Περί κοινωνικής δικτύωσης και αρεσκείας

Με τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορώ να πω ότι είμαι απόλυτα συμφιλιωμένος. Σε καμιά περίπτωση δεν συμμερίζομαι το χαρακτήρα της πανάκειας που πάνε να τους αποδώσουν οι δημιουργοί τους, με σκοπό τα δολάρια που εισέρχονται στις τσέπες τους. Μέσα από εκεί θα μιλάς, θα ψωνίζεις θα κάνεις chat, σε λίγο καιρό μπορεί και να πηδάς και πάει λέγοντας. 
Είναι κάποιες περιπτώσεις που σε βοηθάνε να κρατήσεις επαφή με κάποια άτομα που βρίσκονται μακριά και η διαφορά ώρας ή και τα ωράρια του καθενός δεν κάνει βολικό άλλο τρόπο.
Μέχρι εκεί όμως , δεν αντικαθιστούν ποτέ την ουσιαστική επαφή και ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο γιατί να ξαναβρείς κάποιον παλαιό συμμαθητή ή συμφοιτητή που είχες να μιλήσεις τόσα χρόνια. Πιστέψτε με αν θέλεις να κρατήσεις επαφή με κάποιον , απλά κρατάς. Για να χάσεις επαφή σημαίνει πως δεν καιγόσουν ούτε εσύ ούτε αυτός για να την διατηρήσετε. Έτσι απλά. Αλλά ας το παραβλέψω και αυτό και ας αποδώσω μια αξία στην νοσταλγία ή έστω στην περιέργεια .
Μετά από μια συνάντηση με παλαιούς συμμαθητές έφτιαξα και εγώ ένα λογαριασμό στο Facebook προκειμένου να ανταλλάξουμε στοιχεία και κλπ. Μέχρι εδώ καλά. Που και που συνδέομαι βλέπω καμιά μαλακία, μαθαίνω κανένα ψιλονέο και αυτό είναι. 
Το θέμα με αυτά τα δίκτυα είναι πως σε κατευθύνουν σε συγκεκριμένα μοντέλα συμπεριφοράς και ανταπόκρισης.Ψάχνοντας λίγο διαπίστωσα ότι υπάρχουν άτομα που ακόμα και για κατούρημα να πάνε, ενημερώνουν "την κατάσταση τους" . Κάθε φορά που έχουν καύλες βάζουν ένα καψουροτράγουδο και κάθε φορά που πάνε να το παίξουν διανόηση πετάνε και από ένα ρητό ή καμία ατάκα "κονσέρβα". 
Έμαθε ο κάθε κάγκουρας το youtube και κάθε τραγούδι που του έρχεται στο μυαλό το ανεβάζει. Χεστήκαμε μεγάλε για το πόσο "ψαγμένα" κομμάτια ακούς ή για το αν σε έκλασε η γκόμενα και ακούς μόνο Θεοδωρίδου, Καρρά και Τερλέγκα.
Δεν έχεις 5000 χιλιάδες "φίλους" ; Πω πω !! Έσβησες δεν μετράς σαν άτομο καθόλου και πέφτεις στα μαύρα πανιά ή σκυλιάζεις και κάνεις εναγωνίως προσκλήσεις για να αποκτήσεις.
Κάθονται όλοι για καφέ και σηκώνουν σημαία στο F/B. Αλήθεια τι χρειάζεται ο μεγάλος αδελφός και το "echelon" που σκύλιασε η Λιάνα ή γιατί τα φοβούνται όλοι ; Αφού οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι από μόνοι τους να ενημερώνουν τους πάντες για τα πάντα.
Όλοι οι "φίλοι" τους μετά αισθάνονται την ανάγκη να πατήσουν το πλήκτρο "μου αρέσει", κοινώς να τους κάνουν "like" και παπάρια μπλε. Αν κάποιον δεν του κάνεις και πολλά "like" , παρεξηγιέται κιόλας!!
Ξυπνά ο Χ μαλάκας , ανοίγει το PC ή το mobile για ποιο "προχώ" καταστάσεις και γράφει "καλημέρα" , ακολούθως οι άλλοι μαλάκες πατάνε "like". 
Καλημέρα λέει ο άνθρωπος , τι σου αρέσει δηλαδή μαλάκα ; Η καλημέρα;;;
Λέει ο ένας  :"πίνω καφέ"
Απαντά ο άλλος "τι καφέ" και ταυτόχρονα πατά "like".
"Νες με γάλα" απαντά ο πρώτος και πατά και αυτός "like".
Ωραία ξανααπαντά ο δεύτερος μαζί με "like".
Πολύ ωραίος και ουσιαστικός διάλογος, αντάξιος λοβοτομημένων έγκλειστων σε άσυλο. 
Σκέτη αυλή ψυχιατρείου . Αυτήν είναι και η όλη "ουσία" , η ΚΕΝΟΤΗΤΑ και η αγωνία να δείξεις ότι υπάρχεις και ότι είσαι κάποιος και υπάρχουν άτομα που ενδιαφέρονται για αυτά που λες και κάνεις.
Όλα αυτά είναι πολύ χαριτωμένες και άνευ λόγου και αιτίας μαλακιούλες που γεμίζουν τις άδειες ανούσιες ώρες κάποιων  και τις τσέπες κάποιων άλλων έξυπνων. Όταν όμως αυτήν η αναισθησία και η κεκτημένη βλακώδης ταχύτητα ανταπόκρισης στο κοινωνικό γίγνεσθαι (ήμαρτον) του F/B γίνεται τρόπος ζωής και μέσο για να φιλτράρεις πράγματα ή καλύτερα για να τα καταπίνεις όλα αμάσητα, τότε οδηγούμαστε σε επικίνδυνες καταστάσεις.
Χτες μπήκα και εγώ στο F/B και στα τελευταία νέα ένας συνάδελφος έγραφε με κάποια δόση μαύρου αυτοσαρκαστικού χιούμορ  : 
" Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα ...είμαι ΑΝΕΡΓΟΣ ".
Ο άνθρωπος μετά από τόσα χρόνια έμεινε άνεργος σε ηλικία 45 ετών.
Και τι βλέπω ;
Καμιά 70-ριά άτομα είχαν εκφράσει την ευαρέσκειά τους πατώντας "like"!!
Τι σου αρέσει βρε μαλάκα και μαλακισμένη ;
Το γεγονός ότι ο άλλος έμεινε άνεργος με 2 παιδιά ;
Ή το γεγονός ότι πολύ δύσκολα θα ξαναβρεί δουλειά ;
Ή απλά ήθελες να δηλώσεις την μαλακισμένη παρουσία σου και να αισθανθείς ότι υπάρχει και έχεις κοινωνική υπόσταση (χαχαχαχαχααχ)  πατώντας πλήκτρα στο ποντίκι;
Δεν πας καλύτερα να χτυπήσεις το κεφάλι στον τοίχο και να κάνεις και ένα κλύσμα μπας και αποτοξινωθείς από την μαλακία που σε δέρνει. 
Πόσο πρέπει να έχει κολλήσει η μπουγάτσα στον εγκέφαλο που να μην αντιλαμβάνεσαι τι είναι για γέλια και τι για κλάματα.
Είναι δυνατόν να είσαι τόσο κρετίνος και να μην μπορείς πλέον να φιλτράρεις τίποτα και όλα να τα βλέπεις και να τα κρίνεις μέσα από ανταπόκριση σε προεπιλεγμένα πλήκτρα και καταστάσεις;
Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσα να πω , αλλά μην νομίζετε ότι κατηγορώ το διαδίκτυο ή ακόμα και το FB. Δεν φταίει ποτέ το εργαλείο, αλλά ο χρήστης.
Με τα μαχαίρια κόβουμε ψωμί , αλλά σφαζόμαστε κιόλας. 
Με τα αυτοκίνητα κάνουμε τις βόλτες μας έχουμε την ανεξαρτησία μας αλλά και σκοτωνόμαστε τα Σαββατοκύριακα.
Την μαλακία που μας δέρνει κατηγορώ.