ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ

Έλεγε πρόσφατα κάποιος γνωστός μου ότι φοβάται την μέρα που θα χρειαστεί να απαντήσει στις δύσκολες ερωτήσεις των παιδιών του για τον κόσμο. Τον καταλαβαίνω και ας μην εχω παιδιά για να με απασχολήσει αυτό. Δεν είναι ανάγκη να έχεις παιδιά . Είμαστε υπόλογοι στις νέες γενιές .Ο αφορισμός ότι "τον κόσμο τον έχουμε κληρονομήσει από τα παιδιά μας" δεν θα μπορούσε να με βρίσκει περισσότερο σύμφωνο.Την ίδια αγωνία έχω εκφράσει και σε παλαιότερη ανάρτηση μου.
Όλη αυτήν η αγωνία και η απόγνωση υπάρχει εκφρασμένη στους παρακάτω στίχους πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσα να την εκφράσω.

Διαβάστε ..
Μιχάλης Μυτακίδης (BD FOXMOOOR) και Active Member . Στου αιώνα το φευγιό.

Τώρα που φεύγεις αιώνα μοιάζεις πολύ με το φευγιό μου 
θα σε κάνω δυο λόγια να σε χαρίσω στο γιό μου 
θα το κάνω παραμύθι να μοιάζει 
για να το πάρει καλά μπορεί και να τον νοιάζει. 
Θα σου φερθώ ευγενικά όσο μπορώ φυσικά 
ψάχνω τον τρόπο πως να του το πω κανονικά 
πως όταν φώναζε ο θεός δεν τον πήραμε χαμπάρι 
εμείς είχαμε το νου μας πως θα πάμε στο φεγγάρι. 
Γιατί ζηλεύουν τα πουλιά και δεν μας κάνουν χαρά 
που έχουμε τώρα σιδερένια μεγάλα φτερά 
γιατί τα πόδια μας στη γη σπάνια πατάνε 
και τα χέρια μας τιμόνι συνέχεια κρατάνε. 
Πως να του πω ότι η μουσική έβγαινε από ένα χωνί 
κι ότι ο πρώτος σινεμάς ήταν πανί 
κι ότι μας φτιάξαν ένα μικρό ονειροκούτι 
για να γλιτώσουνε μια και καλή όλοι τούτοι. 
Πως να του πω για προσφυγιά για Πόλη και για Σμύρνη 
και για εμφύλιους και τέτοια κάγκελο θα μείνει 
πως να πω ευγενικά για πολέμους σε παιδάκι 
κι ότι ο πιο τρανός μαλάκας είχε ένα μικρό μουστάκι. 
Πως στην χώρα με τα χιόνια έγινε αφέντης ο λαός 
για να γίνει το όνειρο καημός 
την αλήθεια αν του πω θα του το βγάλω από τη μύτη 
αυτός νομίζει ότι ο Zoro είναι φίλος του Σημίτη. 

Μας σιχαθήκαν οι θεοί και μας δέσαν την ψυχή μες τα χέρια 
τώρα φοβούνται οι θνητοί που δεν θα γίνουν αστέρια 
φτιάξαν του αιώνα στολή την πιο μεγάλη μας μιζέρια 
κι αν με φοβάσαι ζωή λύσε μου μόνο τα χέρια. 

Πρέπει να βρώ στην ψυχή μου να ασχολείται μ'άλλο θέμα 
για να μπορέσω να του φτιάξω ωραίο ψέμα 
ήρθε η ώρα να του πω για τη φύση και τα ζώα 
όχι για μάς για τ'άλλα που είναι αθώα. 
Γιατί δεν μας μιλάνε και δεν πονάνε οι μηχανές 
τι είναι τελικά το άγχος και το στρες 
πως να του πω ότι ανήκει στην Ευρώπη 
και δε μιλάν την ίδια γλώσσα όλοι οι ανθρώποι. 
’ντε πες του ότι ο κόσμος τώρα μπήκε σε κουτάκι 
άντε πες του ότι η Doly δεν είναι προβατάκι 
κι ότι δεν είναι Power Ranger οι μπάτσοι 
αυτό θα το ρισκάρω και στραβά ρε να του κάτσει. 
’ντε πες του για μπάσκετ αφού δε πρόλαβε τον Γκάλη 
θα νομίζει τώρα ότι η μπάλα είναι πιο μεγάλη 
άντε πες του ότι υπάρχουνε παιδιά που ζούν στο κρύο 
κι ο μπαμπάς του Mickey Mouse διατηρείται σε ψυγείο. 
’ντε πες του για το σπίτι το λευκό 
που σκορπάει το κακό όσο γαμεί το αφεντικό 
άντε δείξτου το δικό μας που είναι τίγκα περιστέρια 
κι ότι εκεί μέσα βρώμικα έχουν όλοι χέρια. 
Λάθος παραμύθι μοιάζει με τιμωρία 
τα ψέματα θ'αφήσω να του πει η ιστορία 
ντρέπομαι για πρώτη φορά μπροστά στο γιό μου 
τη βλέπω να του λέω μοναχά για το φευγιό μου.