ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΩ
Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήγα για ορειβασία στον Όλυμπο. Δεν νομίζω να σας το έχω πει αλλά τα βουνά είναι μια από τις αδυναμίες μου , στην περίπτωσή μου "η τρέλα πάει στο βουνό!
Το βουνό είναι αγνό και καθαρό. Εκεί δεν έχει κανείς ανάγκη να φωνασκεί και να διαγκωνίζεται. Μπορεί να περάσεις ώρες και να μην βγάλεις μιλιά και όμως να αισθάνεσαι υπερπλήρης .
Πέρα από την αναμφισβήτητη φυσική ομορφιά και το μεγαλείο της φύσης που συναντά κανείς πάνω στα βουνά , εγώ προσωπικά συναντώ και ένα άλλο τύπο ανθρώπων.
Ανθρώπους που σε δυσδιάκριτα ορεινά μονοπάτια χαιρετούν με το χαμόγελο στο στόμα, παρά την κούραση, άλλους οδοιπόρους παντελώς αγνώστους και ασχέτως εθνικότητας και πιάνουν μαζί τους κουβέντα.
Ανθρώπους που τρώνε μια σοκολάτα και βάζουν στην τσέπη ή στο σακίδιο τους το περιτύλιγμα για να το πετάξουν όταν κατεβούν από το βουνό , ή στους κάδους στα καταφύγια.
Ανθρώπους που μοιράζονται ποτά και φαγητά με άλλους αγνώστους χωρίς υστεροβουλίες.
Ανθρώπους που στην διαμονή τους στα καταφύγια παρόλη την στενότητα χώρου δεν μαλώνουν ούτε διαπληκτίζονται και παρόλο που ο καθένας παρατάει τα πράγματα του όπου βρει , κανείς δεν διανοείται να πάρει κάτι από κάποιον άλλο και ούτε ποτέ χάνεται τίποτα.
Ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τον άλλο στην ανάγκη και στις δύσκολες συνθήκες .
Κάθε φορά που κατεβαίνω από το βουνό , έχω στο στόμα μου ένα χαμόγελο και μια ψυχική ευφορία που διαρκεί μέρες. Πολλές φορές βέβαια αυτήν την διάθεσή μου θα την χαλάσει ο πρώτος κάγκουρας που θα πετάξει από το παράθυρο του ΙΧ του το τσιγάρο ή το άδειο κουτάκι με το αναψυκτικό ή θα κάνει την σφήνα για να φτάσει 10 δευτερόλεπτα νωρίτερα στον προορισμό του γράφοντας στα παπάρια του όλους τους υπολοίπους.
Γιατί ρε γαμώτο να είναι έτσι τα πράγματα ;
Γιατί να αφήνουμε ένα μάτσο ανεγκέφαλους να μας χαλάνε την Ελλάδα που θέλουμε ;
ΓΙΑΤΙ;
Είναι κακό που θέλω μια άλλη Ελλάδα ;
Νομίζω πως όχι.
Νομίζω πως το μόνο κακό είναι ότι θα πρέπει να πάρω τα βουνά για να τη βρω .
