Κάλπες: Όσοι δοσίλογοι προσέλθετε

«Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν
με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων.
Πάσχισε νάναι προεκτάσεις της πραγματικότητας
όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι.
Έτσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού
να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμησαν
μπροστά στο άδειο πρόσωπό τους».

Άρης Αλεξάνδρου

 
Ας μείνουμε για λίγο μόνοι. Ας απαλλαγούμε για μια στιγμή απ’ τις μπουρμπουλήθρες των πολιτικών. Ας απορρίψουμε τις κίτρινες σελίδες των εφημερίδων και ας προσπαθήσουμε ν’ απεμπλακούμε απ’ τον φιδίσιο κισσό της τηλεόρασης. Λίγο, μόνο για λίγο, ας βγούμε έξω απ’ τις κομματικές συντεταγμένες, έξω απ’ τη χάβρα της εκλογολογίας, έξω απ’ τη εκκωφαντική βουή των κλακαδόρων, μακριά από το κλίμα των ημερών που οι εντεταλμένοι διαμορφώνουν κι ας κάτσουμε να σκεφτούμε.

Μόλις χθες ήταν που συνάντησα έναν «υποψήφιο δήμαρχο» και φίλο, στην πλατεία της πόλης μου. «Έλα, μου είπε, να πούμε δυο κουβέντες με την ησυχία μας» και με οδήγησε σχεδόν αναγκαστικά, σ’ ένα καφενείο που βρισκότανε απέναντί μας.

Ο αέρας φύσαγε δυνατά και τα πεσμένα φύλλα των δέντρων σάλευαν γύρω μας , ωχρά και ελαφριά, κάτι σαν τις φιγούρες των αφυδατωμένων πολιτικών μας. Δυο περιστέρια παρακεί, όταν δεν ψειρίζονταν, μουρμούριζαν την ακατάληπτη γλώσσα των πουλιών.

Ο «υποψήφιος δήμαρχος» και φίλος μου, γνωστός για τις «αριστερές» ιδέες του, μετά τα προκαταρκτικά περί υγείας και λοιπά, γύρισε την κουβέντα στο «μνημόνιο» και στην Κατοχική Κυβέρνηση Παπαντρέου. Οι λέξεις και οι χαρακτηρισμοί έβγαιναν από μέσα του σα μια μακρόσυρτη παραπονεμένη ηχώ, ενώ το στήθος του παλλόταν σαν το αγριεμένο κύμα της θάλασσας, που λες και ζητάει κάπου να βρει αντίσταση για να ξεσπάσει.

«Δε γίνεται, μου είπε στο τέλος, πρέπει ν’ αντισταθούμε. Δεν πάει άλλο!

Στην αρχή τον κοίταξα με το λειψό μάτι του πονεμένου. Γιατί πραγματικά πονάω όταν ακούω ανθρώπους που θέλουν να ηγούνται ενός ψηφοδελτίου, χωρίς να μπορούν να ξεχωρίσουν το άσπρο απ’ το μαύρο.

Για μια στιγμή σκέφτηκα να μην του απαντήσω. Τελευταία έχω χάσει πολλούς φίλους από την ακατάσχετη ελευθεροστομία μου. Ο σημερινός άνθρωπος δεν αντέχει στην κριτική και αντιδρά σαν ανήμερο θεριό. Σου κόβει την καλημέρα κι απ’ εδώ πάνε κι οι άλλοι… Όμως η περίπτωση που είχα μπροστά μου ήταν κάτι που πολύ με εκνεύριζε.

«Αγαπητέ μου, του είπα στο τέλος, βλέπω ότι τρίβεις το μυαλό σου και εξαντλείς την οργή σου στην επιφάνεια των πραγμάτων. Αναλώνεσαι σε κοινά συνθήματα και χαρακτηρισμούς, χωρίς ν’ αγγίζεις την ουσία τους. Ας επιστρέψουμε φίλε μου για λίγο στα περασμένα, τότε που θεωρούσαν δοσίλογους όλους εκείνους που συνεργάζονταν με οποιονδήποτε τρόπο με ένα κατοχικό καθεστώς. Τι έχει αλλάξει από τότε και δε μπορούμε να καταλάβουμε τα πιο απλά πράγματα; Λες ότι η κυβέρνηση είναι κατοχική και σε συγχαίρω για την ανδρεία σου. Όμως ο «Καλλικράτης» είναι προϊόν αυτής της κατοχικής κυβέρνησης και συ αυτή τη στιγμή είσαι υποψήφιος δήμαρχος. Άρα συνεργάζεσαι με αυτούς που αποκαλείς προδότες κι αυτό λέγεται δοσιλογισμός! Με τη στάση σου ουσιαστικά νομιμοποιείς την κατοχική κυβέρνηση του Νέου Τσολάκογλου» και όλους τους διεθνείς απατεώνες που είναι πίσω της.

Ο «υποψήφιος δήμαρχος» και φίλος μου αναταράχτηκε σύγκορμα, σηκώθηκε απ’ την καρέκλα του, κάτι ψέλλισε, πως είχα εν μέρει δίκιο και αποχώρησε αφήνοντας απλήρωτο ακόμη και τον καφέ που είχε πιει!

Ο ήλιος του απομεσήμερου, βγήκε για λίγο απ’ τον κρυψώνα του και χρύσισε την πλατεία. Η αναμαλλιασμένη ιτιά δίπλα μου πήρε μια άλλη όψη και φάνταξε στα μάτια μου σαν ένα φρικιό, που είδε σε φωτεινό καθρέφτη το πρόσωπό του και τρόμαξε.

Αυτοί λοιπόν είμαστε. Μας έκαναν όλους δοσίλογους! Μας έκαναν όλους φρικιά, που όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, απ’ την τρομάρα μας, το βάζουμε στα πόδια. Γίναμε άμοιρες υλικές μάζες, κινούμενα σχέδια, χωρίς σκέψη, έρμαια των κομματικών αφεντικών και των φιλοδοξιών μας.

Με τις σκέψεις αυτές να μου ροκανίζουν το μυαλό, κοίταξα πάλι γύρω στην πλατεία. Τα εκλογικά κέντρα, κάτι σαν καφενεία, ήταν ακόμη ανοιχτά και οι υποψήφιοι χαιρετούσαν και ξαναχαιρετούσαν τους «φίλους» τους. Άλλοι απ’ αυτούς πίνανε τζάμπα καφέ και πορτοκαλάδα κι άλλοι χασκογελούσαν. Όμως αν τους πλησίαζες θα έβλεπες στα πρόσωπά τους τη σύγχρονη ανθρώπινη κενότητα και μια πηχτή αυλακιά υποταγής. Είναι οι κομματικοί ραγιάδες «ψηφοφόροι», σα λύκοι μονοκόμματοι, ξερόλες, με την κοιλίτσα μπροστά και την ουρά στα σκέλια. Ρουφάνε το κερασμένο ρακί, χωνεύοντας αργά και σταθερά τη «θερμή» χειραψία ή και το γεμάτο υποσχέσεις αγκάλιασμα του υποψήφιου βλαχοδήμαρχου...

Όχι, είπα μέσα μου. Δε μπορεί, κάποιο λάθος θα κάνω! Ας μην αφήσω την απελπισία μου να με κυριέψει. Δεν είναι δυνατόν να είναι έτσι όλοι οι κάτοικοι τούτης της άμοιρης χώρας. Κάποιοι ακόμη θα κοιτάζουν τον ουρανό και θα διακρίνουν το φως μες την ψυχή τους. Κάποιοι θα βλέπουν τι γίνεται στη χώρα μας και προς τα πού πάμε. Υπάρχουν άνθρωποι που φτύνουν, όχι με λόγια, αλλά στην πράξη, του Νέου Τσολάκογλου την κατοχική κυβέρνηση. Κάποιοι άλλοι περιφρονούν τούτους τους βλαχοδήμαρχους , αυτούς που σούρνονται ολημερίς μέσα στους γουρουνότοπους του κατοχικού καθεστώτος. Όπως υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν να πνίγονται όταν βλέπουνε της τηλεόρασης τους προβολείς, την ώρα που φωτίζουν τα έργα του «Στρατού Σωτηρίας» του Giorgaki.

«Τι γνώμη έχεις φίλε μου; Εμείς οι εγκλωβισμένοι σε τούτο το στρατόπεδο / δε θα πρέπει πρώτ’ απ’ όλα να βάλουμε φουρνέλο σ’ αυτούς τους προβολείς / αν είναι να πετύχει η απόδρασή μας;» *

Ναι! Ακόμη κι εμείς του συστήματος οι έγκλειστοι, με το νεκρωμένο στόμα μας, με τις ουλές στο πρόσωπό μας, μπορούμε ν’ αποδράσουμε, νάρδους στους μαύρους δρόμους να σκορπίσουμε, στόμα με στόμα να φωνάξουμε, με τ’ άρωμα της αλήθειας γύρω μας να βγούμε και να πούμε:

Να πούμε σ’ όλους εκείνους που βλέπουν το κακό, τούτη την ύστατη στιγμή, προς θεού, μην πάνε και ψηφίσουν! Ο «Καλλικράτης» είναι ένα έγκλημα κατά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι προϊόν μιας κατοχικής Κυβέρνησης. Είναι η ίδια η πλάστιγγα που θα μετρήσει το εύρος της φυλακής μας. Όποιος καλοπροαίρετος ψηφοφόρος πάει στις κάλπες για να ψηφίσει, θα πρέπει να το σκεφτεί καλά, γιατί αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα νιώσει μέσα στις φλέβες του την ενοχή, μια και θα έχει μπει κι αυτός στη χορεία των ακούσιων δοσίλογων!

Μόνο η ΑΠΟΧΗ έχει νόημα σε τούτη τη στημένη αναμέτρηση. Μόνο η ΑΠΟΧΗ θα μας απεγκλωβίσει απ’ τη λογική των διεθνών τοκογλύφων κι απ’ του Giorgaki τον ύπουλο «Στρατό Σωτηρίας». Μόνο η ΑΠΟΧΗ μπορεί να εκφράσει το μεγάλο όχι του λαού, απέναντι στην κατοχική κυβέρνηση, στη συνένοχη αντιπολίτευση και στους νεκραναστημένους αγκυλωτούς σταυρούς της Ευρώπης!


* Άρης Αλεξάνδρου

Κυριακή, 10 Οκτωβρίου 2010

Λιμποβίσι Αρκαδίας, (Συνειδησιακά Ελεύθερη Ζώνη, σε μια άναντρα υποδουλωμένη χώρα).

Από το Αντίβαρο

Read more...

Ο Γιώργος της Λωραίνης !!

Tου Δημήτρη Μυ

Ακούνε φωνές!!! Κάποιοι είναι τυχεροί! Επικοινωνούν με το υπερπέραν. Η Ιωάννα της Λορένης, ο Μπους (ο νεότερος) ο Πάτερ Παΐσιος  είχαν το χάρισμα να… ακούνε και να καθοδηγούνται από το Θείο. Ανάλογη περίπτωση ο υπουργός Οικονομιών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Κι αυτός έχει άμεση επαφή με το δικό του «θείο». Τις αγορές, οι οποίες τον διαβεβαιώνουν  ότι «πάμε καλά». Αλίμονο σε μας που δεν «ακούμε»  πόσο καλά πάμε…
Αξιοσημείωτο είναι πως όσο χαμηλότερα στην κλίμακα της αγοράς (μισθωτός, χαμηλόμισθος,  συνταξιούχος, προσωρινά ή άνεργος δια παντός) βρίσκεται κανείς τόσο πιο μακριά είναι από τις καθησυχαστικές φωνές του «Θείου». Ευτυχώς που όπως είπαμε, υπάρχουν και αυτοί που ακούνε, όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου, για να μας μεταφέρουν ότι  «υπάρχει καθολική αναγνώριση ότι προχωράμε αρκετά καλά στην επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί». Αυτά μας είπε χτες ο υπουργός από το Λουξεμβούργο μετά τη συνεδρίαση του ecofin. «Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι οι αγορές αρχίζουν να ανταποκρίνονται στις προσπάθειες που κάνουμε», υπογράμμισε ο κύριος Παπακωνσταντίνου ότι του... είπαν οι αγορές.
Ποιοι είμαστε εμείς που θα μπορούσαμε να διανοηθούμε να διαφωνήσουμε με όσα άκουσε ο υπουργός από τις αγορές. Εμείς δεν έχουμε το χάρισμα να ακούμε φωνές, δυστυχώς η επαφή μας με την πραγματικότητα, είναι η όραση. Δυστυχώς για μας, βλέπουμε!
Βλέπουμε, κατ αρχήν τον δείκτη ανεργίας (12% με τα κυβερνητικά στοιχεία, κοντά στο 20% με τις εκτιμήσεις των συνδικάτων). Εκτός από τα νούμερα, βλέπουμε τους γνωστούς, τους φίλους, τους συγγενείς, τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Ενας στους τρεις απ όλους εμάς θα είναι άνεργος μέσα στα επόμενα ένα δυο χρόνια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών.
Βλέπουμε τους αριθμούς του ελλείμματος και κυρίως βλέπουμε ότι τα 300 δισεκατομμύρια χρέος σε δυο χρόνια θα είναι 450! Βλέπουμε πως  πουλιέται ότι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία. Βλέπουμε ότι το κράτος μας απαλλάσσεται  από τις στοιχειώδεις ευθύνες του απέναντί μας, όπως να προσφέρει δωρεά και ίσες ευκαιρίες για εκπαίδευση και να εξασφαλίσει την περίθαλψή μας.
Βλέπουμε, τελικά (κι αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα) πως οι... «θείοι των αγορών» έχουν βισματώσει τους  κυβερνώντες μας και τους ψιθυρίζουν στο αφτί συνταγές οι οποίες εφαρμόζονται  κατά γράμμα, πάνω μας.
Μπας και τελικά... ακούσουμε.
Και υποταχτούμε σε όσα ορίζει το... υπερπέραν.

Από το Ποντίκι

Read more...

Η Γαλλία (επίσης) δείχνει το δρόμο ...

Μετά την Ισλανδία , η Γαλλία δείχνει το δρόμο.
Εμείς οι αγωνισταράδες, οι απόγονοι του Λεωνίδα, που είμαστε άραγε


Του Γιώργου Δελαστίκ

Μεγάλη μέρα σήμερα για τη Γαλλία. Εκτη (!) απεργιακή κινητοποίηση μέσα σε μόλις ενάμιση μήνα και για έκτη συνεχή φορά αναμένονται πάνω από... δύο εκατομμύρια, ίσως και τρία εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους όλων των γαλλικών πόλεων. Τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναγίνει. Εκθαμβοι οι εργαζόμενοι όλης της Ευρώπης έχουν στρέψει τα μάτια τους στις απίστευτα μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις των Γάλλων πολιτών, οι οποίοι ορμούν κατά κύματα για να αποτρέψουν την αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό που προωθεί ο δεξιός πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.

Αύριο η μεταρρύθμιση θα ψηφιστεί και στη Γερουσία από τη δεξιά κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά τα συνδικάτα έχουν ήδη διακηρύξει ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις με στόχο την ανατροπή και ακύρωση του νόμου που θα ψηφιστεί. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι έχουν μακρά παράδοση ανατροπών ψηφισμένων νόμων, καθώς δεν διακατέχονται από αισθήματα και συμπλέγματα μοιρολατρίας, που καταδυναστεύουν π.χ. το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους Ελληνες εργαζόμενους.
Είναι χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα διασκεδαστικό ότι η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ», η οποία υπό τη νέα ιδιοκτησία της υποστηρίζει τη μεταρρύθμιση του Σαρκοζί, εναποθέτει πλέον τις ελπίδες της στον... κακό καιρό (!) προκειμένου να μετριαστεί η ορμή των διαδηλωτών. «Η βροχή και ο ερχομός των πρώτων κρύων μπορούν να καταφέρουν κάποιο πλήγμα στον ενθουσιασμό των διαδηλωτών, οι οποίοι μέχρι στιγμής δεν έχουν δώσει κανένα σημάδι κόπωσης» έγραφε την Κυριακή στην πρώτη σελίδα της, επισημαίνοντας ότι τα συνδικάτα «παρατηρούν επίσης ότι η κινητοποίηση διογκώνεται αδιάκοπα μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές».
Το θέμα όμως στη Γαλλία δεν είναι πια η σκληρή στάση των συνδικάτων. Το κοινωνικό φαινόμενο που παρατηρούμε για πρώτη φορά μετά το επίσης θυελλώδες φθινόπωρο του 1995 είναι ότι έχουν εξεγερθεί πλέον αυτοτελώς οι Γάλλοι πολίτες, οι οποίοι συμμετέχουν αυθόρμητα και σε διαρκώς μεγαλύτερα πλήθη στις διαδηλώσεις, έχοντας υπερκεράσει τα συνδικάτα.
Ολοι οι Γάλλοι αναλυτές τονίζουν πως οι πολίτες που κατεβαίνουν κατά εκατομμύρια στους δρόμους εκδηλώνουν την οργή τους όχι μόνο για την αύξηση του κατώτατου ορίου συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια, αλλά για την πολιτική του Σαρκοζί συνολικά. Ούτως ή άλλως το όριο των 60 ετών είναι συμβολικό, αφού για να πάρουν οι Γάλλοι πλήρη σύνταξη πρέπει να έχουν 40,5 χρόνια δουλειάς! Πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατο να έχει κανείς ένσημα πάνω από σαράντα χρόνων δουλειάς στα 60 του.


Οι Γάλλοι πολίτες όμως διαμαρτύρονται εναντίον μιας πολιτικής που χαρίζει δισεκατομμύρια, εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, στους τραπεζίτες και ταυτόχρονα όχι μόνο μεταθέτει στους ώμους των φορολογουμένων τα βάρη από τις ζημιές των τυχοδιωκτικών παιχνιδιών τζόγου των τραπεζιτών, αλλά στερεί επιπλέον το δικαίωμα στους εργαζόμενους που θα το θελήσουν να βγουν στη σύνταξη στα εξήντα τους, με μειωμένες απολαβές.
Η οργή και οι κινητοποιήσεις των Γάλλων προσλαμβάνουν τη μορφή αλυσιδωτής πυρηνικής αντίδρασης σε κοινωνικό επίπεδο. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις εμπλουτίζονται συνεχώς με τη συμμετοχή πρόσθετων τομέων εργαζομένων, αλλά και ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων.
Η πιο χαρακτηριστική εκδήλωση αυτού του φαινομένου είναι η ραγδαία αυξανόμενη δραστηριοποίηση των μαθητών λυκείων, οι οποίοι πλέον συμμετέχουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στις τελευταίες διαδηλώσεις προκαλώντας πανικό στην κυβέρνηση Σαρκοζί. Αν το φαινόμενο κινητοποίησης της νεολαίας γενικευθεί και συμπεριλάβει και τους φοιτητές, το Μέγαρο των Ηλυσίων θα περιέλθει σε απελπιστική κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μαθητές των λυκείων διαδηλώνουν όχι με κάποια επιμέρους εκπαιδευτικά αιτήματα, αλλά εκφράζοντας την απέχθειά τους για το μέλλον που τους επιφυλάσσει το γαλλικό πολιτικό σύστημα - ένα μέλλον ανεργίας αφού οι μεγάλοι θα πρέπει να μένουν στις εργασίες τους μέχρι τα... εβδομήντα τους, ίσως και περισσότερο προκειμένου να συμπληρώσουν τα 41,5 χρόνια εργασίας που εισάγει η μεταρρύθμιση του Σαρκοζί.
ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
Κρίνεται το μέλλον όλων των Ευρωπαίων
Η επίθεση του Σαρκοζί στο ασφαλιστικό εντάσσεται στο γενικό σχέδιο των δεξιών κύκλων που ηγεμονεύουν στην ΕΕ να αναιρέσουν όλες τις εργασιακές κατακτήσεις του 20ού αιώνα. Παντού περνούν τα σχέδιά τους σχεδόν αμαχητί, καθώς στις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η αντίσταση των εργαζομένων είναι ανεπαρκής. Υπ’ αυτό το πρίσμα η εντυπωσιακή και πείσμων αντίσταση που προβάλλουν οι Γάλλοι εργαζόμενοι συνιστά το τελευταίο οχυρό του κόσμου της εργασίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Στους δρόμους των γαλλικών πόλεων κρίνεται ουσιαστικά το μέλλον όλων των εργαζομένων της Ευρώπης. Αν οι Γάλλοι πολίτες νικήσουν στην αναμέτρησή τους με τον Σαρκοζί, τότε θα υπάρξει ελπίδα σε όλη την ΕΕ. 

Από το Περί Πάτρης

Read more...

Μέρες Οργής - ( Dies Irae)

«Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας
ελευθερώσει.» (Ιωαν.8,32)

Ήρθε ο καιρός, ευγενικέ αναγνώστη, να προετοιμαστούμε για τις χειρότερες μέρες, τις μέρες οργής (Diaes irae), όπως λέγονται στην Τέχνη (μουσική, ποίηση κλπ), αυτές που μας βρίσκουν ξεχωριστά τον καθένα, όταν έρχεται η ώρα του ή όλους μαζί, όπως είναι στον πόλεμο ή στις θεομηνίες κ.α. ;
Αν πράγματι ήρθε ο καιρός της προετοιμασίας, πώς πρέπει άραγε να προετοιμαστούμε, για να μη μας καταλάβει ο πανικός και η απόγνωση; Αν και ο σημερινός κόσμος δεν κινδυνεύει να καταληφθεί από πανικό, γιατί είναι ήδη πανικόβλητος , ούτε κινδυνεύει να πέσει στην απελπισία, γιατί είναι ήδη απελπισμένος.

«Μέρες οργής» για τον κάθε άνθρωπο, είναι οι μέρες της ανίατης αρρώστιας, των γηρατειών και του θανάτου. Όταν «άλλοι σε ζώνουν και σε πάνε όπου θέλουν», όπως περιγράφει χαρακτηριστικά το Ευαγγέλιο. Και για τις μέρες αυτές, ιδίως γι΄ αυτές, πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος, για να μην έρθουν, όπως έρχεται ο κλέφτης τη νύχτα., όταν κανένας δεν τον περιμένει και τον καταλάβουν!

Τι πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε το πνεύμα μας ελεύθερο; Κανείς δεν κινδυνεύει να εξουθενωθεί και να γίνει αξιολύπητος, όσο διατηρεί το πνεύμα του ελεύθερο; Την ίδια προετοιμασία, για να διατηρήσουμε το πνεύμα μας ελεύθερο πρέπει να κάνουμε και για τις μέρες που η δυστυχία, επιπίπτει σε όλους, όπως συμβαίνει στον πόλεμο, στη μεγάλη θεομηνία, στην πείνα και στη δυστυχία από κάποια τυχαία ή προμελετημένη παγκόσμια οικονομική κρίση κ.α.

Η σωστή προετοιμασία γίνεται όταν ξέρεις την κατάσταση που θα αντιμετωπίσεις και τις αιτίες που την προκάλεσαν, για να τις αποφύγεις και για να μην επισπεύσεις ο ίδιος τις μέρες της οργής για σένα.

Αν είσαι πατέρας η μητέρα παρατήρησε τη συμπεριφορά των παιδιών σου; Τα σημερινά παιδιά είναι γεμάτα επιθυμίες, οι οποίες έχουν καταλάβει την ψυχή τους και δεσμεύσει την ελευθερία τους. Τα σημερινά παιδιά δεν είναι ελεύθερα ούτε τον καιρό του παιχνιδιού, τότε που τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ελεύθερα.

Ότι τα παιδιά και στα παιχνίδια τους ακόμη είναι δέσμια των επιθυμιών τους φαίνεται απ΄ το ότι είναι ευέξαπτα. Η οργή είναι η αντεστραμμένη όψη της επιθυμίας. Κάθε εμπόδιο στην επιθυμία προκαλεί την οργή. Άλλωστε ετυμολογικά η λέξη οργή προέρχεται από το ρήμα «ορέγομαι» που θα πει «επιθυμώ». Η οργή δεν είναι παρά εμποδισμένη επιθυμία.

Ο επιθυμών αφ ενός μεν οργίζεται ο ίδιος, όταν εμποδίζεται να ικανοποιήσει την επιθυμία του και αφετέρου προκαλεί και την οργή και την εξέγερση των άλλων, όταν το αντικείμενο της επιθυμίας του ανήκει στους άλλους. Η αιτία της μαζικής βίας, υποστηρίζει ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ, είναι η επιθυμία αυτών που ανήκουν στους άλλους. Η επιθυμία αυτή και πριν ακόμα ικανοποιηθεί προκαλεί την εξέγερση των άλλων και την κίνηση του θυματοποιητικού μηχανισμού της μαζικής βίας. Ο Ρενέ Ζιράρ επαναλαμβάνει την Εντολή του Κυρίου στο Ευαγγέλιο «να μην επιθυμήσεις καθόλου», εννοείται αυτό που δεν μας ανήκει.

Πώς να μην επιθυμούμε καθόλου (τα ξένα πράγματα) είναι χρήσιμο να το διδάσκονται οι σημερινοί νέοι. Οι νέοι στην εποχή μας καλούνται να ζήσουν σ’ ένα κόσμο, όπου προέχει η κλεψιά και η μαζική βία, που εκδηλώνεται ακόμα και στα σχολεία και κανείς δεν ξέρει που θα φτάσει. Πώς να μην επιθυμούμε καθόλου και να διατηρούμε το πνεύμα μας ελεύθερο απ’ την επιθυμία, την οργή, το φόβο και τα άλλα πάθη, που στη γλώσσα της πίστης ονομάζονται «δαίμονες»;

Οι άγιοι περιγράφουν πώς τα πάθη (οι δαίμονες) εισέρχονται στην ψυχή και δεσμεύουν την ελευθερία της. Η φαντασία, λένε, είναι η γέφυρα πάνω απ’ την οποία περνούν οι δαίμονες και μπαίνουν στην ψυχή, για να δεσμεύσουν την ελευθερία του πνεύματός μας ( παθητική φαντασία). Στα σχολεία πρέπει να μαθαίνουν πώς λειτουργεί η φαντασία και πώς μπορούν να τη διευθύνουν (ενεργητική φαντασία), αντί να τους διευθύνει εκείνη, για να διατηρούν το πνεύμα τους ελεύθερο.

Πριν πολλά χρόνια διδασκόταν στην τελευταία τάξη του γυμνασίου το μάθημα της Λογικής. Οι μαθητές μάθαιναν έστω μερικά στοιχεία για τη λειτουργία του κριτικού νου και για το πώς να ελέγχουν τις επιθυμίες τους και τα πάθη τους, αντί να ελέγχονται από αυτές. (Η Επιστήμη δεν είχε συμπράξει ακόμα με το Εμπόριο. Ήταν αδιάφορο για το υπουργείο Παιδείας και για την Κυβέρνηση, αν οι μαθητές με το να διατηρούν το πνεύμα τους ελεύθερο δεν θα γίνουν υπάκουοι καταναλωτές και δεν θα αγοράζουν ό,τι τους διατάξουν και γι’ αυτό το μάθημα υπήρχε. Αργότερα άλλαξε η νοοτροπία αυτών που διευθύνουν την Εκπαίδευση και το μάθημα της Λογικής καταργήθηκε!).

Κανείς τώρα δε χρησιμοποιεί την έκφραση «έχω τη γνώμη»! Ακόμα και αυτοί που πρέπει να σκέφτονται και να έχουν «γνώμη»! Ούτε αυτοί ακόμα που κατέχουν δημόσια αξιώματα και πρέπει να αποφασίζουν ύστερα από ώριμη σκέψη και όχι με την αίσθηση ή τη διαίσθησή τους!

Η έκφραση «έχω την αίσθηση» αντικατέστησε ολοκληρωτικά την έκφραση «έχω τη γνώμη». Αν και ο αισθανόμενος διαφέρει απ’ τον σκεπτόμενο, όσο διαφέρει ένας που περπατάει μέσα στο όνειρό του (υπνοβάτης), από αυτόν που είναι ξυπνητός!

Μόσχος Λαγκουβάρδος

Από το Ρεσάλτο

Read more...

Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη αλλά.....

Γράφει ο Χρίστος Γούδης
Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά ουδέποτε στην ιστορική της διαδρομή πλούτισε από δουλεμπόριο. Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη αλλά ποτέ δεν υπήρξε απάνθρωπη.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά ουδέποτε έχει στιγματισθεί στην μακραίωνα ιστορία της από Άουσβιτς, Νταχάου, Γκουλάγκ, ή Γκουαντανάμο.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη αλλά ουδέποτε υπήρξε κτηνώδης.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά ποτέ δεν γέννησε διεθνείς απατεώνες, γκάνγκστερς και κυριλέ μεγαλοτοκογλύφους που, δίκην περιπλανώμενου Ιουδαίου (που δεν πεθαίνει ποτέ), διακινούν το «χρήμα-δόλωμα» στον πλανήτη, απομυζώντας ως αιμοσταγή παράσιτα τους κόπους των απλών ανθρώπων σε μια παγκόσμια ρουλέτα, στην οποία αυτοί παίζουν με σημαδεμένα ζάρια, που πάντα, όταν έρχεται η σειρά τους, φροντίζουν να φέρνουν το «πάρτα όλα».
Η Ελλάδα μπορεί να είναι διεφθαρμένη, αλλά μπροστά στην διαφθορά, την υποκρισία, και την αναλγησία των κατηγόρων της, αποτελεί μια χώρα παραδείσιας αθωότητας.
Και έχει πάντα το ηθικό πλεονέκτημα, απευθυνόμενη σε όλους αυτούς τους νεόκοπους χρυσοδάκτυλους λαθροχείρες και τους εκ γενετής ληστάρχους, που έχουν το θράσος να αξιολογούν και να συντάσσουν τις λίστες των διεφθαρμένων χωρών, να απαντά με το ελληνικότατο:
Άϊ σικτίρ τσογλάνια.

Από το Epirus-Ellas

Read more...

ΠΕΡΙ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ

Ειλικρινά έχω εκνευριστεί απίστευτα με όλες αυτές τις δημοσιεύσεις από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο σχετικά με το νέο νόμο περί απαγόρευσης του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους.
Αναπαράγονται συνέχεια διάφορες δηλώσεις περί χαριστικής βολής στην οικονομία και περί στραγγαλισμού των επιχειρήσεων (εστιάσεως, διασκέδασης) σε αυτήν την δύσκολη οικονομικά συγκυρία.
Δηλαδή για να έχουμε καλό ερώτημα, αν δεν είχαμε την οικονομική κρίση δεν θα μιλούσε κανένας ;
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ,ΟΛΟΙ το ήξεραν ότι θα τιθόταν σε εφαρμογή ο νόμος. Ακόμα και μετά τις γελοιότητες του νόμου Αβραμόπουλου περί τετραγωνικών κλπ , όλοι ήξεραν ότι ήταν απλά θέμα χρόνου και ότι προετοιμαζόταν το έδαφος και οι πολίτες.
Σήμερα πέφτουν όλοι από τα σύννεφα και εξεγείρονται.
Να χαρώ εγώ επαναστάτες του κώλου που δεν σηκώνουν ζυγό στον τράχηλο. Εδώ βρήκαν να το παίξουν ανυπάκουοι.
Δεν εξεγείρεται κανένας που πληρώνει 4 και 5 ευρώ τον καφέ που σε κάθε Ευρωπαική πρωτεύουσα δεν κάνει πάνω από 2.
Δεν εξεγείρονται που πληρώνουν 6 και 7 ευρώ μια γουλιά μπύρα όταν σε κάθε Ευρωπαική πρωτεύουσα (ακόμα και στις πλέον ακριβές) δεν κάνει πάνω από 5 ευρώ η διπλάσια ποσότητα.
(Καλά ας μην μιλήσω και για τα άλλα πολύ σοβαρότερα, που έχουν καταπιεί αμάσητα οι Ροβεσπιέροι νεο-έλληνες ).
Υπάρχουν δε τόσο γαμάτα άτομα που ενώ ξέρουν το νόμο ρωτάνε τον καταστηματάρχη, αν μπορούν να καπνίσουν.
Αλήθεια γιατί δεν ρωτά κανένας τον τροχονόμο αν μπορεί να περάσει με κόκκινο ;
Στο τέλος τον εκβιάζουν και από πάνω ότι αν δεν καπνίσουν θα πάνε σε άλλο μαγαζί που θα τους αφήσει !!!
Να χαρώ εγώ συνανθρώπους και και Ελληνάρες.
Είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ως σοβαρό επιχείρημα για την μη απαγόρευση του καπνίσματος το μεράκλωμα και το αλκοολίκι στα μπουζούκια ;
Είναι δυνατόν όποιος έχει ένα μικρό παιδί να μην μπορεί να βγει το χειμώνα έξω σε μια καφετέρια με το παιδί του για μια ώρα, λόγω των θεριακλήδων που γράφουν τους πάντες στα παπαράκια τους ;
Είναι δυνατόν να καθορίζει την υγεία μας η ρέκλα του υπέρβαρου πότη και καπνιστή που θέλει να βλέπει αθλητικά (ουδεμία σχέση με τον ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ) στα καφέ και να κριτικάρει τους "άχρηστους" αθλητές "εν μέσω νεφών" ;
Είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους είναι καταπάτηση της δημοκρατίας ;
Μα αυτήν την λογική γιατί με υποχρεώνουν να βάλω ζώνη στο αμάξι και μου κόβουν πρόστιμο; Δική μου είναι η ζωή ότι θέλω την κάνω και στα αρχίδια μου. Μην μου πείτε το επιχείρημα περί επιβάρυνσης των ασφαλιστικών ταμείων γιατί θα είχε πλάκα να βλέπαμε πόσο αυτά επιβαρύνονται με τις ασθένειες λόγω καπνού.
Συνέχεια ακούς ηλίθιες αερολογίες που περνιούνται για βαθιές φιλοσοφίες, περί ανεξαρτησίας, περιορισμού και ελεύθερης βούλησης που σαν υπόβαθρο έχουν την εξής απλή φιλοσοφία , "γουστάρω να καπνίζω και σας γράφω τους υπόλοιπους στον πούτσο μου και ας μην μου σηκώνεται λόγω του τσιγάρου από μια ηλικία και πέρα".
Στις άλλες χώρες οι άνθρωποι δεν έχουν μεράκια και καημούς ;Δεν θέλουν να διασκεδάσουν και να πιουν ή δεν το κάνουν λόγω καπνίσματος; Ή εκεί μόλις επιβλήθηκε η αντίστοιχη νομοθεσία οι επιχειρήσεις χρωκόπησαν; Μήπως έγινε το αντίθετο ;
Έχω δει σε πανάκριβο εστιατόριο στο Λονδίνο κυρία με γούνα και κοσμήματα που κάνουν όσα δεν θα βγάλουμε εμείς μια ζωή δουλεύοντας, να καπνίζει έξω στο πεζοδρόμιο. Εδώ δηλαδή ο κάθε γυφτοκάγκουρας είναι τόσο "γαμάω" και δεν συμμορφώνεται ;
Το αλκοόλ - επίσης νόμιμο ναρκωτικό- σκοτώνει ίσως περισσότερους από το τσιγάρο και η κατάχρησή του συνδέεται με σοβαρότατες κοινωνικές επιπτώσεις. Δεν σε αναγκάζει όμως κανένας να πιεις μαζί του , όπως γίνεται με το τσιγάρο
Δηλαδή τι είναι καλύτερο; Να μπαίνεις σε ένα μαγαζί και να μυρίζεις καθαριότητα και αποσμητικά ή τα τσιγάρα ; Αυτό ισχύει για όλους καπνιστες και μη.
Θυμάστε παλιά όταν κάπνιζαν και στα λεωφορεία και τα τρένα ;
Όταν το απαγόρευσαν όλοι έλεγαν ότι θα χρεοκοπήσουν επειδή δεν θα τα χρησιμοποιεί κανένας .
Έγινε έτσι ;
Ή το μετρό δεν το προτιμά κανένας επειδή δεν μπορεί να καπνίσει ;
Τις απόψεις μου για την τωρινή κυβέρνηση τις ξέρετε, όσοι παρακολουθείτε τις αναρτήσεις μου.
Το συγκεκριμένο μέτρο είναι για μένα το μόνο σωστό πράγμα που έχει κάνει και θα έχει την επιδοκιμασία μου σε αυτό για την επιβολή του και ελπίζω να μην κάνει πίσω.
Φοβάμαι πως θα είναι το μόνο καλό πράγμα για το οποίο θα θυμόμαστε την κυβέρνηση του ΓΑΠ.

Read more...

ΑΝΑΞΙΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΑΞΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

Μακάρι να κάναμε έστω και το ένα δέκατο από όσα έκαναν οι Ισλανδοί.

Είμαστε ανάξιοι απόγονοι, άξιων προγόνων...,

Από εδω και στο εξής στο Blog μου θα είναι σε πρώτη θέση η Ισλανδική σημαία.
Έτσι για να την βλέπω, να θυμάμαι, να ντρέπομαι και να με πιάνει το φιλότιμο....

-------------------------------------------------------------------------------

Πρωτοφανή πράγματα συμβαίνουν συνεχώς στην Ισλανδία. Οι σχέσεις πολιτικών και λαού έχουν αλλάξει θεαματικά μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και η κατάσταση είναι πλέον εκτός ελέγχου του πολιτικού κατεστημένου. Αλλεπάλληλα κύματα διαδηλώσεων καθορίζουν από πέρυσι τις πολιτικές και τις οικονομικές εξελίξεις, με τα κόμματα, τους βουλευτές και την κυβέρνηση της χώρας να υποχρεώνονται κάθε τόσο σε βίαιες αναπροσαρμογές της πολιτικής τους για να μην έλθουν σε ευθεία αντιπαράθεση με τους οργισμένους πολίτες, οι οποίοι αψηφώντας τις αντίξοες καιρικές συνθήκες αυτής της αφιλόξενης νησιωτικής χώρας του μακρινού Βορρά βρίσκονται διαρκώς στους δρόμους.

Πάνω από 8.000 διαδηλωτές περικύκλωσαν με άγριες διαθέσεις το κοινοβούλιο τη Δευτέρα το βράδυ. Αβγά, μπογιές, ρολά χαρτιού υγείας, ντομάτες, μπουκάλια νερού και πάσης φύσεως αντικείμενα εκσφενδονίζονταν εναντίον του Αλθινγκι, όπως αποκαλείται το ισλανδικό κοινοβούλιο.

Το Ρέικιαβικ, η πρωτεύουσα της χώρας που έχει μόλις 190.000 κατοίκους και φυσιολογικά έχει την ηρεμία μιας μικρής επαρχιακής πόλης της Ευρώπης, ζούσε στιγμές έντασης που ξεπερνούσαν κάθε φαντασία για την Ισλανδία μέχρι τώρα.

Η αστυνομία είχε στήσει μεταλλικά οδοφράγματα για να αποτρέψει την έφοδο του κόσμου στο κτίριο της Βουλής. Μονάδες σιδηρόφρακτων αστυνομικών με εξοπλισμό δακρυγόνων, ασπίδων και χημικών για την αποκατάσταση της τάξης είχαν κυκλώσει το κοινοβούλιο, σε μια χώρα όπου πριν από την παρούσα κρίση οι προηγούμενες συγκρούσεις αστυνομίας – διαδηλωτών είχαν γίνει πριν από… εξήντα (!) χρόνια, με αφορμή την απόφαση της τότε κυβέρνησης να εντάξει την Ισλανδία στο ΝΑΤΟ.

Ο αστυνομικός κλοιός προστασίας στους υπουργούς και βουλευτές είχε στόχο επίσης να αποτρέψει την εκ νέου γελοιοποίηση της πρωθυπουργού Γιοχάνα Σίγκουρδουρντόουτιρ, η οποία την περασμένη εβδομάδα παρήλαυνε στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου αηδιαστικά περιχυμένη με αβγά και χρώματα που είχαν εκσφενδονίσει εναντίον της διαδηλωτές, όπως και εναντίον υπουργών και βουλευτών που τη συνόδευαν.

Πέρυσι τον Ιανουάριο, μετά από ασταμάτητες διαδηλώσεις επί μήνες οι Ισλανδοί ανέτρεψαν τον δεξιό πρωθυπουργό Γκέιρ Χόρντε, ο οποίος αρνιόταν πεισματικά να παραιτηθεί. Στις εκλογές που ακολούθησαν μετά από ένα τρίμηνο έδιωξαν τη Δεξιά και ανέδειξαν κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών, με τη στήριξη των Πράσινων και της Αριστεράς.

Λίγους μήνες αργότερα, η νεοεκλεγείσα κεντροαριστερή κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις του ΔΝΤ, των Αγγλων και της ΕΕ. Ταπεινωμένη υποχρεώθηκε να υπογράψει μια επαίσχυντη συμφωνία υποταγής στις απαιτήσεις των Βρετανών τραπεζιτών, η οποία μετέφερε στις πλάτες των φορολογούμενων πολιτών τα χρέη των τυχοδιωκτών Ισλανδών τραπεζιτών. Οι Ισλανδοί πολίτες θύμωσαν με την ψοφοδεή κυβέρνησή τους και ξαναβγήκαν στους δρόμους, αρνούμενοι να αποδεχθούν νέα βάρη για τα οποία δεν ήταν υπεύθυνοι.

Νέος κύκλος μαχητικών διαδηλώσεων, νέα νίκη: πειθανάγκασαν τον δεξιό πρόεδρο της χώρας Ολαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον να προβεί στην πρωτοφανή επίσης κίνηση της άρνησης να υπογράψει την απόφαση της κυβέρνησης και της Βουλής υπέρ της συμφωνίας, οδηγώντας έτσι το θέμα σε δημοψήφισμα τον Μάρτιο.

Εκεί έγινε το απίστευτο: οι Ισλανδοί κατεξευτέλισαν την κεντροαριστερή κυβέρνηση που είχαν φέρει στην εξουσία ως “σωτήρα” πριν από λιγότερο από έναν χρόνο! Με το απίστευτο για δημοκρατική χώρα ποσοστό του… 93,2% είπαν “Οχι” στη συμφωνία που είχε υπογράψει η κυβέρνηση, ενώ “Ναι” είπε μόνο το… 1,8%! Ετσι η Ισλανδία δεν πληρώνει αυτή τη στιγμή τίποτα για τα χρέη των τραπεζών, καθώς νέα συμφωνία δεν έχει γίνει και οι ξένοι δανειστές ή καταθέτες των ισλανδικών τραπεζών το παίρνουν σιγά σιγά απόφαση ότι θα χάσουν σχεδόν όλα τα λεφτά τους.

Οι οργισμένοι Βίκινγκ δεν σταμάτησαν εκεί. Αφενός τώρα με τις αλλεπάλληλες διαδηλώσεις τους και τις ενέργειες εξευτελισμού των πολιτικών αποδομούν σιγά σιγά όλο το πολιτικό ισλανδικό κατεστημένο και αφετέρου ώθησαν τους κεντροαριστερούς βουλευτές να παραπέμψουν σε δίκη σε ειδικό δικαστήριο τον ανατραπέντα δεξιό πρωθυπουργό Χόρντε, μήπως και διασωθούν πολιτικά οι ίδιοι από τη λαϊκή οργή, πράγμα απίθανο.

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ Τους παίρνουν και τα σπίτια

Οι διαδηλώσεις έπιασαν τόπο: η κυβέρνηση έδωσε εντολή στις κρατικοποιημένες τράπεζες να δώσουν και νέα παράταση σε πολίτες που αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους για στεγαστικά δάνεια, προχωρώντας παράλληλα σε νέα αναδιάρθρωση των δανείων τους. Υπολογίζεται ότι 14.000 ιδιοκτήτες σπιτιών δεν είναι σε θέση να πληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους (αφορά το 14% των νοικοκυριών της χώρας). Το 20% των 7.900 μονογονεϊκών νοικοκυριών δεν μπορούν να τα φέρουν βόλτα. Επιπροσθέτως, καθώς το εισόδημα των Ισλανδών μειώθηκε κατά μέσο όρο 20% το 2009, η κεντρική τράπεζα υπολογίζει ότι περίπου το 40% των ισλανδικών νοικοκυριών είναι από τεχνική σκοπιά χρεοκοπημένο!

Γιώργος Καββαθάς

i

Read more...

Τι Ελληνόπουλα παράγει το εκπαδευτικό σύστημα σήμερα ;

Από το blog του Ακρίτα.

Στην εποχή του ΔΝΤ, πολυπολιτισμού, εθνομηδενισμού και μεταμοντερνισμού, όπου τα πάντα «αμφισβητούνται» (αποκηρύσσονται, αποδοκιμάζονται, σαρκάζονται, αποδομούνται) δεν μπορούσε να μην «αμφισβητηθεί» και το εκπαιδευτικό σύστημα. Πανάρχαιος θεσμός, που με διάφορες παραλλαγές και μορφές διέπλευσε όχι απλώς τους αιώνες άλλα τις χιλιετίες της ιστορίας, κινδυνεύει σήμερα να καταποντισθεί μέσα στην άρνηση και στη χλεύη των αδυσώπητων κριτικών του. Και αν ήσαν μόνο τα ανυπόταχτα Νιάτα των δύσκολων καιρών μας, που θέλουν να γκρεμίσουν τούς τοίχους του σχολείου, για ν' απελευθερωθούν και να σώσουν, όπως λένε με οργή, την πνιγόμενη ψυχή τους — το πράγμα θα ήταν βέβαια ανησυχητικό, άλλα όχι και απελπιστικό.

Μπορεί να έχουμε Υπουργείο Παιδείας αλλά δεν έχουμε Παιδεία. Ούτε σε γνωστικό αλλά ούτε σε ηθικό μέγεθος και περιεχόμενο. Ο Ευάγγελος Παπανούτσος είχε πει ότι «ο κοινός άνθρωπος που δεν είναι κατά τον ίδιο τρόπο τοποθετημένος, εύκολα εξαντλείται και καταρρέει όταν χτυπηθεί από ένα ανεπάντεχο δεινό ή όταν η υπέρμετρη δουλειά αρχίσει να φθείρει την υγεία το» ανώ ο «πνευματικά τοποθετημένος δημιουργός δεν γκρεμίζεται εύκολα ούτε από τη νόσο, ούτε από τα γερατειά, ούτε από τις απογοητεύσεις και τα πένθη, τα ατυχήματα της ζωής, και όπως ο πολυάσχολος και προκομμένος άνθρωπος δεν «ευκαιρεί», καθώς λέμε, ν’ αρρωστήσει, έτσι κι αυτός, με την προσήλωσή του στο νόημα που έχει δώσει στη ζωή του, δεν «ευκαιρεί» ούτε τον κόπο να αισθανθεί ούτε τη φθορά — και φτάνει στο τέρμα του βίου σαν τον αθλητή που πέφτει επιτέλους για να αναπαυθεί στη χαρά της νίκης.» Από την αρχαιότητα, η Παιδεία στη χώρα μας ήταν το λίκνο του πολιτισμού και η κορωνίδα του ελληνισμού. Ύψιστος στόχος της η πνευματική αλλά και συναισθηματική ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Σήμερα όμως είναι κάτι άλλο.
Παράγει εθνομηδενισμό.

Ποιοι είναι εκείνοι που σήμερα εφαρμόζουν την εθνομηδενιστική Παιδεία του 2010 και των τελευταίων 30 χρόνων;....

Είναι εκείνοι οι «μεγάλοι», οι ώριμοι και οι στοχαστικοί, εκείνοι πού ζουν και μελετούν τα προβλήματα του, πού πέρασαν στην αμφισβήτηση του σχολείου και το λιθοβολούν χωρίς έλεος.

Είναι εκείνοι που έγιναν πανεπιστημιακοί χωρίς πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, όπως και αυτοί που έγιναν υπουργοί Παιδείας και που ζήτησαν την καθιέρωση της αγγλικής γλώσσας σαν επίσημη στην χώρα που γέννησε την σκέψη και την κρίση.

Είναι εκείνοι που έγραψαν σχολικά βιβλία με θέματα όπως το συνωστισμό στην Σμύρνη , στο πως μας έκαναν Έλληνες, στο πώς δουλεύει η καφετέρια και κυρίως πόσο κακό κάνει η Ελλάδα στις πάσης φύσεως μειονότητες που κατασκευάζονται αργά αλλά σταθερά εδώ και 20 χρόνια από τις κρατικοδίαιτες ΜΚΟ, τα κομματόσκυλα και τους άγνωστους ως προς το ζην διεθνικοφιλοσόφους συγγραφείς.

Είναι εκείνοι που παραβλέπουν τι γράφει το Σύνταγμα της Ελλάδος και προωθούν διαπολιτισμικές, πολυπολιτισμικές και νεοθωμανικές πολιτικές παιδείας.

Πώς ν' άνθέξει λοιπόν στα χτυπήματα τους το σημερινό ελληνόπουλο;

Και κυρίως ποιο είναι το παιδί που κατασκευάζει σήμερα η παιδεία του Εθνομηδενισμού και του άκρατου ορθολογισμού;

Ξαναδιαβάζοντας τον Πλούταρχο και το «Περί Παίδων Αγωγής» έπεσα σε ένα απόσπασμα το οποίο κατά την γνώμη απαντάει λακωνικά στα παραπάνω ερωτήματα. Λέει λοιπόν ο συγγραφέας:

Ο Λυκούργος, ο νομοθέτης των Λακεδαιμονίων, πήρε κάποτε δύο κουταβάκια γεννημένα από τους ίδιους γονείς και τα μεγάλωσε με τρόπο εντελώς διαφορετικό το ένα από το άλλο, κάνοντας το ένα λαίμαργο και με ροπή στην κλοπή, και το άλλο ικανό στην ανίχνευση και επιτήδειο στο κυνήγι. Αργότερα, όταν κάποτε οι Λακεδαιμόνιοι είχαν συγκεντρωθεί σ' ένα μέρος, τους είπε:

«Για τη δημιουργία της αρετής, Λακεδαιμόνιοι, μεγάλη συμβολή έχουν η συνήθεια, η εκπαίδευση, η διδαχή και ο τρόπος αγωγής, και τούτα ευθύς θα σας τ' αποκαλύψω».

Έφερε τότε τα δύο σκυλιά και τ' άφησε ελεύθερα, αφού έβαλε στη μέση μπροστά τους ένα δοχείο με φαγητό κι ένα λαγό. Τότε το ένα σκυλί κίνησε κατά τον λαγό, ενώ το άλλο όρμησε στο δοχείο. Οι Λακεδαιμόνιοι δεν μπορούσαν ακόμη να καταλάβουν τι σημασία απέδιδε σ' αυτό και με ποια πρόθεση τους έφερε τα σκυλιά τότε τους είπε:

«Και τα δύο τούτα είναι από τους ίδιους γονείς, αλλά, με το να λάβουν διαφορετική αγωγή, το ένα έγινε του φαγητού και το άλλο του κυνηγιού».

Έτσι λοιπόν και σήμερα το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αυτό που έχει αλωθεί από παιδαγωγούς λαίμαργους και εύκολους, παράγει πλέον νέους άβουλους και ανελλήνιστους, άτομα τα οποία τα κάνουν «τι να σκέφτονται» και όχι «πώς να σκέφτονται». Ο Λόρδος Λοντόντερυ είχε πει το 1866 ότι οι Έλληνες πρέπει να γίνουν λιγόψυχοι για να είναι λιγότεροι επικίνδυνοι. 150 χρόνια μετά και με την τελευταία πολιτική των 40 ετών αυτό πλέον γίνεται πραγματικότητα. Ο Έλληνας περιφρονεί την γλώσσα του, λοιδορεί την εθνική συνείδης, μισεί το κράτος που ζει και έδωσαν αγώνες οι προγονοί του για να υπάρχει και κυρίως δεν είναι πλέον κυνηγός αλλά άβουλος παρατηρητής. Και αυτό ξεκίνησε από τα κομματικοποιημένα Πανεπιστήμια της δεκαετίας του 75-85, άλωσε την Μέση εκπαίδευση την δεκαετία του 80 και 90 με την μονιμοποίηση των παιδαγωγών της δεκαετίας του 70, και τώρα εισβάλει επιθετικά και στο Δημοτικό διότι όπως είναι γνωστό εκεί γαλουχούνται συνειδήσεις. Όπως αποδείχτηκε στην πράξη κατά την Μέση και Ανώτερη Βαθμίδα εκπαίδευσης μεγάλο ποσοστό Ελληνόπουλων ξεφεύγει από την δικτατορία των Μεταμοντέρνων απόψεων.

Ο Σαράντος Καργάκος πριν 20 χρόνια είχε πει για την γλώσσα ότι ηλίθιο-ποιείται. Σήμερα μιλάμε για ηλίθιο-ποίηση της Παιδείας μέσω των διάφορων ξενήλατων ενέσεων ανοησίας (μεταμοντερνισμός, πολυπολιτισμός κλπ). Ο ακαδημαϊκός Γιώργος Μπαμπινιώτης μάλιστα αναφέρει ότι «ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική Παιδεία στη χώρα μας είναι υποτιμημένες αξίες! Κάποια στιγμή –από ακατανόητη και αδικαιολόγητη παρεξήγηση– το να μιλάς για ελληνικότητα, ελληνισμό, ελληνική παράδοση κ.λπ. θεωρήθηκε εθνικισμός, πατριδολαγνεία, προγονολατρία κ.τ.ό. Έφτασε να θεωρείται κανείς υπερσυντηρητικός, δεξιός, εχθρός της προόδου κ.λπ., αν υποστήριζε την ανάγκη συστηματικής διδασκαλίας της διαχρονίας της γλώσσας μας στο σχολείο, τη διδασκαλία του αρχαίου λόγου και την άμεση επαφή των μαθητών με το κείμενο, με ό,τι ο Σεφέρης αποκαλούσε τα “παλαιότερα Ελληνικά μας”».

Το ζήτημα είναι τι παιδεία θέλουμε για τα Ελληνόπουλα;

Αυτή του σήμερα που βγάζει χαρακτήρες κοινούς, του «φαγητού» και ηλίθιο-ποιημένων ή αυτή που βγάζει χαρακτήρες κυνηγού, πνευματικά τοποθετημένες και δημιουργικές;

Βιβλιογραφία

1-Ευάγγελος Παπανούτσος, Η Παιδεία το μεγάλο μας πρόβλημα, 1976

2- Ευάγγελος Παπανούτσος, Πρακτική Φιλοσοφία, 1980

2-Σαράντος Καργάκος, Ελληνική παιδεία: Ένας νεκρός με... μέλλον, 2008

2-Σαράντος Καργάκος, Αλεξία, 1991

3-David Horowitz, Indoctrination U., 2007.

4-Παιδεία, Κάκτος, 2009

Read more...

Περι εξοπλισμών

Η κατασκευή φανταστικών εχθρών και οι συνδεόμενες με αυτούς αμυντικές δαπάνες οδηγούν τις χώρες σε οικονομικό αδιέξοδο, βρίσκει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Σημειώνει ότι ενώ στο παρελθόν κατασκευάστηκαν και στην Τουρκία φανταστικοί εχθροί, αυτό έχει σταματήσει στην εποχή της δικής του κυβέρνησης.

Σε ομιλία που έκανε το περασμένο Σάββατο κατά την έναρξη του Πανεπιστημίου Πιρί Ρεΐς στην Κωνσταντινούπολη, ο Ερντογάν είπε ότι «στο παρελθόν υπήρχε η έκφραση ότι η Τουρκία είναι περιστοιχισμένη από τρεις πλευρές από θάλασσα και από τέσσερις πλευρές από εχθρούς. Επί χρόνια, δεν κάναμε αυτά που έπρεπε για τη θάλασσα, αλλά ξοδεύτηκαν η ενέργεια και η ελπίδα της χώρας μας στο όνομα των φανταστικών εχθρών. Η Τουρκία ασχολήθηκε επί χρόνια με τους φανταστικούς εχθρούς που κατασκευάστηκαν στο εσωτερικό και το εξωτερικό και δεν κατάφερε να αφιερώσει χρόνο στις θάλασσές της, τα μέταλλά της, τους ποταμούς της και, το κυριότερο, στον άνθρωπό της, το ανθρώπινο δυναμικό της, στους νέους, τα παιδιά και την παιδεία, δηλαδή στο μέλλον της».

«Υποθηκεύετε το μέλλον σας»

Ο Τούρκος πρωθυπουργός είπε πως η κυβέρνησή του εδώ και οκτώ χρόνια προσπαθεί αν αντιστρέψει την αντίληψη αυτή. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην οικονομική κρίση στην Ελλάδα. «Πίσω από την κρίση αυτή βρίσκονται οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς», είπε. «Επί χρόνια ξόδεψαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στους εξοπλισμούς. Εναντίον τίνος; Αυτό είναι γνωστό. Και σε τι ωφέλησε αυτό; Η τεχνολογία των όπλων και η αμυντική βιομηχανία αλλάζουν και αναπτύσσονται συνεχώς. Οταν ξοδεύετε τα χρήματα αυτά, υποθηκεύετε και το μέλλον της χώρας σας. Αυτό ήταν το βαρύ τίμημα της κατασκευής φανταστικών εχθρών για τη γείτονά μας. Δεν πρέπει να υποπέσουμε στο ίδιο λάθος».

Σημειώνεται ότι η τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» σε χθεσινό της δημοσίευμα έγραψε ότι σε περίπου ένα μήνα αναμένεται να τεθεί υπό την έγκριση του υπουργικού συμβουλίου η νέα μορφή του δόγματος εθνικής στρατηγικής. Στο δημοσίευμα σημειώθηκε ότι δεν θα υπάρξει αλλαγή ως προς τον χαρακτηρισμό της επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο εκ μέρους της Τουρκίας ως αιτίας πολέμου.

Πηγή Ελευθεροτυπία

------------------------------------------------------------------------------------

Όλα αυτά πολύ καλά, δεν μας είπε και τίποτα ιδιαίτερα άγνωστο , τουλάχιστον στους περισσότερους.
Η κούρσα των εξοπλισμών βέβαια είναι ένα μέρος της οικονομικής μας κρίσης.
Ας μείνουμε όμως λίγο σε αυτούς.
Το θέμα είναι πως και λεφτά δίναμε για τους εξοπλισμούς επί δεκαετίες , ματώσαμε οικονομικά ως έθνος, φτάσαμε στο γκρεμό, αλλά και κανένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα ή αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων δεν είδαμε.
Μίζες, ρεμούλες, άχρηστα όπλα, σαβούρα υλικό και προμήθειες για τον Στρατό και θησαυρισμός των μεσαζόντων. Σας παρακαλώ μην μου πει κανένας για τα δέκα καλά αεροπλάνα ή τα 5 καλά πλοία. Το θέμα είναι το σύνολο.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή δυστυχώς και μιλάει για ελλιπέστατη πολεμική εκπαίδευση, οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν να σκοπεύουν και πως να μάθουν όταν ενώ ξοδεύονται δις παρόλα αυτά δεν υπάρχουν σφαίρες για εκπαίδευση;;; Να χέσω μέσα στα υποβρύχιά μας.
Η πραγματικότητα μιλάει για άθλιο υλικό και εξοπλισμό.
Τι να μιλήσω για τις άθλιες αρβύλες ή για τα τεντόπανα που μοστράρουν για στολές ; Που να μιλήσουμε και για ποιο εξειδικευμένο υλικό με μεμβράνες αδιάβροχες τύπου Gore-tex και λοιπά , σενάρια Sci-fi. Αυτέ είναι μόνο για λίγες παρελάσεις , επειδή είναι ακριβά !!!
Ή να μιλήσω για τους τενεκέδες που ονομάζονται G3 ;
Ή να μιλήσω που έπρεπε να περάσεις 2 χρόνια με δυο ζευγάρια άρβυλα, δυο φόρμες , πέντε βρακιά και πέντε ζευγάρια κάλτσες.
Για την ιστορία υπηρέτησα 2 χρόνια στις ειδικές δυνάμεις και ούτε μια φόρμα ή ένα άρβυλο της προκοπής δεν φόρεσα, φαντάσου ο υπόλοιπος στρατός. Ας μην μιλήσω για τον υπόλοιπο ειδικό εξοπλισμό. Μόνο η αυτοθυσία μόνιμων και εφέδρων έσωζε την κατάσταση.
Ή να μιλήσω για το φαί που δεν τρωγότανε αλλά κάποιοι χρυσοπληρώνονταν για αυτό ;
Πόσα ακόμα θα μπορούσαν παλαιότεροι και νεότεροι να συμπληρώσουν.......

Που πήγαν όλα αυτά τα δις ρε γαμημένοι ιθύνοντες ;

Ακούγαμε συνέχεια το παραμύθι περί κόστους κλπ. Σήμερα που αρχίζουμε να υποπτευόμαστε τι έγινα όλα αυτά, ένα πράγμα ρωτώ ;

Ποιους θα δέσουμε στα κανόνια και πότε ;

Read more...

ΤΑ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΓΥΑΛΙΑ !!

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ


Πρόσφατες δημοσκοπήσεις που ΔΕΝ βλέπουν το φως της δημοσιότητας για λόγους…κατανοητούς ακόμη και από «χαχόλους» διαπιστώνουν πτώση του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ κάτω από τα επίπεδα του 60%, και απογοήτευση των Ελλήνων με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάνω από το 80% ενισχύοντας αυτό που όλοι μας πλέον διαπιστώνουμε με πίκρα και συζητάμε με αυξανόμενες εντάσεις φωνής σε παρέες, καφενεία, καφετέριες και στους δρόμους καθημερινά, δηλαδή το «μπάχαλο» της πολιτικής μας πραγματικότητας.

Τις τελευταίες μέρες τα πρωτοσέλιδα που φορούν «πράσινα» γυαλιά ήλιου δηλώνουν συναισθηματική και πολιτική ανάταση επειδή ... ο Πρωθυπουργός μας «βραβεύτηκε» από τον Γερμανό Τραπεζίτη για την οικονομική του πολιτική, επειδή οι Κινέζοι λένε από προχτές θα μας κάνουν πλούσιους (θυμάστε το λιμάνι του Πειραιά, την….COSCO και τα δάκρυα από τα χημικά των ΜΑΤ του τότε Αρχηγού της Αντιπολίτευσης και σήμερα Πρωθυπουργού;).

Τις ίδιες μέρες ανακοινώθηκε το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2011 και έντρομοι διαπιστώνουμε ότι δεν έχει τελειώσει η ΑΦΑΙΜΑΞΗ του ιδρώτα μας που είχε συγκεντρωθεί στο δικαίωμα της σύνταξης, ότι ο πληθωρισμός με αυξήσεις στο ΦΠΑ θα συνεχίζει να καλπάζει την ώρα που τα εισοδήματά μας συρρικνώνονται δραματικά, και τα πρωτοσέλιδα που φορούν «μπλε» γυαλιά ήλιου διατυμπανίζουν την εκτίμηση του Αρχηγού της Αντιπολίτευση ότι «ο κ Παπανδρέου μας είπε ψέματα, ότι η πολιτική του ήταν –σχεδόν- εσκεμμένα δομημένη εκ των προτέρων για να μας φέρει το ΔΝΤ και ότι μάλλον πρέπει να παραιτηθεί για να σωθούν Ελλάδα και ελληνική οικονομία και ….Έλληνες!»

Σε παράλληλη τροχιά τηλεοπτικό κανάλι και εφημερίδα που φορούν τα γνωστά πολύχρωμα γυαλιά ήλιου εμμένουν στο τροπάριο «κάτω το μνημόνιο, κάτω η καταπίεση των τραπεζιτών» έχοντας (ήμαρτον Κύριε) τόσο εύκολα ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΙ ότι το…ΨΗΦΙΣΑΝ με δύο χέρια σε ανάταση!!

Η κλασική αριστερά, πιστή στην παράδοσή της εμμένει στα πρωτοσέλιδά της ότι για όλα γταίνει το ΚΕΦΑΛΑΙΟ και η απληστία του ΚΕΡΔΟΥΣ (και μεταξύ μας, ήδη αυξάνονται οι αριθμοί των Ελλήνων που αρχίζουν να βρίσκουν το συγκεκριμένο σενάριο και πιστευτό και υπαρκτό!)

Η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων είναι απαραίτητο στοιχείο της δημοκρατίας, αλλά μέσα από τον ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ που βιώνουμε από το 1974 οι σχέσεις Κράτους και πολίτη οι οποίες στην πατρίδα μας ήταν ανέκαθεν δυσλειτουργικές, ίσως θα πρέπει εκτιμηθούν, τελικά, και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Η ψυχοπαθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης [που τα βαθύτερα αίτιά της μόνιμα και σφαλερά ανάγονταν για κάποιες δεκαετίες στην Τουρκοκρατία, στη συνέχεια σε ξένους...δακτύλους- δυτικής ή ανατολικής προέλευσης-, και τελευταία στο DNA μας] συνίσταται στην κραυγαλέα αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στον ασφυκτικό έλεγχο του Δικομματισμού.

Έτσι, ενώ οι Έλληνες θεωρούμε και κατηγορούμε το σύγχρονο ελληνικό Κράτος ως ανάλγητα «καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και ανάλγητο αφεντικό» (ιδιαίτερα τώρα μετά τα….πρωτόγνωρα στη σκληρότητά τους μέτρα των Παπακωνσταντίνου και τρόικας που κάνουν τα μέτρα του Αλογοσκούφη – τον ξεχάσαμε κιόλας - να φαίνονται πράξεις παιδιού του…Κατηχητικού) ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, σαν μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό τους Κόμμα για να αρμεχτεί από τα...δικά τους παιδιά!"

Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι νέο-Έλληνες αναπτύσσουμε τη σχιζοτυπική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος που όχι μόνο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας άσχετα με το που ανήκουμε...κομματικά!

Τώρα πια το πρόβλημα το δικομματισμού διογκώθηκε επικίνδυνα καθώς τα περιθώρια ικανοποίησης απαιτήσεων των στελεχών ΔΕΝ υπάρχουν και, επιπρόσθετα, πλησιάζουν οι ΚΡΙΣΙΜΕΣ εκλογές του Νοέμβρη για Δημάρχους και Περιφερειάρχες…

Αρχίζω να πιστεύω ότι σε αυτή τη συλλογιστική εμπίπτει και η έντονα και συστηματικά, πλέον, καλλιεργούμενη προσπάθεια από ραδιοτηλεοπτικούς και «έντυπους» διαμορφωτές της κοινής γνώμης να πείσουν τον Έλληνα, την Ελληνίδα και τα παιδιά μας ότι η ΜΟΝΗ ΣΩΣΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ στον Δικομματισμό στις εκλογές για τοπική αυτοδιοίκηση Α και Β βαθμού είναι η…ΑΠΟΧΗ(?), το…ΑΚΥΡΟ(?) και το…ΛΕΥΚΟ(?)…

Για αυτή την πονηρή και ανήθικη ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ που σερβίρουν θα γράψω αναλυτικά σε επόμενη blog-άποψή μου…

Το ειδα στο: http://peripatris.blogspot.com/2010/10/blog-post_2989.html#ixzz11aLFRvrJ

Read more...

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ

Οι στίχοι του Δημήτρη Βάρου μαχαιρώνουν βαθιά την ψευδαίσθησή μας και κουρελιάζουν την ιλουστρασιόν ιδεοληψία για την κοινωνία και την χώρα που νομίζαμε ότι είχαμε.

---------------------------------------------------

Aπ' το '50 και μετά
ηλεκτρικός Pοβινσώνας
χάθηκες σαν γλάρος
στις κεντρικές λεωφόρους
Mε τα μάτια δυο απύθμενες τρύπες
που συνθλίβονται
πάνω σε μάντρες και ρεκλάμες

Kυκλωμένος από ρομπότ συνάδελφους
κομπιούτερ φίλους
τι-βι γείτονες
ξεγελάς τη μοναξιά σου
κοιτάζοντας ίσια στα μάτια τις βιτρίνες

Tι κρατάει την ελπίδα σου ζωντανή;

Eκχωρητής ονείρων κατ' επάγγελμα
Kαι τώρα που ανακάλυψες
πως τα ηρωικά μανιφέστα
καμουφλάζ ήταν όλα αυτά τα χρόνια
για την απάθειά σου
πες μου
πού θ' ακουμπήσεις τη ζωή σου;
Tα μαγαζιά ξόδεψαν
όλο το κουράγιο στις εκπτώσεις

H απελπισία λοιπόν;
H απελπισία θα γεννήσει τη ελευθερώτρια βία;

Tώρα που πλήρωσες τη συνδρομή σου
μα ύπνος δεν σε πιάνει
σε τούτη τη γριά, τη σφίγγα πολιτεία
είσαι για ένα γουίκ εντ στα διυλιστήρια
ή για μια πτήση απ' το παράθυρο;

H απελπισία λοιπόν
H απελπισία να γίνει μάνα της βίας!

Γιατί απάνω που μετράς
ίσαμε πότε το δοιάκι της ζωής σου
μέσα στις άθλιες χούφτες τους
θα το βρωμίζουν οι ρουφιάνοι,
αγριεμένους βλέπεις εργάτες
κόκκινα λάβαρα ν' αναπτυχούν
στις εγερτήριες νότες του ήλιου
Kαι το κορμί σου πυρακτωμένη σφαίρα
στην κάνη ενός όπλου

Kαι τούτο το όνειρο
σου σπιρουνίζει το νου
Tούτο το όνειρο
κρατά την ελπίδα σου ζωντανή
Mα τούτο το όνειρο
μια ενδοφλέβια είναι ύπνωσης!

Πεινασμένοι Mινώταυροι
οι φάμπρικες στην πόλη
κι οι δραπέτες κομματιάζονται
στην εθνική
- Ποιο αίμα λυπάστε σύντροφοι;

Σύριγγες ηρωίνης στα σκουπίδια
και ρόγχος καρκινοπαθών
απ' τα παράθυρα
- Ποιον κόσμο ονειρεύτηκες
για μένα πατέρα;

Πουλάνε ζαρτιέρες για τραβεστί
και νάιλον δέρμα
για θύματα των ναπάλμ
- Ποια κόλαση φοβάσαι
μη μας βρει αδέρφι;

Kομπιούτερς αρχειοθετούν
τις ανάσες μας
και πύραυλοι σημαδεύουν
τα όνειρά μας
- Mάνα
είναι αλήθεια πως νικήσαμε τους ναζί;


Σήκωσ' τα μανίκια
Ξεγύμνωσε την απελπισία στο δρόμο
και πέσε στη φωτιά
Δεν είσαι θύμα μιας περίστασης
Oλα ήταν πάντα προγραμματισμένα

Πέσε στη φωτιά
Kανείς μην περιμένεις να σε σώσει
Mόνο η φρίκη νικά τη φρίκη τους

Read more...