Άσυλο στην υποκρισία

 

γράφει ο Θεόδωρος Παντούλας

Το πανεπιστημιακό άσυλο λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια ως άσυλο βανδάλων. Και τα πανεπιστήμιά μας ως κακές σχολές επαγγελματικής αποκατάστασης που παράγουν ημιμαθείς πτυχιούχους. Αλλά γι’ αυτά δεν συζητάμε. Δεν μας ενοχλούν. Όπως δεν μας ενοχλεί η εικόνα χαμαιτυπείου που εδώ και δεκαετίες έχουν τα ανά την επικράτεια «εκπαιδευτικά» μας ιδρύματα.
Ενοχληθήκαμε όμως που σε ένα από αυτά κατέφυγαν –με την εγκληματική μεθόδευση ολιγοφρενών της καθεστωτικής «αριστεράς»- κάποιοι μετανάστες. Εάν μάλιστα άσυλο είναι «ο χώρος όπου παρέχεται προστασία και ασφάλεια σε καταδιωκόμενα πρόσωπα», ίσως να είναι και η πρώτη φορά σε όλη την Μεταπολίτευση που γίνεται πραγματική χρήση του ασύλου.
Οι άνθρωποι αυτοί ισχυρίζονται ότι είναι κυνηγημένοι. Εάν ψεύδονται, ας τους ελέγξει η Πολιτεία. Εάν όχι, ας αναλάβει εξ ολοκλήρου τις ευθύνες της. Αλλά εμείς, ως Πολιτεία αλλά κι ως κοινωνία, δεν κουβεντιάσαμε καθόλου γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Ποιοι είναι; Γιατί είναι εδώ; Ποιοι τους έφεραν; Τι θέλουν;
Εσπευσμένα τους στεγάσαμε αλλού, να μην μας χαλάν την σπασμένη μας βιτρίνα. Στρίβειν δια της μεταστεγάσεως σε απευθείας σύνδεση.
Το «μεταναστευτικό» ωστόσο δεν είναι πρόβλημα τηλεοπτικό. Είναι πρόβλημα πολιτικό. Και δεν αντιμετωπίζεται ούτε με δεκάρικους επιδοτούμενης ή μη φιλανθρωπίας ούτε με ξενοφοβικές κορώνες. Είναι πρόβλημα της Δύσης στην οποία σεμνυνόμεθα ότι ανήκουμε –άλλοτε ως φτωχοί συγγενείς κι άλλοτε πάλι ως μακρινοί πρόγονοι.
Οι μετανάστες είναι εδώ γιατί η Δύση, εδώ κι αιώνες, είναι εκεί. Γιατί ο καπιταλισμός απομυζεί τις πατρίδες τους και κερδοσκοπεί με την απόγνωσή τους.
Ευθύνη μικρή σ’ αυτό το ανήθικο αλισβερίσι έχει και η χώρα μας. Η χώρα μας, που μέχρι πρότινος σας θυμίζω ότι καμάρωνε, που χάρη στην ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών κατάφερε το ολυμπιακών διαστάσεων έγκλημα της Ολυμπιάδας 2004.
Αμέσως μετά βεβαίως ξεθώριασε η «ισχυρή Ελλάδα» των κρατικοδίαιτων μεγαλοεργολάβων και το greek dream έγινε εφιάλτης για ημεδαπούς κι αλλοδαπούς. Δεν είμαστε ακριβώς Δύση, αλλά πύλη για την Δύση. Μια πύλη που για την ώρα λειτουργεί ως χωματερή της απελπισίας των μεταναστών, τους οποίους δεν καλοξέρουμε πλέον τι να τους κάνουμε. Αυτοί θέλουν να φύγουν, εμείς επίσης θέλουμε να φύγουν κι εντέλει μένουν όλοι τους εδώ. Κι Ευρώπη να μας τραβάει τ’ αυτί, έτσι, για να μην ξεχνάμε τίνος αποικία είμαστε.
Η εδώ νομιμότητα εκπροσωπείται από ανανήψαντες επενίτες ή υποκαθίστανται από γκρουπούσκουλα που κάνουν τις ασκήσεις τους χρησιμοποιώντας τους μετανάστες με τον πλέον χυδαίο τρόπο.
Στην πραγματικότητα όμως δεν φταίνε οι απόκληροι για το ότι εμείς έχουμε διάτρητα σύνορα. Δεν φταίνε επίσης αυτοί που εμείς δεν έχουμε μεταναστευτική πολιτική.
Οι μετανάστες κατά τα λοιπά είναι καλοί για να μας χτίζουν ανασφάλιστοι το μικρομεσαίο μας εξοχικό. Είναι καλοί για να μαζεύουν ανασφάλιστοι τις ελιές μας στο χωριό και να μας αρμέγουν τις κατσίκες. Είναι επίσης καλοί για να μας κάνουν –πάντοτε ανασφάλιστοι- τα θελήματα.
Κι οι μετανάστριες επίσης είναι καλές για να ξεσκατίζουν –ανασφάλιστες κι αυτές- τους γέρους μας ή να μεγαλώνουν τα παιδιά μας. Είναι επίσης καλές για να τις πηδάνε οι θεριακλήδες μας για δέκα ή είκοσι ευρώ.
Μέχρι εκεί. Οι υπόλοιποι να φύγουν, να πάνε αλλού.
Εδώ να μείνει ο στρουθοκαμηλισμός κι η υποκρισία μιας ακοινωνησίας που πουλά νταηλίκι μόνον εκεί που την παίρνει.



Από το Μανιφέστο

Πηγή: http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ελλάδα-Ιστορία-ΓεωΠολιτική/Άρθρα/2639-Άσυλο-στην-υποκρισία.html