Τα χάπια μου και ένα ΤΑΧΙ να φύγω ........

Βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά και όλους αυτούς όλες αυτές τις μέρες που διαρκούν οι κινητοποιήσεις των ταξιτζήδων, συνέχεια έλεγα να μην ανακατευτώ καθόλου. Τελικά δεν άντεξα και έτσι ξεκίνησα αυτό το post.
Υπάρχει αλήθεια κάτι που δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες ;

• Κυβερνητικούς παπαγάλους και παπαγαλάκια να επαναλαμβάνουν ως μάντρα τις φράσεις" ελεύθερη αγορά" και "απελευθέρωση επαγγελμάτων"
• Άλλους παπαγάλους να μας εξηγούν πως όλοι αυτή τη φασαρία την κάνουν οι προνομιούχοι κάτοχοι πολλών αδειών που δεν θέλουν να χάσουν τα χοντρά φράγκα και πως στην ουσία αυτοί είναι οι εκμεταλλευτές του συστήματος
• Οργισμένους ταξιτζήδες, συνδικαλιστές και μη, άξιοι απόγονοι του Μπαντουράκη του ΣΑΤΑ που ως νέες Πασιονάριες διακηρύσσουν  "No pasaran". 
• Φτωχούς μεροκαματιάρηδες ιδιοκτήτες αδειών να μας εξηγούν με κλάματα οργής και απόγνωσης πως υποθήκευσαν ακόμα και τις παρθενιές των αγέννητων θυγατέρων τους για να αγοράσουν "μια ρόδα"
• Ινστρούχτορες του ΚΚΕ να μας αναλύουν πως ο μεροκαματιάρης οδηγός θα συνθλιβεί στις μυλόπετρες των πολυεθνικών εταιριών ταξί, που θα τον έχουν λίγο καλύτερα από τους Πακιστανούς που καθαρίζουν τα τζάμια στα φανάρια

Αυτά και πολλά άλλα ακούσαμε.

Ποιος έχει άραγε δίκιο. 

Όπως στις περισσότερες περιπτώσεις όλοι και κανένας και όλοι από λίγο.

Δεν θα μπω στην λογική να εξηγήσω ή να ερμηνεύσω ποιοι έχουν τις άδειες, πόσο τις πήραν και με ποιον τρόπο τις απέκτησαν. Όπως όλα τα κλειστά επαγγέλματα εκμεταλλεύτηκαν κάποιες πολιτικές καταστάσεις και εξασφάλισαν τα προνόμια τους. Όλα μέχρι τώρα καλώς καμωμένα, λες και μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. 

Δεν θα μπω στην λογική του πόσο κοστίζει μια άδεια και γιατί ή τι τραβάει από τα χρέη ο κάθε ένας που θέλει να αγοράσει μια άδεια ή ένα μέρος της.

Δεν θα μπω στην λογική του ζοφερού μέλλοντος των πολυεθνικών που θα "καταπιούν" τον μικρομεσαίο ιδιοκτήτη οδηγό ή θα" καταστρέψουν" τον ραντιέρη ιδιοκτήτη αδειών.

Όλα αυτά τα ακούσαμε και πέρσι τέτοια εποχή με τους φορτηγατζήδες.

Εμένα όμως δεν με ενδιαφέρουν ΚΑΘΟΛΟΥ όλα αυτά.

Ειλικρινά, χέστηκα για το ποιοι έχουν τις άδειες, πόσο τις πήραν και πως, καθώς και για το πόσο θα κερδίσουν ή θα χάσουν ή ποιοι θα τις δικαιούνται από εδώ και μπρος και με τι κριτήρια.

Ξέρετε τι με νοιάζει εμένα ;

Ότι πας να πάρεις ένα ταξί και οι ταξοκράτορες σε παίρνουν όταν θέλουν και αν θέλουν και αν γουστάρουν τη διαδρομή λόγω απόστασης / κέρδους.

Ότι παίρνουν συνεχώς διπλή και τριπλή κούρσα και πρέπει να τους λες και ευχαριστώ και από πάνω 

Ότι  αν πάρεις ταξί σε νησί/τουριστική περιοχή ζητάνε ότι θέλουν ( η λέξη ταξίμετρο είναι άγνωστη λέξη)  και αν είσαι αλλοδαπός την "έκατσες".

Ότι μέσα στο ταξί καπνίζουν  αρειμανίως και έχουν τον Καρρά και τον Τερλέγκα στη διαπασών χωρίς να τους νοιάζει αν εσύ ( ο μαλάκας πελάτης που τους τα ακουμπάς) έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας ή απλά ενοχλείσαι.

Ότι οδηγούν όπως τους βολεύει μη σεβόμενοι κανένα και τίποτα παραβιάζοντας λεωφορειόδρομους, σηματοδότες, προτεραιότητες αρκεί να πάνε γρήγορα και να "τσιμπήσουν" πελάτη.

Η θέλετε να σας θυμίσω τις μαλακίες που έλεγαν πριν από χρόνια όταν έγινε υποχρεωτική η ζώνη ασφαλείας. Για τον αγώνα που έκαναν  "οι επαγγελματίες" προκειμένου να μη τις φοράνε ;

Αυτά και πόσα άλλα ακόμα....

Με λίγα λόγια κανένας δεν κάνει κουβέντα για την ουσία που είναι  η εξυπηρέτηση του πολίτη. 

Ναι πουλάκια μου υφίσταται και εδώ αυτή η έννοια, δεν έχει να κάνει μόνο με το γαμημένο το δημόσιο. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν πας σε μια υπηρεσία να πάρεις ένα πιστοποιητικό και ο υπάλληλος καπνίζει και έχει μουσική και σε ψιλογράφει εκνευρίζεσαι και εξαπολύεις μύδρους, ενώ όταν ο ταρίφας κάνει τα ίδια ακριβώς και σε ψιλοκλέβει από πάνω και στην κούρσα, αν καταδεχτεί να σε πάρει (ενώ είναι άδειος και σε υπηρεσία και είναι υποχρεωμένος να το κάνει) τότε είναι όλα ΟΚ. 

Στην επαρχία (πλην τουριστικών περιοχών) τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα αλλά η ουσία δεν αλλάζει.

Μέχρι τώρα η λέξεις ΤΑΞΙ και ταξιτζής στην Ελλάδα συνδέονται μόνο με άσχημες εμπειρίες και κάκιστη εξυπηρέτηση για τον κάθε απλό χρήστη -πολίτη αλλά και για τον αλλοδαπό τουρίστα που έρχεται για διακοπές.

Τελικά ποια είναι η ουσία της κουβέντας των νομοσχεδίων, της συζήτησης και των κινητοποιήσεων ;

Η διατήρηση κάποιων προνομίων για λίγους ;

Η αναδιανομή των προνομίων αυτών με ασαφή κριτήρια και στόχους ;

Νομίζω τελικά πως το μόνο που δεν ενδιαφέρει κανέναν είναι η δική μας άνεση και εξυπηρέτηση ως τελικοί χρήστες αυτής της υπηρεσίας που λέγεται ΤΑΞΙ.

Read more...

Ο Μαρξ στον Παρθενώνα

Τώρα τελευταία με αυτά που βλέπω γύρω μας να γίνονται,  σκέφτομαι όλο και συχνότερα τον κύριο της φωτογραφίας.
Σκέφτομαι όλα αυτά που αντιλήφθηκε και είπε σχεδόν δυο αιώνες πριν


Για υπεραξίες


Για προλεταριάτα


Για καπιταλισμούς 


Για κεφάλαια\ο


Για Πολιτική Οικονομία


Τώρα μετά από δύο Θερμούς παγκόσμιους πολέμους, ένα Ψυχρό και τρία μεγάλα οικονομικά κραχ, εγώ προσωπικά αρχίζω να πιστεύω ότι " Η αποκαλυψιακή λατρεία που γεννήθηκε στους Τρεβήρους" κατά τον Ουμπέρτο Έκο, δια στόματος  του μαρκήσιο του Ζεν Ζερμαίν   στο Εκκρεμές του Φουκό ίσως τελικά να ήταν η μόνη που είδε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.


Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό για πολλούς από μας να διαπιστώνουμε με τρόμο ότι όλα αυτά τα γραφικά που έλεγαν κάτι ινστρούχτορες του ΚΚΕ μοιράζοντας το Ριζοσπάστη πόρτα-πόρτα ήταν τελικά το εφιαλτικό μέλλον που μας επιφυλάσσονταν.
Είναι πραγματικά κρίμα που τα όνειρά μας από εδώ και μπρος θα τα στοιχειώνει η μορφή του Κολοζόφ και της Αλέκας να μας κουνάει το δάχτυλο και να λέει "εμείς σας τα λέγαμε".
Όχι ότι αυτοί αντιλαμβανόταν πραγματικά το μέλλον. Απλοί παπαγάλοι πραγμάτων μάλλον ακαταλαβίστικων γι αυτούς ήταν  και το δράμα για όλους μας ήταν πως λόγω του παρελθόντος τους δεν κοιτούσαμε το τι έλεγαν αλλά ποιοι ήταν αυτοί τα έλεγαν.
Τώρα που η ελεύθερη οικονομία των αγορών μας αλέθει, ήρθε ο καιρός να δούμε κάποια πράγματα.
Δεν πιστεύω πραγματικά να νομίζετε πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε επειδή τάχα είμαστε τεμπέληδες ή επειδή το δημόσιο πληρώνει τους υπαλλήλους σχετικά αξιοπρεπώς  (με δεδομένα ΕΕ)  και όχι με τα ψίχουλα που θα ήθελε ο ΣΕΒ και χωρίς ασφάλιση.
Για τα μπόνους π.χ. των χρυσών αγοριών που τους τα έδινα για να βουλιάξουν την παγκόσμια οικονομία "τουμπέκα" !
'Η επειδή τα δημόσια νοσοκομεία μας είναι οι μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού, αντάξια της υποσαχάριας ζώνης και μας έκαναν να πιστέψουμε ότι στο Αμερική τα νοσοκομεία είναι σαν αυτό που δουλεύει ο Dr House και μάλιστα τζάμπα. Σε λίγο που θα παίρνουμε τα όπλα αλά  Ντένζελ Ουάσιγκτον στο "John Q " να δείτε τι καλά που είναι. Αντίο γέννες στο ΙΑΣΩ με σουίτες των 6,000 ευρώ για το πόπολο. Ετοιμαστείτε για την "κυρά μας την μαμή" και αφήστε το ΙΑΣΩ για τα βόρεια προάστια.


Όλα γίνονται απλά για τον λόγο του ότι κάποιοι λίγοι θέλουν να κερδίζουν όλο και περισσότερα στηριζόμενοι στην φτηνή δουλειά κάποιων περισσότερων και στην ανεργία - ανέχεια κάποιων ακόμα περισσότερων. 


Αλήθεια ξέρετε ότι όλα αυτά τα ωραία και τα τέλεια που μας υπόσχονται όλοι αυτοί οι γκουρού- θεολόγοι της ελεύθερης οικονομίας προϋποθέτουν θεωρητικά μηδενική ανεργία για να λειτουργήσουν έτσι όπως τα ευαγγελίζονται; Εντάξει αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν γίνετε να είμαστε όλοι Μπιλ Γκέιτς, αλλά να μπορούμε έστω να δουλέψουμε όλοι για κάποιους σαν και αυτόν. Αν δεν μπορεί η ελεύθερη οικονομία να μας το εξασφαλίσει τότε προς τι ;
Αλλά είναι κάτι που ξεχνάν να μας το πούνε, σαν τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια. Στο τέλος μένει μόνο η ζούγκλα της αγοράς και οι περισσότεροι διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε τα λιοντάρια που νομίζαμε.
Σας λέω ειλικρινά δεν με πειράζει που έφτασαν εδώ που έφτασαν τα πράγματα. Πολλές φορές η φύση των πραγμάτων είναι νομοτελειακή ότι και αν κάνουμε, όσο μοιρολατρικό και αν ακούγεται. Κάπου διάβασα μικρός ότι " η μοίρα περνάει από παντού" και τώρα μεγάλος τείνω να το πιστέψω.
Αυτό που με πειράζει ( αλλά όχι πολύ , αλήθεια) είναι πως πρέπει μέσα μου να ζητήσω μερικώς συγγνώμη από όλους αυτούς τους γραφικούς που έλεγαν την "αλήθεια του τρελού" μέσα στην άγνοιά τους.
Βέβαια δεν τους διέκρινε καμιά σοφία, όντας παλαιοημερολογίτες  του Κρεμλίνου, απλά παπαγάλιζαν άσχημα και στρεβλά τα όσα είπε ο κ. Καρλ Μαρξ τόσα χρόνια πριν.
Αν δεν είχε προηγηθεί η τραγωδία του υπαρκτού σοσιαλισμού μπορεί σήμερα να μην είχαμε φτάσει εδώ. Ίσως αν έλειπε ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς να δίναμε περισσότερη σημασία στα πραγματικά βαρετά και κουραστικά λόγια του Μαρξ.
Δεν κατείχε την απόλυτη αλήθεια- και ποιος την κατέχει άλλωστε;- αλλά ίσως να μην επιτρέπαμε να μας παραμυθιάζουν τόσο εύκολα με καπιταλιστικά καθρεφτάκια και χάντρες για ιθαγενείς.

Read more...

Κέρδη 5 φορές το ύψος του ελληνικού χρέους για τις αγορές σε 2 εβδομάδες χάρη στο Μεσοπρόθεσμο

Για όποιον έχει ακόμα αμφιβολίες σχετικά με την πραγματική ταυτότητα του "Ελληνικού προβλήματος".
Ένα ακόμα θα πω , όλη αυτήν την παγκόσμια κρίση, που τα απόνερά της μας έπνιξαν, την δημιούργησε ο περίφημος ιδιωτικός τομέας με τις σπεκουλαδόρικες πρακτικές των golden boys του. Χρησιμοποιώντας τραπεζικά και χρηματιστικά καζινοεργαλεία τα οποία καμιά σχέση δεν είχαν με πραγματική ανάπτυξη, έφτασαν την παγκόσμια οικονομία στο χείλος της καταστροφής και μεμονωμένες χώρες στην καταστροφή.
Φανταστείτε  τι θα γινότανε αν ο δημόσιος τομέας που τόσο πολεμούν όλοι αυτοί οι παλαιοημερολογίτες της θεολογίας της ελεύθερης οικονομίας, να είχε προκαλέσει έστω και το ένα δέκατο τέτοιας καταστροφής !
---------------------------------------------------------

"Μπορεί η εβδομάδα να έκλεισε με εντυπωσιακά κέρδη αλλά κάτι στον χρηματιστηριακό αέρα είναι διαφορετικό απ' ότι μόλις χτες και αυτό δεν είναι άλλο από το κενό που άφησε η ολοκλήρωση του δεύτερου πακέτου τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας, του οποίου η επιρροή ήταν παγκόσμια. Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ τροφοδοτούσε την αμερικανική οικονομία με 2 δις δολάρια την ημέρα τους τελευταίους 10 μήνες ρίχνοντας στην αγορά συνολικά 600 δις δολάρια.

Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ τροφοδοτούσε την αμερικανική οικονομία με 2 δις δολάρια την ημέρα τους τελευταίους 10 μήνες ρίχνοντας στην αγορά συνολικά 600 δις δολάρια.

Στο διάστημα αυτό, ο S&;P 500 ενισχύθηκε κατά 23,9% το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου κατά 19,4% και ο χρυσός κατά 21,5%. Ταυτόχρονα, όμως, το δολάριο υποτιμήθηκε στην αγορά συναλλαγματικών ισοτιμιών, η τιμή του πετρελαίου εκτοξεύτηκε κατά 25,2%, ο δείκτης τιμών τροφίμων κατέγραψε νέο ιστορικό υψηλό, το δολάριο υποτιμήθηκε κατά 10,4% και οι προσδοκίες πληθωρισμού σε ορίζοντα 12μήνου αυξήθηκαν κατά 48,1% και σε ορίζοντα 5-10% κατά 7,1%.

Το δεύτερο πακέτο τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου και έκλεισε, για την ώρα, έναν κύκλο πρωτοφανούς παραγωγής χρήματος με την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ να έχει αυξήσει τον ισολογισμό της περισσότερο από 2 τρις δολάρια από την αρχή της κρίσης, χρήματα που παρήγαγε και δάνεισε στο αμερικανικό κράτος, με τη Βρετανία να έχει 'τρέξει' δύο πακέτα τόνωσης, με την Κίνα να έχει ρίξει στην οικονομία της περισσότερο από 1 τρις δολάρια για να την στηρίξει και με την Ιαπωνία να είναι η τελευταία που απομένει στο χορό της παραγωγής ρευστότητας στην προσπάθεια της να αντιμετωπίσει τη βιβλική καταστροφή που προκάλεσαν τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα.

Στην Ευρώπη, οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γερμανία και η Γαλλία, στήριξαν τους σημαντικότερους κλάδους της οικονομίας και της βιομηχανίας τους που χτυπήθηκαν από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων 60 ετών αλλά και προστάτεψαν το τραπεζικό σύστημα παρέχοντας εγγυήσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ο πακτωλός της φρέσκιας' αυτής παγκόσμιας ρευστότητας εισήλθε στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές και πολλαπλασιάστηκε, με τους αμερικανικούς δείκτες να έχουν ενισχυθεί περίπου κατά 100% από τα χαμηλά τους το 2009 και με το βασικό χρηματιστηριακό δείκτη της Γερμανίας να έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.

Η τεράστια παραγωγή ρευστότητας βοήθησε την παγκόσμια οικονομία να μπει σε τροχιά ανάρρωσης και έφερε ανάπτυξη στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ασία, με τη Γερμανία να εκμεταλλεύεται τις συνθήκες στο έπακρο για να καταρρίψει, σχεδόν, κάθε θετικό οικονομικό ρεκόρ των τελευταίων 20 ετών. Μεταξύ άλλων, όμως, η αύξηση αυτή της ρευστότητας είχε το τίμημα της δραματικής αύξησης των τιμών πετρελαίου και των τιμών τροφίμων, που προκάλεσαν τριγμούς σε δεκάδες κράτη με προβληματικές οικονομίες, συμβάλλοντας έτσι στο ξέσπασμα εξεγέρσεων και λειτουργώντας ως καταλύτης για τα γεγονότα της βόρειας Αφρικής και της Αιγύπτου, που πυροδότησαν το πόλεμο στο Λίβανο και τα γεγονότα στο Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία και το Ομάν. Και σε μία διαστροφική λειτουργία του συστήματος, ακόμη και η αντιμετώπιση των εξεγέρσεων σε πολλές περιοχές προκάλεσε την περαιτέρω ενίσχυση του κύκλου παροχής ρευστότητας, με τη Σαουδική Αραβία να εγκρίνει πρόγραμμα 100 δις δολαρίων για τον κατευνασμό των αντικαθεστωτικών και περί τα 20 δις δολάρια ως οικονομική στήριξη με τον ίδιο στόχο στο Μπαχρέιν και το Ομάν.

Επιπλέον, από την αύξηση των τιμών πετρελαίου αναμένεται να δημιουργηθεί πλεονάζουσα ρευστότητα της τάξης, τουλάχιστον, του 1,5 με 2 τρις δολαρίων το 2011 με ένα τμήμα από τα κεφάλαια αυτά να επιστρέφουν στις διεθνές αγορές μετοχών όπου πολλαπλασιάζονται δημιουργώντας και πάλι ρευστότητα.

Από το Μάρτιο του 2009 μέχρι σήμερα, η διεθνής χρηματιστηριακή αγορά δημιούργησε υπεραξίες ύψους 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Προσθέστε τα πακέτα στήριξης και όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και η ρευστότητα που διοχετεύθηκε στο σύστημα πλησιάζει τα 40 τρις δολάρια. Στο ποσό αυτό δε συμπεριλαμβάνεται ο δανεισμός κρατών και τραπεζών από τις αγορές κεφαλαίων.

Τί αποκόμισε, όμως, από αυτό το ξέφρενο πάρτι ρευστότητας η Ελλάδα και πόσα χρήματα μπόρεσε να εξοικονομήσει από αυτά τα 40, περίπου, τρις δολάρια που δημιουργήθηκαν από τα τέλη του 2008 μέχρι σήμερα; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι μηδέν. Το ελληνικό χρηματιστήριο έχει χάσει περίπου 90 δις δολάρια σε κεφαλαιοποίηση από τον Οκτώβριο του 2009 ενώ σήμερα η κεφαλαιοποίηση του βρίσκεται στα επίπεδα του χαμηλού του Μαρτίου του 2009 (χαμηλό 15 ετών) χωρίς να έχει προσθέσει, σχεδόν, ούτε ένα ευρώ από τότε. Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε αντί να αναπτυχθεί όπως οι υπόλοιπες του κόσμου, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 35 ετών το 2010 και τη μεγαλύτερη ύφεση από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αθροιστικά στο 2010-2011. Η ανεργία αυξήθηκε με το μεγαλύτερο ρυθμό των τελευταίων 60 ετών και οι βασικοί οικονομικοί δείκτες κατέγραψαν αρνητικά ρεκόρ δεκαετιών.

Η Ελλάδα όχι μόνο δε συμμετείχε στην παγκόσμια φάση ανάρρωσης εκμεταλλευόμενη τη διεθνή τάση αλλά και επηρεάστηκε αρνητικά από αυτήν με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, η αύξηση του πληθωρισμού στην Ευρώπη οδήγησε σε αύξηση των επιτοκίων του ευρώ και παράλληλα σε αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών δανείων κατά 90, περίπου, μονάδες βάσης (0,9%). Επιπλέον, η πολιτική υποτίμησης των νομισμάτων τους από τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Βρετανία (η στερλίνα έχει υποτιμηθεί κατά 26% στην προσπάθεια της Βρετανίας να αντιμετωπίσει την κρίση), οδήγησε σε ανατίμηση του ευρώ προκαλώντας μείωση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας με αποτέλεσμα όλα τα μέτρα και οι περικοπές που έγιναν το 2010 ώστε να προκληθεί εσωτερική υποτίμηση τελικά να οδηγήσουν σε ανατίμηση και περαιτέρω μείωση της ανταγωνιστικότητας, (το ΔΝΤ ζήτησε το Μάρτιο εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 34% τονίζοντας πως εξωτερικοί παράγοντες εμπόδισαν την Ελλάδα να πραγματοποιήσει εσωτερική υποτίμηση το 2010).

Από τις 20 Ιουνίου μέχρι την 1η Ιουλίου του 2011, δηλαδή στις τελευταίες 11 ημέρες, η διεθνής χρηματιστηριακή αγορά αντέδρασε ανοδικά στις προσδοκίες και τελικά στην είδηση για έγκριση του Μεσοπρόθεσμου και μαζί με αυτό της 5ης δόσης του δανείου των 12,5 δις για την Ελλάδα. Η ανοδική αυτή αντίδραση των αγορών στην απόφαση της χώρας να ψηφίσει νέα μέτρα λιτότητας ύψους 28 δις ευρώ και να πουλήσει περιουσία της ύψους 50 δις ευρώ, προκάλεσε αύξηση της κεφαλαιοποίησης της διεθνούς χρηματιστηριακής αγοράς κατά 2,5 τρις δολάρια (1,72 τρις ευρώ).

Για όποιον δεν έκανε ήδη την πράξη, οι υπεραξίες αυτές που δημιουργήθηκαν σε δύο εβδομάδες είναι ίσες με 5 φορές το ελληνικό χρέος, το οποίο η Ελλάδα θα πληρώνει για δεκαετίες."

Πάνος Παναγιώτου

χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής

XrimaNews.gr

Read more...