Η αβάσταχτη ελαφρότητα του να κάνεις τον ιστορικό (ενώ είσαι τενεκές)

"Εξίσου αναπόφευκτο είναι και το ότι ένα πλέγμα συγκρούσεων τόσο μπερδεμένο όσο αυτό που υπάγεται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα έπρεπε να έχει δημιουργήσει εσμό ολόκληρο μύθων και θρύλων. Αυτοί οι μύθοι σχηματίζουν ένα απαραίτητο νήμα της ιστορίας. Δουλειά του ιστορικού δεν είναι να τους εξοβελίσει. Καθήκον του είναι να τους εξετάσει, να εξηγήσει την προέλευσή τους και κατόπιν να καταδείξει την διαφορά ανάμεσα στα γεγονότα και στον τρόπο που αυτά έγιναν αντιληπτά. ....

...Είναι αναπόφευκτο να έχουν οι ιστορικοί διαφορετικές ερμηνείες ή τουλάχιστον διαφορετικά τονιζόμενα σημεία. Καμιά εξιστόρηση δεν θα έχει ποτέ καθολική αποδοχή όσο ομογενοποιημένη και αν είναι. Όμως μπορούμε να πάρουμε τα μέτρα μας απέναντι στις χονδροειδέστερες μορφές ανακρίβειας. Τα όμοια πρέπει να συγκρίνονται με όμοια. Πρέπει να τηρούνται οι αναλογίες. Και οι κανόνες των κριτηρίων που εφαρμόζονται στη μια πλευρά της σύγκρουσης πρέπει να εφαρμόζονται με ισότητα προς όλες τις πλευρές της σύγκρουσης.  Για παράδειγμα η μάχη του Ελ Αλαμέιν και η μάχη του Στάλινγκραντ ήταν και οι δύο νίκες των συμμάχων οι οποίες συνέβαλαν στην "αντιστροφή του ρεύματος" τις μαύρες μέρες του 1942-43. Όμως αυτές οι μάχες δεν μπορούν να εξισωθούν. Η μία έθεσε εκτός μάχης 6 μεραρχίες του άξονα σε ένα περιφερειακό θέατρο δράσης ενώ η άλλη εξολόθρευσε 20 μεραρχίες του άξονα στον κεντρικό τομέα του κύριου μετώπου.

Παρομοίως τα ηθικά κριτήρια δεν μπορούν να βασίζονται στην αυταπάτη ότι οι ομαδικές δολοφονίες που διέπραξε ο εχθρός ήταν απόδειξη ανείπωτης κακοήθειας ενώ οι ομαδικές δολοφονίες της πλευράς που ανήκουμε ήταν απλώς ένα ατυχές ψεγάδι.."

Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Άγγλου ιστορικού Norman Davies, "Europe at war 1939-1945 : No simple victory".

Στην αρχή του βιβλίου του, δίνει κάποια μαθήματα για το πως πρέπει να προσεγγίζεται η ιστορική έρευνα και ποιος είναι ο ρόλος του ιστορικού.

Αν και το αντικείμενο του βιβλίου του είναι ο Β'ΠΠ εντούτοις οι βασικές αρχές ιστορικής έρευνας και προσέγγισης πρέπει να παραμένουν αναλλοίωτες

Θα συμβούλευα όλους αυτούς τους αυτόκλητους "ιστορικούς αναθεωρητές", τους περήφανους  κατεδαφιστές των εθνικών μύθων, επαγγελματίες και μη, με την αιρετική τάχα ματιά που ανακάλυψαν ξανά την Αμερική και νομίζουν ότι μόνο αυτοί ξέρουν ιστορία ενώ οι υπόλοιποι τρώμε το κουτόχορτο της επίσημης κρατικής προπαγάνδας, να διαβάσουν λίγο τον κ. Davies ή κάποιον σαν αυτόν και να πάψουν να μας ζαλίζουν την π@%τσ@ με τις παπαριές τους.

Είναι το ίδιο ημιμαθείς με αυτούς που κατηγορούν στα πονήματά τους.