Η κρίση οδηγεί σε "ντόμινο"

Του Δημήτρη Καζάκη*

«Πάμε, λένε πολλοί, ούτως ή άλλως για χρεοκοπία. "Η πολιτική μας δεν έχει πετύχει, είναι αδιέξοδη, δεν οδηγεί πουθενά". Δεν υπάρχει πιο διαβρωτική, πιο επικίνδυνη και πιο άδικη συζήτηση απ' αυτήν που συντηρούν ορισμένοι για τη χρεοκοπία της χώρας. Ναι, βρεθήκαμε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η χώρα σήμερα, όμως, είναι διασφαλισμένη με τη χρηματοδότηση και με ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που μειώνει δραστικά τα ελλείμματα και ξαναβάζει τη χώρα σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης...
Σήμερα το ζήτημα του χρέους το αντιμετωπίζουμε με σύνεση, συστηματικά και οργανωμένα. Όχι μόνο με το πρόγραμμα μας, αλλά και με ευνοϊκές ρυθμίσεις, όπως με τις προσεκτικές διαπραγματεύσεις μας για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους. Αυτή η ευεργετική για την Ελλάδα και τον φορολογούμενο αντιμετώπιση θα έχει συνέχεια μόνο εάν παραμείνουμε συνεπείς στις προσπάθειες μας».

Αυτό ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός λίγο πριν από την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού του 2011 στις 22 του μηνός. Την αμέσως επόμενη ημέρα γίνεται γνωστό ότι η Ελλάδα ηγείται πάλι στις τρελές αυξήσεις στα κόστη ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων, διότι οι αγορές θεωρούν αναπόφευκτη μια αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας (Bloomberg, 23.12). Την ίδια ημέρα, η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης Fich Ratings ανακοινώνει ότι θέτει υπό καθεστώς αυξημένης επιτήρησης με το ερώτημα της υποβάθμισης πέντε εγχώριες τράπεζες, την Εθνική, την Alpha, την Eurobank, την Πειραιώς και την Αγροτική.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Fich, η κίνηση αυτή κρίθηκε επιβεβλημένη από το γεγονός ότι είναι «πιθανό αυτές να λάβουν υποστήριξη αν κριθεί σκόπιμο». (Bloomberg 23/12).

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει σε απλή γλώσσα ότι οι τράπεζες αυτές βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας και ως εκ τούτου είναι υποψήφιες για άμεση κρατική ενίσχυση. Σε ξεχωριστή ανακοίνωση της Fich την ίδια ημέρα τέθηκαν υπό το ίδιο καθεστώς επιτήρησης και οι θυγατρικές της Εθνικής και της Eurobank στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Νότια Αφρική.

Γκρεμίστηκαν τα ομόλογα

Την ίδια ώρα, τα spreads και τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων στις αγορές γνωρίζουν νέα ιστορικά ρεκόρ. Ο Νοέμβριος μπορεί να χαρακτηριστεί ο χειρότερος μήνας των ελληνικών ομολόγων, μια και κατά τη διάρκεια του η Ηλεκτρονική Δευτερογενής Αγορά Τίτλων (ΗΔΑΤ) υποχώρησε κατά 52% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Τη μεγαλύτερη άνοδο κατά 258 μονάδες βάσης σημείωσε η απόδοση του τριετούς ομολόγου αναφοράς, η οποία στο τέλος του μήνα ανήλθε σε 13,23%, όταν τον προηγούμενο μήνα βρισκόταν στο 9,64%. Η απόδοση αυτή είναι η μεγαλύτερη του έτους, η οποία δεν ξεπέρασε το 11,65% όλους τους προηγούμενους μήνες, αλλά και η μεγαλύτερη της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας. Πρόκειται για απόδοση που προεξοφλεί ότι η χώρα δεν θα βγάλει την τριετία.

Στις μακροπρόθεσμες διάρκειες η απόδοση του ΙΟετούς ομολόγου αναφοράς αυξήθηκε κατά 124 μονάδες βάσης σε 12,00%, από 9,57% του προηγούμενου μήνα. Κι αυτή η απόδοση αποτελεί ρεκόρ έτους, μια και όλους τους προηγούμενους μήνες του 2010 η απόδοση του ΙΟετούς ομολόγου δεν ξεπέρασε το 11,34%. Ενώ η απόδοση του 30ετούς αυξήθηκε κατά 48 μονάδες βάσης, δηλαδή σε 9,32% από 8,39% του προηγούμενου μήνα. Και η τιμή του 30ετούς είναι η υψυλότερη τέλους του μήνα που έφτασε μέσα στο 2010, με τον περασμένο Ιούνιο να φτάνει τα 9,11% μέγιστη τιμή.

Όσον αφορά τις τιμές των τίτλων αναφοράς, η τιμή του 3ετούς ομολόγου υποχώρησε σημαντικά σε 82,70 στα τέλη Νοεμβρίου από 87,00 στα τέλη Οκτωβρίου, του διετούς ομολόγου σε 78,02 από 80,51, του ΙΟετούς σε 68,14 από 73,58 και του 30ετούς ομολόγου σε 52,90 από 55,85. Η αξία των συναλλαγών στην ΗΜΤ υποχώρησε σε 926 εκατ. ευρώ τον Νοέμβριο του 2010 από 1,94 δισ. ευρώ τον Οκτώβριο του 2010 και 50,21 δισ. ευρώ τον Νοέμβριο του 2009. Η μέση ημερήσια αξία συναλλαγών διαμορφώθηκε σε 42,1 εκατ. ευρώ από 97,1 εκατ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα. Το μεγαλύτερο ποσοστό συναλλαγών συγκέντρωσε το 10ετές ομόλογο αναφοράς, καταγράφοντας συναλλαγές αξίας 211 εκατ. ευρώ. Από τις 800 εντολές που εκτελέσθηκαν στην ΗΔΑΤ, το 63,6% αφορούσε εντολές πώλησης και το 36,4% εντολές αγοράς.

Αφηνιασμένες αγορές

Προσθήκη λεζάντας

Από κάθε άποψη ο Νοέμβριος αποτέλεσε τον χειρότερο μήνα για τους ελληνικούς κρατικούς τίτλους. Οι επενδυτές ξεφορτώθηκαν μαζικά κρατικούς τίτλους, κυρίως ΙΟετούς διάρκειας, που θεωρούν ότι σε μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση χρέους θα είναι οι πιο ευάλωτοι και οδήγησαν τους 30ετείς τίλους στο να χάσουν σχεδόν το 45% της ονομαστικής αξίας τους στην αγορά. Αν προσθέσουμε και το ότι μέσα στον ίδιο μήνα, δηλαδή στις 9 και 16 Νοεμβρίου, ολοκληρώθηκαν οι δημοπρασίες εντόκων γραμματίων του ελληνικού Δημοσίου διάρκειας 6 και 3 μηνών, με αποδόσεις ρεκόρ της τάξης του 4,82% και 4,10% αντίστοιχα, τότε δικαιολογημένα μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι οι αγορές αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως ήδη πτωχευμένη χώρα.

Το ίδιο σκηνικό συνεχίζεται και μέσα στον Δεκέμβριο, με τις αγορές να έχουν κυριολεκτικά αφηνιάσει. Η Ελλάδα σε ετήσια βάση, αν συνεχίσει να δανείζεται με 3μηνα και 6μηνα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, έχει φτάσει σχεδόν να πληρώνει επιτόκια της ίδιας τάξης με εκείνα που πληρώνει, π.χ., η πτωχευμένη Αργεντινή. Με μια μεγάλη διαφορά. Η Αργεντινή έχει ξεφορτωθεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρέους της και δεν βρίσκεται υπό καθεστώς θεσμοθετημένης κατοχής του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Όπως πάει, είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα και τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων θα χτυπάνε τιμές ρεκόρ σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή θα φτάσουν στα ύψη των χωρών που έχουν βαρέσει κανόνι.

Το αδιέξοδο της ΕΚΤ

Προφανώς οι αγορές δεν πιστεύουν ότι η επιμήκυνση του χρέους που επικαλούνται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αποτελεί ένα δώρο του ΔΝΤ και της Ε.Ε. γιατί είμαστε καλά παιδιά και πειθαρχούμε στις εντολές τους. Το σκηνικό που στήνεται αυτήν τη στιγμή μοιάζει πάρα πολύ με το σκηνικό που στήθηκε τους πρώτους μήνες του 2010 για να οδηγηθεί η Ελλάδα στον λεγόμενο μηχανισμό στήριξης. Μόνο που αυτήν τη φορά είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα.

Στην πράξη, η αντιμετώπιση της κρίσης στη ζώνη του ευρώ μέσα από τη δημιουργία ενός μόνιμου ταμείου ευρωπαϊκής σταθερότητας, που θα εποπτεύει και θα κηδεμονεύει τις χώρες υπό χρεοκοπία, αποτελεί την καλύτερη δυνατή ενθάρρυνση για τις αγορές να πιέζουν όλο και περισσότερο. Μετά την Ελλάδα και την Ιρλανδία, η πίεση έχει αυξηθεί δυσβάσταχτα για την Πορτογαλία και την Ισπανία. Οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού στις αγορές έχουν πειστεί πως ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουν τις επενδύσεις στα κρατικά και τραπεζικά χρεόγραφα αυτών των χωρών, αλλά και τα προσδοκώμενα κέρδη τους, είναι να τις οδηγήσουν στον μηχανισμό.

 Μόνο που αυτός ο μηχανισμός όσο περισσότερο διευρύνεται τόσο περισσότερο εξαντλεί τις δυνατότητες χρηματοδοτικής ενίσχυσης της ΕΚΤ, αλλά και των ισχυρών χωρών της ευρωζώνης. Ήδη η ΕΚΤ έχει πάψει να παρεμβαίνει στον βαθμό που παρενέβαινε για τα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά τίτλων με σκοπό να συγκρατήσει τις ανοδικές τάσεις. Δεν διαθέτει πιά τα αναγκαία ρευστά διαθέσιμα, ενώ η προσοχή της έχει στραφεί, εκτός βεβαίως της Ιρλανδίας, στην Πορτογαλία και την Ισπανία, οι οποίες αποτελούν τώρα πια τη μερίδα του λέοντος στις αγορές ομολόγων της ΕΚΤ.

Αρχίζει το ντόμινο!

Πολλοί αναλυτές και επενδυτές πιστεύουν ότι το 2011 θα είναι το έτος της Γαλλίας. Δηλαδή, κι αυτή θα συρθεί στον μηχανισμό στήριξης υπό το βάρος όχι τόσο του δημόσιου, όσο του ιδιωτικού χρέους που έχουν σωρεύσει οι τράπεζές της. Πριν απ' αυτήν θα έχει προσφύγει στον μηχανισμό το Βέλγιο, το οποίο ήδη βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την Ιταλία.

Αυτή η διαδικασία - ντόμινο, που έχει ήδη αρχίσει, ξεπερνά κατά πολύ τις αντοχές της ΕΚΤ. Γι' αυτό πολλοί ασχολούνται με το ευρωομόλογο. Από άποψη προσωρινής αντιμετώπισης των χρηματοδοτικών δυσκολιών, ιδίως των μεγάλων χωρών, το ευρωομόλογο μπορεί να αποτελέσει πρόσκαιρη λύση. Για πόσο, ουδείς γνωρίζει. Όμως η έκδοση του προϋποθέτει πολύ σοβαρή δημοσιονομική δέσμευση της Γερμανίας, της οποίας η ηγεσία δεν είναι καθόλου έτοιμη να αναλάβει. Γνωρίζει πως σε τέτοιες κρίσεις πρέπει να διατηρεί τον μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας κινήσεων και τις λιγότερες δυνατές δεσμεύσεις, ώστε να μπορεί να επιλέξει εναλλακτικές στρατηγικές με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Το ευρωομόλογο, όμως, αφαιρεί από τη δικαιοδοσία των κρατών το τελευταίο αποκούμπι της δημοσιονομικής τους πολιτικής: να αποφασίζουν τα ίδια πότε και πώς θα προσφύγουν στις αγορές κεφαλαίου για δανεισμό. Αν χάσουν κι αυτό το προνόμιο, τότε η ίδια η υπόσταση τους δεν έχει κανένα νόημα. Είναι σαν να αναθέτει ένα νοικοκύριο σε κάποιον άλλο να δανείζεται στο όνομα του, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που αποφασίζει αυτός. Είναι ποτέ δυνατόν να αποβεί προς όφελος του νοικοκυριού αυτού μια τέτοια ενέργεια; Απλώς θα βρεθεί υπό καθεστώς πενίας, δηλαδή κολίγος στην υπηρεσία των δανειστών του. Κι αυτό ανεξάρτητα από τα επιτόκια που θα πετύχει.

Παραμύθια ...

Προσθήκη λεζάντας

Και επειδή με ευρωομόλογο ή χωρίς, η πιθανότητα μετεξέλιξης της ευρωζώνης προς μια τέτοια κατεύθυνση όπως την περιγράψαμε είναι πάρα πολύ πιθανή και ήδη μελετάται στις λεπτομέρειες της από τα επιτελεία στις δυο όχθες του Ατλαντικού, θα θέλαμε πολύ να δούμε τι έχουν να πουν όλοι αυτοί που τρομοκρατούν τον κόσμο με παραμύθια για διαρκείς υποτιμήσεις αν τυχόν και επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα.
Οι ίδιοι που κινδυνολογούν ασύστολα, που παρουσιάζουν την έξοδο από το ευρώ ως συνώνυμο της βιβλικής καταστροφής, συνηγορούν υπέρ μιας λύσης (ευρωομόλογο) που με μαθηματική βεβαιότητα θα οδηγήσει την Ελλάδα και αρκετές χώρες της ευρωζώνης σε κατοχικό νόμισμα, με ό,τι σημαίνει κάτι τέτοιο.

Όπως και να έχει, η αυξανόμενη αναστάτωση στις αγορές, το βάθεμα της κρίσης του ευρώ, η εκτρωματική διόγκωση των τραπεζών, που συνεχίζεται, και η αδυναμία των πολιτικών ηγεσιών να αποφύγουν την πεπατημένη που οδήγησε τα πράγματα σ' αυτήν την κατάσταση προεξοφλούν ότι βαδίζουμε με ταχύτητα στην επίσημη πτώχευση της χώρας. Για όποιον αναρωτιέται τι σημαίνει επίσημη πτώχευση, δεν έχει παρά να διαβάσει τι συνέβη στην Αργεντινή, όταν το 1998-2000 έκανε... δώρο και σ'αυτήν το ΔΝΤ τον μηχανισμό επιμήκυνσης που ετοιμάζει και για τη χώρα μας.

Με... ελικόπτερο!

«Οταν οι επιχειρηματίες της Αργεντινής είχαν μεταφέρει τα δολάρια τους στο εξωτερικό, η δεύτερη φάση της κατάρρευσης ξεκίνησε. Η κυβέρνηση της Αργεντινής πάγωσε όλες τις τραπεζικές    καταθέσεις επιτρέποντας μόνο σε κάθε καταθέτη να κάνει ανάληψη το πολύ 250 δολ. την εβδομάδα. Οι μικροί επενδυτές, που είχαν αφήσει τα λεφτά τους στις τράπεζες, ήταν εκείνοι που επλήγησαν περισσότερο. Δεκάδες χιλιάδες απελπισμένοι πολίτες όρμησαν στις τράπεζες και πολλοί πέρασαν νύχτες να κοιμούνται μπροστά από τα ΑΤΜ. Η τελευταία φάση της κατρακύλας ξεκίνησε στα προάστια του Μπουένος Άιρες. Αφού η κατανάλωση έπεσε κατά 60%, οι νέοι άρχισαν να λεηλατούν τα σούπερ-μάρκετ. Τον Δεκέμβριο του 2001,40.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Πλάζα ντε Μαγιό μπροστά από το Κάζα Ροσάντα, το προεδρικό μέγαρο. Εκεί άρχισαν να χτυπούν κατσαρόλες και τηγάνια όλοι μαζί, νύχτα και μέρα, μέχρις ότου ένας νευρικός πρόεδρος, ο Φερνάντο ντε λα Ρούα, διέφυγε με ελικόπτερο» («Der Spiegel», 11.4.2008).

Όποιος νομίζει ότι μπορεί η Ελλάδα να αποφύγει μια τέτοια κατάσταση, θα τον ενημερώσουμε μόνο ότι η κυβέρνηση ακολουθεί βήμα προς βήμα τον ίδιο ακριβώς δρόμο που οδήγησε την Αργεντινή σ' αυτήν την κατάσταση.

Το σκληρό και μαλακό ευρώ οδηγεί την ευρωζώνη στη διάσπαση

Τα λέμε όλα αυτά επειδή μας κάνει αλγεινή εντύπωση η προσπάθεια ορισμένων, που, παρά τη δίκαιη κριτική τους στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, εμφανίζονται ως υπέρμαχοι του ευρωομολόγου. Λες και δεν καταλαβαίνουν ότι με το ευρωομόλογο παραδίδουμε ολοσχερώς τη δημοσιονομική και εθνική κυριαρχία της χώρας, χωρίς να χρειάζεται καν η υπογραφή στη δανειακή σύμβαση. Τι μας λένε δηλαδή; Με τη δανειακή σύμβαση παραδίδεται η χώρα στους δανειστές της και εκτίθεται έτσι η κυβέρνηση που το επιχειρεί με τόσο εξόφθαλμα παράνομο τρόπο. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, ας παραδώσουμε ολοσχερώς τη χώρα στους δανειστές της μέσω του ευρωομολόγου, για να μην εκτίθεται η εκάστοτε δωσίλογη κυβέρνηση με το να υπογράφει τέτοιες κατάπτυστες δανειακές συμβάσεις. Αυτό και μόνο το νόημα έχει η υποστήριξη του ευρωομολόγου.

Αυτό που μας σώζει μέχρι σήμερα είναι το γεγονός ότι η έκδοση ευρωομολόγου θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε τόσο ασφυκτικές πιέσεις στη ρευστότητα του ευρώ, ώστε θα οδηγήσει σε αναθεώρηση ολόκληρου του οικοδομήματος της ευρωζώνης. Αυτό το γνωρίζουν πολλοί καλά οι ιθύνοντες της ευρωζώνης και γι' αυτό διστάζουν. Ήδη πολλοί από τους θιασώτες του ευρωομολόγου μιλούν επίσης για έκδοση πρόσθετου χρήματος από την ΕΚΤ, όπως ακριβώς κάνει και η αμερικανική Fed.

Πληθωριστικός φαύλος κύκλος

Γενικά δεν έχουν άδικο. Για να υποστηριχθεί το ευρωομόλογο και για να εξασφαλίζει χαμηλά επιτόκια, θα χρειαστεί αφενός πληθωριστικό χρήμα, πληθωριστικό ευρώ, και αφετέρου να απομονώσει όσο το δυνατόν τις πιο αδύνατες οικονομίες. Κι αυτό, για να γίνει με όρους που συμφέρουν τους ισχυρούς εταίρους, μπορεί να συμβεί μόνο ή κύρια με την εισαγωγή ενός ευρώ πολλών ταχυτήτων. Ενός σκληρού και σταθερού ευρώ για τις ισχυρές οικονομίες και ενός μαλακού, πληθωριστικού και υποτιμώμενου ευρώ για τις πιο αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης. 'Ετσι θα διευρύνεται ο κύκλος κυκλοφορίας του σκληρού ευρώ φορτώνοντας τις πληθωριστικές πιέσεις και τις υποτιμήσεις στο μαλακό ευρώ.

Με αλλά λόγια, η υιοθέτηση του ευρωομολόγου πιθανότερο είναι να επιταχύνει τις διαδικασίες εσωτερικής διάσπασης της ευρωζώνης ανάμεσα σε δυο κύριες ομάδες χωρών: σε εκείνες που θα χρησιμοποιούν το σκληρό ευρώ και σε άλλες που θα χρησιμοποιούν μια ολόκληρη ποικιλία μαλακών ευρώ. Όλα αυτά τα νομίσματα θα κυκλοφορουν και θα καθορίζεται η μεταξύ τους ισοτιμία από την ΕΚΤ. Φανταστείτε τότε τι έχει να γίνει. Το ελληνικό κράτος, που θα του έχει δοθεί το δικό του μαλακό ευρώ, θα δανείζεται μέσω ευρωομολόγου σε σκληρό ευρώ  το οποίο θα πληρώνει στην τρέχουσα αξία του δικού του πληθωριστικού και υποτιμημένου ευρώ. Το ίδιο και οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, τα οποία θα δανείζονται από την ενιαία διατραπεζική αγορά σε σκληρό ευρώ και θα πληρώνουν με μαλακό.

Κατοχικό... ευρώ!

Στην πράξη, το ευρωομόλογο θα μετατρέψει το ευρώ από «κοινό νόμισμα» σε κατοχικό νόμισμα για όσες οικονομίες και χώρες δεν κριθούν άξιες για τη σκληρή εκδοχή του. Κι αυτό θα έχει τις ίδιες ακριβώς συνέπειες με την επιβολή του στρατιωτικού ράιχσμαρκ στην κατοχή, που εκδιδόταν στην Ελλάδα από τις γερμανικές αρχές κατοχής, όπως και με την επιβολή της στρατιωτικής βρετανικής λίρας που οι Βρετανοί εξέδωσαν στην Ελλάδα αμέσως μετά την απελευθέρωση.

Φανταστείτε τι θα σημαίνει να αμείβεστε με πληθωριστικό νόμισμα, που η ΕΚΤ θα έχει το δικαίωμα να υποτιμά κατά το δοκούν, οι καταθέσεις στις τράπεζες να είναι στο ίδιο νόμισμα, αλλά οι υποχρεώσεις σας προς τις τράπεζες να είναι σε σκληρό ευρώ. Αυτή τη λύση στην ουσία προτείνουν όσοι ζητούν ευρωομόλογο.

* Το κείμενο του οικονομολόγου-αναλυτή Δ. Καζάκη δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 30/12/2010

Read more...

ΙΟΒΕ: 13,2 μου βγήκε. Να το αφήσω, μαντάμ??

Με μία ακόμα βαρυσήμαντη έκθεση για την ελληνική οικονομία, μας φιλοδώρησε το ΙΟΒΕ για τα χριστούγεννα. Μέσα στην έκθεση συνεχίζεται η προσπάθεια του οργανισμού να αναλύσει την ελληνική οικονομία, με εργαλεία βγαλμένα κατευθείαν από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του μεγάλου οικονομολόγου Tolkien. Προσπάθεια που εκτιμάται από όλους τους ευπρεπείς κύκλους της πολιτικής ζωής της χώρας. Είναι γνωστό άλλωστε πως η υπόθεση των “ορθολογικών προσδοκιών” (rational expectations) είχε τεράστια επιτυχία στην ανεύρεση του δαχτυλιδιού από τον γερο-Γκάνταλφ.

Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να ασχοληθώ με όλες τις βαρυσήμαντες αναλύσεις της ΜΚΟ ΙΟΒΕ, καθώς ο χρόνος είναι περιορισμένος και ο χιονάνθρωπος που φτιάχνω στο πάρκο θα λιώσει. Θα σταθούμε όμως σε ένα αγαπημένο σημείο που είχαμε ασχοληθεί παλιότερα και παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Στη σελίδα 8 (κεφ. Αναπτυξιακή διάσταση: 10ετής ορίζοντας, τρομάρα τους) αναφέρεται πως “το άνοιγμα των επαγγελμάτων και των αγορών… μπορούν να επιφέρουν (εφάπαξ) αύξηση του ΑΕΠ άνω του 17% μακροπρόθεσμα, και περίπου 10% σε ορίζοντα πενταετίας”. Εδώ βλέπουμε πως ο ΙΟΒΕ έχει προχωρήσει σε μια αναθεώρηση των αρχικών προβλέψεών του που ήταν αύξηση του ΑΕΠ κατά 13,2%. Αν και αυτή η μείωση της πρόβλεψης κατά 24,242424% δεν αιτιολογείται στην έκθεση, θα αποτολμήσω μια ερμηνεία.

Τον Αύγουστο είχαμε δείξει (Ο Τσαρλατανισμός του ΙΟΒΕ), πως η μεθοδολογία που οδήγησε τον ΙΟΒΕ σε αυτή την πρόβλεψη ήταν της λογικής “εάν η γιαγιά μου είχε καρούλια και ήταν πατίνι, τι τελική θα έπιανε το πατίνι στην κατηφόρα”. Άρα είναι λογικό να υποθέσουμε πως και η καινούργια αναθεωρημένη εκτίμηση, θα βασίζεται σε κάποιο πρόβλημα του συστήματος πέδησης του πατινιού (λαϊκά: βάρεσαν μπιέλα τα φρένα στα καρούλια).

Ενώ η Ελλάδα βυθίζεται σε μια κατάσταση που μέχρι πριν λίγα χρόνια βλέπαμε μόνο σε περιοχές του τρίτου κόσμου που θα δυσκολευόμασταν να τοποθετήσουμε στο χάρτη, μαγαζάκια σαν τον ΙΟΒΕ συνεχίζουν να παίζουν τσιγκολελέτα, προσφέροντας αισθησιακά πρωτοσέλιδα στα περισσότερα ΜΜΕ. Συγχωρέστε με για την οξύτητα, αλλά η αρχή της λύσης του ελληνικού δράματος θα έρθει όταν σταματήσουμε να ασχολούμαστε με όλον αυτό τον αδιάφορο συρφετό που διαμορφώνει την επίπλαστη ατζέντα της επικαιρότητας (με πρώτη και πιο αδιάφορη την κυβέρνηση). Μέχρι τότε επιτρέψτε μου να συνεχίσω να παίζω με τον χιονάνθρωπό μου. Είμαι σίγουρος πως κατανοεί πολύ καλύτερα τον ζόφο που ζούμε, από τους περισσότερους “σοβαρούς” αναλυτές.

Από τον Techie Chan

Read more...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!!

Ακόμα ένας χρόνος, πέρασε με τη διαφορά ότι ήταν ένας από τους πλέον ψυχοφθόρους των μεταπολεμικών ετών για τους Έλληνες. Πολλά γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν και πολλά έγιναν αν και τα περισσότερα όχι για το καλό μας.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σας ευχηθώ για το νέο έτος σχετικά με την κατάστασή μας και το κυριότερο είναι πως δεν ξέρω και αν θέλω να τις πιστεψω αυτές έστω και σε μια γωνίτσα του μυαλού μου.

Βγάλτε από την ζωή σας-έστω και για λίγο- την γελοία δευτεράντζα που επιτρέψαμε να μας κυβερνά.

Γιαυτό και δεν θα ευχηθώ τίποτα για τα θέματα της επικαιρότητας.

Θα σας ευχηθώ απλά υγεία και καλή τύχη προπάντων.

Ασχοληθείτε με τους δικούς σας και δώστε τους την αγάπη και την προσοχή σας. Ο καλός γονιός ή σύντροφος δεν μετράται από την χρηματική αξία των πραγμάτων που προσφέρει.

Ας μην πήραμε λόγω στενότητας και πολλά πράγματα φέτος, αν είστε καλά μεταξύ σας , λίγη σημασία έχει. Ούτε μπορείς να φορέσεις τρία παντελόνια ταυτόχρονα ούτε μπορείς να φας δέκα πιάτα φαγητό με τη μία. Ας θυμηθούμε έστω και αργά (και δια της βίας) το "ουκ εν το πολλώ το εύ" και το "παν μέτρον άριστον".

Προσπαθείστε να κάνετε το καλύτερο με αυτά που έχετε και που ξέρετε μπορεί και να σας βγει σε καλό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΑΣ. 

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΠΊΣΗΣ -ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΣΟΥΡΙ ΜΑΣ- ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΉ ΔΎΝΑΜΗ.

Read more...

Ο Μεσαίωνας ήταν εδώ επό καιρό

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε μια ανάρτηση  από το ελληνάκι ένα αξιόλογο blog. Έλεγε για διάφορους τύπους οι οποίοι τώρα ξύπνησαν γιατί μέχρι τώρα ήταν "μακριά από τον κώλο μου και ας είναι όπου νά 'ναι ".
Τώρα όμως μπήκε στον κώλο τους και θυμήθηκαν τον Μεσαίωνα !
Είμαι μηχανικός και δούλευα από το '95 σε τεχνική εταιρία, πάντα με μπλοκάκι και ατομική οιοκονομική διαπραγμάτευση, αν και κανονικός υπάλληλος, όπως και άλλοι πάρα πολλοί συνάδελφοι. Τότε δεν μιλούσε κανένας ούτε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, όλοι οι κολαούζοι των μεγαλοεργολάβων και των εκάστοτε κυβερνήσεων, έλεγαν το ποίημά τους.  Είχαμε μόνο υποχρεώσεις οι εργαζόμενοι !
Μόνο καινούριος δεν είναι ο Μεσαίωνας. Απλά τότε είχαμε μποροστά μας Ολυμπιακούς , Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, ένα (επί)χρυσο μέλλον.


Η λογική του "ο θάνατός σου, η ζωή μου" είναι πλέον ξεκάθαρη, αφού έφυγε το γαλβάνισμα της ανάπτυξης και της επίπλαστης ευημερίας. Ο χρυσός ξεφλούδισε και έμεινε το μπακίρι και μας δηλητηριάζει.
Η χαζοκουτοπόνηρη μικρομεσαία τάξη έφαγε το παραμύθι του ελάχιστου κράτους. Κατάπιε το αγκίστρι με όλο το δόλωμα.
Της είπανε " τι το θές το κράτος αφού εσύ μπορείς να απολαύσεις καλύτερες υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα αφού έχεις εισόδημα !!". Έτσι συνηγόρούσε ή αδιαφορούσε στην διάλυση του μόνου αναχώματος απέναντι στη σημερινή πλημμύρα.
Το θέμα είναι τι θα κάνει τώρα αυτήν η φοβερή μικρομεσάια τάξη , όλοι αυτοί οι "νοικοκυραίοι" που το εισόδημά τους έκανε φτερά και όλοι κατέληξαν νεόπτωχοι και φουλ χρεωμένοι στις τράπεζες ; Μια χαρά τα έλεγε ο Techie Chan.
Η όποια πρόνοια και προστασία υπήρχε από καιρό υποσκάπτονταν, υποβαθμιζόταν και ελαχιστοποιούνταν. Οι περισσότεροι όμως μαγεμένοι από τις σειρήνες της ψεύτικης ανάπτυξης και δανεικής, χρεωμένης ευμάρειας κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Σήμερα που ξύπνησαν χρεωμένοι, άνεργοι, με κουτσουρεμένους μισθούς δώρα και επιδόματα άρχισαν να αντιλαμβάνονται την πραγματική έννοια του νεοφιλελευθερισμού που συνίσταται στο "ο ισχυρότερος a.k.a. πλουσιότερος, είναι ελέυθερος να κάνει ότι θέλει". Να επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα που τον εξυπηρετεί.
Εξάλλου ποιος θα τον εμποδίσει ; Το ανύπαρκτο πλέον κράτος που πελεκούσε τα ίδια του τα πόδια ;
Το κράτος θα υφίσταται μόνο ως κατασταλτικός μηχανισμός και ως μηχανισμός συντήρησης και προστασίας της νέας τάξης .
Όπως στο μεσαίωνα οι δουλοπάροικοι περίμεναν στις πύλες των κάστρων  και των αρχοντικών και παρακαλούσαν για ένα κομμάτι ψωμί ή για μια ελεημοσύνη του κοτζάμπαση, έτσι και η σύγχρονη πλέμπα θα γυροφέρνει έξω από τις φυλασσόμενες βίλες των βορείων προαστίων και των πολυτελών γραφείων των μανατζαραίων ζητιανεύοντας ένα ανασφάλιστο μεροκάματο, ενώ θα αναπολεί την μεζονετούλα του και το τζιπάκι που κατάσχεσε η τράπεζα γιατί αδυνατούσε πλέον να πληρώνει 1200 ευρώ δόση για 30 χρόνια.
Το θέμα είναι πως εκτός από τον εργασιακό Μεσαίωνα, υπάρχει και οριστική ρήξη στην αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών. Οι γονείς και οι παππούδες  συνδικαλιστές παζαρεύουν τα προνόμιά τους ποντάροντας στην εξαθλίωση των παιδιών και τον εγγονών τους και αυτά με τη σειρά τους αν μπορέσουν θα τους αφήσουν να ψοφήσουν στα γεράματα χωρίς καμμιά πρόνοια αν μπορέσουν. 
Οι ηλικιωμένοι θα γίνουν στόχοι για τα "προνόμια" που πρόλαβαν να εξασφαλίσουν πριν πέσει ο πέλεκυς και οι νέοι θα αισθάνονται πως δουλεύουν για να συντηρούν τα προνόμια αυτών που βούλιαξαν το σύστημα, ενώ οι ίδιοι βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού είναι βέβαιη. Θα την κάνεις τουμπεκί μόνο άν έχεις κανένα παππού με καμμιά καλή σύνταξη αλλά και αυτόν θα τον αρπάζεις από το λαιμό και θα τον απειλέις με το γηροκομείο προκειμένου να του παίρνεις την σύνταξη, γιατί στην ουσία πρόνοια ηλικιωμένων δεν θα υφίσταται. 
Οι γονείς θα εισπράττουν ενοίκιο από τα παιδιά ( όπως στην Αμερική και την Ευρώπη που τόσο ζηλέψαμε), αμέσως μόλις κλείσουν τα 18 και θα τα στέλνουν να χρεωθούν με τα φοιτητικά δάνεια  τα οποία πλέον θα χορηγούν αφειδώς οι τράπεζες, για να σπουδάσουν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με την υψηλή αξιολόγηση.
Έτσι θα σπουδάζουν πλέον λίγοι και αυτοί θα ξεκινάνε την καριέρα τους με αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ χρέος , το οποίο θα αποπληρώνουν ως τα 40.
Αλλά τα δικά μας πανεπιστήμια τα απαξιώσανε οι κλίκες καθηγητών και φοιτητών και γνωστοί/άγνωστοι κατέκαψαν την αξιοπιστία τους.
Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, αλλά ποιο το νόημα.


Σπείραμε ανέμους , τώρα  έφτασε ο καιρός της σοδειάς.

Read more...

Μας έχουν για βλάκες ( και μάλλον έχουν δίκιο)

Του Δημήτρη Καζάκη*

«Οι στόχοι έχουν εκπληρωθεί» δήλωσε ο εκπρόσωπος του επιτρόπου Όλι Ρεν την Τρίτη (23.11) σχετικά με την πορεία υλοποίησης του μνημονίου από την Ελλάδα. Ειδικότερα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, κατά την τακτική ενημέρωση των εκπροσώπων του Τύπου, ο Αμαντέου Αλταφάζ είπε ότι το ελληνικό πρόγραμμα βρίσκεται σε γενικές γραμμές στον σωστό δρόμο. «Όλα τα ποσοτικά κριτήρια που είχαν τεθεί για το τέλος Σεπτεμβρίου πληρούνται. Παρά τις προκλήσεις που παραμένουν, σημαντική πρόοδος έχει συντελεσθεί όσον αφορά τη δημοσιονομική προσαρμογή» αναφέρεται επίσης στην κοινή δήλωση των εκπροσώπων του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ.

Οι δηλώσεις αυτές παίζουν κυριολεκτικά με τη νοημοσύνη μας. Κι αυτό γιατί πολύ απλά κανένας από τους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου δεν έχει επιτευχθεί. Το κρατικό έλλειμμα εκτιμάται επίσημα - χωρίς κανένας σοβαρός αναλυτής να παίρνει στα σοβαρά αυτήν την εκτίμηση - ότι θα διαμορφωθεί στο 9,4% του ΑΕΠ, από 8% που ήταν ο στόχος του μνημονίου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις διεθνών οίκων, το πραγματικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού θα κυμανθεί τελικά για το 2010 πάνω από το 12%. Το δημόσιο χρέος εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα τέλη του 2010 στο 148% του ΑΕΠ, από 127% που ήταν ο στόχος του μνημονίου. Το ΑΕΠ εκτιμάται ότι θα υποχωρήσει κατά 4,7% ετήσια, όταν ο στόχος του μνημονίου ήταν -3%. Η συρρίκνωση θα συνεχιστεί και για το 2011, με εκτιμώμενη πτώση του ΑΕΠ της τάξης του 3,8% («Economist»), όταν το μνημόνιο εκτιμούσε συρρίκνωση της τάξης του 2,5%.

Την ίδια ώρα, ο τιμάριθμος τρέχει με ετήσιο ρυθμό άνω του 5%, σε αντίθεση με το μνημόνιο που εκτιμούσε κάτω του 4%. Ενώ ο δείκτης του όγκου των λιανικών πωλήσεων - αυτό δηλαδή που ονομάζουμε στην καθομιλουμένη πραγματικός τζίρος της αγοράς - έχει υποχωρήσει στο οκτάμηνο από τις αρχές του έτους πάνω από 20%. Η μεγαλύτερη υποχώρηση οκταμήνου που έχει παρατηρηθεί από τη δεκαετία του '60! Οι περιοριστικές πολιτικές της κυβέρνησης αλλά και η άγρια λιτότητα στα λαϊκά εισοδήματα οδήγησαν τον πραγματικό τζίρο της αγοράς στο επίπεδο του 2002.

Αποσύνθεση της παραγωγής

Τα δεδομένα αυτά έχουν οδηγήσει σε ολοκληρωτική αποσύνθεση την όποια παραγωγική βάση είχε απομείνει στην ελληνική οικονομία. Ο γενικός δείκτης της βιομηχανικής παραγωγής την περίοδο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2010, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009, έχει υποχωρήσει κατά 5,7%. Κι αυτό οφείλεται:
α. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων -Λατομείων κατά 6,0%.
β. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 5,3%.
γ. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρισμού κατά 7,7%.
δ. Στην αύξηση του Δείκτη Παροχής Νερού κατά 1,1%.

Αλήθεια, ποια οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί όταν παρουσιάζει μείωση παραγωγής ηλεκτρισμού κατά 7,7% και συνολική μείωση παραγωγής ενέργειας κατά 4,5% μέσα στο εννιάμηνο του 2010 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009;

Τα δεδομένα αυτά έχουν οδηγήσει επίσημα τον δείκτη της ανεργίας τον Αύγουστο του 2010 στο 12,2% των απασχολουμένων. Τον ίδιο μήνα όμως είχαμε και μια αύξηση του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού κατά 43.632 άτομα. Πρόκειται για μια μαζική έξοδο από την αγορά εργασίας, η οποία οφείλεται είτε σε πρόωρη συνταξιοδότηση είτε σε μακροχρόνια άνεργους που σταμάτησαν να αναζητούν εργασία. Κι αυτή είναι μια ακόμη πλευρά της βαθύτατης κρίσης της απασχόλησης που βιώνει η χώρα και ένας από τους παράγοντες που κρατά τα επίσημα ποσοστά ανεργίας συγκριτικά χαμηλά έναντι της πραγματικής κατάστασης που ζει η εργαζόμενη οικογένεια.

Μνημόνιο αυθαιρεσίας

Τότε τι σημαίνει το «όλοι οι στόχοι επιτεύχθηκαν» της τρόικας; Προφανώς η δήλωση αυτή δεν αναφέρεται στους ποσοτικούς στόχους του μνημονίου, το οποίο αποδεικνύεται στην πράξη ότι πρόκειται για μια άσκηση αριθμών πάνω σε λάθος δεδομένα και παντελώς αυθαίρετες παραδοχές. Αν λοιπόν πιστέψουμε τις εισηγήτριες του Συμβουλίου της Επικρατείας που ζήτησαν να απορριφθούν οι προσφυγές εναντίον του μνημονίου διότι, όπως είπαν, «πέραν της αποτροπής του κινδύνου πτωχεύσεως της χώρας, με τα μέτρα αυτά, τα οποία εντάσσονται στο πλαίσιο ενός "εμπροσθοβαρούς" προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης, επιδιώκεται, περαιτέρω, η εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών κατά τρόπο διατηρήσιμο και βιώσιμο», τότε θα πρέπει να δεχθεί κανείς ότι μια κυβέρνηση μπορεί εντελώς αυθαίρετα να επικαλείται οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη, να στηρίζεται σε οποιοδήποτε αυθαίρετο κείμενο σαν το μνημόνιο καινά επιβάλλει οποιαδήποτε μέτρα θέλει καταργώντας ουσιαστικά την εσωτερική έννομη τάξη της χώρας.

Μάλιστα οι εν λόγω εισηγήτριες διατύπωσαν και την πρωτοφανή άποψη ότι «εντός του πλαισίου αυτού, επιδιώκεται η μεσοπρόθεσμη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και η αναστροφή της αυξητικής πορείας του δημόσιου χρέους, στόχοι, δηλαδή, η επίτευξη των οποίων εκτιμάται ότι θα συμβάλει στην ταχεία επάνοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου».


Από πού προκύπτουν όλα αυτά; Από ένα μνημονιο που κανένας από τους δημοσιονομικούς στόχους του δεν πραγματοποιείται; Από ποιον «εκτιμάται ότι (η πολιτική αυτή) θα συμβάλει στην ταχεία επάνοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου»;
Με βάση ποια αντικειμενικά δεδομένα; Γιατί μια χώρα με 126% δημόσιο χρέος επί του ( ΑΕΠ στα τέλη του 2009 δεν μπορεί να βγει στις . αγορές, αλλά η ίδια χώρα με 168% δημόσιο χρέος το 2013 θα μπορεί να βγει; Και, τέλος πάντων, από πότε και με βάση ποια λογική μπορεί να υπάρξει «αποφυγή πτώχευσης» της χώρας όταν το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου είναι η εκτίναξη του δημόσιου χρέους; Γνωρίζουν έστω και μια περίπτωση νοικοκυριού, επιχείρησης ή κράτους που να γλίτωσε την πτώχευση απλώς αναζητώντας νέα δάνεια για να εξακολουθεί να πληρώνει τα παλιά;
Τι άλλο εκτός από ομολογία απόλυτης χρεοκοπίας συνιστά η θέση ότι όλα αυτά που υπομένει η χώρα, τα δέχεται για να ξαναβγεί στις αγορές ώστε να δανειστεί εκ νέου;

Κυβέρνηση των πιστωτών

Το ερώτημα που απέφυγαν να απαντήσουν οι εισηγήτριες στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως αποφεύγουν καιρό τώρα να απαντήσουν και όλοι οι υποστηριχτές του μνημονίου, είναι το εξής: Όταν μια χώρα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα να μην μπορεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τις πιο βασικές και άμεσες ανάγκες της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών της και τις απαιτήσεις των δανειστών της, τότε τι προέχει για την κυβέρνηση αυτής της χώρας; Οι ανάγκες της χώρας και των πολιτών της ή οι απαιτήσεις των δανειστών της;

Η τωρινή κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενη) απάντησε στο δίλημμα αυτό προτάσσοντας τις απαιτήσεις των δανειστών. Κι αυτό δεν είναι ούτε ηθικό ούτε δίκαιο. Κι αυτό γιατί καμία κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να θυσιάζει τον λαό και τη χώρα της, προκειμένου να εξυπηρετηθούν αλλότρια συμφέροντα. Όχι μόνο με βάση το Σύνταγμα και το δίκαιο της χώρας, αλλά και με βάση το διεθνές δίκαιο.

Και το λέμε αυτό γιατί όταν μια χώρα αντιμετωπίζει μια «κατάσταση ανάγκης», όπως είναι το άμεσο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης, το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει στην κυβέρνηση της χώρας το δικαίωμα να αρνηθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της, προκειμένου να μη θιγούν τα δικαιώματα των πολιτών της και να.μην απειληθεί η εσωτερική έννομη τάξη και ασφάλεια.

Το μεγάλο ψέμα

Η τραγωδία όμως για τη χώρα και τον λαό της δεν τελειώνει εδώ. Ακόμη και στην αίθουσα της μείζονος ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας ακούστηκε για μια ακόμη φορά το επιχείρημα ότι όλα αυτά έγιναν για να μπορεί η κυβέρνηση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό.

Ας δούμε τα πραγματικά δεδομένα από τον δανεισμό του 2009, με βάση τα οποία, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση, οδηγηθήκαμε στην κρίση και αναγκαστήκαμε να υποστούμε το μνημόνιο για να δανειστούμε εκτάκτως από τις χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ.
Σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2009, τα πιστωτικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού - δηλαδή το σύνολο του νέου δανεισμού για το 2009 - ανήλθαν σε ποσό άνω των 105,2 δισ. ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο 44,3% του ΑΕΠ για το 2009 και είναι πάνω- από δυο φορές μεγαλύτερο από το σύνολο των τακτικών εσόδων του κράτους.

Από τα στοιχεία προκύπτει ότι τα πιστωτικά έσοδα που πραγματοποιήθηκαν παρουσιάζουν απόκλιση σε σχέση με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2009 κατά 64,5 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δανείστηκε μέσα στο 2009 κατά 158,4% περισσότερο από ό,τι είχε προβλέψει αρχικά στον προϋπολογισμό. Γιατί συνέβη αυτό; Μήπως για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Όχι βέβαια.

Οι πρωτογενείς δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού για το 2009 (δαπάνες που δεν περιλαμβάνουν τόκους και χρεωλύσια δανείων) ανήλθαν στο ποσό των 59,9 δισ. ευρώ, ήτοι το 25,2% του ΑΕΠ. Αν τις συγκρίνουμε με τα πραγματικά εισπραχθέντα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού, τα οποία ανέρχονταν στα 50,3 δισ. ευρώ, διαπιστώνεται ότι το πρωτογενές έλλειμμα για το 2009 ήταν στα 9,3 δισ. ευρώ, ή το 3,9% του ΑΕΠ. Ελλειμμα που ακόμη και για τα δεδομένα ενός σπάταλου και αντιπαραγωγικού κράτους είναι αρκετά περιορισμένο και απόλυτα διαχειρίσιμο. Αν, επί παραδείγματι, το 15,8%, που είναι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, σύμφωνα με την Eurostat, από το επίσημο 25% λόγω του καθεστώτος νόμιμων φοροαπαλλαγών, ανέβαινε οτο 40 ή και στο 45%, που προβλέπεται για τα υψηλά κλιμάκια του εισοδήματος φυσικών προσώπων, τότε το έλλειμμα θα μειωνόταν στο μισό.

Επιπλέον, αν το ελληνικό κράτος φορολογούσε αντίστοιχα τόκους, μερίσματα και κέρδη που φεύγουν στο εξωτερικό και τα οποία μόνο το 2009 ανέρχονταν επίσημα στα 13,5 δισ. ευρώ, τότε μπορούσε να μειώσει το πρωτογενές έλλειμμα στα 3,9 δισ. ευρώ. Ενώ, αν μείωνε τις λειτουργικές δαπάνες του Δημοσίου στο μέσο επίπεδο της ευρωζώνης, θα εξασφάλιζε και τα υπόλοιπα για να ισοφαρίσει το έλλειμμα χωρίς καν να βάλει χέρι σε μισθούς και συντάξεις ή να προχωρήσει σε άλλες σοβαρές περικοπές.
Παρ' όλα αυτά, από τα 105,2 δισ. ευρώ που δανείστηκε το ελληνικό Δημόσιο το 2009, μόλις το 8,8% πήγε για την κάλυψη αυτού του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού. Αυτό είναι που δανειζόμαστε για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις; Ποιον κοροϊδεύουν οι κύριοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης;

Τι χρηματοδότησε το υπόλοιπο του 91,2% του νέου δανεισμού; Από αυτό το ποσό των 81,3 δισ. ευρώ πήγε σε εξυπηρέτηση του συνολικού δημόσιου χρέους, το οποίο αντιστοιχεί οτο 34,2% του ΑΕΠ για το 2009. Από το υπόλοιπο τα 5,5 δισ. ευρώ αφορούσαν δαπάνη για:
α) τη συμμετοχή του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών κατά ποσό 3,8 δισ. ευρώ μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών,
β) αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του ΤΕΜΠΕ, που αποτελεί επιδότηση του τραπεζικού δανεισμού από το κράτος,
γ) συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Τα υπόλοιπα νέα δάνεια πήγαν για να εξασφαλίσουν την απορρόφηση των κονδυλίων από την Ε.Ε., ως «εθνική συμμετοχή» στον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων. Προκειμένου να επιδοτηθούν οι μεγαλοεργολάβοι και γενικά το παρασιτικό κύκλωμα που θησαυρίζει με τα «κοινοτικά πλαίσια στήριξης».
Ο βασικός και κύριος λόγος που η κυβέρνηση κατέφυγε στο μνημόνιο είναι για να ρευστοποιήσει τον μισθό, τη σύνταξη, τη δουλειά του Έλληνα εργαζόμενου και τον δημόσιο πλούτο της χώρας, ώστε να μη χάσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Αυτή είναι η αλήθεια.

Νομικό προηγούμενο από την Ελλάδα του 1936!

Θα δώσουμε ένα ιστορικό παράδειγμα, το οποίο αποτελεί και μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις στη διεθνή νομολογία που υποστηρίζει το δικαίωμα που αναφέραμε. Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου παρενέβη και προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Η Ελλάδα, που τότε βρισκόταν υπό το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, απάντησε ότι βρίσκεται σε αδυναμία να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις διότι δεν μπορεί να διαθέσει πόρους χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας. Στο υπόμνημα της έλεγε: «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της θα έκανε το ίδιο» («Yearbook of the International Law Commission», 1980, ν.l, σελ. 25). Θυμηθείτε ότι μιλάμε για τη φασιστική δικτατορία του Μεταξά, που πατούσε στον λαιμό τον ελληνικό λαό και η οποία επιβλήθηκε με τις ευλογίες της «μεγάλης συμμάχου» Βρετανίας και του τοποτηρητή της στην Ελλάδα, βασιλιά Γεωργίου.

Έκτακτη κατάσταση

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διαρκές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνιζε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;...

Η θεωρία αναγνωρίζει σ' αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας.

Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους» (στο ίδιο). Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό αυτό και δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες τα κατοπινά χρόνια. Μια από αυτές ήταν και η Αργεντινή το 2003, όταν η κυβέρνηση του Νέστορ Κίχνερ επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.

Αυτό που τόλμησε να διεκδικήσει η φασιστική Ελλάδα του Μεταξά λίγο πριν από τον πόλεμο, αρνείται ακόμη καινά το συζητήσει η «δημοκρατική» Ελλάδα του κ. Παπανδρέου. Και μάλιστα υπάρχουν δικαστές που όλα αυτά τα βρίσκουν καλά καμωμένα.

* Ο Δ. Καζάκης είναι οικονομολόγος - αναλυτής και το κείμενο του δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις 25/11.

Read more...

Αυτοβιογραφία....

Η επιθυμία μου είναι όχι να μιλήσω για τον εαυτό μου, αλλά να ιχνηλατήσω την εποχή, τον θόρυβο και το φύτρωμα του καιρού. Η μνήμη μου είναι εχθρική σε κάθε τι προσωπικό. Αν εξαρτώταν από μένα, θα έκανα μόνο γκριμάτσες με την ανάμνηση του παρελθόντος. Ποτέ μου δεν κατάλαβα τους Τολστόι και τους Αξάκοφ, όλους αυτούς τους εγγονούς Μπαγκρόφ, τους συνεπαρμένους με τα οικογενειακά αρχεία και τα επικά τους οικειακά απομνημονεύματα. Επαναλαβάνω: η μνήμη μου δεν είναι αγαπητική μα εχθρική, και εργάζεται όχι για να αναπαράγει το παρελθόν αλλά για να το απομακρύνει. Ένας raznochinets [1] δεν χρειάζεται μνήμη -- του αρκεί να μιλήσει για τα βιβλία που διάβασε, και η βιογραφία του τέλειωσε. Εκεί που για τις ευτυχισμένες γενιές το έπος μιλά με εξάμετρα και χρονικά, εγώ έχω μόνο το σημάδι της ρήξης, και ανάμεσα σε μένα και την εποχή απλώνεται ένα χαντάκι, μια τάφρος, γεμάτη από θορυβώδη χρόνο, στο μέρος όπου θα πρεπε να βρίσκονται η οικογένεια κι οι αναμνήσεις της οικογένειας.  Τι ήθελε να πει η οικογένειά μου; Δεν ξέρω. Γεννήθηκε με τη γλώσσα δεμένη -- αλλά παρ' όλα αυτά υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να είχε πει. Πάνω απ' το κεφάλι μου και πάνω απ΄το κεφάλι πολλών συγχρόνων μου κρέμεται ένας εκ γενετής γλωσσοδέτης. Δεν μας έμαθαν να μιλάμε αλλά να συλλαβίζουμε -- μόνο ακούγοντας τον θόρυβο της εποχής καθώς φουσκώνει και καθώς ασπρίζει από τον αφρό στο δρόμο αποκτήσαμε γλώσσα.

Μια επανάσταση είναι η ίδια ζωή και θάνατος και έτσι δεν αντέχει τη βαρετή φλυαρία περί ζωής και θανάτου παρουσία της. Το λαρύγγι της έχει ξεραθεί απ' τη δίψα, αλλά δεν θα δεχόταν ούτε στάλα από ξένα χέρια. Η φύση --η επανάσταση-- είναι μια αιώνια δίψα, ένα φλόγισμα (ίσως ζηλεύει τις εποχές εκείνες όπου η δίψα έσβηνε με ήσυχο και οικείο τρόπο μεταβαίνοντας απλώς στον τόπο όπου ξεδίψαγαν τα πρόβατα. Αυτή η αγωνιώδης προαίσθηση είναι χαρακτηριστική της επανάστασης· αυτός ο τρόμος απέναντι στο ενδεχόμενο να πάρεις οτιδήποτε από τα χέρια άλλων. Δεν τολμά, φοβάται να πλησιάσει τις πηγές της ύπαρξης).

Αλλά τι έκαναν ποτέ αυτές "οι πηγές της ύπαρξης" για την επανάσταση; Πολύ αδιάφορη ήταν η ροή των καλοσχηματισμένων τους κυμάτων! Έρρεαν για τον εαυτό τους μόνο, για τον εαυτό τους ενωνόντουσαν για να σχηματίσουν ρεύματα, για τον εαυτό τους κόχλαζαν και αναπηδούσαν! ("Για μένα, για μένα, για μένα", λέει η επανάσταση. "Μόνη σου, μόνη σου, μόνη σου", απαντά ο κόσμος).

Osip Mandelstam, "Kommisarzhevskaya", στο  The Noise of Time: Selected Prose.

[1] raznočinec: Διανοούμενος που δεν σχετίζεται με καμμία από τις κύριες κοινωνικές τάξεις, δηλαδή την αριστοκρατία, τους κληρικούς, τους εμπόρους, κλπ.

 

Από το Radical Desire

Read more...

Εσείς με ποιανού μεριά είστε ;

Read more...

Η άνθηση της επιχειρηματικότητας και η ευτυχία του μνημονίου.

Πριν περίπου 10-12 χρόνια, ο Σημιτικός …σοσιαλισμός θεώρησε ότι το μισθολογικό κόστος των υπάλληλων καθαριστριών δημόσιων χώρων, είναι πολύ βαρύ για τον προϋπολογισμό του Κράτους. Κατήργησε λοιπόν ο Σημιτικός …εκσυγχρονισμός, τις θέσεις των δημοσίων υπάλληλων καθαριστριών, και οι καμπάνες της επιχειρηματικότητας ήχησαν χαρμόσυνα, μιας και δημιουργήθηκαν πολλές δεκάδες επιχειρήσεις συνεργείων καθαρισμού.

Υπήρχε ο έτοιμος χουβαρντάς πελάτης, το Κράτος, και βέβαια υπήρχε η φτηνή πρώτη ύλη. Ένα μεγάλο ανθρώπινο δυναμικό, που για ένα σημερινό μηνιάτικο των 300 ευρώ, ανασφάλιστο, χωρίς ωράριο εργασίας, θα άρπαζε την σφουγγαρίστρα χωρίς πολλά πολλά.

Tελικά το κόστος του δημόσιου χρήματος που δινόταν πια στις Επιχειρήσεις των συνεργείων καθαρισμού, ήταν λιγότερο από το μισθολογικό κόστος των καθαριστριών υπάλληλων; Ασφαλώς όχι. Ήταν πολλαπλάσιο.Αλλά το δημόσιο αυτό χρήμα δεν το έπαιρναν οι εργαζόμενοι και τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Χρυσοφόρα συμβόλαια υπογράφηκαν, και τεραστία κονδύλια εκταμιεύτηκαν από τον δημόσιο κορβανά. Και μίζες ..ασφαλώς. Σφύριξαν και σφυρίζουν χαρούμενα, στις τσέπες των επιχειρηματιών συνεργείων καθαρισμού. Άνθισε η …επιχειρηματικότητα.

Η Κωσταντίνα Κούνεβα επιχείρησε να οργανώσει συνδικαλιστικά τις συνάδελφους της, ώστε να ζητήσουν τα …αυτονόητα. Ένα ανθρώπινο μεροκάματο, ένα ωράριο εργασίας, ασφάλιση. Προφανώς η Κωσταντίνα Κούνεβα δεν ήταν ο …Γιάννης Παναγόπουλος.
Η κατάληξη της Κωσταντίνας Κούνεβα, είναι γνωστή. Βιτριολισμένη από τις μαφίες των …επιχειρηματιών των συνεργείων καθαρισμού. Ε, τι να κάνουμε είπε το επίσημο Κράτος; Υπάρχουν και ατυχήματα στην …άνθιση της επιχειρηματικότητας. Και όλοι έγιναν φιλάνθρωποι και κατέθεσαν τον οβολό τους. Το εργασιακό δικαίωμα, η ζούγκλα, ο εργασιακός μεσαίωνας… καλύφθηκε με τα λουλούδια της φιλανθρωπίας.

Σήμερα …το Μνημόνιο προστάζει να μειώσουμε το Κράτος. Να δώσουμε στους …επιχειρηματίες την υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές, τις υποδομές, την διαχείριση των ενεργειακών πόρων, ότι απόμεινε από το τραπεζικό σύστημα, τα σκουπίδια(συλλογή, διαχείριση), λιμάνια, αεροδρόμια, τραίνα, ότι πετάει και ότι κολυμπάει, βρε παιδί μου... Να ανθίσει η επιχειρηματικότητα ρε αδερφέ.

Το ίδιο το Μνημόνιο προστάζει τη σφαγή κάθε εργασιακού δικαιώματος. Μισθοί ελεημοσύνες, απλήρωτες υπερωρίες, ωράριο κατά βούληση, ανυπαρξία αργιών, μηδενικές αποζημιώσεις απολύσεων. Νόμος είναι η …άνθιση της επιχειρηματικότητας. Της εύκολης, της σίγουρης …επιχειρηματικότητας. Μια επιχειρηματικότητα με …έτοιμους πελάτες. Θα την πληρώνουν εκοντες άκοντες οι φορολογούμενοι.
Το λειτουργικό κόστος του Βρετανικού συστήματος υγείας ήταν 6% του Βρετανικού ΑΕΠ. Όταν ….αναδιαρθρώθηκε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, έφτασε στο 12%. Φαντάζεστε βέβαια…πόσο ελάχιστο είναι το ποσοστό του μισθολογικού κόστους σε αυτό το 12%. Παρόλα αυτά…δεν μας εξηγούν πως στο διάβολο έπεσε έξω η Βρετανική οικονομία …εκεί, που ο Κρατισμός είναι βρισιά.

Κάποιοι, είτε αφελείς από κούνια, είτε …επαγγελματίες «αφελή» φερέφωνα, έχουν μπει στο τρυπάκι να αντιδικούν για το αν είναι …ηθικό να πληρώσουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Μα έχουμε καλές δημόσιες υπηρεσίες; Μα γιατί κάποιος να έχει εργασιακή ασφάλεια όταν εγώ είμαι έρμαιο της ασυδοσίας κάποιου επιχειρηματία; Μα αν τα βρει ο Παναγόπουλος με τον Δασκαλόπουλο;
Η Επικοινωνία πια έγινε προπαγάνδα. Λογικό. Είναι αμύθητα τα κέρδη που υπόσχεται η ιδιωτικοποίησή του δημόσιου τομέα. Σίγουρα λεφτά. Με μηδαμινό ρίσκο. Και μάλιστα επιδοτούμενο.

Η Κωσταντίνα Κούνεβα και η άνθηση της …σίγουρης επιχειρηματικότητας των …συνεργείων καθαρισμού, έδωσε πολύ νωρίς την απάντηση, στα αφελή αυτά ερωτήματα.

Και τα δυο ταυτόχρονα πρέπει να κάνει το Μνημόνιο. Η ευτυχία του κ. Πάγκαλου Και μείωση του δημόσιου τομέα με κάθε τρόπο. Και κανένα εργασιακό δικαίωμα στον ιδιωτικό. Αυτά πάνε ΠΑΚΕΤΟ!.
Αλλά μην στενοχωριέστε συχωριανοί μου, θα έχουμε κέρδος. Την άνθηση της …επιχειρηματικότητας. Της σίγουρης επιχειρηματικότητας.

Μην ρωτήσετε, ε, τότε τι χρειάζεται το Κράτος; Μα το Κράτος πρέπει να συλλέγει φόρους(θα παραδοθεί ΚΑΙ η συλλογή φόρων στους ιδιώτες) και να υπογράφει για να πληρώνεται η αστυνομία( καθόλου απίθανο και αυτή να ιδιωτικοποιηθεί) που θα φυλάει …την άνθηση της επιχειρηματικότητας, από τους …κακούς και διεκδικητικούς εργαζόμενους και τα εκατομμύρια ανέργων

Ε, πως βρε παιδί μου…όσο να πεις καλό είναι να υπάρχει και το Κράτος. Θα κάνει φιλανθρωπικές εξορμήσεις για τις Κουνεβα, θα πληρώνει καμιά ΜΚΟ για να αναπτυχθεί η κοινωνική…επιχειρηματικότητα(sic!!!), και πάνω από όλα θα φροντίζει την …επικοινωνία. Εκεί να δεις …άνθηση της επιχειρηματικότητας. Λουλουδιάσαμε!!!!


Από την Κατερίνα

Read more...

Γιατί θέλω να κολλήσω το εξωγήινο βακτήριο

Αυτό το βακτήριο που βρέθηκε στον πάτο της λίμνης Μόνο στην Καλιφόρνια δεν αναμένεται να κυκλοφορήσει άμεσα σε μασώμενο δισκίο, σε τσίχλα, σε σφηνάκι, σε μυτιά ή σε επίδομα αλληλεγγύης ε;;; Οπότε, την περίπτωση να αυτομολυνθώ στο εγγύς μέλλον λαμβάνοντάς το διά της εύκολης οδού, μάλλον πρέπει να την ξεχάσω.

Η αμέσως επόμενη ρεαλιστική λύση είναι να βρω με την ιδιότητα του πειραματόζωου ένα χορηγό, πρόθυμο να μου καλύψει τα εισιτήρια αλλέ- ρετούρ, προκειμένου να επισκεφτώ την επίμαχη περιοχή και να επιδοθώ σε ακατάσχετα βακτηριόλουτρα μέχρις ότου παπαριάσω απ’ την κορφή ως τα νύχια στα τοξικά νερά και γίνω ένα με τον εξωγήινο μικροοργανισμό. Δε γνωρίζω βέβαια ποια είναι η εφάπαξ συνιστώμενη δόση, αλλά φαντάζομαι ότι στην προκειμένη περίπτωση, το τελευταίο πράγμα από το οποίο μπορεί να κινδυνεύσει κανείς είναι η over dose. Με την έννοια ότι το κακάρωμα δύναται να επέλθει πολύ πριν φτάσει το πράγμα στην υπερβολή. Εγώ όμως έχω γερή κράση.

Κι όταν με το καλό κολλήσω ολομόναχη το Holomonadaceae (έτσι το λένε το βακτήριο), θα ξαπλώσω κάτω από ένα μεταλλαγμένο δέντρο της περιοχής και θα περιμένω υπομονετικά να αναπτύξω τις ιδιότητές του. Για όσους δεν έχουν ενημερωθεί σχετικώς, να αναφέρω επιγραμματικά, ότι το εξωγήινο αυτό μικροσκοπικό σκατουλάκι, έχρισε βιολογικά το αρσενικό, (το γνωστό δηλητήριο), δομικό συστατικό του DNA του, δηλαδή του οργανισμού του. Ξεπέρασε κατ’ αυτό τον τρόπο, με χαρακτηριστική ευκολία, το γεγονός ότι δεν υπήρχε διαθέσιμος φώσφορος, για να κάνει τη δουλειά του. Κάτι ανάλογο τείνουν να καταφέρουν μάλλον και τα μη εξωγήινα είδη αλιείας (τσιπούρες, βακαλάοι, γόπες κλπ) που έχουν πάψει από καιρό να αποτελούν πηγή φωσφόρου και είναι τίγκα στο αρσενικό. Φαίνεται όμως ότι η ΝΑΣΑ δεν ασχολείται με τους κοινούς ψαρομεζέδες… Τέλος πάντων… Εκτός θέματος η παρατήρηση…

Το εξωγήινο βακτήριο λοιπόν, αντί να ψοφήσει απ’ το αρσενικό, στοιχειοθέτησε επ’ αυτού τη ζωή του. Σα να λέμε ότι οι Έλληνες π.χ. αντί να ψοφήσουν από την ανέχεια και τον εξευτελισμό που εισήχθησαν στα τοξικά, κοινωνικά τους ύδατα, μετατράπηκαν σε προφέσιοναλς φτωχούς και ξεφτιλισμένους, συνυφασμένους με τη φτώχια και την ξεφτίλα τους. Νέο είδος. Εξωελληνικό. Και δεν πεθαίνουνε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη. Φυτοζωούν στο βούρκο πίνοντας καφέ βαρύ αρσενικό…

Έτσι ακριβώς με φαντάζομαι και μένα. Αντί να με σκοτώνει το Μνημόνιο, αντί να κακαρώνω μες στα απόβλητα του ΣΕΒ, θα τρέφομαι από δαύτα και θα ψιλοϋπάρχω για τα μάτια των Αμερικανών παρατηρητών. Κι ούτε κατάθλιψη ούτε τίποτα. Αυτά ήτανε χούγια του παλιού DNA…

Μα τον Άγιο Νικόλαο που γιορτάζει σήμερα, δε ζητάω καμιά θεία βοήθεια. Ούτε πρόκειται να κουνήσω τα χέρια μου. Επαφίεμαι ολόψυχα στην εξωγήινη βιολογία. Και δε με νοιάζει αν αύριο μεθαύριο θα με βάλουν στο δοκιμαστικό σωλήνα οι επιχειρηματίες. Χρησιμοποιώντας το δηλητήριό τους για να επιβιώσω, έχω πιθανότητες να τους καταναλώσω. Να τους φάω πριν με φάνε…

Της Τζένης Κ. 

Από το Ποντίκι

---------------------------------------------------

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να κολλήσουμε τίποτα .

Είμαστε ήδη αρκετά φορτωμένοι..........

Read more...

Ξανά περί καπνίσματος

Για το θέμα της απαγόρευσης του καπνίσματος δεν θα σταματήσω να ασχολούμαι. Τις απόψεις μου για το συγκεκριμένο θέμα τις έχω πει εδώ , οπότε δεν θα τις ματα-ξαναεπαναλάβω..
Θα θυμάστε μια προηγούμενη ανάρτησή μου, σχετικά με μια επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλα σχετικά με την εφαρμογή των μέτρων απαγόρευσης του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους.
Η επιστολή εστάλη μέσω email στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, στον Υπουργό Υγείας και στον εκπρόσωπο τύπου του Πρωθυπουργού.
Ένα μήνα μετά μου ήρθε η παρακάτω απάντηση από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που για να είναι ειλικρινής δεν την περίμενα.

για ευνόητους λόγους έχω σβήσει τα προσωπικά μου στοιχεία.
Σύμφωνα με την παραπάνω επιστολή η κεντρική κυβέρνηση έχει πλέον "νίψει τας χείρας της" ως προς την εφαρμογή των μέτρων, αφού εναπόκεινται πλέον στους νέους Περιφερειάρχες και δημάρχους, οι οποίοι γνωρίζετε με τι ακραία πελατειακά κίνητρα και λογικές κινούνται.
Όσο για την εξουσία που ασκεί η δημοτική αστυνομία ας μην συνεχίσω. Το Λιμενικό σώμα είναι αξιόπιστο, αλλά και τα χέρια τους πολλές φορές είναι δεμένα στα πλαίσια της πελατειακής λογικής και της Ελληναρίστικης νοοτροπίας.
Πάντως δεν πρέπει να αφήσουμε το θέμα έτσι. Σε λιγότερο από ένα μήνα αναλαμβ'ανουν οι νέοι αιρετοί άρχοντες.
Ας τους θυμίσουμε όλοι με επώνυμα  email και επιστολές τις υποχρεώσεις  τους, όπως απορρέουν από τον 3868/2010 (ΦΕΚ Α΄ 129/3-8-2010) και από τον Γ.Π. οικ. 104720 από 25-8-2010 Κ.Υ.Α. (ΦΕΚ Β΄ 1315/25-8-2010).

Read more...