους.
Φανταστείται αν π.χ. στις Ηνωμένες Πολιτείες μετρούσαν και το στρατό στους δημοσίους υπαλλήλους πόσους θα είχαν....
Αλλά ότι και να κάνουν αυτό το" ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι" που έλεγαν προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αισχρά δοσιλογικά μέτρα λιτότητας τα οποία μετά επέκτειναν σε όλους, απλά ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ! !

Είμαι περίεργος να δω τι θα πούνε ή τι θα κάνουν τώρα οι κάθε λογής Γιωργάκηδες ,Παπακωνασταντίνου, Λοβέρδοι , Πρετεντέρηδες και τα συν αυτώ.
Που θα κρυφτούν άραγε τώρα ;

Να σας πω επίσης ότι αν έχετε την υπομονή να διαβάσετε το βιβλίο του Niall Ferguson The Cash Nexus ( στα Ελληνικά, το Πλέγμα του πλούτου, εκδ. Ιωλκός), όπως έχω κάνει εγώ, τότε
εκεί μέσα θα δείτε κάπου ένα διάγραμμα με στοιχεία του ΟΟΣΑ (δεν δουλευει το scanner αλλιως θα το δημοσίευα) που δείχνει το ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων των Ευρωπαικών χωρών σε σχέση με το συνολικό εργατικό δυναμικό τους.
Ε τι έκπληξη. Είμαστε κάτω από τον μέσο Ευρωπαικό όρο.
Τελικά ποιος δουλεύει ποιον ;
Γιατί ανεχόμαστε αυτούς τους καραγκιόζηδες ακόμα ;

Read more...

Νόμιμες και ηθικές.....αναισχυντίες

«Το να περιμένει κανείς τιμιότητα και καθαρότητα από τους πολιτικούς είναι σαν να αναζητεί ψάρια σε μανάβικο»


«Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστίν, καλή μεν αγαθών, η δ’ εναντία κακών». Η πολιτεία είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία, το καλό πολίτευμα κάνει τους πολίτες αγαθούς, το κακό πολίτευμα και το κακό κράτος εκφαυλίζει τους πολίτες. (Πλάτων). Αν ρωτήσεις τον κυρ – Ζαγορίτη, τον πατέρα, για τις προκοπές και τις πομπές του υιού του, θα αντιτάξει το κρανιοκενές επιχείρημα. «Αυτός ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί ουτού λαλήσει». Στο κατά Ιωάννην, οι δειλοί – «εφοβούντο τους Ιουδαίους»- γονείς του θεραπευμένου τυφλού, σχεδόν απαρνήθηκαν την γονική τους ιδιότητα, τον φυσικό δεσμό, μεταθέτοντας την ευθύνη της απολογίας στο παιδί τους.

Είναι κανόνας. Όταν συλλαμβάνονται για έκνομες πράξεις ή εγκλήματα, τα προφυρογέννητα, μοσχοαναθρεμμένα βλαστάρια επωνύμων, πολιτικών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων και λοιπών κοινωνικών ζώων («ο γαρ άνθρωπος ου μόνον πολιτικόν αλλά και οικονομικόν ζώον…άλλά και κοινωνικόν άνθρωπος ζώον» θα γράψει ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Ευδήμεια», 1242 α΄ 22), επικαλούνται οι γεννήτορες την ενηλικίωση, το αυτεξούσιον του παιδιού τους. «Ηλικίαν έχει», είναι μεγάλο παιδί, είναι ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει. Πώς μπορούμε εμείς οι γονείς του, με ποιο δικαίωμα θα επέμβουμε στην προσωπική του ζωή; Μάλιστα. Καλά και άγια όλα αυτά. Είναι αξιομίμητοι τέτοιοι γονείς, δημοκρατικοί, προοδευτικοί. Εξάλλου, σύμφωνα με νεοφανές θέσφατο, «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό». Οι ίδιοι όμως «μεγαλόκαρδοι» γονείς για άλλες δραστηριότητες των παιδιών τους δεν επιδεικνύουν την ίδια …προοδευτικότητα. Ο υιός Ζαγορίτης υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία «στην Αθήνα μες στο κέντρο», σε μονάδα που «συνορεύει» με το πατρικό σπίτι, κοντά στη «μαμά», να το πλένει το παιδί, να το «ξεσκατώνει», να τρώει καλά. Είναι καλομαθημένο, ευαίσθητο, η τραχύτητα μιας συνοριακής μονάδας μπορεί να του προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα. Ποιος όμως φρόντισε για να τοποθετηθεί το ανόητο μειράκιο στην πρώτη, έξω από το σπίτι του, γραμμή; Ο υψηλά ιστάμενος, επωνυματοφόρος πατήρ Ζαγορίτης, με διαδικασίες βέβαια νόμιμες γι’ αυτό και ηθικές. Είναι σίγουρο ότι μετά το πέρας των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, «ο άσωτος υιός», μέσω και με μέσον του γονιού του, θα προσληφθεί - στη Βουλή, στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, σε κάποια «ΑΓΡΟΓΗ» - και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου θα κληρονομήσει την εκλογική πελατεία του μεγαλόσχημου πατέρα του. Και αφού γίνει βουλευτής ή υπουργός θα διδάξει στον αμνήμονα λαό, «πνεύμα και ηθική».

(Θυμήθηκα τον Λασκαράτο, ο οποίος έγραφε σ’ ένα σατιρικό στιχούργημα, το 1852.
«Ιδού σου παρουσιάζω το παιδί μου/
την εικόνα και ομοίωση δική μου/
πιστεύει πως οι γάιδαροι πετούνε/
πως οι εκλογείς ελεύθερα ψηφούνε».
Παρουσίαζε το γιο του κάποιος στον έπαρχο Επτανήσων, για διορισμό).

Έτσι, λοιπόν, οι δικαιόφρονες πολιτικοί, καλλιτέχνες, μεγαλοδημοσιογράφοι και λοιπά «κοινωνικά ζώα» στο κακό προσφεύγουν στην ηλικία, αποποιούμενοι την γονική ευθύνη. Για ζητήματα όμως διορισμού και λοιπών συμφεροντολογικών δοσοληψιών, προσφέρουν αφειδώς την γονική προστασία και ασυδοσία. Ο φαρισαϊσμός, σ’ όλο του μεγαλείο. «Τάφοι κεκονιαμένοι, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν δε γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας», Ματθ. Κγ΄ 27.

Παρέθεσα προλογικώς το εξαιρετικό εράνισμα από τα έργα του Πλάτωνα, το οποίο επεξηγεί την τωρινή εξαχρείωση του πολιτικοκοινωνικού βίου. Θα παραθέσω κι ένα κείμενο του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Αναφέρεται στους κακούς άρχοντες και κυβερνήτες, που γίνονται δάσκαλοι της διαφθοράς και της ανομίας για τον λαό, εξαιτίας του επίμεπτου βίου και της άδικης πολιτείας τους.

«Μεγίστης νόσου και διαστροφής σημείον (συνεχίζω σε μετάφραση), το να ενθαρρύνουν οι γιατροί τις αρρώστιες. Γιατί έργο των αρχόντων είναι να αναχαιτίζουν τις αταξίες του λαού, να τον κατευθύνουν προς το ορθό και να κάνουν τους πολίτες να είναι πειθαρχικοί στο νόμο∙ όταν όμως αυτοί πρώτοι παραβαίνουν τον νόμο, πώς θα μπορούσαν να γίνουν δάσκαλοι στους άλλους; Γιατί το απειθούν σημαίνει, δεν υπακούουν στο νόμο, δεν ανέχονται τις εντολές, πράγμα που και ο Παύλος κατηγορεί, όταν λέει: «Ο ουν διδάσκων έτερον, σεαυτον ου διδάσκεις;». Όταν λοιπόν η ρίζα είναι σάπια, τι καλό είναι δυνατόν να περιμένει κανείς από τα κλαδιά;» («Παιδαγωγική Ανθρωπολογία, αγίου Ιω. Χρυσοστόμο, τομ. Α΄, σελ. 683).

Σοφές και πολυτίμητες οι διδαχές των σοφών και των αγίων μας, αλλά χωρίς αντίκρισμα στην πολιτική πράξη. Και το χειρότερο τέτοια κείμενα, διαμάντια αειλαμπή της παράδοσής μας, έχουν προγραφεί από τον χώρο που «ανυπερθέτως» έπρεπε να προβάλλονται: την χειμάζουσα και παρακμάζουσα εκπαίδευση.

Θα γράψω πάλι… τον καημό μου. Τι να περιμένει κανείς από υιούς τύπου Ζαγορίτη, που μαγαρίζουν μουσεία όπου φυλάσσονται αιματοβαμμένα άρματα αγωνιστών και σημαίες ελευθερίας και ενδόξων αγώνων του Έθνους, αλλά και από χιλιάδες άλλους γιους και θυγατέρες Ελλήνων, όταν δεν έχει διδαχτεί και παιδευτεί με τέτοια μυρίπνοα άνθη που δρόσισαν για αιώνες το «ολόδροσο δέντρο της φυλής μας»; (Κόντογλου). Τι να σεβαστούν τα παιδιά, από ποιους έμαθαν ότι πρέπει «κοσμείν και σώζειν τα ιερά και τα όσια»; Στο σπίτι συμβουλεύει και παιδαγωγεί, το διαφθορείο, η τηλεόραση. Το σχολείο, αντί για θεματοφύλακας των τιμαλφών αξιών του Γένους, κατάντησε εκκολαπτήριο αναισχυντίας, αφιλοπατρίας, αθεΐας.

Γιατί να σεβαστούν μνημεία και μουσεία, «ιερά βήματα» του Γένους οι νέοι, όταν από την Στ΄ Δημοτικού καλούνται να πάρουν μέρος σε αντιπολεμικό συλλαλητήριο στο «Σύνταγμα».

Τι να ακούσουν, τι να δουν και τι να διδαχτούν ; Προπαιδεία… κουκουλοφορίας; (σελ 85-86, βιβλίο γλώσσας Στ΄ δημοτικού, τεύχος γ΄).

Πώς να σεβαστούν την πατρίδα, όταν διαβάζουν στα «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», Α΄ Γυμνασίου, σελ. 124 ότι «η Ελλάδα είναι μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά, που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα».

Πώς θα μάθουν «όταν τους βρίσκει το κακό και θολώνει ο νους τους», να προφέρουν ένα «Κύριε Ελέησον» ή «Βοήθα Παναγιά», όταν «δάσκαλός» τους στην Γ΄ Γυμνασίου, στο μάθημα της «Νεοελληνικής Γλώσσας» (σελ. 73) είναι ο αστρολόγος – μπουρδολόγος Κώστας Λεφάκης, που τους μυεί στον ερεβώδη κόσμο των ζωδίων; «Ο Άρης θα εμπνεύσει πολύ κόσμο πάνω σε νέους σκοπούς. Οι σκοποί αυτοί ίσως να είναι ερωτικοί αλλά μπορεί να είναι και δημιουργικοί… Αυτόν τον μήνα οι συμπτώσεις θα ενισχύσουν τις ερωτικές σχέσεις…». (Βρίθουν τα βιβλία από έρωτες και ερωτισμούς. Απανωτά τα σεξοκείμενα, μην τυχόν και τους ξεφύγει κανένα παιδί και σκεφτεί το του Ρήγα «από την παιδεία πηγάζει η αρετή και λάμπουν τα έθνη»).

Θα επέμβει κανείς αρμόδιος, για να σταματήσει το κακό; Είναι άραγε «σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη χώρα»;

Νατσιός Δημήτρης

δάσκαλος-Κιλκίς

Από το Αντίβαρο

Read more...

Καιρός για σοβαρότητα

Από τον Τρυποκάρυδο

Ο πρώτος νεκρός δημοσιογράφος-blogger είναι ο Σωκράτης Γκιόλιας, και εμπνεύστηκε το Troktiko κύριοι, όχι κάποιο άλλο blog. Λέγεται πως η αιτία που τον σκότωσε η Σέχτα Επαναστατών ήταν μια έρευνα που ετοίμαζε για το Troktiko!

Τώρα αγαπητοί συντάκτες του Τρωκτικού είναι καιρός να αναλάβετε έναν άλλο ρόλο. Πλέον δε θα μπορείτε να κάνετε trash αναρτήσεις ελαφρά τη καρδία. Πλέον δεν έχετε αυτό το δικαίωμα! Δε ξέρω αν μετά από λίγο καιρό όλα αυτά θα ξεχαστούν, όπως άλλωστε γίνεται συνήθως σ' αυτή τη χώρα που δε θυμάται...
Πιστεύω βέβαια πως δε θα ακουστώ, σε λίγο καιρό όλα θα κυλούν με τους τους παλιούς "κανονικούς" τους ρυθμούς.

Όπως και να έχει το Troktiko.blogspot.com στάζει... αίμα αθώου τώρα πια, και δεν γνωρίζω αν αυτοί που έμειναν πίσω το έχουν αντιληφθεί ή είναι σε θέση να το αντιληφθούν. Το Troktiko έπειτα από τις 17 σφαίρες που έριξαν νεκρό το Σωκράτη Γκιόλια έχει μετατραπεί σε σύμβολο για τους bloggers, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι με το περιεχόμενο του. Και πάλι όμως δεν γνωρίζω αν οι συντάκτες του blog αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης όλου αυτού.

Οι σκεπτόμενοι αναγνώστες περιμένουν πια περισσότερα από το Troktiko, όχι αναρτήσεις για Τζούλιες και Ντούβλες, όχι αναρτήσεις για το τι προβάλεται στην τηλεόραση και για τα αποτελέσματα του στοιχήματος αλλά πραγματικές αποκαλύψεις και τις περιμένουν από το Troktiko και όχι από κάποιο άλλο blog, αφού αυτό ήταν το blog που χτύπησε πρώτο η τρομοκρατία!
Οι υπόλοιποι bloggers θέλουν το Troktiko να είναι μετατραπεί σε "σημαία" της ελληνικής μπλογκοσφαιράς, όχι μόνο από πλευράς επισκεψιμότητας αλλά κυρίως από πλευράς περιεχομένου.

Στο εξής οι συντάκτες του Τρωκτικού πρέπει να σκέφτονται πολύ πριν προχωρήσουν σε αναρτήσεις. Μετά τη δολοφονία του Σωκράτη δεν υπάρχει χώρος για αναρτήσεις σκουπίδια στα blogs! Πρέπει να κάνουμε όλοι οι bloggers σοβαρή δουλειά, όλοι και όχι μόνοι αυτοί που γράφουν στο Troktiko. Το χρωστάμε στο Σωκράτη! Πλέον έχουμε πόλεμο και δεν υπάρχει χρόνος για παιχνίδια!

Σχόλιο :
Είναι γεγονός ότι πλέον δεν έχουμε καιρό και πολυτέλειες για μαλακίες. Αυτήν η ελαφρότητα στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας , λίγο Lifestyle, λίγη ¨σοβαρή ¨ειδησεογραφία μαζί με γαρνιτούρες από κώλους , βυζιά και κουτσομπολιά , κατά τα αμερικάνικα πρότυπα "ενημέρωσης" , έχει αποχαυνώσει όλο τον κόσμο.
Καιρός να σοβαρευτούμε ......

Read more...

ΠΕΡΙ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ

Ο Γιάννης Αγγέλου ,πρώην διευθυντής του γραφείου του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ,κρίθηκε ύποπτος μετά την απολογία του και αφέθηκε ελεύθερος αφού του επιβλήθηκε απαγόρευση της εξόδου από την χώρα και χρηματική εγγύηση 400 χιλιάδων ευρώ.
Ήταν η μεγαλύτερη εγγύηση που ορίστηκε για την υπόθεση Βατοπαιδίου μέχρι στιγμής.

Εγώ ρε παιδιά έχω να κάνω μια ερώτηση.

Που στην ευχή μπόρεσε ένας απλός υπάλληλος σαν τον κ.Αγγέλου να μαζέψει έτσι στο τσακ μπαμ τετρακόσια χιλιάρικα και να φύγει σαν κύριος ;

Ας πούμε ότι καταδικαζόσασταν εσείς , και σας έβαζαν εγγύηση το 1/10 δηλ. 40 χιλιάρικα.
Πόσο εύκολα θα τα μαζεύατε άραγε ή αλλιώς ποιος καλός φίλος θα σας τα δάνειζε ;

Θυμάμαι και πολλές τέτοιες περιπτώσεις στο παρελθόν διαφόρων που την έκαναν με υπέρογκες εγγυήσεις και εγώ απορούσα ......

Read more...

Όχι πια άλλη λιτότητα

Ωμός ο εκβιασμός του ΔΝΤ και της ΕΕ επί της Ουγγαρίας. Τόλμησε η νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπαν να φέρει αντιρρήσεις στις υποδείξεις τους για νέα μέτρα λιτότητας και αμέσως διέκοψαν τις συνομιλίες για τη χορήγηση δανείου προς τη Βουδαπέστη, στερώντας της μάλιστα την πρόσβαση στα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ που απομένουν από το δάνειο των 20 δισ. που της έχουν χορηγήσει από το 2008. Και αυτό, παρόλο που η Ουγγαρία είχε το 2009 έλλειμμα μόλις 4% του ΑΕΠ (πολύ κάτω του μέσου όρου της ΕΕ που ήταν 6,8% του ΑΕΠ) και δημόσιο χρέος 78,3% του ΑΕΠ της - ίδιο δηλαδή με τον μέσο όρο του χρέους των χωρών της ευρωζώνης το οποίο ανήλθε το 2009 στο 78,7% του ΑΕΠ.

Ενθουσιασμένη ήταν προχθές η υπερσυντηρητική γερμανική εφημερίδα "Ντι Βελτ" σε κύριο άρθρο της με τη στάση του ΔΝΤ. "Η Ευρώπη έχει τον σωστό εταίρο", πανηγύριζε ήδη από τον τίτλο του άρθρου και ανέλυε το γιατί: "Το ΔΝΤ έχει πάνω απ' όλα την πολιτική ανεξαρτησία και την πείρα να κατευθύνει την επιβολή μέτρων λιτότητας από το εξωτερικό... Τέτοια αποτελεσματική πίεση δεν θα μπορούσε να ασκήσει η Κομισιόν της ΕΕ και ακόμη λιγότερο οι χώρες - μέλη του ευρώ, γιατί στην ευρωπαϊκή λέσχη μετρούν οι εθνικές διαθέσεις και οι πολιτικές συμμαχίες τουλάχιστον όσο και οι οικονομικοί παράγοντες" υπογράμμιζε η δεξιά γερμανική εφημερίδα.

Η ουγγρική κυβέρνηση όμως δεν κάμφθηκε, τουλάχιστον αρχικά, από τον εκβιασμό του ΔΝΤ. "Καταστήσαμε σαφές στους εταίρους μας ότι δεν υπάρχει θέμα συζήτησης πρόσθετων μέτρων λιτότητας" δήλωσε στην ουγγρική τηλεόραση μετά τη διακοπή των συνομιλιών με το ΔΝΤ ο υπουργός Οικονομικών Γκιέργκι Μάτολσι.

Το εξοργιστικό σε αυτή την ιστορία είναι ότι η εκβιαστική στάση του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν βασίζονται, έστω και τυπικά, σε κάποια "αποτυχία" της Ουγγαρίας να πιάσει τους στόχους που της είχαν επιβάλει πριν καν αναλάβει τη διακυβέρνηση η κυβέρνηση Ορμπαν. Εκβιάζουν τους Ούγγρους γιατί τους ενοχλεί η "απείθαρχη" στάση της νέας ουγγρικής κυβέρνησης και κυρίως επειδή φοβούνται μήπως οι Ούγγροι δημιουργήσουν... "σχολή" απείθαρχων κρατών!

Τους ενόχλησε εξαιρετικά από πολιτική σκοπιά το "φτύσιμο" του Ούγγρου πρωθυπουργού προς την αντιπροσωπεία του ΔΝΤ προ δεκαημέρου, όταν τα μέλη της που ταξίδευαν από την Ουάσινγκτον στη Βουδαπέστη δεν μπόρεσαν να συναντηθούν μαζί του, γιατί αυτός είχε φύγει για να πάει... στη Νότιο Αφρική για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο!

Ο πραγματικός λόγος όμως που προκλήθηκε ξαφνικά όλος αυτός ο συναγερμός του ΔΝΤ και της ΕΕ εναντίον της Ουγγαρίας είναι άλλος: η κυβέρνηση Ορμπαν αποφάσισε να επιβάλει έκτακτη εισφορά για τρία τουλάχιστον χρόνια στις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εν γένει! Εθιξε έτσι τα άγια των αγίων της ΕΕ!

Κάτι είπαν οι του ΔΝΤ ότι η Ουγγαρία πρέπει να εξοικονομήσει φέτος ένα πρόσθετο ποσό κοντά στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ για να μειώσει το έλλειμμα στο 3,8% του ΑΕΠ και ως εκ τούτου συνέστησαν νέα μέτρα λιτότητας, αλλά η ουγγρική κυβέρνηση τους την έφερε. Αποφάσισε να επιβάλει έκτακτη εισφορά ύψους 0,45% στον τζίρο των τραπεζών κατά τη διάρκεια του 2009, οπότε έτσι οι τράπεζες θα καταβάλουν 700 εκατομμύρια ευρώ και θα γλιτώσει ο κόσμος τη λιτότητα!

Υπάρχει ένα ακόμη μυστικό που έκανε έξαλλους τους γραφειοκράτες της ΕΕ και κάποιους Ευρωπαίους ηγέτες: καθώς το 80% του ουγγρικού τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από ξένους σε πρώτη γραμμή τους Αυστριακούς και στη συνέχεια τους Γερμανούς, την έκτακτη εισφορά θα την πληρώσουμε ουσιαστικά οι... Ευρωπαίοι τραπεζίτες! Εκτακτη κίνηση των Ούγγρων.

Παράλληλα η δεξιά κυβέρνηση της Βουδαπέστης είναι αποφασισμένη να εξαρθρώσει ολόκληρο τον μηχανισμό ανθρώπων που έχει στηθεί την τελευταία δεκαετία και υπηρετεί τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και να τον αντικαταστήσει με δικούς της ανθρώπους, οι οποίοι φυσικά σε λίγο θα κάνουν τα ίδια και θα πλουτίσουν κι αυτοί απομυζώντας ευρωπαϊκά κεφάλαια και πόρους, με θεμιτά και αθέμιτα μέσα.

Η διαδικασία αυτή, η οποία φυσικά διεξάγεται με κάθε άλλο παρά δημοκρατικό τρόπο και στόχους, εκνευρίζει την ΕΕ γιατί αποδιαρθρώνει μηχανισμούς που χρειάστηκαν χρόνια να χτιστούν και παράλληλα εξακοντίζει στα ύψη το κόστος άμεσης ή έμμεσης εξαγοράς των νέων μηχανισμών της ουγγρικής Δεξιάς από τους Ευρωπαίους.

Μάχη για το κεφάλι του διοικητή

Σφοδρότατη είναι η πολιτική αναμέτρηση της ΕΕ με την ουγγρική κυβέρνηση γύρω από την αντικατάσταση ή όχι του διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Ουγγαρίας Αντρας Σίμορ. Ο πρωθυπουργός Ορμπαν προσπαθεί να τον διώξει θεωρώντας τον όργανο ξένων τραπεζικών συμφερόντων, αλλά αυτός αρνείται να παραιτηθεί και υπονομεύει συστηματικά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Αυτή του περιέκοψε κατά... 75% (!) τον εξωφρενικό για τα ουγγρικά δεδομένα μισθό του -από 30.000 ευρώ τον μήνα του τον έκανε 7.500- προκαλώντας την ιερή αγανάκτηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία δεν αντέχει να βλέπει τραπεζίτες στα κράτη - μέλη να υφίστανται τέτοια "μαρτύρια"..

Του Γιώργου Δελαστικ

Από το Έθνος

Read more...

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Αλήθεια όλοι αυτοί που σήμερα θρηνούν για τον Σωκράτη Γκιόλια, που ήταν κρυμμένοι τόσο καιρό; Νομίζω ότι και ο ίδιος αν με κάποιο μεταφυσικό τρόπο παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα σήμερα θα απορούσε με τους τόσους φίλους του που τον πενθούν.
Ποιος αλήθεια ήταν ο Γκιόλιας ; Ένας μαχόμενος δημοσιογράφος της πρώτης γραμμής που έπεσε για τα πιστευω της ελευθεροτυπίας (ηλεκτρονικής και έντυπης) ή ένας διαπλεκόμενος που μπλέχτηκε με κάτι μεγαλύτερο από τα μέτρα του ;
Δεν νομίζω ότι μπορεί να απαντήσει κάποιος σε αυτό τώρα. Δεν ξέρω αν έχει και νόημα.
Αυτό που περισσεύει είναι η φανερή υποκρισία όλων.
Τώρα ανακάλυψαν όλοι την διαπλοκή του πολιτικοοικονομικού πλέγματος άραγε ;
Τώρα κατάλαβαν όλοι πως διάφοροι δημοσιογράφοι έχουν ύποπτο ρόλο στο διάτρητο σύστημα της δημοκρατίας;
Τώρα κατάλαβαν όλοι πως λειτουργεί η στοχοποίηση προσώπων, ενόχων και αθώων ;
Τον Μπακογιάννη τον ξέχασαν άραγε ;
Δεν ξέρω αν θα ξεχαστεί ο Σωκράτης όπως διατείνονται όλοι.
Δεν ξέρω αν θα δικαιωθεί ο όποιος αγώνας του , όπως πάλι διατείνονται πολλοί.
Αυτό που ξέρω ειναι πως ούτως η άλλως οι νεκροί δικαιώνονται και πως πάσα αμαρτία ξεπλένεται με το αίμα τους.
Αυτό που δεν ξεπλένεται με τίποτα είναι η αίσθηση της δυσωδίας που αναδίδει η παραδημοκρατία μας και το παρακράτος της.

Read more...

Το θράσος των αισχρών τραπεζιτών δεν έχει τελικά όρια

Ο Ντομινίκ Στρος - Καν ο επικεφαλής του ΔΝΤ , σε ρόλο Μάντη Κάλχα, δηλώνει ότι τα αποτελέσματα των stress tests θα αποδείξουν ότι όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες διαθέτουν ικανοποιητική κεφαλαιακή επάρκεια.
Επίσης λέει ότι τα αποτελέσματα θα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Θα διαπιστώσουμε πως όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν αρκετά στέρεα θεμέλια για να αντέξουν οποιαδήποτε σεισμό.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα περίφημα stress test είναι μούφα με τον τρόπο που διεξάγονται και ότι στην ουσία μπορείς να πάρεις ότι αποτελέσματα θέλεις , ανάλογα με το πως διεξάγονται.
Διαβάστε εδώ σχετικά.

Αν διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο στο οποίο παραπέμπω (και το είχα αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτησή μου) θα καταλάβετε ότι το πρόβλημα είναι οι τράπεζες και το καρτέλ τους και όχι τα κεκτημένα διακαιώματα των εργαζομένων (βλ. δημοσιονομική εξυγίανση).
Με τα τεστ κοπώσεως στην ουσία προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να "ξορκίσουν" το κακό.
Γιαυτό και ο Στρος -Καν προεξοφλεί αγχωμένα την επιτυχία .
Γιαυτό και ο Τρισέ κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα .
Γιαυτό και ο δικός μας ο Προβόπουλος υπερθεματίζει.
Προσωπικά θεωρώ πως όλα τα σενάρια των τεστ είναι στημένα για να αποκρύψουν το γεγονός των πήλινων ποδιών του γίγαντα.
Πέρυσι έγιναν ανάλογα τεστ σε 22 τράπεζες και δεν δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματά τους .
Φέτος θα γίνουν λέει σε 100.
Στοίχημα ότι θα δημοσιευτούν
Στοίχημα ότι όλα θα είναι τέλεια με κεφαλαιακή υπέρ επάρκεια.
Έτσι θα συνεχίσουμε να έχουμε την πίστη μας στις τράπεζες.
Σε αυτές που μας οδήγησαν στην κρίση.
Σε αυτές που σώσαμε με το υστέρημα μας .
Σε αυτές που τώρα θέλουν και το πετσί μας από πάνω.
Σε αυτές που υπηρετούν οι προδότες όλων των λαών της Ευρώπης , που τυγχάνουν και κυβερνώντες τους.


Υ.Γ. Σε μια συνέντευξη στην Τρέμη στις 6/7/2010, ο Προβόπουλος (διαβάστε εδώ) ανάμεσα στα άλλα ωραία πέταξε και κάτι άλλο μετά από μάλλον στημένη ερώτηση της Τρέμη, που τότε πέρασε απαρατήρητο μέσα στην θύελλα του ασφαλιστικού .
Για μια επιστολή, λέει, που απηύθυνε στους Έλληνες τραπεζίτες για τις ανάγκες των καιρών και το πως πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους!
Χτες έσκασε η πρόταση Σάλλα για την ΑΤΕ και το ΤΤ.
Τι λέτε άραγε για όλα αυτά ;

Read more...

Η γενιά του Πολυτεχνείου και η καμπούρα της

Μιά ἀποκάλυψη ὑπῆρξε ἡ συνέντευξη στήν Καθημερινή τῆς 20/6 τοῦ πολύπειρου δικαστή καί νῦν Γενικοῦ Ἐπιθεωρητή τῆς Δημοσίας Διοικήσεως, τοῦ Λέανδρου Ρακιντζῆ. Ἦθος καί ὡριμότητα σκέψεως καί λόγου δίδαξε ὁ παλαίμαχος δικαστικός. Δύο ὅμως εἶναι οἱ προσεγγίσεις του, πού φέρουν την μείζονα σημασία. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ την συμβολή τῆς περιώνυμης «γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου» στήν πολιτική καί οἰκονομική μας κρίση και ἡ δεύτερη τόν καθοριστικό ρόλο τῆς πολιτιστικῆς κρίσης στήν γενική μας κακοδαιμονία.

Ἡ γενιά πού αὐτοθαυμάστηκε καί αὐτοδοξάστηκε ὅσο καμμία ἄλλη ἴσως τούς τελευταίους δύο αἰῶνες στήν χῶρα μας, ἀλλά καί ταυτόχρονα πού αὐτοαναιρέθηκε ὅσο καμμία, εἶναι ἀκριβῶς αὐτή, ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου». Ἔδωσε πλησμονή ὑποσχέσεων, ἀνήγγειλε τήν δημιουργία ἑνός νέου κράτους καί μιᾶς νέας κοινωνίας, επαγγέλθηκε μιά οἰωνεί πολιτιστική ἐπανάσταση καί… ἀπετυχέ παντοῦ παταγωδῶς. Ἡ γενιά τῆς «Ἀλλαγῆς», πού ἄλλαξε τά πάντα πρός τό χειρότερο… ἔτσι θά μείνει δυστυχῶς στήν Ἱστορία. Συγκροτήθηκε κατά βάση ἀπό ἐπιστήμονες πού ἐξελίχθηκαν εἴτε σέ τεχνοκράτες εἴτε σέ ἐπαγγελματίες πολιτικούς. Ἀναδείχθηκαν μέσα ἀπό μία περίοδο μέ ἰδιαίτερα ὀξεία πολιτική ἀντιπαλότητα καί ἔντονες κοινωνικές ἀναζητήσεις ἀλλά συνάμα καί ἐξαιρετικά σημαντική οἰκονομική καί παραγωγική ἀνάπτυξη. Ἡ μετεμφυλιακή περίοδος, δηλαδή χονδρικά ἡ εἰκοσιπενταετία 1950-1975, δημιούργησε κρίσιμα πολιτικά ἀδιέξοδα, τόσο πρίν ὅσο καί μετά τό 1967, ἀλλά τουλάχιστον δημιούργησε πρωτογενή καί δευτερογενή ἀνάπτυξη διόλου εὐκαταφρόνητη γιά μιά χῶρα πού ὡς τό 1949 εἶχε φθάσει σε ὁριακό σημεῖο.

Ἀνέλαβαν λοιπόν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου νά σηκώσουν στούς ὤμους τους μιά πολιτικά δοκιμασμένη ἀλλά οἰκονομικά εὔρωστη χῶρα πού ἐπιπλέον διέθετε ἐντυπωσιακή πολιτιστική ὁμοιογένεια. Πάνω στήν ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ ὁποία παρ’ ὅλη τήν ἱστορική της θολούρα συγκρότησε ἕνα ἐκπληκτικῆς διείσδυσης καί μακρᾶς διαρκείας πολιτικό ὑπόβαθρο, ἑδραιώθηκε ὅλη ἡ πορεία τῆς μεταπολίτευσης. Ἀρκεῖ νά σημειώσουμε ὅτι ἡ πολύ μεγαλύτερη σέ κλίμακα καί προβολή ἐξέγερση τοῦ γαλλικοῦ Μάη τοῦ ’68, σέ καμμία περίπτωση δέν ἐπέτυχε νά ἐπιβάλλει μία πολιτική τάξη στήν γαλλική κοινωνία. Δηλαδή, ἐνῶ ὁ ἑλληνικός Νοέμβρης τοῦ ’73 δέν πέτυχε τόν ἀντικειμενικό του σκοπό, την κατάρρευση τοῦ δικτατορικοῦ καθεστῶτος, πέτυχε ὡστόσο νά γίνει ἄμεσα ἀναγνωρίσιμο σύμβολο καί μέ ἐντυπωσιακή ἀποτελεσματικότητα νά συνθέσει τήν νομιμοποιητική βάση σχεδόν κάθε πολιτικῆς καί πολιτιστικῆς ἐπιλογῆς τῶν κυβερνήσεων ἀπό τό 1974 κι ἔπειτα.

Πάνω στόν μύθο τοῦ Πολυτεχνείου ἀναδείχθηκαν καί καθιερώθηκαν ἄνθρωποι μέ πρώτιστο μέλημα τήν προσωπική τους ἀνέλιξη κι ἐπιτυχία. Τό κράτος θεωρήθηκε, ἰδίως μετά τό 1981 γιά νά εἴμαστε δίκαιοι, λάφυρο και ἡ πολιτική μηχανισμός προσωπικῆς ἐπαγγελματικῆς ἀναγνώρισης. Μέσα ἀπό αὐτό τό μονοπάτι κάθε θεσμός τῆς δημοκρατίας, ὅπως τό κοινοβούλιο κι ὁ συνδικαλισμός, κάθε πυλῶνας τῆς πολιτείας, ὅπως ἡ δημόσια διοίκηση καί ἡ τοπική αὐτοδιοίκηση, ἀκόμα καί κάθε ἔκφραση τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ἡ ἀκαδημαϊκή παιδεία καί ἡ τέχνη, βρέθηκαν αἰχμάλωτοι τοῦ κόμματος-κράτους. Χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τόν προσωπικό τυχοδιωκτισμό καί τόν πολιτικό ἀριβισμό ὅλες οἱ λειτουργίες, οἱ ἀξίες καί τά ἐρείσματα τῆς κοινωνίας. Παράλληλα ὁ κρατικός μηχανισμός θεωρήθηκε καί μετατράπηκε σέ ὄχημα εὔκολου καί γρήγορου πλουτισμοῦ, τόσο αὐτῶν πού ἐπέβαιναν στό ὄχημα ὅσο κι αὐτῶν πού κατάφερναν νά συνάψουν οἱαδήποτε σχέση μέ τήν λειτουργία του. Βλέποντας κάποιος τήν κατάσταση μέσω αὐτοῦ τοῦ πρίσματος ἡ θέση στήν ὁποία ἔχουμε βρεθῆ σήμερα, μέ χιλιαπλασιασμό τοῦ ἐξωτερικοῦ χρέους ἀπό τό 1974, δέν φαίνεται παράδοξη.

Τό κυριότερο ὅμως «ἐπίτευγμα» τῆς γενιᾶς πού κυβερνᾶ τήν χῶρα τά τελευταῖα 20-25 ἔτη καί συνεχίζει καί σήμερα νά ὁρίζει τίς τύχες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι ἡ χωρίς προηγούμενο πνευματική καί ἠθική ἀφαίμαξη τῶν Ἑλλήνων. Μπορεῖ τά ποσοστά ἐπιμὀρφωσης νά ἀνέβηκαν ἀλλά ἡ οὐσία τῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων καταβαραθρώθηκε. Σημειώνει εὔστοχα ὁ κ.Ρακιντζής: «Τό μόνο πού μένει στή χῶρα μας εἶναι νά κρατήσει ζωντανό κι ἀκμαῖο ἕνα ἄλλο κεφάλαιο: τόν ἑλληνικό πολιτισμό, τήν ἑλληνικότητα μέσα στο εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ἕνα σημάδι τῆς παρακμῆς μας εἶναι ὅτι τά παιδιά μας εἶχαν σταματήσει νά μεγαλώνουν ἑλληνοκεντρικά». Πλήρης ἀφελληνισμός τῆς παιδείας καί τοῦ σκέπτεσθαι. Αὐτή ἡ πορεία ἔφτασε τά παιδιά μας στό σοβαρό ἔλλειμμα γλωσσικῆς, ἱστορικῆς καί πολιτιστικῆς παιδείας. Ὡς συνέπεια ἦρθε τό μεγάλο παθητικό στήν ἐθνική αὐτοσυνείδηση. Γίναμε ἕνας λαός – ἰδίως οἱ νεώτεροι, οἱ κάτω τῶν 40 – χωρίς πολιτιστική κι ἐθνική ρίζα, ἤ μάλλον χωρίς σύνδεση μέ τήν ρίζα του.

Κάθε σχέση μέ τήν ἑλληνικότητα, μέ τήν κρυστάλλινη διαύγεια τοῦ πολιτιστικοῦ μας πεπραγμένου, ποινικοποιήθηκε συνδεόμενη μέ μελανές πολιτικές πρακτικές μιᾶς ἐποχῆς ἀκραίου φανατισμοῦ καί ἐθνικοῦ διχασμοῦ. Ὅποιος μιλοῦσε γιά ἑλληνικό πολιτισμό, ἑλληνική γλῶσσα, ἑλληνική ἱστορία, ἑλληνική παράδοση αὐτοδικαίως ἐπέσυρε κι ἐν πολλοῖς καί σήμερα ἐπισύρει τόν χαρακτηρισμό τοῦ φασίστα, τοῦ άκροδεξιοῦ καί λοιπούς τίτλους πού ἀφειδῶς χρησιμοποιεῖ ἡ χορεία τῶν ἐπαγγελματιῶν προοδευτικῶν καί δημοκρατῶν. Ἐξοῦ καί ἡ ἀκολουθοῦσα ἐρώτηση: «Δέν φοβόσαστε στήν ἐποχή μας μήπως σᾶς ποῦν φασίστα;». Μέ παρρησία ὅμμως ἔρχεται κι ἡ ἀπάντηση: « Ὄχι. Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχω ζήσει στό ἐξωτερικό καί ἐκτιμῶ τήν μοναδικότητά μας, τόν πολιτισμό καί τήν παράδοσή μας. Ἄν τά χάσουμε ὅλα αὐτά, θά ἀπορροφηθοῦμε καί θά γίνουμε μιά ἀσήμαντη εὐρωπαϊκή ἐπαρχία, πού θά ἀκολουθεῖ τά χαρακτηριστικά τῶν ἄλλων, τά ὁποῖα δέν μᾶς ταιριάζουν κιόλας. Ὀφείλουμε νά κοιτάξουμε τήν ἱστορία μας γιά νά μπορέσουμε νά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση, νά διαβάσουμε τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς, νά ἀνακαλύψουμε ποιοί εἴμαστε. Δέν νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι φασιστικό ἤ σωβινιστικό. Νομίζω ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο».

Αὐτό ἐπέτυχε ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου». Νά μεταλλάξει τό ἀναγκαῖο καί φυσικό σέ φασιστικό καί σωβινιστικό. Νά κάνει τά αὐτονόητα, ἀπαγορευμένα. Νά μᾶς κάνει «τῶν Εὐρωπαίων περίγελο καί τῶν ἀρχαίων παλιάτσους», ὅπως ἔγραψε κάποτε ὁ ποιητής. Τῶρα βέβαια πού ἡ γύμνια αὐτῆς τῆς γενιᾶς ἀποκαλύφθηκε ψάχνει τόν ἔνοχο ὁπουδήποτε μακριά της. Κάποιος ἄλλος πρέπει νά φταίει γιά τήν δική της ἀνεπάρκεια. Πότε-πότε ὅμως ἡ καμήλα πρέπει νά σταματᾶ νά κοιτᾶ γιά τίς ἄλλες καμποῦρες καί νά γυρίζει νά δεῖ τή δική της. Ἴσως ἐκεῖ βρίσκεται τό πρόβλημα…


τοῦ Γιάννη Ἀ. Χαραλαμπίδη (yia.xara@yahoo.gr)

Πηγή : Αντίβαρο

Read more...

Διατί δέν ψηφιζω

Το ακόλουθο κείμενο-διαμαρτυρία, γράφτηκε το 1920, από τον βιοπαλαιστή και αναρχικό της εποχής, Σταύρο Κουχτσόγλου και δημοσιεύτηκε στην επαναστατική συνδικαλιστική εφημερίδα «Άμυνα» του Ηρ. Αποστολίδη, με αφορμή τις εκλογές εκείνου του έτους.

Παρ’ ότι έκτοτε παρήλθε σχεδόν ένας αιώνας, εάν κάποιος αλλάξει τα ονόματα των πολιτικών και των παρατάξεων, θα μπορούσε κάλλιστα αυτό κείμενο, με τον αυθεντικό και χειμαρρώδη λόγο, να εκφράσει σε μεγάλο βαθμό την γνώμη που έχουν οι Έλληνες πολίτες σήμερα για την πολιτική ζωή του τόπου και τα «αισθήματα» που τρέφουν για τους «υπηρέτες της εξουσίας» – ειδικά των τελευταίων δεκαετιών.

Κάποια πράγματα, όπως φαίνεται, στην Ελλάδα δεν αλλάζουν ποτέ…

Πάσα ομοιότητα με σημερινά πρόσωπα και πράγματα είναι τυχαία

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Παρήλθεν ήδη αιώνας αφ’ ότου οι αστοί εφεύρων το μέσον της ψήφου, δια να καταπνίγουν διʼ αυτού τους πόθους του λαού, και να τον κρατούν στην αθλιότητα, τούτου, επί τόσα έτη να κάμουν να πιστέψη ότι αυτός –ο πεινασμένος, ο κουρελιάρης, ο άθλιος– είνε ο Κυρίαρχος, αυτοί δε οι υπηρέται του. Και επί 120 έτη τώρα πίστευα κʼ εγώ ο εργάτης –βιομήχανος ή αγρότης– το ψεύδος των αυτό ως αλήθειαν την κοροϊδίαν τους αυτήν ως σοβαρότητα. Και ετυραννήθην παντοιοτρόπως, και εβασανίσθην επί γενεάς γενεών δια να φέρω «τους καλυτέρους» εις τα πράγματα, όπως με υπηρετήσουν, και οι εκλεκτοί μου αυτοί υπηρέται, ερχόμενοι στα πράγματα, πρώτον μέλημα είχαν πάντοτε πως να με βυθίσουν περισσότερον μέσα στο βούρκο της αθλιότητος, απολαμβάνοντες εκ της δυστυχίας μου και ζώντες εκ του θανάτου μου.

Αρκεί πλέον ως εδώ. Παύω πλέον του να έχω τον τίτλον του Κυριάρχου με υπηρέτας. Δεν θέλω κανενός την υπηρεσίαν, διότι απεφάσισα να υπηρετήσω ο ίδιος τον εαυτόν μου. Δι’ αυτό αποφασίζω και λέγω.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι ενόησα πλέον ότι όλοι –Μοναρχικοί, Συνταγματικοί, Δημοκράται, Σοσιαλισταί κ.λπ.– είνε ψεύτες, και ότι όλοι αυτοί, θέλοντες να εργασθούν, προσφέρονται προθύμως να με υπηρετήσουν δήθεν, πράγματι δε να απολαύσουν αυτοί εκ των στερήσεών μου και να ζήσουν ευτυχείς αυτοί καθʼ όλην των την ζωήν εις βάρος μου, αναγκάζοντες εμένα να εργάζομαι διά να διατάσσουν αυτοί και να καρπούνται αυτοί.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι δεν θέλω πλέον να εκλέγω με τα χέρια μου τους τυράννους μου, επικυρώνων ούτω κάθε τετραετίαν δια της εφευρέσεώς των –της ψήφου– το επαχθές αυτό κοινωνικόν Συμβόλαιον, το οποίον με συγκρατεί μέσα στην απόγνωσιν, στον μαρασμόν και στον θάνατον.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι δεν θέλω πλέον να τρέχω κάθε 4ετίαν, σα σκύλος να εκλέξω δια της κάλπης, εγώ ο ίδιος τους τυράννους που θα λάβουν ενεργόν μέρος εις την λειτουργίαν του συστήματος αυτού, δια να κατασυντρίψουν τους αδυνάτους εάν ζητήσουν λίγο ψωμί στην πείνα τους, πληρώνων, εγώ, αυτούς διά το αποτρόπαιόν των έργον με χρήμα, με προνόμοια, με τιμάς.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι έπαυσα να περιμένω πλέον την σωτηρίαν μου από το θαύμα της ψήφου μου. Πέρασε η εποχή των θαυμάτων, των μάγων, των αγίων, των πνευματιστών, της ψήφου. Σπάζω το κομβολόγιον αυτό των θαυμάτων και αναλαμβάνω την πρωτοβουλίαν μου, οργανούμενος οικονομικώς και μακράν από την πολιτικήν σαπίλαν των επιτηδείων, ως ενοήσας πλέον ότι η χειραφέτησίς μου θα συντελεσθή τότε μόνον και θα επιδοθώ ο ίδιος πλέον –δια της οργανώσεώς μου– εις την αποκατάστασιν της θέσεώς μου.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι θέλω την εξαφάνισιν πλέον του αισχρού τούτου εμπορίου όπου, οι άνθρωποι αναγκάζονται να πουλούν τα χέρια τους, την ικανότητά τους, τας γνώσεις των, τα κρέατά τους, τας θυγατέρας των, τους υιούς των, τας οικογενείας των, τας φιλίας των, και να τους εκμεταλλεύωνται οι τραπεζίται, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι μεσίται, η θρησκεία, η γραφειοκρατία, το κράτος, και να εκμεταλλεύεται ο ιατρός τον άρρωστο, ο παπάς τον πεθαμμένο και να τρέχουν όλοι σα στραβοί στον κατήφορο του εξευτελισμού των, προσέχοντες μόνον στο χρήμα, στην φιλοδοξία και στην απόλαυσι του κτηνώδους των εγωισμού.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι θέλω την εξαφάνισιν πλέον αυτού του αγοράζοντος και πωλούντος την χαμοζωήν του, συρφετού που απαρτίζει την σημερινήν Κοινωνίαν, και την αναδημιουργίαν μίας νέας και ελευθέρας κοινωνίας δια των οργανώσεών μου, εντός των οποίων και μόνον το άτομον θα εύρη πλήρη την ελευθερία και την αξιοπρέπειάν του.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι εκατάλαβα πλέον ότι αυτοί που παίρνουν μια ετικέττα Ελευθεροφρόνων, Φιλελευθέρων, Σοσιαλιστών κ.λπ. και κολλούν σαν ψείρες απάνου στην ψώρα μου με την υπόσχεσιν ότι θα την θεραπεύσουν, δεν κάμνουν τίποτε άλλο παρά να αυξάνουν την φαγούρα της, ανοίγοντες βαθύτερα τις πληγές της, να με κρατούν σε μια ελεεινοτάτη κατάστασι από την οποίαν δεν θα απαλλαχθώ παρά μόνον την ημέραν που θα τις πετάξω για πάντα από πάνω μου και θα περιορισθώ προς θαραπείαν μου εις το σανατόριον της οργανώσεώς μου.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι είδα πλέον ότι διʼ αυτού του μέσου διέρχομαι όλην μου την ζωήν στον πισινό του βωδιού μου οργώνοντας την γη, με ένα τίτλο Κυριάρχου, ενώ αυτοί που με παρουσιάζονται ως Εθνικόφρονες, Φιλελεύθεροι, Σοσιαλισταί κ.λπ. Δια να με υπηρετήσουν δήθεν, απολαμβάνουν όλας τας φυσικάς καλλονάς, ακούουν μουσική αυτοί, την στιγμήν που εγώ ακούω… του βωδιού μου, λούζονται με μυρωδικά αυτοί, την στιγμήν που καθαρίζω εγώ κοπριές, κραιπαλούν αυτοί, την στιγμήν που εγώ μισοπεθαμμένος, βρέχω το ξεροκόμματό μου για να το φάγω.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι ξύπνησα πλέον απʼ τον λήθαργον στον οποίον μʼ εβύθισαν όλοι αυτοί οι τσαρλατάνοι και είδα ότι η φύσις επροίκισε και εμένα όπως κιʼ αυτούς με μυαλό για να το αναπτύξω όσο μπορώ με μάτια δια να βλέπω ό,τι ωραίο μʼ αρέσει με αυτιά δια να ακούω όσους ήχους με ευχαριστούν με όσφρησιν δια να μυρίζω ό,τι ευωδιά προτιμώ με γεύσι δια να δοκιμάζω ό,τι ουσία με γουστάρει με δόντια, στόμαχον δια να μασώ και να στέλνω στον στόμαχόν μου όσην ανάγκην έχει τροφής με πόδια δια να τα διευθύνω και να περπατώ όσο θέλω και με χέρια δια να εργάζωμαι σύμφωνα με την ανάγκην που θα μου παρουσιάζεται προς ικανοποίησιν των ανωτέρω ορέξεών μου.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι όλα αυτά τα όργανα με τα οποία με επροίκισε η φύσις, δια του μέσου αυτού της ψήφου, μου τα καθυπέταξαν οι κατεργαρέοι, και καμμιά κίνησις πλέον δεν μου μένει ελευθέρα. Όλαι μου οι ανάγκαι των ματιών μου, του μυαλού μου, των αυτιών μου, της μύτης μου, των δοντιών μου, του στομάχου μου, των ποδιών μου και των χεριών μου, εξαρτώνται από το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» των Εθνικοφρόνων, των Φιλελευθέρων, των Σοσιαλιστών και λοιπών βαγαπόντηδων, οι οποίοι προσφέρονται ως υπηρέται δήθεν εμού του Κυριάρχου και με κοροϊδεύουν.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι είνε επάναγκες πλέον να βάλω διά των οργανώσεών μου κάθε κατεργάρη στη θέσι του καταργώ το «Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» είτε από τον Γούναρην προσφέρεται, είτε από τον Βενιζέλον, είτε από τον Μπριάν, είτε από τον Λένιν. Να «αποφασίζετε και να διατάσσετε» τα τομάρια σας μόνον του λοιπού, διότι ο φυσικός και αληθής νόμος αυτό λέγειΧ κάθε άτομον «να αποφασίζη και να διατάσση» τον εαυτόν του μόνον σύμφωνα με τας ανάγκας του, καθώς και κάθε οργάνωσις σύμφωνα με τας ανάγκας των μελών αυτής.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι η ιστορία με εδίδαξε ότι η Πειθαρχία και η Υπακοή εις το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» των άλλων, εμπερικλείουν μέσα των όλην την κακομοιριά μου, την στέρισιν και τον θάνατον όχι μόνον τον ειδικόν μου αλλά και της συζύγου μου και των τέκνων μου, κʼ εκείνων που γεννήθηκαν κʼ εκείνων που θα έχουν το ατύχημα να γεννηθούν, κατερημώνουσαι ούτω ολοκλήρους οικογενείας και ολόκληρα έθνη, προς απόλαυσιν μερικών φιλοδόξων ανοήτων, βαρβάρων αρχομανών, κτηνανθρώπων.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι αντελήφθην καλώς πλέον ότι ένας φυσικός νόμος υπάρχει το Πειθαρχείν και Υπακούειν προς ικανοποίησιν των αναγκών του οργανισμού μου, αι οποίαι ανάγκαι θα γίνουν βεβαίως αισθηταί και από τα λοιπά μέλη της οργανώσεώς μου και θα εκπληρωθούν διʼ αυτής και μόνης.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ
Διότι θέλω να ζήσω ελεύθερος πλέον και την ελευθερία μου αυτήν είνε αδύνατον να μου την δώσουν οι οποιοιδήποτε επιτήδειοι καιροσκόποι δια του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» δι’ αυτό «αποφασίζω και διατάσσω» κι εγώ τον εαυτό μου, ίνα οργανούμενος μακράν από κάθε φαυλότητα, επιβάλω προς αυτούς την ελευθερίαν, διά των οργανώσεών μου. Έχω δε την πεποίθησιν, ότι, εάν, ούτω σκεπτόμενος, κάθε εργάτης λάβη την ιδίαν απόφασιν με μένα, εντός ολίγου χρονικού διαστήματος θα δοκιμάσουμε τα καλά αποτελέσματα των ελευθέρων και απηλλαγμένων από κάθε πολιτικήν σαπίλαν οργανώσεών μας.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Πηγή : Πάρε-Δώσε

Read more...

Η άνοδος ενός υπερκρατικού καρτέλ Τραπεζών

Μια ακόμα ανάρτηση που προσπαθεί να ρίξει φως στα γενεσιουργά αίτια της οικονομικής κρίσης . Δείχνει ξεκάθαρα και νηφάλια το ποιοι είναι αυτοί που ευθύνονται και το πως οι έμμισθοι υπηρέτες στις κυβερνήσεις των κρατών φρόντισαν να μετατοπίσουν το πρόβλημα στις πλάτες άλλων. Δείτε τα στοιχεία που φανερώνουν σε ποιο βαθμό οι τράπεζες έχουν αλυσοδέσει τις οικονομίες των κρατών και το πως έχουν καταφέρει τα άθλια κερδοσκοπικά τερτίπια των ανήθικων στελεχών τους να τα επωμίζονται οι λαοί των κρατών μέσω αισχρών εκβιασμών περί της αποφυγής χρεοκοπίας των τραπεζών. Από την μια οι τράπεζες με τα επισφαλή προϊόντα και τον ανεξέλεγκτο δανεισμό κατάφεραν με την διάδοση των τοξικών ομολόγων να κάνουν συνυπεύθυνους τα ίδια τα κράτη , που όφειλαν να τους ελέγχουν.
Εκεί που μας χρωστούσαν δηλαδή, μας πήραν και τα σώβρακα....... μας έριξαν και έναν στα γεμάτα.

Όπως τους προηγούμενους αιώνες που οι βασιλείς και οι κυβερνώντες επέβαλλαν εξοντωτική φορολογία στους φτωχούς για να ξεπληρώσουν τα δάνεια που έπαιρναν από την αριστοκρατία για να κάνουν τους πολέμους τους και να διάγουν πολυτελή βίο. Φυσικά αυτό που συνθλίβονταν τελικά ήταν το "popolo" που αφενός πέθαινε στους πολέμους και αφετέρου του γινόταν οικονομική αφαίμαξη στα όρια της επιβίωσης.

Η άνοδος ενός υπέρ-κρατικού καρτέλ τραπεζών

Του Δημήτρη Καζάκη

Από το Ποντίκι

Read more...

ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ;

Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή

«Ελλάδα, μια δεύτερη Αργεντινή»; Με αυτόν τον τίτλο δημοσίευσε ο Χοσέ Μπαριονουέβο στους γερμανικούς «Financial Times» (20.6) ένα άρθρο σχετικά με το πρόβλημα του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα. Ο κύριος αυτός ήταν το 2005 επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος της Barclay’s Capital, η οποία ήταν μία από τις εταιρείες που διαχειρίστηκε την αναδιάρθρωση του χρέους της Αργεντινής.

Σύμφωνα με τον κ. Μπαριονουέβο, η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία υπό δυο προϋποθέσεις: Θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε αναδιάρθρωση του χρέους και να της παρασχεθεί άμεση οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. Κατά τη γνώμη του, τα προγράμματα στήριξης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ δεν θα βάλουν τέλος στην ελληνική κρίση, καθώς προσφέρουν πολύ περιορισμένα μέσα για να πληρωθούν ληξιπρόθεσμα χρέη της χώρας.

«Η υπέρβαση της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα είναι δύσκολη υπόθεση, επειδή ορισμένοι υπεύθυνοι θεωρούν την αναδιάρθρωση πολιτική απόφαση, νομίζοντας ότι έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν. Ωστόσο αυτό είναι αυταπάτη. Η αναδιάρθρωση δεν είναι επιλογή, αλλά η αναπόφευκτη συνέπεια λανθασμένων δημοσιονομικών αποφάσεων κατά το παρελθόν.

Το ερώτημα που τίθεται για την Ελλάδα δεν είναι λοιπόν εάν θα γίνει, αλλά εάν θα υπάρξει συντεταγμένη αναδιάρθρωση... Η έγκαιρη δράση είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί η αρχική κατάσταση στην Ελλάδα είναι ακόμη πιο προβληματική από ό,τι το 2001 στην Αργεντινή.

● Πρώτον, η Ελλάδα έχει ένα υψηλό πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού, δηλαδή έλλειμμα μείον πληρωμές τόκων.

● Δεύτερον, στην Αργεντινή το εθνικό χρέος ως ποσοστό στο οικονομικό προϊόν ήταν μόνο το ένα τρίτο από αυτό που έχει συσσωρεύσει η Ελλάδα.

● Και, τέλος, οι Αργεντινοί είχαν το πέσο, που ήταν συνδεδεμένο με το δολάριο. Οι Έλληνες δεν έχουν πια τη δραχμή και η επανεισαγωγή ενός νομίσματος θα αποτελούσε μια τεράστια επιχείρηση».

Ο κ. Μπαριονουέβο προτείνει να αναλάβει η ίδια η Ε.Ε. τις υποχρεώσεις της Ελλάδας – όχι μόνο για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, αλλά για το σύνολο των δανειακών αναγκών της χώρας – έως ότου επιτευχθεί μια αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της. Χωρίς αυτήν την οικονομική υποστήριξη η Ελλάδα θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε διαγραφή του χρέους της, σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 64% της Αργεντινής.

«Δίχως επαρκή χρηματοδότηση για μια συντεταγμένη αναδιάρθρωση, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να διαγράψει ένα ακόμη μεγαλύτερο μέρος του χρέους της από αυτό της Αργεντινής το 2005». Πράγμα βέβαια αδιανόητο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, που κατέχουν περίπου το 75% του δημόσιου χρέους της Ελλάδας.

Ρούμπινι: Συντεταγμένη πτώχευση

Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος και ο κ. Νούριελ Ρούμπινι, γνωστός ως δόκτωρ Ντουμ, ο οποίος σ’ ένα πρόσφατο σημείωμά του στους «Financial Times» (28.6) εκτιμά ότι «η καλύτερη επιλογή για την Ελλάδα είναι μια συντεταγμένη πτώχευση». Σύμφωνα με τον γνωστό αναλυτή:

«Τα μέτρα λιτότητας που υιοθέτησε η Ελλάδα ως προϋπόθεση για τη διάσωσή της απαιτούν μια δρακόντεια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 10% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Αυτή θα επιμηκύνει την ύφεση της χώρας και στο τέλος θα την αφήσει με μια αναλογία χρέους στο ΑΕΠ της τάξης του 148% το 2016. Σ’ αυτό το επίπεδο, ακόμη και μια μικρή δόνηση είναι πιθανό να πυροδοτήσει μια ακόμη μεγαλύτερη κρίση χρέους.

Η αυστηρή λιτότητα μπορεί να χρειάζεται για τις ανεπτυγμένες χώρες – όπως συμφωνήθηκε στην Ομάδα των 20 αυτό το Σαββατοκύριακο – ώστε να σταθεροποιήσουν την αναλογία χρέους στο ΑΕΠ έως το 2016, αλλά για την Ελλάδα αυτή η “σταθεροποίηση” θα γίνει σε επίπεδα που δεν είναι βιώσιμα. Συγκρίνετε την Ελλάδα σήμερα με την Αργεντινή το 1998-2001, μια κρίση που κλιμακώθηκε σε μια άτακτη πτώχευση:

● Με την εκδήλωση της κρίσης η Αργεντινή είχε δημοσιονομικό έλλειμμα της τάξης του 3% στο ΑΕΠ, στην Ελλάδα είναι 13,6%.

● Το δημόσιο χρέος της Αργεντινής ήταν 50% του ΑΕΠ, της Ελλάδας είναι 115% και αυξάνεται.

● Η Αργεντινή είχε ένα έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών τής τάξης του 2% του ΑΕΠ, στην Ελλάδα είναι 10% τώρα.

● Αν η Αργεντινή ήταν αφερέγγυα, η Ελλάδα είναι αφερέγγυα δυο και τρεις φορές περισσότερο».

Σύμφωνα με τον Ρούμπινι, «μια συντεταγμένη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι εφικτή και επιθυμητή τόσο για τον οφειλέτη όσο και για τους δανειστές του. Είναι επίσης αναπόφευκτο αν η Ευρώπη επιθυμεί να αποφύγει ένα βάθεμα της κρίσης». Για τον σκοπό αυτόν ο αναλυτής προτείνει να προχωρήσει η Ελλάδα άμεσα σε αναδιάρθρωση χρέους υπό την εποπτεία του ΔΝΤ και της Ε.Ε., ώστε να μην ξοδευτούν άδικα τα 110 δισ. ευρώ, που χρειάζονται επειγόντως σε χώρες όπως η Ισπανία.

Βέβαια το να αναλάβει η Ε.Ε. τέτοια χρηματοδότηση της Ελλάδας στις σημερινές συνθήκες κρίσης του ευρώ μοιάζει μάλλον με κακόγουστο αστείο. Με την Ισπανία να κρατιέται στην επιφάνεια με ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ, και την ευρωζώνη να κατρακυλά σε βαθιά ύφεση χάρη στις πολιτικές άγριας λιτότητας και περιστολής δαπανών, είναι μάλλον αδύνατο για την Ε.Ε. να υιοθετήσει μια τέτοια προσέγγιση. Δεν μπορεί κανείς να περιμένει τίποτε καλό από μια γενική κατάσταση που επιβιώνει με ενέσεις ρευστότητας. Ή, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Σάιμον Σάμιουελς, αναλυτής της Barclay’s Capital, συνοψίζοντας τη συνολική κατάσταση της ευρωζώνης:

«Το σύστημα απλά δεν λειτουργεί. Πλησιάζουμε τον τρίτο χρόνο της υποστήριξης με ρευστότητα και η αγορά εξακολουθεί να μην μπορεί να επιβιώσει χωρίς βοήθεια» («Financial Times», 28.6).

Πιθανή η διάλυση της ευρωζώνης

Σε μια πρόσφατη έρευνα ανάμεσα σε 440 ηγέτες των μεγαλύτερων επιχειρήσεων και τραπεζών παγκοσμίως που διεξήγαγε η Economist Intelligence Unit για λογαριασμό της RBC Capital Markets και η οποία δημοσιεύτηκε την περασμένη Δευτέρα, διαπιστώθηκε μια καθολική απογοήτευση και απαισιοδοξία για την προοπτική του ευρώ και της ευρωζώνης:

● Η συντριπτική πλειονότητα πιστεύει ότι υπάρχει μια πολύ αυξημένη πιθανότητα για διάλυση της ευρωζώνης στα επόμενα τρία χρόνια.

● Πάνω από τους μισούς πιστεύουν ότι με πιθανότητα άνω του 50% μία ή περισσότερες χώρες θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη έως το 2013, λόγω των αυξανόμενων προβλημάτων χρέους.

● Το 36% από αυτούς πιστεύει ότι υπάρχει τουλάχιστον μια πιθανότητα της τάξης του 25% για ολοκληρωτική διάλυση της ευρωζώνης το ίδιο διάστημα. Οι χώρες που είναι πιο πιθανό να φύγουν από την ευρωζώνη στα επόμενα τρία χρόνια είναι η Ελλάδα πρώτη, με τις Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία στο κατόπι της.

● Η Γερμανία είναι η πρώτη από τις μεγάλες χώρες της ευρωζώνης που θεωρούν οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες ότι έχει τη μεγαλύτερη πιθανότητα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Κι αυτό για δικό της όφελος, προκειμένου να μη βυθιστεί μαζί με την ευρωζώνη.

Όσο η ΕΚΤ και οι ευρωκρατούντες επιμένουν να προχωρήσουν στην ακόμη μεγαλύτερη ενοποίηση της ευρωζώνης, τόσο περισσότερο θα εντείνονται οι φυγόκεντρες τάσεις. Κι αυτό γιατί καμιά οικονομία, καμιά χώρα και κανένας λαός δεν είναι σε θέση να αντέξουν τον τραπεζικό ολοκληρωτισμό που επιχειρείται να επιβληθεί σ’ ολόκληρη την ευρωζώνη, ο οποίος έχει επίσημα ονομαστεί «δημοσιονομικός συντονισμός».

Όσο περισσότερο θα συγκεντρώνονται οι οικονομικές λειτουργίες των κρατών - μελών στην Κομισιόν και προπαντός στην ΕΚΤ, όσο περισσότερο ασφυκτική θα γίνεται η εποπτεία της «ανταγωνιστικότητας» των οικονομιών από τα υπερκρατικά όργανα της ευρωζώνης, τόσο περισσότερο θα βυθίζονται σε ύφεση όλες οι χώρες, θα εντείνονται οι αντιθέσεις και οι ανισορροπίες ανάμεσά τους, θα συνθλίβονται οι οικονομίες κάτω από το αβάσταχτο βάρος των υπερδιογκωμένων αγορών κεφαλαίου και τραπεζών, ενώ θα κινδυνεύουν να χαθούν αύτανδρες ακόμη και οικονομίες σαν τη Γερμανία.

Η «ευρωπαϊκή ενοποίηση» με όχημα τις τράπεζες και το ευρώ είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για τη διάλυση της ευρωζώνης.

Πόσο κοστίζει η αναδιάρθρωση;

Όμως, ανεξάρτητα από το αν μπορούν ή όχι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ να χρηματοδοτήσουν μια «συντεταγμένη αναδιάρθρωση» του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα, το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα κοστίσει μια τέτοια επιχείρηση για τον λαό και τη χώρα. Σ’ αυτό δεν απαντά κανένας. Εκτός της κυβέρνησης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου απάντησε σε ερώτηση σχετικά με την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους ως εξής:

«Η στάση πληρωμών και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους ήταν μια επιλογή που αγωνιστήκαμε να αποφύγουμε και την αποφύγαμε με τον μηχανισμό στήριξης. Θα ήταν καταστροφική για την οικονομία μας, που εξακολουθεί να έχει μεγάλες ανάγκες δανεισμού και γι’ αυτό πρέπει να συνεχίζει να έχει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Όσο εφαρμόζεται με συνέπεια το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, η δυνατότητα αναχρηματοδότησης του χρέους μας θα αυξάνεται». («Πρώτο Θέμα», 20.6).

Το ίδιο περίπου επανέλαβε και σε μια συνέντευξή του στη γερμανική «Handelsblatt» (22.6) λέγοντας: «Η αναδιαπραγμάτευση θα απέκλειε την Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, θα εξόντωνε τις ελληνικές τράπεζες και θα προκαλούσε πανικό στις αγορές ομολόγων».

Κρατήστε αυτήν την εκτίμηση του κ. Παπακωνσταντίνου, θα τη χρειαστείτε. Κι αυτό διότι ο υπουργός Οικονομικών δεν λέει ψέματα σχετικά με τις συνέπειες μιας αναδιαπραγμάτευσης του χρέους της Ελλάδας, και μάλιστα μέσα στο ευρώ. Θα αποτελέσει πραγματική καταστροφή της χώρας. Όχι τόσο για τους λόγους που επικαλείται ο κ. υπουργός, αλλά επειδή πρώτα και κύρια θα επιμηκύνει τους χρόνους εξυπηρέτησης του χρέους φορτώνοντας το κράτος, την οικονομία και τον λαό με επιπλέον κόστος από προσαυξημένα επιτόκια και εγγυήσεις προς τους δανειστές και τις αγορές.

Όσες χώρες μπήκαν σε αυτήν τη διαδικασία όχι μόνο δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο υπερχρέωσης, αλλά δεν μπόρεσαν να ανασυνταχθούν παρά μόνο σ’ ένα πολύ χαμηλότερο επίπεδο κοινωνικής διαβίωσης, με ανείπωτη φτώχεια και γενικευμένη ανέχεια.

Δείτε μόνο τι συμβαίνει στη Βραζιλία, η οποία έχει υποστεί την τελευταία 20ετία τρεις αναδιαρθρώσεις χρέους υπό την εποπτεία του ΔΝΤ. Κάθε αναδιάρθρωση στοίχισε από 20%-30% αύξηση της απόλυτης ανέχειας του πληθυσμού, εκτίναξη της θνησιμότητας από λοιμώδη νοσήματα, όπως η φυματίωση, που βέβαια θερίζει τη φτωχολογιά. Ενώ οι παραγκομαχαλάδες, οι γνωστές φαβέλες, σχεδόν διπλασιάστηκαν σε έκταση έπειτα από κάθε αναδιάρθρωση του χρέους.

Σήμερα η Βραζιλία, παρ’ ότι εμφανίζεται ως μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία – λόγω κυρίως του ότι χρησιμοποιείται από το διεθνές κεφάλαιο ως «ασφαλές καταφύγιο» εν μέσω παγκόσμιας κρίσης –, έχει έναν από τους μεγαλύτερους μετακινούμενους πληθυσμούς απόλυτης φτώχειας, κυρίως ανηλίκων, σε διαρκή αναζήτηση τροφής. Και παρ’ όλα αυτά το χρέος της παραμένει δυσθεώρητο, έτοιμο να την οδηγήσει σε μια ακόμη χρεοκοπία σαν αυτή που αντιμετώπισε τη δεκαετία του ’80.

Έχει δίκιο λοιπόν να φοβάται ο κ. Παπακωνσταντίνου μια αναδιαπραγμάτευση του χρέους και μάλιστα εντός του ευρώ, υπό την εποπτεία της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Λέει όμως αλήθεια όταν διαβεβαιώνει ότι θα την αποφύγουμε εφαρμόζοντας τη σκληρή και ανάλγητη πολιτική του «μνημονίου»; Όχι. Κι αυτό φαίνεται και από μια πρόσφατη συνέντευξη του Πόουλ Τόμσεν, που είναι επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Σε μια ερώτηση περί ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης του χρέους, ο Τόμσεν απάντησε:

«Η κυβέρνηση έχει εξετάσει προσεκτικά τις επιλογές της και συμφωνώ μαζί της ότι μια επιβεβλημένη ή ακούσια επαναδιαπραγμάτευση δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας, γιατί θα περιελάμβανε τεράστιο κόστος. Αντ’ αυτού η εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος θα βοηθήσει την Ελλάδα να ανακτήσει αξιοπιστία και πεποίθηση και να επιστρέψει στον ομαλό δρόμο της σταθερής οικονομικής ανάπτυξης – και αυτό θα ωφελήσει την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο. Όταν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα θα μπορέσει σταδιακά να μακρύνει τη χρονική διάρκεια λήξης του χρέους της με την έκδοση ομολόγων μακράς ωριμότητας» («Το Βήμα», 27.6).

Τι σημαίνει ότι «η Ελλάδα θα μπορέσει σταδιακά να μακρύνει τη χρονική διάρκεια λήξης του χρέους της με την έκδοση ομολόγων μακράς ωριμότητας»; Σημαίνει σε απλά ελληνικά ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους με «συντεταγμένο» ή «ελεγχόμενο» τρόπο, όποτε και όταν θεωρήσει η «τρόικα» ότι είναι έτοιμη να το κάνει προς όφελος των αγορών και των επενδυτών.

Επομένως ο «μηχανισμός στήριξης», το «μνημόνιο» και οι πολιτικές που προκύπτουν από αυτό δεν επιβάλλονται για να αποφύγει η Ελλάδα την αναδιαπραγμάτευση - αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά για να την οδηγήσουν εκεί που φαίνεται να φοβίζει ακόμη και τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών. Αυτή θα είναι η δεύτερη και πιο φοβερή φάση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας υπό καθεστώς ΔΝΤ και Ε.Ε.

Μια φάση που μπορεί να μην είναι τόσο μακριά όσο μπορεί να φαντάζεται κανείς ή να τον κάνουν να πιστεύει οι επίσημες δηλώσεις των ιθυνόντων.

Τι είδους «επιστροφή στις αγορές»;

Η Ελλάδα ετοιμάζεται να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές τον επόμενο μήνα, καθώς επιχειρεί να αντλήσει γύρω στα 4,5 δισ. ευρώ για να αναχρηματοδοτήσει τα τρίμηνα, εξάμηνα και δωδεκάμηνα ομόλογα που λήγουν μέσα στον Ιούλιο.

Δεν γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από μια τέτοια κίνηση που ενέκρινε η τρόικα. Οι αγορές αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό την κίνηση αυτή. Τα επιτόκια για τα βραχυπρόθεσμα ελληνικά ομόλογα κινούνται ήδη γύρω στο 10%. Μετά την επίσημη ανακοίνωση της πρόθεσης της Ελλάδας να ξαναβγεί στις αγορές, άρχισαν πολλοί επενδυτές να ξεφορτώνονται ελληνικά ομόλογα, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν το ρίσκο των χαρτοφυλακίων τους. Σύμφωνα με τη γερμανική «Süddeutsche Zeitung» (24.6):

«Είναι σαφές ότι πολλοί επενδυτές θέλουν να πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα από τότε που οι οίκοι αξιολόγησης υποβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας στην κατηγορία των σκουπιδιών. Αυτήν τη στιγμή, μετά τις πρώτες πωλήσεις, τα επιτόκια, το καπέλο και τα ασφάλιστρα των ελληνικών ομολόγων άγγιξαν το ίδιο υψηλό επίπεδο που είχαν και πριν από το πακέτο οικονομικής στήριξης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

Αυτή η τόσο ισχυρή αντίδραση σε γνωστά δεδομένα δείχνει τη νευρικότητα που έχει καταλάβει τις αγορές, η οποία μάλιστα δεν φαίνεται να υποχωρεί ούτε και με το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα ούτε με τα 750 δισ. ευρώ για τη στήριξη κάθε υπερχρεωμένης χώρας της Ε.Ε. Πρόκειται για μια επισφαλή κατάσταση, που κάνει πιο ακριβό το χρέος της Ελλάδας.

Τον Ιούλιο η Ελλάδα επιδιώκει να εκδώσει έντοκα γραμμάτια άνω των 4 δισεκατομμυρίων. Εάν δεν πετύχει αυτή η προσπάθεια για αναχρηματοδότηση του χρέους της από τις αγορές, τότε πρέπει πάλι να ζητήσει τη διοχέτευση ρευστού από το πακέτο στήριξης... Από την κατάσταση αυτή επωφελούνται κυρίως τα hedge funds και όλοι οι επενδυτές πακέτων υψηλού κινδύνου».

● Ίσως να είναι μόνο αυτό. Δηλαδή μια ακόμη κίνηση για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τη θέση τους οι διεθνείς κερδοσκόποι.

● Ίσως να αποφάσισε η τρόικα να σταματήσει τη ροή των δόσεων, προκειμένου να στρέψει το διαθέσιμο ρευστό αλλού και σπρώχνει την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές για να δοκιμάσει την τύχη της.

● Ίσως πάλι να ισχύουν όλα αυτά μαζί.

Όπως και να έχει, στις 25 Ιουνίου η πιθανότητα πτώχευσης της χώρας, σύμφωνα με τη CMA DataVision, εκτινάχθηκε στο 68,5% από 48,5% που ήταν δέκα ημέρες νωρίτερα, όταν η Moody’s υποβάθμισε πολλαπλά την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Από το Ποντίκι

Read more...

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ .
ΕΜΕΙΣ ΒΡΕ ΑΘΛΙΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ.ΕΔΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΕΞΑΝ ΑΙΩΝΕΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ.
ΕΣΕΙΣ ΒΡΕ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΡΥΦΤΕΙΤΕ ΑΡΑΓΕ ;

Read more...

Ο ορθός λόγος του κ. Προβόπουλου

Χτες(6/7/2010) στο MEGA το ποτήρι ξεχείλισε .
Ο διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος , ο αρχιτραπεζίτης μας, ο Γιώργος Προβόπουλος έδωσε συνέντευξη στην Όλγα Τρέμη.

Αυτός που έκανε το χαζό και ήξερε για το έλλειμμα , ενώ ο Γιωργάκης και ο Κωστάκης έλεγαν παραμύθια για να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού.
Αυτός που έκανε διάφορα κολπάκια και άνοιξε την πόρτα στα αρπακτικά για να κερδοσκοπήσουν με τα ομόλογά μας.
Αυτός που σε περίοδο λιτότητας είναι ο πλέον golden boy.

Αυτός έρχεται τώρα με απίστευτο κυνισμό , υπεραμύνεται του μνημονίου και πιστεύει ότι θα πρέπει να το τηρήσουμε μέχρι κεραίας , μας λέει να μην περιμένουμε και πολλά , αλλά είναι αισιόδοξος και λέει ότι μόνο έτσι θα μπούμε στον σωστό δρόμο.Αλλά δεν αποκλείει και τα νέα μέτρα βέβαια , αν το πρόγραμμα δεν πάει όπως πρέπει.
Α, λέει ότι το μνημόνιο αποτελεί και το σπουδαιότερο αναπτυξιακό εργαλείο , επειδή οδηγεί στην δημοσιονομική εξυγίανση.
Αποκηρύσσει μετά αποτροπιασμού και βδελυγμίας τα περί επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους.
Μπράβο κύριε Προβόπουλε , ευχαριστούμε που για το καλό μας προτείνεις και στηρίζεις όλα αυτά. Ας μην το καταλαβαίνουμε εμείς, τα ταπεινά πρόβατα που αποτελούν το λαό της χώρας αυτής.Που να ξέρουμε εμείς από όλα αυτά ; Εμείς το μόνο που ξέρουμε είναι πως δεν τη βγάζουμε πέρα , αλλά μάλλον η ιδέα μας θα είναι.

Όπως λέει και ο Τζίμης Πανούσης, είσαι ο εκφραστής του ορθού λόγου , δηλαδή του λόγου που βγαίνει από το .....ορθό !

Read more...

ΕΞΩ ΑΠ' ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ

Το αν είμαι η όχι με το σημερινό ΚΚΕ , το ξέρετε πολύ καλά.Πιθανό να ξέρετε επίσης ότι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα την Λιάνα Κανέλλη, για λόγους που δεν είναι της στιγμής.
Πρέπει όμως να πω ότι είναι η μόνη από όσο ξέρω που έβαλε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις και με την αναμφισβήτητη ευγλωττία και ευστροφία της , τσάκισε λεκτικά από το Βήμα της Βουλής όλα τα κομματικά ανδρείκελα , που νομίζουν ότι επιτελούν εθνικό έργο ,ενώ στην πραγματικότητα υποθηκεύουν και καταστρέφουν το μέλλον των επόμενων γενεών για να την σκαπουλάρουν αυτοί και να καλύψουν τις πομπές τους.
Απολαύστε την να κατακεραυνώνει τους Yes Men αντιπολίτευσης και συμπολίτευσης και να τους προειδοποιεί ότι έρχεται η ώρα τους.

Είναι από τις λίγες φορές που είπα ότι: "αυτός που μιλά τώρα στη Βουλή ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΜΟΥ !"

ΜΠΡΑΒΟ ΛΙΑΝΑ





Που θα κρυφτούν άραγε οι 150+ που θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο ;

Read more...

Στρατηγικού βάθους ...συνέχεια

Α. Νταβούτογλου "Το στρατηγικό βάθος μια μεγαλοϊδεατικής παράκρουσης"

Την προπερασμένη Παρασκευή [4/6/2010] στην εκποπμή «Ανιχνεύσεις» της ΕΤ3,τρείς Έλληνες καθηγητές συζήτησαν το νεοεκδοθέν βιβλίο του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος».

Από τη συζήτηση «προέκυψε»ότι το βιβλίο αυτό διακρίνεται από αναλυτικό βάθος, ατράνταχτη επιχειρηματολογία και πολιτικό αισθητήριο πρώτου μεγέθους.

Είναι έτσι τα πράγματα οπότε θα έχουμε να κάνουμε με ένα έργο μεγάλης επιστημονικής και πολιτικής εμβέλειας ή όχι;.Πρώτο ερώτημα.Και ένα δεύτερο: Σε τι αποσκοπεί και τι υποκρύπτει η συγγραφή του;;;;

***

Θα προχωρήσω στην επί της ουσίας ανάλυση του βιβλίου αυτού και δεν θα υπεισέλθω στο διάχυτο φοβικό και ηττοπαθές κλίμα, που επικράτησε στη διάρκεια αυτής της συζήτησης.

Ο καθένας , που αξιώνει μία θέση ως διαμορφωτής της κοινής γνώμης πρέπει κάθε φορά, που λέει κάτι να αναλογίζεται την ευθύνη του απέναντι στο λαό, που τον γέννησε αντί να ηδονίζεται αυτάρεσκα με τους χρησμούς και τους φραστικούς πομφόλυγες που εκπέμπει.

***

Πρώτη και καίρια παρατήρηση, που πρέπει να γίνει και δεν την έκαναν οι συνομιλητές της προπερασμένης Παρασκευής είναι ότι η συνολική σύλληψη και ο τρόπος προσέγγισης του βιβλίου του Νταβούτογλου δεν είναι ούτε νέα, ούτε πρωτότυπη.Αποτελεί κακέκτυπο του υποδείγματος των γνωστών βιβλίων του Μπρεζινσκυ και του Χαντιγκτον για να αναφερθούμε στα σημαντικότερα.

Δεύτερη παρατήρηση, το βιβλίο του Νταβούτογλου χαρακτηρίζεται από μία άναρχη παρουσίαση σκέψεων και «αποδεικτικού» υλικού και είναι φλύαρο και ανακυκλούμενο. Λίθοι και πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι και η εικόνα ενός σκύλου που κυνηγάει την ουρά του.

Αλλά ας τα παραβλέψουμε αυτά ως «δευτερεύοντα» και ας προχωρήσουμε στα πρωτεύοντα.

Ο Νταβούτογλου διαστρέφει συστηματικά την ιστορία είτε παρερμηνεύοντάς την είτε με ηθελημένες παραλείψεις κρισίμων στοιχείων.

Ότι δεν μας συμφέρει απλά δεν το αναφέρουμε ή το φωτίζουμε μονόπλευρα καλλωπίζοντας την εικόνα του. Η Ιστορία , όμως δεν διορθώνεται με τη χρήση κολλογόνων ουσιών και ψιμυθίων.

Σε δύο κρίσιμα κεφάλαια [2ο και 3ο] μας λέει,μεταξύ άλλων, ο κ. Νταβούτογλου τα εξής ανήκουστα.

- Η Οθωμανική Αυτοκρατορία σε αντίθεση με τη Δύση δεν είχε αποικίες, ούτε αποικιοκρατική αντίληψη..

Τι να τις κάνει τις αποικίες όταν είχε σε καθεστώς δουλείας δεκάδες λαούς , που μέσω ενός στυγνού φορολογικού συστήματος τους απομυζούσε μέχρι το κόκκαλο;;;

- Η Οθωμανική Τουρκία είχε μια ιδιαίτερη πολιτική κουλτούρα, που έχει και η σημερινή Τουρκία. Μια κουλτούρα ανοχής, κοσμοπολιτισμού και σύνθεσης σε τρόπο ώστε να υπάρχει ένα υπόβαθρο ισότητας για όλους τους λαούς, που την συνέθεταν….

Ούτε κουβέντα για τη λέξη «ραγιάς» που αφορούσε σε όλους τους μη Οθωμανούς υπηκόους της, κουβέντα για την αδιάκοπη αλυσίδα σφαγών των υποταγμένων πληθυσμών, κουβέντα για το παιδομάζωμα, κουβέντα για το θεάρεστο έργο της «Ένωσης και Πρόοδος» με την εξολόθρευση των Αρμενίων, Ποντίων και των άλλων Ελλήνων, των Ασσυρίων κ.ο.κ, ούτε φυσικά τη σημερινή διά μαχαίρας αντιμετώπιση του κουρδικού και του αλεβικού ζητήματος.

- Οι Οθωμανοί «εγκατέλειψαν» τη Βόρειο Αφρική, τη Μέση Ανατολή, το Νότιο Καύκασο και τα Βαλκάνια [μέγα λάθος μας λέει ο Νταβούτογλου]…..

«Εγκατέλειψαν» ή εξεδιώχθησαν;;;[πόσο ,αλήθεια, μας θυμίζει αυτό τον ρεπούσιο «συνωστισμό¨στη Σμύρνη»].Σαν να μην υπήρξαν οι αλεπάλληλες συντριπτικές ήττες των Οθωμανών από τους Ρώσους, η Ελληνική Επανάσταση, το Ναυαρίνο, ο Λώρενς της Αραβίας και ο ξεσηκωμός των Αράβων. Όλα εξαφανίζονται στο «μεγαλείο» του νεοοθωμανικού οράματος…

- Ο Οθωμανικός πολιτισμός , ανεξάρτητα από την όποια συρρίκνωσή της Αυτοκρατορίας δεν είναι μόνον πολιτικός , αλλά ένας ευρύτατος πολιτισμός που γεφυρώνει το χριστιανικό με το μουσουλμανικό, το δυτικοευρωπαικό με το ασιατικό «βάθος»[;;;][τα ερωτηματικά δικά μας]…..

Πρόκειται περί αμάθειας ή περί θράσους;;;;

Ποία είναι στην πραγματικότητα τα αυτόχθονα στοιχεία του οθωμανικού πολιτισμού;;;στις εικαστικές τέχνες, τα γράμματα , τη μουσική, την αρχιτεκτονική κ.ο.κ ;;Στο σύνολό του ο οθωμανικός πολιτισμός είναι επιγονικός, χωρίς να είναι συνθετικός’ αραβικός, περσικός, και ελληνικός ακόμα και χριστιανικές καταβολές με ελάχιστα στοιχεία πρωτοτυπίας συγκροτούν το ετερόκλητο μείγμα, που ο Νταβούτογλου ονομάζει «οθωμανικό πολιτισμό»

***

Οι Οθωμανοί Τούρκοι [Οσμανλήδες] ξεκίνησαν ως ορδή και έγιναν λαός με βίαιους εξισλαμισμούς τεράστιας κλίμακας. Ορθά λοιπόν ο Νταβούτογλου τοποθετεί τη θρησκεία ως παράμετρο εθνικής συνοχής. Όμως δεν μας εξηγεί γιατί αυτή η συνοχή δεν λειτουργεί απέναντι και σε σχέση με τους Κουρδους που είναι μουσουλμάνοι. Πού «μπάζει»εδώ και για ποίους λόγους το νεοοθωμανικό όραμα;;;;

Αφήνει να εννοηθεί ο συγγραφέας ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έδωσε ένα υπέρτερο τρόπο διοίκησης και οργάνωσης του κράτους.Αγνοεί λοιπόν ότι οι Σελτζούκοι Τούρκοι πολύ πριν εμφανισθούν οι Οθωμανοί στο προσκήνιο αναγνώριζαν σε όλη τη γραμμή το διοικητικό, πολιτικό και πολιτιστικό προβάδισμα του Βυζαντίου, το οποίο ήθελαν όχι να καθυποτάξουν , αλλά να υποκαταστήσουν;;

Σεβάστηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία τις ξένες θρησκείες, βασικά τον Εβραισμό και τον Χριστιανισμό. Ναι , διότι αν δεν το έκανε θα είχε να αντιμετωπίσει μία συνεχή επαναστατική διέγερση των αλλοθρήσκων πληθυσμών.Όμως από το άλλο μέρος αποκεφάλισε μεθοδικά τις όποιες πολιτικές ηγεσίες των κατακτημένων λαών, ακόμη και εκείνες που επρόσκειντο στο «τουρκικόν σαρίκιον»[παράδειγμα ο Νοταράς και οι συν αυτώ].

Χρησιμοποίησε χριστιανούς- κυρίως Έλληνες- η Οθωμανική Αυτοκρατορία ως ανωτάτους αξιωματούχους της Πύλης με κορυφαίο παράδειγμα τους Μεγαλους Δραγουμάνους[Υπουργούς Εξωτερικών].Ναι , αλλά αυτοί ακολουθούσαν σε όλη τη γραμμή πλεύσης τις εντολές του Σουλτάνου και λόγω θρησκείας , μορφώσεως και γλώσσας [ελληνικής , που ήταν η lingua franca-κοινή γλώσσα- της Αυτοκρατορίας] είχαν την καλλίτερη δυνατή πρόσβαση και ικανότητα χειρισμού προς τους δυτικούς και τους Ρώσους. Το περίφημο «χωνευτήρι λαών και πολιτισμών του κ. Νταβούτογλου ήταν, επομένως, από κάθε άποψη επίπλαστο και ψευδεπίγραφο.

***

Το όραμα Νταβούτογλου χρησιμοποιώντας αυτά τα ανύπαρκτα δεδομένα βάσης είναι να ανασυσταθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία ως μία ανατολική πολυεπίπεδη υπερδύναμη , που στηριγμένη στο πολιτικο-στρατιωτικό της βάρος και την οικονομικο-βιομηχανική της ισχύ θα επιτύχει «ειρηνικά» με μια σειρά από «διεισδύσεις» να γίνει

πρώτον, ο βασικός συντελεστής των γεωπολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, την Πρόσω Ασία και τα Βαλκάνια,

δεύτερον, ο κύριος παράγων , που θα γαληνεύσει και θα καθοδηγήσει τους Άραβες και θα βάλει το Ισραήλ στη θέση του,

τρίτον, ο μεγάλος γεφυροποιός μεταξύ του ΝΑΤΟ και των Δυτικών από το ένα μέρος και των παραδοσιακών αντιπάλων τους [Συρία, Ιράν και όλου του κατά τον Μπους, «άξονα του κακού»],

τέταρτον, η δύναμη εκείνη που στηριγμένη στις οθωμανικές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, της επαναστατικές δυνάμεις της Τσετσενίας και τη «βελούδινη» Γεωργία θα συμβάλει αποφασιστικά στη συγκράτηση του ρωσικού επεκτατισμού,

πέμπτον, η μεγάλη εκείνη χώρα από την οποία υποχρεωτικά θα περνάνε οι κύριοι αγωγοί ανεφοδιασμού της Ευρώπης με ενεργειακά καύσιμα [πετρέλαιο, φυσικό αέριο]

***

Η λογική του βιβλίου του Νταβούτογλου έχει πολλές ομοιότητες με εκείνη του «Ο Αγών μου ‘ του Χίτλερ. Αρκεί στη θέση του «πανγερμανισμός» να μπει η λέξη «παντουρκισμός», στη θέση της «άριας φυλής» η θέση «τουρκική φυλή» στη θέση του «ζωτικού , γερμανικού, χώρου», το «ευρύτερος οθωμανικός χώρος».Με μία διαφορά θα μπορούσε να πεί κάποιος «καλόπιστος»: Ο Νταβούτογλου θέλει την πραγμάτωση του νεοοθωμανικού οράματος να γίνει με «διεισδύσεις» και χρησιμοποίηση των τουρκικών πυρήνων, που έχει αφήσει πίσω της η παλαιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, όχι διά των όπλων.

Οι πυρήνες αυτοί ως εφαλτήρια μιάς νέας εξόρμησης, που θα υπονομεύσουν εκ των έσω τα όσα δημιούργησαν οι ρώσικες επελάσεις, οι βαλκανικοί πόλεμοι, οι συνθήκες τύπου Σεβρων και Λωζάνης.Οι τουρκικοί μειονοτικοί πληθυσμοί, επομένως ως «πέμπτη φάλαγγα» που πολλά μας θυμίζει από την αλήστου μνήμης χιτλερική Γερμανία.

Όμως και αν ο τρόπος αυτός δεν αποδώσει υπάρχει πάντοτε η δύναμη των όπλων μας υπενθυμίζει ο κ. Νταβούτογλου, που δεν πρέπει να διστάσουμε να χρησιμοποιήσουμε. Εναντίον ποιών και με ποίο στόχο; Η απάντηση δίνεται έμμεσα: τα μεγάλα εμπόδια για την πραγμάτωση του νεοοθωμανικού οράματος είναι η απουσία τουρκικού ελέγχου στο Αιγαίο και η ΚΥΠΡΟΣ. Όπερ έδει δειξαι….

Και μόνον γι αυτόν τον σαφή υπαινιγμό ο Νταβούτογλου δεν θα έπρεπε να γίνει δεκτός στην Ελλάδα.Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους καραγκιοζοπαίχτες της πολιτικής στη χώρα μας , που πέραν των πολιτικά ηλίθιων και άκαιρων επιλογών τους αναφορικά με την Τουρκία δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν τον τουρκικό πήλινο γίγαντα «έκτη υπερδύναμη» στον κόσμο και άλλες αρλούμπες.

Μήπως όμως είναι η Τουρκία πράγματι τόσο ισχυρή όσο θέλει να μας την εμφανίσει ο κ. Νταβούογλου; Αντί απαντήσεως παραπέμπουμε στα όσα έγραψε με τίτλο «Μαθηματα από την Αρμενία» στον Φιλελεύθερο Λευκωσίας ο Μιχάλης Ιγνατίου στις 11/4/2010, που αποκαλύπτουν όχι μόνον τις αντιφατικότητες , αλλά και τη σαθρότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Επίσης όσα είπε ο Σ.Καλεντερίδης στην προαναφερθείσα εκπομπή της ΕΤ3 : Επιχειρείται εκτόνωση της ενδημούσας και σε βάθος εσωτερικής πολιτικής κρίσης με εξωτερικές μεγαλοστομίες και λεονταρισμούς , από τις κινήσεις της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και τα ασυνάρτητα περι νεοοθωμανικού οράματος του κ Νταβουλογλου.

***

Τι πετυχαίνει ο Νταβούτογλου εκτός του να εκφοβίσει ορισμένους , ούτως ή άλλως περιδεείς Έλληνες πολιτικούς και διανοουμένους…

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 14/5/2010 υπάρχει ένα δημοσίευμα με τίτλο «Κριτική εκ των έσω στο δόγμα Νταβούτογλου», που αναφέρεται στη σχιζοφρένεια, την αλαζονεία και την αναποτελεσματικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από ΤΟΥΡΚΟΥΣ πανεπιστημιακούς και καθηγητές πολιτικής επιστήμης.

«Τα εκατό ταξίδια στο εξωτερικό του Νταβούτογλου ως υπουργού οι πενήντα επισκέψεις ξένων ηγετών και αξιωματούχων στην Άγκυρα επικρίνονται δριμύτατα ως αδιεξοδική πορεία , που δεν οδηγεί πουθενά»αναφέρει το δημοσίευμα, Πουθενα εκτός από την επίταση των εντάσεων και των αντιπαλοτήτων θα προσθέταμε εμείς.

Ο ίδιος ο πολιτικός της πράξης αναιρεί και διαψεύδει τον «θεωρητικό» Νταβούτογλου, που ισχυρίζεται ότι η προσέγγιση στο παγκόσμιο και ιδιαίτερα στο μεσανατολικό πολιτικό γίγνεσθαι και τα Βαλκάνια, δεν είναι συγκρουσιακή όπως εκείνη του Χαντιγκτον, αλλά ομαλοποιητική και ειρηνική..

***

Από το άλλο μέρος είναι προφανές ότι η δεινή εσωτερική κατάσταση της Τουρκίας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με μεγαλοιδεατικούς παροξυσμούς και φαντασιακές ονειρώξεις τύπου Νταβούτογλου.

Από το Ντιαρμπακιρ και κάτω ένας λαός είκοσι εκατομμυρίων, οι Κούρδοι, αξιώνουν δυναμικά τα δικαιώματά τους ενώ η διασταση μεταξύ κεμαλιστών και ισλαμιστών έχει πάρει σαφέστατα εμφυλιοπολεμικό χαρακτήρα .

Η Ελλάδα , επομένως κινδυνεύει από την Τουρκία μόνο στο βαθμό και διότι υπάρχουν στη χώρα μας αγοραίοι χρεοκόποι και μειοδότες, αλλά και ηττοπαθείς και περιδεείς , που μας οδήγησαν στη Μαδρίτη, το Ελσίνκι και τα ΙΜΙΑ. Ακατανόμαστοι , που ευαγγελίζονται «λύση» των Ελληνοτουρκικών διαφορών –όχι μόνον της υφαλοκρηπίδας , αλλα και του εναερίου χώρου- με προσφυγή στο «ουδέτερο» δικαστήριο της Χάγης. Ακατανόμαστοι που μεθόδευσαν συστηματικα την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας με προσφυγή στο ΔΝΤ.Αυτοί τελικά συνθέτουν μία πολύ μεγαλύτερη απειλη από εκείνη της Τουρκίας , γεγονός που , ευτυχώς, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ο ελληνικός λαός.-



Καθηγητού Βασίλη Φίλια, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου.


Αθήνα 08 Ιουνίου 2010

[Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» Της 13Ης Ιουνίου 2010, σελ. 8]

Από το Αντίβαρο



Σχόλιο

Συνεχίζω την προσπάθεια αντιπαράθεσης ουσιαστικών απόψεως και κριτικής πάνω στα Ελληνοτουρκικά και συγκεκριμένα στην υποδοχή που συνάντησε η μετάφραση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου για το στρατηγικό βάθος της Τουρκίας.
Στόχος μου είναι η κατανόηση και η τοποθέτηση των πραγμάτων στις πραγματικές τους διαστάσεις , χωρίς φοβίες και λιβανίσματα αλλά και χωρίς λεονταρισμούς και άκριτη απόρριψη. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι η Βίβλος της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Ερντογάν και σε αυτήν την πολιτική και τις επιδιώξεις τους είμαστε εμπόδιο.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τον οποιοδήποτε θαυμασμό για το πιθανό επιστημονικό και οραματικό διαμέτρημα του Νταβούτογλου, σε αντίθεση με την εγχώρια φτώχεια, να μας οδηγήσει σε ραγιαδισμό και απαισιοδοξία , αλλά σε αφύπνιση και ανάσχεση της πολιτικής της Τουρκίας, ορθώνοντας το δικό μας όραμα και τον στρατηγικό μας σχεδιασμό.
Από την άλλη είναι λάθος να απορρίψουμε άνευ μελέτης, χαρακτηρίζοντας ως απλούς μεγαλοϊδεατισμούς τις θεωρίες Νταβούτογλου . Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αντιληφθούμε πως πρόκειται για υπαρκτή πολιτική που ασκείται από την Τουρκία, άσχετα αν μας αρέσει ή όχι και να προσπαθήσουμε έτσι να κερδίσουμε πόντους στο παιχνίδι , ποντάροντας στις αδυναμίες της στρατηγικής τους , καταδεικνύοντας και εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες που αναμφίβολα εγκυμονούν τέτοια μεγαλεπήβολα και δύσκολα στο χειρισμό τους σχέδια.
Αυτά δεν γίνονται με εξωτερική πολιτική χωρίς βάθος , ότι όνομα και να έχει αυτό. Δεν είναι δυνατό η εξωτερική μας πολιτική να είναι εκκρεμές, έρμαιο στα χέρια κάθε μαθητευόμενου μάγου ΥΠΕΞ ή Πρωθυπουργού . Η εξωτερική πολιτική δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάζει μετά από κάθε αλλάγή κυβέρνησης ή υπουργού.

Read more...

Ο Δεκάλογος του Καλού Κομματάρχη

Του Σωτήρη Μητραλέξη από το Αντίβαρο

Τὸν τελευταῖο καιρὸ βρίσκονται στὰ σκαριὰ δύο νέα κόμματα: τοῦ κ. Κουβέλη καὶ τῆς κ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη. Ἀντὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε για τὰ δύο αὐτὰ κόμματα, ἂς ἀπαριθμήσουμε τὰ δέκα στοιχεῖα ποὺ κατὰ τὴ γνώμη μας θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει ἕνα ὑποθετικὸ κόμμα ποὺ θὰ δημιουργεῖτο στὴν Ἑλλάδα σήμερα, ὥστε νὰ φανεῖ κατ’ ἀντιδιαστολὴν ἡ γνώμη μας γιὰ τοὺς νέους αὐτοὺς σχηματισμούς.

Σήμερα, ἕνα ὑποθετικὸ νέο κόμμα θὰ ἔπρεπε:

1- Νὰ δημιουργηθεῖ ἀπὸ πολίτες καὶ ὄχι ἀπὸ ἐπαγγελματίες πολιτικούς.

Ἀφ’ ἑνὸς παρατηροῦμε ὅτι ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς πετυχημένους στὸν χῶρο τους καὶ στὴν κοινωνία πολίτες ἐμπλέκονται στὴν πολιτική, ἐνῶ ἡ πλειονότητα τῶν κομματικῶν στελεχῶν προέρχεται ἀπὸ τὶς πολιτικὲς νεολαῖες-φυτώρια καὶ τοὺς συνδικαλιστικοὺς φορεῖς. Ἀφ’ ἑτέρου γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἕλληνας δὲν εἶναι ἐξαιρετικὰ περήφανος γιὰ τὴν ποιότητα τοῦ πολιτικοῦ προσωπικοῦ τῆς χώρας, ἄρα μᾶλλον δὲν ἐπιθυμεῖ τὴν διαιώνιση τῆς σημερινῆς του σύνθεσης. Πέρα ἀπ’ αὐτά, οἱ ἀνάγκες τῆς κοινωνίας μποροῦν νὰ διακονηθοῦν ἀπὸ ὅσους ζοῦν μέσα σ’ αὐτὴν καὶ ὄχι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κινοῦνται στὸν παράλληλο καὶ ὀλίγον αὐτιστικὸ κόσμο τοῦ σημερινοῦ κλειστοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Αὐτὰ ὑπαγορεύουν τὴν ἑξῆς ἀναγκαιότητα: ὁποιοδήποτε νέο κόμμα νὰ ἀντλεῖ τὰ στελέχη του ἀπ’ εὐθείας ἀπὸ τὴν ζῶσα κοινωνία καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ ρηάλιτυ σόου τοῦ πολιτικοῦ παλκοσένικου. Ἕνας σοβαρὸς πολιτικὸς φορέας ἀπὸ πολίτες γιὰ πολίτες δὲν μπορεῖ παρὰ νά... συσπειρώσει περισσότερους πολίτες!

2- Νὰ ἔχει ἰδεολογία ποὺ νὰ ὑπερβαίνει τὰ τῆς κρίσης.

Σύμφωνα μὲ τὸν Χρῆστο Γιανναρᾶ (Καθημερινή, 22/10/2006), «στὸ σύστημα τῆς λεγόμενης ἀντιπροσωπευτικῆς ἢ κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας, διαφορετικὲς προτάσεις «νοήματος» (ἄρα σκοπῶν καὶ διαχείρισης) τοῦ κοινωνικοῦ γεγονότος διαφοροποιοῦν τὶς πολιτικὲς δυνάμεις, συγκροτοῦν τὰ κόμματα». Ἡ ἰδεολογία ἑνὸς νέου κόμματος δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαντλεῖ τὶς πηγές της στὶς ἀνάγκες ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν τρέχουσα κρίση, σὰν πολιτικὸ ὑποκείμενο μίας χρήσεως, ἀλλὰ ἢ θὰ ἐκπροσωπεῖ πολιτικὰ μιὰν ὁλόκληρη κοσμοθεωρία ἢ θὰ στερεῖται λόγου ὕπαρξης. Δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ στέκεται πέρα ἀπὸ τὶς παρωχημένες καὶ χιλιοπροδωμένες διακρίσεις τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Δεξιᾶς, ποὺ ἢ ἀφοροῦν τοὺς ἱστορικοὺς ἐθισμοὺς ἀλλότριων κοινωνιῶν ἢ σχετίζονται μὲ ἱστορικὲς πληγὲς τῆς Ἑλλάδας ποὺ λίγα ἔχουν νὰ προσφέρουν σήμερα. Παράλληλα, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ στέκεται ἀπέναντι στὴν θεσμικὴ Ἀριστερά, προβάλλοντας ἕναν ὑγιῆ ἐθνοκεντρισμὸ (χωρὶς τὸν ὁποῖον δὲν ἔχει καὶ πολὺ νόημα νὰ διατηροῦμε τὸ κράτος μας) τὸν ὁποῖον ἐκείνη ἔχει ἀπεμπολήσει μετὰ βδελυγμίας ἐλέῳ ἀλλόκοτης μόδας. Ἡ ἐμφάνιση ἑνὸς νέου κόμματος ἐν μέσῳ κρίσης δὲν πρέπει νὰ τὸ ἐμποδίσει νὰ ἀρθρώσει λόγο γόνιμα ἐπικριτικὸ γιὰ τὴν συγκρότηση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀπὸ τὸ 1830 μέχρι σήμερα· τὰ λάθη μας ἔχουν μεγάλη ἱστορία. Πρὶν ἀπ’ αυτὸ ὅμως, ἕνα ὑποθετικὸ νέο κόμμα ὀφείλει νὰ διατυπώσει τὸ ὅραμα: δηλαδὴ τὸ τί ἀκριβῶς θέλει γι’ αὐτὴν τὴ χώρα, τὸ ὁποῖο θέτει ὑπὸ τὴν κρίση τοῦ λαοῦ. Γιὰ νὰ ἐξηγηθῶ, «ὅραμα» συνιστᾶ ἡ φράση τοῦ Πρωθυπουργεύοντος Γιωργάκη «νὰ γίνουμε ἡ Δανία τοῦ Νότου» (μὲ τὸ ὁποῖο ἀφ’ ἑνὸς διαφωνῶ, ἀφ’ ἑτέρου δὲν τὸ θεωρῶ συνεγερτικὸ γιὰ πολλοὺς πολίτες). Γιατί αὐτὴ ἡ φράση συνιστᾶ ὅραμα; Ἐπειδὴ μεταφέρει μὲ εὔληπτο τρόπο ἀλλὰ καὶ μὲ εὐκρίνεια αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ λεγόμενος πρωθυπουργὸς τῆς χώρας γιὰ τὴν Ἑλλάδα, τὸ πῶς τὴν φαντάζεται ἂν πετύχει σὲ ὅ,τι ἐκεῖνος ἐπιθυμεῖ. Λοιπόν, ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀρθρώσουν τὸ ὅραμά τους γιὰ τὴν χώρα καὶ ὅλοι ὅσοι στέκονται ἀπέναντί του. Διότι αὐτὸ τὸ μονοπώλιο ὁράματος δὲν θὰ μᾶς βγεῖ σὲ καλό.

3- Νὰ ἔχει ἰδεολογία ποὺ νὰ ἀπαντᾶ στὴν κρίση.

Παράλληλα, ἕνα νέο κόμμα σήμερα θὰ προέκυπτε ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ, δηλαδὴ στὴν Ἑλλάδα τῆς κρίσης- ἄρα, προφανῶς ἡ συγκυρία αὐτὴ θὰ ἀποτελοῦσε συστατικὸ στοιχεῖο τῆς ἰδιοπροσωπείας του. Ἡ ἀπάντησή του στὴν κρίση δὲν ὀφείλει νὰ εἶναι μόνο ρεαλιστική/ἐφαρμόσιμη, ὥριμη καὶ ὑπεύθυνη, ἀλλὰ καὶ νὰ προκύπτει ἀβιάστως ἀπὸ τὴν γενικώτερη θεώρησή του γιὰ τὰ πράγματα, ἀπὸ τὴν ἰδεολογία του, ἀπὸ τὸ πῶς ἑρμηνεύει τὸ κοινωνικὸ γεγονός, τὴν πολιτική, τὶς οἰκονομικὲς σχέσεις, τὸν ἄνθρωπο, τὴν πορεία τῆς ἱστορίας. Μιὰ προτεινόμενη λύση γιὰ τὴν κρίση ἡ ὁποία δὲν θὰ ἑδράζετο σὲ συγκεκριμένη ἰδεολογία/κοσμοαντίληψη θυμίζει μᾶλλον Ἀνώτερη Μπακαλική, καθ’ ὅτι αἰωρεῖται στὸ κενὸ τῶν ἰδεῶν. Ἂν τὸ προηγούμενο ἰσχύει, τότε ἡ κραταιὰ ἰδεολογία εἶναι πραγματικὰ προϋπόθεση γιὰ τὴν συνεπῆ ἔξοδο ἀπὸ τὴν κρίση καὶ ὄχι περιττὴ πολυτέλεια ποὺ ἀντισυσπειρώνει πολίτιμους συναγωνιστὲς – προφανῶς!

4- Νὰ παίρνει 10΄ στὰ θεωρητικὰ καὶ 10΄ στὰ πρακτικά.

Τὰ προτάγματα τῆς ἰδεολογικῆς συγκρότησης ὀφείλουν νὰ συνοδεύονται ἀπὸ συγκεκριμένες προτάσεις λύσεων σὲ συγκεκριμένα προβλήματα. Τί σημαίνει «ὁραματιζόμαστε μιὰ ἄλλη παιδεία»; Μὲ ποιές θεσμικὲς ἀλλαγὲς μπορεῖ νὰ πραγματοποηθεῖ τὸ πρόταγμα τῆς ἀξιοκρατίας στὸ δημόσιο; Πῶς ἀκριβῶς θὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ πολυθρύλητη ἀποκέντρωση, πῶς θὰ νεκραναστηθεῖ ἡ ἀγροτικὴ παραγωγή; Ἡ λεπτομερὴς ἀπάντηση σὲ τέτοια ἐρωτήματα ἐπαρκεῖ γιὰ νὰ φέρει πραγματικὴ ἐπανάσταση στὸ πολιτικὸ τοπίο τῆς χώρας, ἀφοῦ μέχρι τώρα ἀρκούμασταν στὴν διαβεβαίωση τῶν προθέσεων, ἢ δὲν εἴχαμε ἄλλη ἐπιλογὴ παρὰ νὰ ἀρκεστοῦμε σὲ αὐτές. Γιὰ νὰ πείσει ὅτι σοβαρολογεῖ, τὸ ὑποθετικὸ νέο κόμμα θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει στὴν πρώτη γραμμὴ τοὺς δοκιμασμένους τεχνοκράτες ποὺ μποροῦν νὰ κάνουν τὸ θεωρητικὸ πρόταγμα πολιτικὴ πράξη σὲ περίπτωση ἐξουσίας, πέρα ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸν λεπτομερέστατο πολιτικὸ σχεδιασμό. Στὴν μεταπολίτευση δὲν εἴχαμε ἔλλειμμα προθέσεων, ἂν μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Κώστας Καραμανλῆς εἶχε ὑποσχεθεῖ τὸ 2004 τὴν εὐστοχώτατης σύλληψης «ἐπανίδρυση τοῦ κράτους» χωρίς... λαμπρὰ ἀποτελέσματα- στὴν μεταστοιχείωση τῶν προθέσεων σὲ πολιτικὴ πράξη πάσχουμε, κυρίως ὅταν προκύπτει ἐξουσία, ὄχι στὴν σύλληψη τοῦ στόχου. Ἂν τὸ ὑποθετικὸ κόμμα δὲν διαθέτει στὶς τάξεις του τοὺς ἐν λόγῳ τεχνοκράτες, ἂν δὲν ἔχει καταφέρει νὰ τοὺς ἑλκύσει, καλύτερα νὰ ἀναρωτηθεῖ τί δὲν πάει καλά.

5- Νὰ προτάσσει μιὰ Νέα Μεταπολίτευση.

Τὸ πιὸ πιθανὸ εἶναι ὅτι ἕνα τίμιο νέο κόμμα θὰ ἐντόπιζε τὸν συνωστισμὸ τῶν κακοδαιμονιῶν μας στὴν περίοδο τῆς Μεταπολίτευσης (1974-2010). Τί μένει λοιπόν, παρὰ νὰ προτάξει μιὰ «Νέα Μεταπολίτευση» - δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ὁ ὅρος ἔχει χρησιμοποιηθεῖ μετὰ ἀπὸ τὸ περίφημο κείμενο τοῦ Νίκου Ράπτη ἀπὸ ἀρκετὰ κόμματα, τοὺς «Δημοκρατικούς», τὴν «Νέα Δημοκρατία» τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ καί, ὄψιμα, ἀπὸ τοὺς «Οἰκολόγους-Πρασίνους»· ὅμως, ὁ καθένας δίνει διαφορετικὸ περιεχόμενο στὸν ὅρο. Πέρα ἀπὸ αὐτὰ ὅμως, «μεταπολίτευση» σημαίνει τὴν ἀλλαγὴ τοῦ πολιτεύματος, καὶ τὸ πολίτευμα ποὺ οἱ περισσότεροι πολίτες ἐπιθυμοῦμε εἶναι ἡ Ἀντιπροσωπευτικὴ Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία ποὺ νὰ λειτουργεῖ ὅμως ὡς τέτοια καὶ ὄχι ὡς Πρωθυπουργοκεντρικὴ Ὀλιγαρχία ἢ Κομματοκρατία, ὅπως πανθομολογουμένως συμβαίνει σήμερα. Ὡς ἐκ τούτων, ἡ «Νέα Μεταπολίτευση» μοιάζει νὰ προϋποθέτει τὴν Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση ποὺ θὰ δώσει νέο Σύνταγμα στὴ χώρα, τὸ ὁποῖο θὰ θεσμοθετεῖ μιὰ πραγματικὰ Ἀντιπροσωπευτικὴ Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία - ὅλα τὰ ἄλλα νεομεταπολιτευτικὰ μοιάζουν νὰ ἕπονται.

6- Νὰ μὴν φοβηθεῖ νὰ προτείνει «στρατηγικὸ βάθος» γιὰ τὴν Ἑλλάδα.

Σήμερα θὰ ἦταν ἀστεῖο νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ δυναμικὴ θέση τῆς Ἑλλάδας στὸ διεθνὲς ἐπίπεδο ἢ γιὰ τὸν στρατηγικὸ ρόλο ποὺ θὰ φιλοδοξοῦσε νὰ παίξει στὴν εὐρύτερη περιοχή- θὰ ἦταν λεονταρισμοὶ ποντικιοῦ σὲ ἡμι-κομματώδη κατάσταση. Παρ’ ὅλα ταῦτα, καὶ ἐπειδὴ δὲν ξέρει κανεὶς τί γίνεται μέσα σὲ λίγα χρόνια, ἀφοῦ ἡ Ἱστορία ἔχει πολλὰ ποδάρια, εἶναι ζωτικῆς σημασίας νὰ μὴν χάνουμε τὴν ἱκανότητα νὰ ὁραματιζόμαστε μιὰ θέση τῆς Ἑλλάδας πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν τωρινή. Ἀκόμα καὶ μέσα στὸν τωρινὸ ἢ αὐριανὸ ζόφο καὶ γνόφο, ὁποιοδήποτε πολιτικὸ ὑποκείμενο θέλει νὰ εἶναι ἐλπιδοφόρο ὀφείλει νὰ θέσει τὸν στρατηγικὸ πήχυ τῆς Ἑλλάδος ψηλά- διότι μόνον ἐκεῖ μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ πήχυς ζείδωρος.

7- Νὰ ἔχει χαρακτηριστικὰ κινήματος.

Ἂν τὸ μήνυμα τοῦ κόμματος δὲν συνεγείρει ἅμα τῇ ἐμφανίσει του κόσμο σὲ ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν ἀ-ὅριστη Ἑλλάδα τῆς ὁμογένειας, κάτι δὲν ἔχει πάει καλά. Τὸ ἐλπιδοφόρο σήμερα δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ μεταλαμπαδεύεται αὐθορμήτως ἀπὸ στόμα σὲ στόμα, ἀπὸ τραπέζι καφετέριας/καφενείου σὲ τραπέζι καφετέριας/καφενείου, ἀπὸ ὀθόνη σὲ ὀθόνη, εἰδάλλως μᾶλλον δὲν εἶναι καὶ τόσο ἐλπιδοφόρο- οἱ συνθῆκες εἶναι ὥριμες γιὰ νὰ ἀληθεύει αὐτὸ τὸ κριτήριο, ἀφοῦ τὰ πράγματα καὶ ἡ ἐπαγρύπνηση τῶν πολιτῶν δὲν εἶναι ἴδια μὲ παλαιότερα. Μιὰ ἔωλη νομενκλατούρα ἑνὸς κατ’ οὐσίαν ἀνύπαρκτου κόμματος ποὺ παίρνει σβάρνα πόλεις καὶ χωριὰ χωρὶς νὰ κινητοποιεῖ παρὰ ἐλάχιστους εἶναι φαινόμενο ὄχι μόνο ἀνούσιο, ἀλλὰ καὶ ἐξοργιστικὸ γιὰ τοὺς ἐχέφρονες.

8- Νὰ προτάσσει τὶς χαρισματικὲς προσωπικότητες ποὺ συγκαταλέγονται στὶς τάξεις του χωρὶς νὰ καθίσταται προσωποπαγές.

Μιὰ χαρισματικὴ προσωπικότητα, ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶναι «χαρισματική», δηλαδὴ δῶρο Θεοῦ, συνιστᾶ ἀπὸ μόνη της ἐλπίδα. Ἡ συνάντηση μαζί της σὲ βεβαιώνει ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ξαναχτίσουν τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὶς (προσεχεῖς) στάχτες της. Ἕνας ἄνθρωπος τοῦ ὁποίου ἡ πολιτικὴ βούληση χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν τρυφερὴ βεβαιότητα τοῦ ὁδοστρωτήρα συνιστᾶ ἔννοια διαμετρικὰ ἀντίθετη πρὸς τὸ «πολιτικὸ κόστος» καὶ τοὺς πολυώνυμους ψοφοδεεῖς του. Παράλληλα, μπουχτίσαμε ἀπὸ τὶς ἀυτόκλητες χαρισματικὲς προσωπικότητες, τοὺς «σωτῆρες» ἢ τὶς «ἐπικοινωνιακὲς» θλιβερὲς φιγοῦρες τῆς πολιτικῆς κουζίνας: οἱ οὐρανομήκεις ἐγωισμοί τους δὲν μποροῦν νὰ σχετίζονται κατὰ τὸ παραμικρὸ μὲ τὴν ἀνάσταση τῆς χώρας. Ὑπάρχει κάποιος σήμερα ποὺ νὰ ὁραματίζεται τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδας μέσα ἀπὸ προσωποπαγῆ κόμματα, πόσῳ δὲ μᾶλλον ὅταν τά... τιμώμενα πρόσωπα προέρχονται ἀπὸ τὸν περιβόητο ἐγχώριο πολιτικὸ στίβο;

9- Νὰ ἀξιοποιήσει τὸ διαδίκτυο στὸ ἔπακρον.

Ἕνα νέο κόμμα ποὺ θὰ προβάλλεται ἀπνευστὶ καὶ διαρκῶς ἀπὸ τὰ συμβατικὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐξημέρωσης δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι μέρος τοῦ προβλήματος, ὄχι τῆς λύσης- κάποιον λάκκο θὰ ἔχει ἡ φάβα. Ἀντίθετα, ἕνα δυνητικὰ ἐλπιδοφόρο νέο κόμμα δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ὁλοσχερῶς, περίπου ἢ ὀλίγον ἀποκλεισμένο ἀπὸ τὰ Μέσα, ἰδίᾳ δὲ ἀπὸ τὴν τηλεόραση. Τὸ διαδίκτυο ὅμως διανοίγει νέες δυνατότητες ποὺ μένουν στὸ μεγαλύτερο κομμάτι τους ἀναξιοποίητες- πόσῳ δὲ μᾶλλον ὅταν ἡ διαδικτυακὴ πληροφόρηση καὶ ἡ λεγόμενη μπλογκόσφαιρα φαίνεται νὰ βρίσκονται ἁπλῶς στὴν ἀρχὴ τῆς ἄνθησης ποὺ προβλέπεται νὰ γνωρίσουν στὸ ἐγγὺς μέλλον. Σήμερα, αὔριο ἢ ἀπὸ χθές, τὸ διαδίκτυο μπορεῖ κάλλιστα νὰ παρακάμψει τὰ παραδοσιακὰ Μέσα, τὰ κάποτε ἐν Μπαϊρακτάρῃ μετὰ σουβλακίων ὑβρισθέντα.

10- Νὰ μελετήσει τὰ λάθη παρόμοιων ἐγχειρημάτων τοῦ παρελθόντος.

Ἂν ὑπάρχει πολιτικὸς σχηματισμὸς ποὺ νὰ παρουσίασε στὸ πρόσφατο παρελθὸν ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω στοιχεῖα κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον, πρέπει νὰ πρόκειται γιὰ τοὺς «Δημοκρατικοὺς» τοῦ 2008/09, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχουν χάσει τὴν δυναμική τους, τὴν δυνατότητα συσπείρωσης ἐλπιδοφόρων μελῶν καὶ στελεχῶν καὶ τὴν γονιμότητα παραγωγῆς νέων ριζοσπαστικῶν προτάσεων (πολλὲς ἀπὸ τὶς ἀρχικὲς προτάσεις βρίσκονται στὸ βιβλίο «Δημοκρατικοί - ἡ δημιουργία μιᾶς νέας πολιτικῆς κίνησης» τὸ διατιθέμενο στὰ κεντρικὰ τῶν ἐκδόσεων Παπαζήση). Ἀξίζει νὰ μελετήσει κανεὶς τὴν πορεία τους γιὰ νὰ διαπιστώσει καὶ νὰ ἀναλύσει τὰ λάθη ποὺ ἔλαβαν χώρα. Εἰδικὰ δὲ κάτω ἀπὸ τὸ πρίσμα τοῦ φαινομένου τῆς σημερινῆς μὴ παλιννόστησης τῶν ἱδρυτικῶν καὶ ἄλλων μελῶν ποὺ ἀποσκίρτησαν (συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ ὑποφαινομένου), παρὰ τὴν ἀντικατάσταση τῆς παλιᾶς σαφῶς προβληματικῆς ἡγεσίας μὲ μιὰ δημοκρατικώτερη καὶ ἰσορροπημένη ἡγεσία ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ὑψηλότερη πολιτικὴ εὐφυία καὶ ἀδιαπραγμάτευτη ἀνιδιοτέλεια. Ἡ ἀποτυχία τοῦ ἐγχειρήματος χρειαζόταν μελέτη... Τὸ ἐγχείρημα ἀποτελεῖ ἀνθολόγηση καλῶν προθέσεων, βασίμων ἐλπίδων ἀλλὰ καὶ ἐπιλογῶν πρὸς ἀποφυγὴν καὶ θανάσιμης ἀπροθυμίας γιὰ τολμηρὲς συνεργασίες.

Κανένα ἀπὸ τὰ δύο ὑπὸ δημιουργία κόμματα, τοῦ κ. Κουβέλη καὶ τῆς κ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη, δὲν πληροῖ ἔστω καὶ μία ἀπὸ τὶς παραπάνω προϋποθέσεις. Ὁπότε... δὲν τὸ ἀφήνετε καλύτερα;

Θὰ ἀποτελέσει ἔκπληξη, ἂν οἱ πολίτες δὲν γυρίσουν τὴν πλάτη στὰ ὑπὸ δημιουργία καθαρῶς αὐτοαναφορικὰ κόμματα, τὰ ὁποῖα δὲν κομίζουν τὸ καινούργιο ἀλλὰ ἀνακυκλώνουν τὸ παλιό. Ἂν ἔχει πεῖ μιὰ σωστὴ κουβέντα ὁ τρέχων πρωθυπουργὸς (κυριολεκτικᾶ τρέχων- ὅλο τρέχει, ὅλο ἐκτὸς Ἑλλάδος), αὐτὴ εἶναι τὸ «ἢ ἀλλάζουμε ἢ βουλιάζουμε». Καὶ ἐπειδὴ μᾶλλον βουλιάζουμε, ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω...

29 Ἰουνίου 2010

Read more...