Η τραγωδία των κοινών !
Προχτές είχα μια κουβέντα με μια πολύ καλή φίλη και όταν αναφέρθηκε ένα θέμα εισέπραξα την απάντηση : "Δεν το γνωρίζω καθόλου το θέμα , θα ήθελα να μάθω αλλά.....". Ποιο ήτανε το θέμα θα μου πείτε ; Σχετιζότανε με την διαχείριση των υδάτινων πόρων και την διαφαινόμενη λειψυδρία. Ένα ιδιαίτερα ασήμαντο θέμα για το οποίο δικαίως μπορεί να πει κάποιος δεν ασχολούμαι !! Στο κάτω κάτω δεν είναι και tο τελευταίο video clip του Ρουβά ή η πλαστική εγχείρηση του Ψινάκη (συμπαθέστατοι και οι δύο κατά τα άλλα) για να μιλάνε όλη την ώρα γι αυτό τα κανάλια.Τουλάχιστον η φίλη μου είχε την διάθεση να μάθει αν της δινότανε η ευκαιρία . Άλλοι απορρίπτουν a-priori την ιδέα να σχοληθούνε με κάτι τέτοιο , δεν έχουνε βλέπεις χρόνο.
Γενικά εισπράττω όλο και περισσότερο τον τελευαταίο καιρό την ίδια απάντηση για πολλά θέματα και τομείς που αφορούνε σημαντικά ζητήματα της επικαιρότητας (της πραγματικής και όχι της pop πραγματικότητας των Lifestyle media). Έχω πειστεί σχεδόν ότι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας και όχι μόνο της χώρας μας φυσικά. Ο ακραίος ατομικισμός. Η απόλυτη περιχαράκωση στον μικρόκοσμό μας όπου ο καθένας κοιτάει μόνο την δουλειά του , μια σαββατιάτικη διασκέδαση και το πως θα πληρώσει τις πιστωτικές του κάρτες ,μια τάση που καλλιεργείται βέβαια και ενισχύεται εντόνως από τα ΜΜΕ τα οποία εστιάζουνε στο ευτελές είτε ασχολούνται με τα μεγάλα προβλήματα κοιτώντας να τρομοκρατήσουνε το κοινό και να το σπρώξουνε άκριτα στην στήριξη τετελεσμένων προαποφασισμένων γεγονότων και πολιτικών .
Έτσι ασχολείται με την πολιτική σχεδόν αντανακλαστικά και χωρίς πραγματικό βάθος ,μου θυμίζει το ποίημα του Καββαδία "οι προσευχές των ναυτικών" , όπου λέει στο τέλος του:
"....και οι Έλληνες με την μορφή την βασανιστική
από συνήθεια κάνουνε πριν πέσουν το σταυρό τους.."
Αυτό έγινε η πολιτική για τον σύγχρονο άνθρωπο. Ένα πράγμα δεδομένο σχεδόν αυτονόητο , όπου τίποτα δεν αλλάζει και σαν τέτοιο ,δε αξίζει κανεις να ασχοληθεί και από συνήθεια πάνε - όσοι πάνε πλέον- να ψηφίσουνε κάθε τόσο. Τι είναι η πολιτική θα πει κανείς; Αν αφήσουμε κατά μερος -για μια άλλη φορά-την διαφορετική σημασία που δίνουμε εμεις από τους αρχαίους προγόνους μας στους όρους "πολιτική " και "πολιτεία" , πράγμα που έχει επιφέρει μια σύγχυση όχι μόνο γλωσσολογική, θα μπορούσε να πει κανεις χοντρικά χωρίς να πέσει πολύ έξω ότι , "πολιτική είναι η ενασχόληση με τα κοινά".
Πολύ ωραία , τι στα κομμάτια είναι αυτά τα κοινά και γιατί είναι κοινά; Είναι αυτά που μοιραζόμαστε όλοι από κοινού , είναι δημόσια αγαθά, και θα έπρεπε να απασχολούνε όλους μας. Έχουμε κοινή ιστορία, κοινό πολίτευμα ,κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση ,κεντρική διοίκηση ,αναπνέουμε τον ίδιο αέρα κολυμπάμε στην ίδια θάλασσα , μοιραζόμαστε το πράσινο ,τα δάση τις πόλεις ,κλπ,κλπ,κλπ. Ένα σωρό πράγματα που ανήκουνε σε όλους , αφορούνε όλους ,και που θα έπρεπε να μας ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΕ ΟΛΟΥΣ. Δεν μας απασχολούνε όμως και είναι πολύ σημαντικά θέματα όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας και τα έχουμε αφήσει στον αυτόματο πιλότο και σε μερικούς τυχάρπαστους που έχουνε το πάθος και τον διακαή πόθο να κυβερνήσουνε και να εξουσιάσουνε είτε λόγω κληρονομικού δικαίου! είτε λόγω αρχομανίας και πάντως χωρίς καμμιά διαθέση προσφοράς στο σύνολο σε καμμιά περίπτωση. Μας έχει καταλάβει η μοιρολατρία του παραμυθιού ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα και ότι : "πάντα έτσι ήταν, είναι και θα είναι".
Ο Αριστοτέλης αιώνες πριν είχε πει ότι όταν κάτι είναι κοινό μοιραία οδηγείται στην υποβάθμιση με λίγα λόγια όταν κάποια αγαθά δεν ανήκουν σε συγκεκριμένα άτομα, αλλά σε όλους (κοινά), τότε η εκμετάλλευσή τους αποφέρει ατομικά πλεονεκτήματα αλλά κοινά μειονεκτήματα. Επειδή τα μειονεκτήματα είναι κοινά, το μεμονωμένο άτομο δεν τα λαμβάνει υπ' όψιν του. Επικεντρώνεται μόνο στα πλεονεκτήματα που αντλεί ως άτομο από την εκμετάλλευση του κοινού αγαθού.
Αυτό είναι και η τραγωδία των κοινών και βάση της είναι η αντιδιαστολή του ατομικού με το κοινό συμφέρον . Είναι ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται στην συγχρονη περιβαλλοντική ηθική κυρίως , αλλά εγώ βλέπω παραλληλισμό και εφαρμογή και στα άλλα πεδία που έλεγα παραπάνω και ας μου συγχωρεθεί η σύνδεση αυτών μεταξύ τους. Εσείς τον βλέπετε ; Τώρα αντιγράφοντας ένα επιτυχημένο σλόγκαν του Υπουργείου Υγείας θα αποτολμήσω έναν ακόμα παραλληλισμό.
Να θυμάστε ότι ο χειρότερος εχθρός της δημοκρατίας , του περιβάλλοντος( και της υγείας) είναι η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε τα όσα δεν είναι καλά για μας . Αν δεν μπορουμε ΕΜΕΙΣ τότε δεν θα το κάνει κανένας για μας.
Διαβάστε , ενημερωθείτε , σκεφτείτε και πράξτε ανάλογα. Γι 'αυτό το έχουμε το γ.........νο το μυαλό στο κάτω κάτω.
Γενικά εισπράττω όλο και περισσότερο τον τελευαταίο καιρό την ίδια απάντηση για πολλά θέματα και τομείς που αφορούνε σημαντικά ζητήματα της επικαιρότητας (της πραγματικής και όχι της pop πραγματικότητας των Lifestyle media). Έχω πειστεί σχεδόν ότι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας και όχι μόνο της χώρας μας φυσικά. Ο ακραίος ατομικισμός. Η απόλυτη περιχαράκωση στον μικρόκοσμό μας όπου ο καθένας κοιτάει μόνο την δουλειά του , μια σαββατιάτικη διασκέδαση και το πως θα πληρώσει τις πιστωτικές του κάρτες ,μια τάση που καλλιεργείται βέβαια και ενισχύεται εντόνως από τα ΜΜΕ τα οποία εστιάζουνε στο ευτελές είτε ασχολούνται με τα μεγάλα προβλήματα κοιτώντας να τρομοκρατήσουνε το κοινό και να το σπρώξουνε άκριτα στην στήριξη τετελεσμένων προαποφασισμένων γεγονότων και πολιτικών .
Έτσι ασχολείται με την πολιτική σχεδόν αντανακλαστικά και χωρίς πραγματικό βάθος ,μου θυμίζει το ποίημα του Καββαδία "οι προσευχές των ναυτικών" , όπου λέει στο τέλος του:
"....και οι Έλληνες με την μορφή την βασανιστική
από συνήθεια κάνουνε πριν πέσουν το σταυρό τους.."
Αυτό έγινε η πολιτική για τον σύγχρονο άνθρωπο. Ένα πράγμα δεδομένο σχεδόν αυτονόητο , όπου τίποτα δεν αλλάζει και σαν τέτοιο ,δε αξίζει κανεις να ασχοληθεί και από συνήθεια πάνε - όσοι πάνε πλέον- να ψηφίσουνε κάθε τόσο. Τι είναι η πολιτική θα πει κανείς; Αν αφήσουμε κατά μερος -για μια άλλη φορά-την διαφορετική σημασία που δίνουμε εμεις από τους αρχαίους προγόνους μας στους όρους "πολιτική " και "πολιτεία" , πράγμα που έχει επιφέρει μια σύγχυση όχι μόνο γλωσσολογική, θα μπορούσε να πει κανεις χοντρικά χωρίς να πέσει πολύ έξω ότι , "πολιτική είναι η ενασχόληση με τα κοινά".
Πολύ ωραία , τι στα κομμάτια είναι αυτά τα κοινά και γιατί είναι κοινά; Είναι αυτά που μοιραζόμαστε όλοι από κοινού , είναι δημόσια αγαθά, και θα έπρεπε να απασχολούνε όλους μας. Έχουμε κοινή ιστορία, κοινό πολίτευμα ,κυβέρνηση, τοπική αυτοδιοίκηση ,κεντρική διοίκηση ,αναπνέουμε τον ίδιο αέρα κολυμπάμε στην ίδια θάλασσα , μοιραζόμαστε το πράσινο ,τα δάση τις πόλεις ,κλπ,κλπ,κλπ. Ένα σωρό πράγματα που ανήκουνε σε όλους , αφορούνε όλους ,και που θα έπρεπε να μας ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΕ ΟΛΟΥΣ. Δεν μας απασχολούνε όμως και είναι πολύ σημαντικά θέματα όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας και τα έχουμε αφήσει στον αυτόματο πιλότο και σε μερικούς τυχάρπαστους που έχουνε το πάθος και τον διακαή πόθο να κυβερνήσουνε και να εξουσιάσουνε είτε λόγω κληρονομικού δικαίου! είτε λόγω αρχομανίας και πάντως χωρίς καμμιά διαθέση προσφοράς στο σύνολο σε καμμιά περίπτωση. Μας έχει καταλάβει η μοιρολατρία του παραμυθιού ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα και ότι : "πάντα έτσι ήταν, είναι και θα είναι".
Ο Αριστοτέλης αιώνες πριν είχε πει ότι όταν κάτι είναι κοινό μοιραία οδηγείται στην υποβάθμιση με λίγα λόγια όταν κάποια αγαθά δεν ανήκουν σε συγκεκριμένα άτομα, αλλά σε όλους (κοινά), τότε η εκμετάλλευσή τους αποφέρει ατομικά πλεονεκτήματα αλλά κοινά μειονεκτήματα. Επειδή τα μειονεκτήματα είναι κοινά, το μεμονωμένο άτομο δεν τα λαμβάνει υπ' όψιν του. Επικεντρώνεται μόνο στα πλεονεκτήματα που αντλεί ως άτομο από την εκμετάλλευση του κοινού αγαθού.
Αυτό είναι και η τραγωδία των κοινών και βάση της είναι η αντιδιαστολή του ατομικού με το κοινό συμφέρον . Είναι ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται στην συγχρονη περιβαλλοντική ηθική κυρίως , αλλά εγώ βλέπω παραλληλισμό και εφαρμογή και στα άλλα πεδία που έλεγα παραπάνω και ας μου συγχωρεθεί η σύνδεση αυτών μεταξύ τους. Εσείς τον βλέπετε ; Τώρα αντιγράφοντας ένα επιτυχημένο σλόγκαν του Υπουργείου Υγείας θα αποτολμήσω έναν ακόμα παραλληλισμό.
Να θυμάστε ότι ο χειρότερος εχθρός της δημοκρατίας , του περιβάλλοντος( και της υγείας) είναι η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε τα όσα δεν είναι καλά για μας . Αν δεν μπορουμε ΕΜΕΙΣ τότε δεν θα το κάνει κανένας για μας.
Διαβάστε , ενημερωθείτε , σκεφτείτε και πράξτε ανάλογα. Γι 'αυτό το έχουμε το γ.........νο το μυαλό στο κάτω κάτω.
2 Σχόλια:
Μιχάλη, για άλλη μια φορά θα πω ότι το'χεις το γράψιμο, κι ας λες..
Έχεις απέραντο δίκιο, και το βλέπω κάθε μέρα στη δουλειά μου. Από μικρή ηλικία τα παιδιά καταβροχθίζουν αμάσητη την "είδηση" χωρίς καμία εγκεφαλική επεξεργασία και χωρίς αμφισβητήσεις.
Το αστείο είναι ότι όταν γράφτηκε αυτό, ήταν καιρός καταλήψεων, κι εγώ μόλις είχα δεχτεί επίθεση από αναρχικούς που πετούσαν πέτρες και μπουκάλια και απειλώντας.
Αυτά τα παιδιά σίγουρα θα είχαν στο πλευρό τους τα παιδιά του σχολείου, όμως και οι δύο πλευρές αγνοούσαν δύο σημαντικές παραμέτρους της ιστορίας "κατάληψη"..
1: πάντα γίνονται κατόπιν ψήφισης του κρατικού προϋπολογισμού, πράγμα που κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, και με αφορμή κάτι άσχετο.
2: Αν τα σωματεία εκπαιδευτικών απεργούσαν, οι εκπαιδευτικοί (πολύ κολακευτικός όρος για κάποιον που παπαγαλίζει την ύλη και στέλνει το μαθητή στο φροντιστήριο) θα έμεναν απλήρωτοι, ενώ με τη μόδα των καταλήψεων πληρώνονται, χωρίς να κάνουν μάθημα.
Κι ένα τρίτο που έχω δει προσωπικά και δεν μπορούν να το ξέρουν τα παιδιά: Μπροστά μου καθηγητής τους έδωσε χαρτί με "αιτήματα" για να μάθουν το ποιηματάκι..
Κι αν αυτά τα παιδιά όπως και οι αναρχικοί και οποιοσδήποτε υποστηρίζει τις καταλήψεις είχαν το νιονιό να επεξεργαστούν τις αλήθειες πίσω από την είδηση, είμαι σίγουρη πως θα ανάγκαζαν τους εκπαιδευτικούς να ανοίξουν τα σχολεία και να κάνουν τη δουλειά τους ως όφειλαν και για την οποία πληρώνονται εις βάρος των αδαών.
Κι αυτά τα παιδιά δεν βγήκαν από τα λάχανα. Τα έφεραν στον κόσμο γονείς που κι αυτοί αδυνατούν να επεξεργαστούν την είδηση και καταπίνουν αμάσητη την "μαζική ενημέρωση"
©
Έτσι είναι Έφη.Έχω φίλους διορισμένους καθηγητές που τους έχω ακούσει να λένε αυτολεξεί : " Αμάν αυτά τα κωλόπαιδα , δεν θα κάνουν καμιά κατάληψη να κάτσουμε λιγάκι!!!"
Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι δυνατόν παιδάκια 14 και 15 χρονών να παπαγαλίζουν κομμουνιστικά τσιτάτα τα οποία μετά βίας καταλαβαίνουν - αν τα καταλαβαίνουν ,χωρίς κάποιον "ινστρούχτορα" να τα κατευθύνει.
Όσο για το τελευταίο σχετικά με τα παιδιά και τα λάχανα εννοείται ότι είσαι σωστή για το γεγονός της αποχαύνωσης στην οποία έχουν εκπαιδεύσει οι γονείς τα παιδιά.
Φυσικά και οι ευρύτερες γονεϊκές συμπεριφορές και πρότυπα αντιγράφονται από τα παιδιά.
Όπως λέει εξάλλου και η γιαγιά μου η οποία είναι σχεδόν αγράμματη , αλλά όχι αμόρφωτη ( αυτό και αν δεν αποτελεί για πολλούς μεγάλο αντικείμενο σύγχυσης ,για το οποίο ίσως μιλήσουμε αργότερα ):
"Αν ο γονιός κλάσει , τότε το παιδί θα χέσει"
Δημοσίευση σχολίου