Περί υπαλλήλων, παραγωγικότητας και δαιμόνων
Τις τελευταίες μέρες πυροδοτήθηκε έντονος διάλογος αλλά και αντιπαράθεση σχετικά με τις φραστικές και σωματικές επιθέσεις που δέχτηκε στην Θεσσαλονίκη Γερμανική αντιπροσωπεία, στον απόηχο των δηλώσεων Φούχτελ περί αποτελεσματικότητας και αμοιβαίας σύγκρισης μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα και στην Γερμανία. Πιθανόν και ο κύριος Φούχτελ να παρεξηγήθηκε. Ίσως και να μην ήταν στις προθέσεις του να πει πως οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι είναι άχρηστοι, ίσως απλά να εννοούσε πως κινούνται μέσα σε ένα μηχανισμό που τους εμποδίζει να είναι παραγωγικοί. Δεν ξέρω, και να πω την αλήθεια δεν με ενδιαφέρει γιατί η πρόθεση αυτού του κειμένου δεν είναι η ανάλυση των λόγων που ώθησαν τον κ. Φούχτελ στις δηλώσεις αυτές.
Σαν αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε η εν γένει στάση και η φιλοσοφία, τόσο του κ. Φούχτελ, όσο και του κ. Τόμσεν αλλά και όλων των υπολοίπων υπαλλήλων της τρόικα και του ΔΝΤ.
Οι συγκεκριμένοι κύριοι διεκπεραιώνουν άψογα, στο βαθμό που είναι εφικτό με βάση τα προβλήματα που συναντούν στην Ελλάδα, τα καθήκοντα που τους ανέθεσαν οι εργοδότες τους. Δεν διακατέχονται από συναισθηματισμούς ούτε από ιδεοληψίες και ασφαλώς δεν είναι σαδιστές να απολαμβάνουν να μας βλέπουν να υποφέρουμε κάτω από την επίδραση των μέτρων που λαμβάνονται καθ' υποδείξεώς τους. Απλά κάνουν το καθήκον τους ως υπάλληλοι και το κάνουν όσο μπορούν καλύτερα και παραγωγικότερα ακολουθώντας απλώς διαταγές αφού ασφαλώς ο κ. Φούχτελ ή ο κ. Τόμσεν ή οποισδήποτε άλλος στην θέση τους -ας μην εμμένουμε στα συγκεκριμένα πρόσωπα γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός- δεν χαράζουν την πολιτική των οργανισμών ή των κρατών, των οποίων είναι υπάλληλοι /υπήκοοι.
Σε αυτές ακριβώς τις έννοιες, του υπαλλήλου, της παραγωγικότητας και του καθήκοντος είναι που θέλω να σταθώ.
Όλοι ή τουλάχιστον όσοι είστε πάνω από 35 ετών και δεν σας έχουν κάψει τους εγκεφάλους οι καθηγητές σας στα σχολεία/φροντιστήρια, θα γνωρίζετε το όνομα του Άντολφ Άιχμαν. Θεωρήθηκε ο αρχιτέκτονας της "τελικής λύσης" [Endlosung] που οδήγησε στο θάνατο εκατομμύρια Εβραίους της Ευρώπης. Συνελήφθη αρκετά μετά τον πόλεμο, δικάστηκε και εκτελέστηκε από τους Ισραηλινούς το 1962.
Αυτό που έκανε εντύπωση κατά τη διάρκεια της δίκης του ήταν το γεγονός πως σε καμμιά περίπτωση δεν ήταν το τέρας που όλοι νόμιζαν, η Χάνα Άρεντ μάλιστα είπε πως περισσότερο έφερνε σε κλόουν και για μια φορά ακόμα έγινε λόγος για την περίφημη κοινοτοπία του κακού.
Ποιος ήταν αλήθεια ο Άιχμαν; Ένα ανθρωπόμορφο τέρας, η ενσάρκωση του κακού, ένα άψυχο ρομπότ, που απολάμβανε το θάνατο εκατομμυρίων, ο αρχιτέκτονας του ολοκαυτώματος ;
Θα σας απαντήσω κατηγορηματικά , ΟΧΙ.
Αρχιτέκτονας της τελικής λύσης ήταν το πρωτοπαλίκαρο του Χίμλερ , ο Ράινχαρντ Χάιντριχ, ο οποίος ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένος και έπαιζε θαυμάσιο βιολί. Η τελική λύση ξεκίνησε με τη συνδιάσκεψη της Βάνζεε -στην οποία συμμετείχε και ο Άιχμαν-και η οποία ξεκίνησε με την περίφημη φράση του Χάιντριχ , "Η Ευρώπη πρέπει να εκκαθαριστεί από τους Εβραίους από την Ανατολή ως τη Δύση".
Τον Χάιντριχ τον σκότωσαν Τσέχοι αντάρτες το 1942. (Αν θέλετε περισσότερα ανοίξτε κανένα βιβλίο ε ;)
Στην Νυρεμβέργη, απόντος του Άιχμαν και με τον Χάιντριχ νεκρό του τα φόρτωσαν όλα κλπ, κλπ.
Ο Άιχμαν δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα πάρα πολύ ικανός υπάλληλος-στέλεχος των SS- στα.... logistics. Αυτός οργάνωσε τα σχέδια μεταφοράς και εκκένωσης των Εβραίων από τις κατεχόμενες χώρες στα στρατόπεδα εργασίας και εξόντωσης. Με δεδομένη την κατάσταση και τον φόρτο λόγω των στρατιωτικών επιχειρήσεων, του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου στην Ευρώπη του πολέμου, αυτός ήταν ένας άθλος επινοητικότητας και σχεδιασμού. Ο Άιχμαν δεν σκότωσε ούτε έναν προσωπικά και από πουθενά δεν προέκυψε ότι απολάμβανε τον θάνατο των άλλων. Ο ίδιος περιέγραψε τον εαυτό του σαν κάποιον που προσπαθούσε να κάνει την δουλειά του όσο το δυνατόν καλύτερα και παραδέχτηκε πως η εξόντωση των Εβραίων τελικά δεν ήταν σωστή κίνηση !!
Ήταν ένας γραφειοκράτης με εξαιρετικό ταλέντο και πρωτοβουλία, πολύ ικανός στα καθήκοντα του που έκανε ότι έκανε με απόλυτη ευσυνειδησία αφού από αυτό εξαρτιόταν η σταδιοδρομία του, ήταν απλά ένα μεσαίο στέλεχος -απλός συνταγματάρχης ήταν- που οποιαδήποτε εταιρία θα χαιρόταν να είχε.
Σαν τον Άιχμαν, την περίπτωση του οποίου χρησιμοποιώ λόγω αναγνωρισιμότητας, υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις, βέβαια υπήρχαν και ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες αλλά ήταν οι εξαιρέσεις και από καμιά μελέτη δεν προκύπτει ότι οι Γερμανοί είναι ως λαός περισσότερο διεστραμμένος και δολοφονικός από οποιονδήποτε άλλο λαό.
Επομένως μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι το ολοκαύτωμα και όλα τα εγκλήματα πολέμου, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, εκτελέστηκαν από καθημερινούς απλούς ανθρώπους-σαν εσάς και εμένα- οι οποίοι τα σχεδίασαν τα οργάνωσαν και τα εκτέλεσαν είτε ακολουθώντας διαταγές είτε εκδίδοντας τες στο όνομα του Φύρερ και του Volk , πιστεύοντας ότι πράττουν το σωστό για τον λαό και το έθνος τους.
Ο Χίτλερ μέσα από την ματιά του Τσάρλι Τσάπλιν, αποκαλύπτεται στην ουσία του. Ένα μάλλον γελοίος φαφλατάς, αποτυχημένος αρχιτέκτονας και ζωγράφος, με εμμονές και μεγάλες ικανότητες στη χειραγώγηση του πλήθους.Αυτήν είναι η κοινοτοπία του κακού, οι άνθρωποι οι καθημερινοί, οι υπάλληλοι, οι γραφειοκράτες, οι έφεδροι στρατιώτες, που προσπαθώντας να κάνουν την δουλειά τους κάνουν φρικτά πράγματα και μένουν με την ακλόνητη πεποίθηση πως έκαναν το καθήκον τους.
Μην έχετε αμφιβολία και μην προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας πως αν εσείς ήσασταν στην θέση τους θα κάνατε διαφορετικά. Θα κάνατε ακριβώς όμοια.
Το ίδιο κάνουν και οι κ.κ. Φούχτελ, Τόμσεν και όλοι οι γραφειοκράτες υπάλληλοι των διεθνών τραπεζών, απλά την δουλειά, τους που δεν είναι άλλη από τα συμφέροντα των εργοδοτών τους. Δεν βλέπουν ανθρώπους, βλέπουν νούμερα, στατιστικές και επιτεύξιμους ή μη στόχους. Το ποιες είναι οι επιπτώσεις στην ζωή και στην ευημερία πραγματικών ανθρώπων, που προκύπτουν σαν αποτελέσματα copy/paste και εγγραφοδιαγραφών λογιστικών φύλλων απλά δεν τους ενδιαφέρει γιατί μέσα τους έχει συντελεστεί η συναισθηματική αποσύνδεση του γραφειοκράτη που του επιτρέπει να διαχωρίζει τις αποφάσεις του και τη ζωή του εν γένει από την ζωή των όσων επηρεάζουν οι πράξεις του. Υπό αυτό το πρίσμα, αδίκως τους βρίζουν και τους προπηλακίζουν εφόσον δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να δουλεύουν και να παλεύουν για το μεροκάματο, τα μπόνους και τη σταδιοδρομία τους.
Από την άλλη κακώς ισχυρίζονται και άλλοι ότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι και εντολοδόχοι είναι άμοιροι ευθυνών και στην ουσία δεν έχουν καμιά εξουσία. Έχουν την εξουσία που τους παρέχουν τα αφεντικά τους να υλοποιούν τις πολιτικές τους στο όνομα τους (βάλτε ότι θέλετε Volk, Furher, Κόμμα, Χούντα, Ευρωπαϊκή Ένωση, Τρόικα, ΔΝΤ κλπ) και σαν τέτοια εκτελεστικά όργανα ασκούν καθοριστική επίδραση. Εξάλλου η Νυρεμβέργη αλλά και άλλα δικαστήρια, απέδειξαν πως η φράση "εκτελούσα εντολές" έπαψε να αποτελεί δικαιολογία για την απόσειση προσωπικών ευθυνών. Έτσι υπό αυτό το πρίσμα δικαίως τους ζητούνται ευθύνες και συγκεντρώνουν οργή στο πρόσωπό τους, άσχετα αν οι προσωπικές επιθέσεις και οι άτακτοι προπηλακισμοί δεν αποτελούν σε καμιά περίπτωση ενδεδειγμένη και αποτελεσματική λύση.
Μην περιμένετε να δείτε φάτσες δαιμόνων και αιμοδιψείς τύπους να χαίρονται με την εξαθλίωση του Νότου και να τραβάνε χαρακιές στα tablets τους κάθε φορά που ένας συνταξιούχος αυτοκτονεί ή κάθε φορά που κατάσχεται ένα σπίτι από μια τράπεζα.Είναι απλοί άνθρωποι, με τα πάθη, τις αδυναμίες τους που αγαπούν τις οικογένειές τους.Τώρα αν κάποια στιγμή στο μέλλον παραδεχτούν ότι ο οικονομικός εξανδραποδισμός του Νότου δεν ήταν και η καλύτερη λύση και κάπου είχαμε ένα σφάλμα στο σχεδιασμό, τι να γίνει ; Αυτοί απλοί υπάλληλοι ήταν, απλά την δουλειά τους έκαναν και τι έφταιγαν στο κάτω - κάτω;
Απλά η δουλειά τους είναι το ξεζούμισμα το δικό μας και η εξασφάλιση των κερδών των εργοδοτών τους. Φυσικά όλα αυτά μπορούν και καμουφλάρονται κάτω από μεγάλες ιδέες και ιδανικά έτσι ώστε να εξασφαλίζεται το απαραίτητο θεωρητικό και ηθικό υπόβαθρο για την εφαρμογή των λύσεών τους.
----------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------
Δεν λέω πως οι εκπρόσωποι της τρόικας εκτελούν κάποιοι έγκλημα-προς το παρόν τουλάχιστον- και κανείς δεν ξέρει τι θα λέμε σε 20 χρόνια από σήμερα. Αυτό που θέλω να πως είναι πως δεν πρέπει να υποτιμούμε την δύναμη και την θέληση γραφειοκρατών-υπαλλήλων οι οποίοι στο όνομα της παραγωγικότητας και του καθήκοντος είναι ικανοί για το χειρότερο με τις καλύτερες προθέσεις, με την απόλυτη απάθεια και ψυχρότητα που χαρίζει η βεβαιότητα ότι πράτεις το σωστό και πως αυτοί σπάνια είναι άμοιροι των ευθυνών που πηγάζουν από την άσκηση των καθηκόντων τους.
Επίσης για να μην θεωρηθώ προκατειλημμένος, πιάστηκα με την περίπτωση του Άιχμαν, επειδή διάβασα πρόσφατα κάτι για αυτόν. Θα μπορούσα να βρω και άλλα παραδείγματα στα οποία συντελέστηκαν μεγάλα εγκλήματα από απλούς καθημερινούς ανθρώπους με γραφειοκρατικές διαδικασίες και εξουσίες και οι οποίοι νόμιζαν ότι επιτελούσαν σημαντικό έργο για την πατρίδα τους.
