Ο Μεσαίωνας ήταν εδώ επό καιρό

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε μια ανάρτηση  από το ελληνάκι ένα αξιόλογο blog. Έλεγε για διάφορους τύπους οι οποίοι τώρα ξύπνησαν γιατί μέχρι τώρα ήταν "μακριά από τον κώλο μου και ας είναι όπου νά 'ναι ".
Τώρα όμως μπήκε στον κώλο τους και θυμήθηκαν τον Μεσαίωνα !
Είμαι μηχανικός και δούλευα από το '95 σε τεχνική εταιρία, πάντα με μπλοκάκι και ατομική οιοκονομική διαπραγμάτευση, αν και κανονικός υπάλληλος, όπως και άλλοι πάρα πολλοί συνάδελφοι. Τότε δεν μιλούσε κανένας ούτε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, όλοι οι κολαούζοι των μεγαλοεργολάβων και των εκάστοτε κυβερνήσεων, έλεγαν το ποίημά τους.  Είχαμε μόνο υποχρεώσεις οι εργαζόμενοι !
Μόνο καινούριος δεν είναι ο Μεσαίωνας. Απλά τότε είχαμε μποροστά μας Ολυμπιακούς , Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, ένα (επί)χρυσο μέλλον.


Η λογική του "ο θάνατός σου, η ζωή μου" είναι πλέον ξεκάθαρη, αφού έφυγε το γαλβάνισμα της ανάπτυξης και της επίπλαστης ευημερίας. Ο χρυσός ξεφλούδισε και έμεινε το μπακίρι και μας δηλητηριάζει.
Η χαζοκουτοπόνηρη μικρομεσαία τάξη έφαγε το παραμύθι του ελάχιστου κράτους. Κατάπιε το αγκίστρι με όλο το δόλωμα.
Της είπανε " τι το θές το κράτος αφού εσύ μπορείς να απολαύσεις καλύτερες υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα αφού έχεις εισόδημα !!". Έτσι συνηγόρούσε ή αδιαφορούσε στην διάλυση του μόνου αναχώματος απέναντι στη σημερινή πλημμύρα.
Το θέμα είναι τι θα κάνει τώρα αυτήν η φοβερή μικρομεσάια τάξη , όλοι αυτοί οι "νοικοκυραίοι" που το εισόδημά τους έκανε φτερά και όλοι κατέληξαν νεόπτωχοι και φουλ χρεωμένοι στις τράπεζες ; Μια χαρά τα έλεγε ο Techie Chan.
Η όποια πρόνοια και προστασία υπήρχε από καιρό υποσκάπτονταν, υποβαθμιζόταν και ελαχιστοποιούνταν. Οι περισσότεροι όμως μαγεμένοι από τις σειρήνες της ψεύτικης ανάπτυξης και δανεικής, χρεωμένης ευμάρειας κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Σήμερα που ξύπνησαν χρεωμένοι, άνεργοι, με κουτσουρεμένους μισθούς δώρα και επιδόματα άρχισαν να αντιλαμβάνονται την πραγματική έννοια του νεοφιλελευθερισμού που συνίσταται στο "ο ισχυρότερος a.k.a. πλουσιότερος, είναι ελέυθερος να κάνει ότι θέλει". Να επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα που τον εξυπηρετεί.
Εξάλλου ποιος θα τον εμποδίσει ; Το ανύπαρκτο πλέον κράτος που πελεκούσε τα ίδια του τα πόδια ;
Το κράτος θα υφίσταται μόνο ως κατασταλτικός μηχανισμός και ως μηχανισμός συντήρησης και προστασίας της νέας τάξης .
Όπως στο μεσαίωνα οι δουλοπάροικοι περίμεναν στις πύλες των κάστρων  και των αρχοντικών και παρακαλούσαν για ένα κομμάτι ψωμί ή για μια ελεημοσύνη του κοτζάμπαση, έτσι και η σύγχρονη πλέμπα θα γυροφέρνει έξω από τις φυλασσόμενες βίλες των βορείων προαστίων και των πολυτελών γραφείων των μανατζαραίων ζητιανεύοντας ένα ανασφάλιστο μεροκάματο, ενώ θα αναπολεί την μεζονετούλα του και το τζιπάκι που κατάσχεσε η τράπεζα γιατί αδυνατούσε πλέον να πληρώνει 1200 ευρώ δόση για 30 χρόνια.
Το θέμα είναι πως εκτός από τον εργασιακό Μεσαίωνα, υπάρχει και οριστική ρήξη στην αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών. Οι γονείς και οι παππούδες  συνδικαλιστές παζαρεύουν τα προνόμιά τους ποντάροντας στην εξαθλίωση των παιδιών και τον εγγονών τους και αυτά με τη σειρά τους αν μπορέσουν θα τους αφήσουν να ψοφήσουν στα γεράματα χωρίς καμμιά πρόνοια αν μπορέσουν. 
Οι ηλικιωμένοι θα γίνουν στόχοι για τα "προνόμια" που πρόλαβαν να εξασφαλίσουν πριν πέσει ο πέλεκυς και οι νέοι θα αισθάνονται πως δουλεύουν για να συντηρούν τα προνόμια αυτών που βούλιαξαν το σύστημα, ενώ οι ίδιοι βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού είναι βέβαιη. Θα την κάνεις τουμπεκί μόνο άν έχεις κανένα παππού με καμμιά καλή σύνταξη αλλά και αυτόν θα τον αρπάζεις από το λαιμό και θα τον απειλέις με το γηροκομείο προκειμένου να του παίρνεις την σύνταξη, γιατί στην ουσία πρόνοια ηλικιωμένων δεν θα υφίσταται. 
Οι γονείς θα εισπράττουν ενοίκιο από τα παιδιά ( όπως στην Αμερική και την Ευρώπη που τόσο ζηλέψαμε), αμέσως μόλις κλείσουν τα 18 και θα τα στέλνουν να χρεωθούν με τα φοιτητικά δάνεια  τα οποία πλέον θα χορηγούν αφειδώς οι τράπεζες, για να σπουδάσουν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με την υψηλή αξιολόγηση.
Έτσι θα σπουδάζουν πλέον λίγοι και αυτοί θα ξεκινάνε την καριέρα τους με αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ χρέος , το οποίο θα αποπληρώνουν ως τα 40.
Αλλά τα δικά μας πανεπιστήμια τα απαξιώσανε οι κλίκες καθηγητών και φοιτητών και γνωστοί/άγνωστοι κατέκαψαν την αξιοπιστία τους.
Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, αλλά ποιο το νόημα.


Σπείραμε ανέμους , τώρα  έφτασε ο καιρός της σοδειάς.