Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011


Άλλο η θρησκεία και άλλο (στους αντίποδες) το εκκλησιαστικό γεγονός. H θρησκεία δεν μεταγγίζει «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Yπηρετεί την ατομική ψυχολογία, το ένστικτο αυτοπροστασίας. Aν είναι οργανωμένη, συλλογική η θρησκευτικότητα, ενδέχεται και να παράγει αρρώστια, απανθρωπία – εφιάλτες όπως οι σέκτες πουριτανών, πιετιστών, «γνησίων ορθοδόξων»: πολυώνυμες εξαμβλωματικές μονοτροπίες στο κοινωνικό περιθώριο.
Για τη θρησκευτική προοπτική τα Xριστούγεννα είναι αφορμή ευφραντικών του ατόμου ψυχολογικών καταστάσεων και ηθικοδιδακτικής ωφελιμότητας: Συναισθηματικός διάκοσμος, παιδαριώδη ασμάτια, ευχές, δώρα, γευστικές ηδονές, όλα κουρασμένα από τον φόρτο της συνήθειας. H θρησκεία δεν κομίζει απαντήσεις για «νόημα» της ζωής και του θανάτου. Mηρυκάζει τα στερεότυπα a priori:
O Θεός έγινε άνθρωπος, έτσι, με αυτονόητη μυθική παντοδυναμία – όπως ο Δίας έγινε ταύρος για να βατέψει την Eυρώπη ή όπως γέννησε την Aθηνά από το κεφάλι του. Για τους «ιερείς» και «αρχιερείς» της θρησκείας, σκοπός της «θαυματουργικής» ενανθρώπησης του Θεού ήταν η χρησιμοθηρία της διδαχής: Nα μας προσφέρει ηθικό υπόδειγμα, να μας διδάξει το «αγαπάτε αλλήλους», πληρέστερες κανονιστικές διατάξεις. Στις οποίες αν πειθαρχήσει το άτομο θωρακίζεται με σιγουριά για αιώνια επιβίωση του εγώ, ατέλειωτη σε γραμμικό χρόνο εξασφάλιση ναρκισσιστικής δικαίωσης.
Γι’ αυτό η θρησκεία δεν γεννάει ποτέ πολιτισμό. Πολιτισμό γεννάει η αναζήτηση «νοήματος», αιτίας και σκοπού, της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Aναζήτηση όχι μερικευμένα νοητική αλλά καθολικά εμπειρική – να στοχεύει στη σχέση, στην αμεσότητα της ψηλάφησης, στη δυναμική της πληρότητας που ποτέ δεν πληρούται:
«Tούτό εστιν αληθώς το ευρείν τον Θεόν, το αεί αυτόν ζητείν, το ουδέπω της επιθυμίας κόρον ευρείν». H ορμέμφυτη ψυχολογική θρησκευτικότητα θέλει αλάθητα δόγματα, πατερναλιστικές αυθεντίες, νομική πρόβλεψη για κάθε ενέργημα. H μεταφυσική δίψα ζητάει τη μέθη της γνώσης που χαρίζεται μόνο στη σχέση μόνο με την ελευθερία από το εγώ, στο πανηγύρι του έρωτα.
H γεύση της πληρότητας επαληθεύεται ως πρόγευση, όχι ως ιδιοκτησία. H πρόγευση αναρριπίζει τον πόθο και ο πόθος γίνεται γλώσσα. Γλώσσα αμεσότητας της σχέσης, δηλαδή γλώσσα του μουσουργού, του ζωγράφου, του ποιητή, του αρχιτέκτονα, του γλύπτη, γλώσσα ποιητική θεσμών, οργάνωσης του βίου από ταλαντούχο ηγέτη – ποτέ, μα ποτέ γλώσσα ιδεολογίας, λόγος εξουσίας, κήρυγμα χρηστικής ωφελιμότητας.
H εμπειρία της πρόγευσης, όταν γίνεται γλώσσα, είναι μαρτυρία κλητική σε συν-μετοχή, σε συνάθληση. Oι αρχαιοελληνικές ψηλαφήσεις μαρτυρούν την ταύτιση του πραγματικά (αχρόνως και αφθόρως) υπαρκτού με τη λογικότητα της αρμονίας των σχέσεων που συγκροτούν τη συμπαντική κοσμιότητα – τον «ξυνόν (κοινό) λόγον». Kαι την ψηλάφηση επαλήθευε η κοινωνία της εμπειρίας: η έμπρακτη μετοχή στο προτεινόμενο «νόημα». Mετοχή στο άθλημα της «πόλεως», στην «εκκλησία του δήμου». Mέθεξη στην αποκαλυπτική δραματουργία της τραγωδίας, στην αγαλλίαση που γεννάει το «άγαλμα», πρόκληση θεωρίας – θέας του αθάνατου λόγου της «ουσίας».
Aνάλογη και η χριστιανική ψηλάφηση: Tαύτισε το πραγματικά υπαρκτό όχι πια με τη συμπαντική λογικότητα σαν ανερμήνευτη αναγκαιότητα, σαν ειμαρμένη, αλλά με τον λόγο μιας προσωπικής ετερότητας αποτυπωμένης στον κόσμο, όπως αποτυπώνεται ο λόγος του δημιουργού στο δημιούργημα. Aιτία της ύπαρξης όχι η απρόσωπη λογική ανάγκη, αλλά η ακραιφνέστερη ελευθερία αυτή της αγάπης. H ελευθερία του Δημιουργού ψηλαφείται στην ενανθρώπησή του: Eλεύθερος από κάθε λογικά αναγκαίο προκαθορισμό της ύπαρξής του, ελεύθερος ο Θεός και από τη θεότητά του, γίνεται άνθρωπος, βρέφος σπαργανωμένο σε φάτνη αλόγων.
O βίος του, διαδοχή «σημείων» υπαρκτικής ελευθερίας από τη νομοτέλεια που δυναστεύει την ανθρώπινη φύση μας. Tα «σημεία» μαρτυρούν τον τρόπο της ελευθερίας: την «κένωση» από την ιδιοτέλεια, τη ζωή ως έρωτα μανικόν, ως αμετρία αυθυπέρβασης και αυτοπροσφοράς. Kαι αυτόν τον τρόπο ευαγγελίζεται η Eκκλησία. Oχι ως ιδεολόγημα για ατομική θρησκευτική κατανάλωση, αλλά ως κλήση για μετοχή στο προτεινόμενο «νόημα»: Mετοχή στο άθλημα της «καινής πόλεως» της «εκκλησίας», στο σώμα που κοινωνεί την τροφή, τη ζωή και την ύπαρξη, στο δείπνο της Eυχαριστίας – αποκαλυπτική δραματουργία. Kοινωνεί ο μέτοχος τη «διάβαση επί το πρωτότυπον» στην πρόκληση της Eικόνας. Kαι η έμπρακτη σχέση, πρόγευση πληρότητας όχι πια μόνο γνωστικής αλλά και υπαρκτικής, γίνεται και πάλι γλώσσα του μουσουργού, του ποιητή, του ζωγράφου, του αρχιτέκτονα, γλώσσα θεσμών οργάνωσης του βίου. «O ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» – ο εμπειρισμός της ψηλαφητής πιστοποίησης, στους αντίποδες των ιδεολογημάτων, είναι ο τρόπος της μαρτυρίας των ποικιλότροπων γλωσσών μετοχής.
Eνας Eλληνισμός ολότελα άσχετος με την ιστορική του σάρκα, άσχετος με τον τρόπο, που ο ίδιος γέννησε, για την εμπειρική επαλήθευση, Eλληνισμός παραιτημένος από τη μεταφυσική αναζήτηση και με θρησκειοποιημένο στους κόλπους του το εκκλησιαστικό γεγονός, τι θέση μπορεί πια να έχει στον διεθνή στίβο, ποιον λόγο υπάρξεως; Kοιτάξτε γύρω μας, πώς γιορτάζει ο Eλλαδισμός τα Xριστούγεννα, πώς μορφάζει πίσω από τα απομεινάρια της εκκλησιαστικής Γιορτής το κενό κάθε νοήματος της ύπαρξης και της συνύπαρξης, κενό αποδιοργανωτικό της ζωής, αποσάθρωσης των σχέσεων κοινωνίας.
H απόσταση που χωρίζει την ελληνικότητα από την εθνικιστική επαρχιωτίλα του Eλλαδισμού, η ίδια χωρίζει και την εκκλησιαστική Γιορτή από τη θρησκειοποίησή της, την παρακμιακή της αλλοτρίωση.
Χρήστος Γιανναράς 

Από το Αντίβαρο 

Read more...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
ΗΡΕΜΙΑ, ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ....ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ...

Read more...

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Άλλο πτωχός και άλλο..... φτωχός

Ο λύκος αλήθεια στην αντάρα χαίρεται.
Πόσοι άραγε από αυτούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες που πτωχεύουν, πτωχεύουν στ'αλήθεια ;
Δεν μιλάω βέβαια για τον μπακάλη της γειτονιάς, αν και θα μπορούσα υπό άλλες αναλογίες.
Μιλάω για όλους αυτούς που μπαίνουν στον πτωχευτικό κώδικα για τις ΑΕ . 
-Πόσοι άραγε δεν έχουν βγάλει εκατομμύρια στο εξωτερικό;
-Πόσοι δεν έχουν μεταβιβάσει περιουσιακά στoιχεία σε offshore εταιρίες ή σε συγγενικά πρόσωπα;
-Πόσοι δεν συνεχίζουν να διάγουν πολυτελή βίο φιγουράροντας και σε lifestyle έντυπα, όντας ...χρεοκοπημένοι ;
-Πόσοι από αυτούς δεν έχουν βαρέσει κανόνια σε εργαζόμενους και τυχόν συνεργάτες και προμηθευτές, οδηγώντας τους σε απόγνωση αφού πλέον είναι αδύνατο να πάρουν φράγκο ή να διεκδικήσουν οτιδήποτε ;
-Πόσοι απο αυτούς δεν θα εμφανιστούν μετά την κρίση και με την καβάτζα τους θα τα πάρουν όλα για ένα κομμάτι ψωμί και μετά ξανά μανά τρανοί και ωραίοι και ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ;
Δεν ξέρω ακριβώς πόσοι αλλά πάντως όλοι είναι ΝΟΜΙΜΟΙ. 
Νόμιμοι σαν τον Βουλγαράκη οι οποίοι αποκηρύσσουν μετά αποτροπιασμού και βδελυγμίας την σύνδεση του νόμιμου με το ΗΘΙΚΟ.

Αντίθετα αν είσαι ένας απλός μισθωτός που έμεινε άνεργος  και πήρες κανένα δανειάκι , αλίμονό σου ..
Δεν υπάρχουν πτωχευτικοί κώδικες  και άρθρα 999 για σένα . 
Τέτοιοι υπάρχουν μόνο για κάποιους εκλεκτούς.
Εσύ δεν είσαι πτωχευμένος. Είσαι απλά φτωχός και κινδυνεύεις να μπεις και μέσα να κάνεις παρέα στον....... LAK αν και αυτός βγήκε και χωρίς εγγύηση μάλιστα, οπότε βολέψου με την παρέα του Παλαιοκώστα που είναι πολύ περισσότερο ειλικρινής και τίμιος τηρουμένων των αναλογιών.



Read more...

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

ΣΤΑΓΟΝΙΔΙΑ .....

Ο φασισμός είναι τόσο ελκυστικός σε δύσκολες ώρες επειδή υπόσχεται την τιμωρία των ενόχων και όχι επειδή υπόσχεται την καλυτέρευση των συνθηκών. Ποντάρει στο αρχέγονο αίσθημα της εκδίκησης και της Βιβλικού τύπου ανταπόδοσης. 
Η διαφορά στο σκεπτόμενο και μορφωμένο άτομο, είναι πως τα χαλιναγωγεί και ελπίζει σε τιμωρία μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας. Η οποία τιμωρία, αλίμονο, σπάνια είναι αρκετή ή ικανοποιητική.

Read more...

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Οι τέλειοι Ευρωπαίοι



".....Έξω η νύχτα εξακολουθούσε να είναι λευκή. Ο Αρκάντι δε νύσταζε ούτε πεινούσε. Ένοιωθε ο τέλειος νέος Σοβιετικός. Φτιαγμένος για μια χώρα χωρίς ανάπαυση και τροφή ....."


"Martin Cruz Smith, The Red Square"


Έτσι περιγράφει τα συναισθήματα του πασίγνωστου Αρκάντι Ρένκο, πρωταγωνιστή του "Γκόρκι Παρκ", ο συγγραφέας . Ο ήρωας, λείποντας καιρό σε εξορία, γυρνάει και βλέπει μια χώρα γνωστή και άγνωστη ταυτόχρονα. Ένα ανοίκειο περιβάλλον αλλά και αφόρητα γνωστό. Μια χώρα που οι εξελίξεις τρέχουν και όχι προς το καλύτερο για όλους. Η διαπλοκή και το οργανωμένο ιδιωτικό έγκλημα πήραν την θέση του κράτους καταστολής ή μήπως απλά μετεξελίχθηκαν;  
Έτσι πιάνω και εγώ τον εαυτό μου να αισθάνεται. η διαφορά είναι πως εγώ δεν έλειπα αλλά ήμουν εδώ όσο όλα αυτά λάβαιναν χώρα. Δεν είμαι τίποτα άλλο από ένα θύμα αυτού του ιδιότυπου μιθριδατισμού, σε μια κοινωνία που η απώλεια άρχισε να μας γίνεται συνήθεια. Ο εκβιαστικός εξαναγκασμός και η σταδιακή εξαθλίωση, μια αφόρητη κοινοτοπία. Πόσο απέχουμε στο μυαλό μας άραγε από το στάδιο της γερμανικής κατοχής του '40, όπου το να βλέπεις νεκρούς από την πείνα στο δρόμο ήταν κάτι συνηθισμένο ;
Πιάνω τον εαυτό μου να αναλογίζεται σε αντιδιαστολή, τον επιθεωρητή Ρένκο και την μετεξέλιξή του...
Λες να είναι αυτό το ζητούμενο και το άνωθεν επιδιωκόμενο ; 
Να γίνουμε οι τέλειοι νέοι υπο-Ευρωπαίοι.
Φτιαγμένοι για μια υπο-Ευρώπη χωρίς τροφή και ανάπαυση ;

Read more...

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Το δάγκωμα

Κάτι τέτοιες ώρες με πιάνει και συλλογίζομαι την ειρωνεία της ιστορίας .
Την ειρωνεία που πολλές φορές μοιάζει με τον τροχό της μοίρας που σε ανεβοκατεβάζει από τα τάρταρα στον ουρανό. Κοιτάς πίσω σου και βλέπεις όλα όσα έχουν κάνει οι πρόγονοί σου κι όλα όσα έχεις κάνει ή πει και εσύ ο ίδιος. Τότε πολλές φορές αισθάνεσαι ανάξιος των λόγων σου.Κάποιες άλλες, σπάνιες, είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.
Αναρωτιέμαι βασικά τις τελευταίες μέρες για τον Σαμαρά και τη λαϊκή Δεξιά που εκπροσωπεί.
Ο Αντώνης είναι απόγονος της Πηνελόπης Δέλτα,  που στην εποχή της με την αρθρογραφία και τα βιβλία της, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εθνικιστικής ρητορείας σχετικά με τον Μακεδονικό Αγώνα πριν και μετά, λόγω της σχέσης της με τον Δραγούμη.
Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν μπορεί παρά να επηρεαστείς βαθιά και να πιστεύεις ότι είναι στη μοίρα σου να αναστήσεις τον μαρμαρωμένο βασιλιά.
Ο Αντώνης έδειξε ως υπουργός Εξωτερικών επί Μητσοτάκη, ότι εμφορείται από εθνικιστικά ιδεώδη, φλογερά και γνήσια μεν, καφενειακού  επιπέδου από άποψη οράματος σχεδιασμού και εκτέλεσης δε. Το απέδειξαν αυτό περίτρανα οι δεκάδες χιλιάδες Αλβανοί λαθρομετανάστες (μεταξύ αυτών και εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου) που μπήκαν σε μια νύχτα στην χώρα μας, μετά τα τσάμικα του Αντώνη. Μετά ήταν οι λαοσυνάξεις της Θεσσαλονίκης για το Σκοπιανό. Η Μεγάλη Ελλάδα μας ξανατελείωσε πριν καν αρχίσει.
Ο Αντώνης πάντως είναι καθαρός ιδεολογικός απόγονος και της Δεξιάς του '40 του '50 και του '60 που εμφορείται από παρόμοιες ιδέες περί εθνικής κυριαρχίας και ισχύος. Αλλιώτικα δεν θα γινόταν αρχηγός της, αν και σε καμιά περίπτωση δεν θα συνέβαινε αυτό αν δεν ήταν τόσο μισητή η οικογένεια Μητσοτάκη.
Της ίδιας δεξιάς που ρεζίλεψε την Εθνική Αντίσταση και έδωσε την εξουσία στους δωσίλογους με τις ευλογίες της Γιάλτας (βάζω και τον Μπάρμπα Ιωσήφ μέσα) και ξεκοκάλισε το Σχέδιο Μάρσαλ.
Της ίδιας δεξιάς που μετέπειτα απαιτούσε και αποσπούσε από τους ιδεολογικούς της εχθρούς ΔΗΛΩΣΕΙΣ αποκήρυξης και μετανοίας.

Τώρα να που έφτασε η ώρα του να υπογράψει και αυτός δηλώσεις, συμμόρφωσης προς το καθεστώς και μαζί του και όλη η Δεξιά που εκπροσωπεί.
Πως αισθάνεται άραγε ;
Τι γεύση αφήνει στο στόμα σας κύριοι της Λαϊκής Δεξιάς η δήλωση υποταγής;
Την ίδια φαντάζομαι που άφηνε και στο στόμα των άλλων όταν υπέγραφαν για να φύγουν από τα ξερονήσια και να ξαναδούν τα σπίτια τους.
Πως αισθάνεται ένας ιδεολόγος που μόλις ανακάλυψε πως η προσωπική του βολή, το συμφέρον αλλά και ο φόβος για την επιβίωσή του είναι μεγαλύτερος από την τυχόν ιδεολογία του ;
Πως αισθάνεσαι όταν σπάει η πομφόλυγα της ρητορείας σου;
Αυτό είχατε άραγε στο μυαλό σας με τις τότε δηλώσεις μετανοίας ; Να σπάσετε τον τσαμπουκά του άλλου και να τον εξευτελίσετε στα μάτια των συντρόφων και της οικογένειας του αλλά και στα ίδια του τα μάτια ;
Πως αισθάνεστε τώρα; Πόσο εξευτελισμένοι ;
Πως αισθάνεσαι όταν σε δαγκώνει η ιστορία στον κώλο ;


Υ.Γ.1. Μην νομίζετε ότι καγχάζω από χαρά.Πως θα μπορούσα να χαίρομαι με τα χάλια μας;  Πιστεύω βαθύτατα ότι κανένας άνθρωπος ή κράτος, ασχέτως πεποιθήσεων δεν πρέπει να εξαναγκάζεται σε παρόμοιους εξευτελισμούς μέσω οποιονδήποτε πρακτικών εξαναγκασμού.



Read more...

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

PUPPETS.... SHOW



Βέβαια ο κ. Farage οδηγείται από τον πολύ ισχυρό Βρετανικό σωβινισμό του και την δικαιολογημένη γερμανοφοβία του, αλλά οι ντόπιες κότες...σιωπούν.
Οι Γερμανοί προκάλεσαν ωμά δύο Ευρωπαϊκους πολέμους και τώρα πάνε να ξεκινήσουν έναν νέο οικονομικό. Η σειρά των υπολοίπων φτάνει και δεν καταλαβαίνουν ακόμα τι γίνεται.
Φουκαρά Σαρκοζί για ακόμα μια φορά η Γραμμή Μαζινό σου θα αποδειχτεί χάρτινη και για τα πανηγύρια. 
Δεν βαρεθήκατε ρε κακόμοιρα Γαλλάκια την γλωσσοκομπρέσσα στα όργανα των Γερμανών ;

Μπορεί και εμείς να τον πίνουμε χαλαρά, αλλά τουλάχιστον ποτέ δεν είχαμε ψευδαισθήσεις μεγαλείου και κυριαρχίας


Αλήθεια οι απόγονοι των Ρωμαίων περιμένουν να τους σώσει ο Monti, ο πρώην επίτροπος (υπάλληλος, σφουγγοκωλάριος) της ΕΕ;
Όσο θα σώσει και εμάς ο Λουκάς. Τουλάχιστον να έκανε τίποτα μαγικά στατιστικά σαν αυτά που έκανε και πριν........

Read more...

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Οι κουκουλοφόροι δωσίλογοι παρέδωσαν στους ξετσίπωτους εκτελεστές

Ο κομάντο ΓΑΠ εκτέλεσε την επικίνδυνη αποστολή και αποχώρησε.
Καλώς ή κακώς όμως, πρωθυπουργό οι Έλληνες εξέλεξαν τον ΓΑΠ. Αυτόν και μόνο αυτόν.
Αλήθεια από που άντλησαν νομιμοποίηση ΓΑΠ, Αντωνάκης και κωλοτούμπας και όταν λέω τέτοια εννοώ ουσιαστική στα μάτια του λαού και όχι δικολαβίστικα συνταγματικά κόλπα αλά Μπένι, για να βάλουν καινούριο πρωθυπουργό κάποιον που δεν ψηφίστηκε ποτέ και από κανένα ;
Αλήθεια μήπως έγινε πρωθυπουργός κάποιος που ήταν Διοικητής της ΤτΕ και επί ημερών του μαγειρεύτηκαν τα Greek Statistics και μετά τον αντάμειψαν με την αντιπροεδρία της ΕΚΤ που μετά επί Τρισέ άνοιξε πρώτη την καταπακτή κάτω από τα πόδια μας ;
Τον Αντωνάκη τον θυμόμαστε από τα έργα του όταν το έπαιζε Εθνάρχης με τους Αλβανούς και τα Σκόπια την εποχή που ήταν αγαπημένο παιδί του Δράκουλα όταν δεν απειλούσε την Ντορούλα. Απορώ πως ο κρετίνος του τότε έγινε ο μεγάλος ηγέτης της δεξιάς του σήμερα. Τελικά απέδειξε τι σπίρτο είναι με την αντιπολίτευση που έκανε και την συμμετοχή του σε αυτή την παρωδία.
Όσο για τον Καρατζαφέρη και η Μέρκελ να του έδινε αξιώματα θα της φιλούσε τον κώλο .
Όλη η ιστορία έγινε τελικά για πάρουν υπουργεία ο Βορίδης με τον Αβραμόπουλο ;

Ευτυχώς που τις εξελίξεις τις αντιμετώπισαν με θετικά σχόλια οι Ευρωπαίοι και οι αγορές.
God Bless.

Αλήθεια γιατί χαμογελάνε οι μαλάκες στα κανάλια ;

Read more...

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

ΟΧΙ......... ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΑΣ

Έχω πολύ καιρό να γράψω, όχι γιατί δεν έχω κάτι να πω αλλά γιατί έχω πάρα πολλά.
Όλοι έχουν να πουν πάρα πολλά αυτόν τον καιρό. Δυστυχώς ή ευτυχώς αρκετοί τα λένε καλύτερα από μένα, έτσι αντί να χάνω το χρόνο μου προσπαθώντας να τους ανταγωνιστώ απλά διαβάζω αυτούς.
Ειλικρινά ο κόσμος δεν αντέχει άλλες αναλύσεις ή γνώμες για κομμώσεις τρόικες κλπ.
Σήμερα όμως ανήμερα της Εθνικής Επετείου και των όσων έγιναν δεν μπορώ να μη γράψω.
Προσωπικά περίμενα ότι θα γινόταν της μουρλής στην παρέλαση, αυτό που δεν ήξερα ήταν τι θα έκανε η Αστυνομία.
Σήμερα χιλιάδες πολιτών, κάποιοι οργανωμένα αλλά και κάποιοι άλλοι όχι, μπήκαν στην μέση της Λεωφόρου Μεγ. Αλεξάνδρου και απαίτησαν να φύγουν όλα τα "τιμώμενα" πρόσωπα για να γίνει η παρέλαση. Το ίδιο έγινε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος.
Τα  "τιμώμενα" πρόσωπα ζορίστηκαν και αποχώρησαν και οι παρέλαση δεν έγινε.
Τα παπαγαλάκια τους ήδη άρχισαν . Ο Καρατζαφέρης πρόλαβε κιόλας να μιλήσει στο ΕΤ3 και να προειδοποιήσει ότι αυτές οι κινήσεις οδηγούν στην κατάλυση της δημοκρατίας !!!!
Ο Παπούλιας μια από τα ίδια. Έτσουξε πολύ τώρα που βγήκε από τη γυάλα του και κατάλαβε τι πιστεύει ο κόσμος.
Το βράδυ στα κανάλια θα παρελάσουν πολλά μίσθαρνα παπαγαλάκια του συστήματος. Θα πουν για κατευθυνόμενες πράξεις για απειλές κατά του πολιτεύματος κλπ. Λες και ο μπάρμπας ή η θείτσα που είδα από την τηλεόραση στη μέση του δρόμου ήταν τμήμα κομμάντο αυτοκτονίας της Χεζμπολάχ έτοιμη να καταλύσει τη δημοκρατία.
Η αλήθεια που προσπαθούν και θα προσπαθήσουν να κρύψουν, με διάφορα φακιρικά όπως οι ταχυδακτυλουργοί, είναι μία. :
Οι πολίτες δεν ήταν κατά της παρέλασης και των συμμετεχόντων σε αυτή.
Ήταν κατά των "τιμώμενων" προσώπων. 
Τώρα τα "τιμώμενα" πρόσωπα επέλεξαν την ροχάλα και τα γιαούρτια που απευθυνόταν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ προς αυτούς, να τα εμφανίσουν ως επίθεση στην δημοκρατία, στους θεσμούς και στην ιστορία.
Δεν είναι έτσι κύριοι.
Δεν είναι δυνατόν άτομα  ύποπτα για Εθνική  Προδοσία, όπως είναι οι βουλευτές και μέσα σε αυτούς βάζω και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να εμφανίζονται ως υπέρ πατριώτες, ανήμερα Εθνικών Επετείων και να έχουν την απαίτηση από τον κόσμο να το καταπιεί έτσι.
Τα γιαούρτια ήταν και για σένα κύριε Κάρολε που υπέγραφες ότι σου έφερναν και μετά έκλαιγες για τα βάσανα του λαού. Τώρα κατάλαβες ότι σε θεωρούν προδότη εσένα και τα υπόλοιπα 300 υποκείμενα ;
Τα γιαούρτια ήταν και για σένα κ. Καρατζαφέρη που ψήφισες το μνημόνιο και τώρα το παίζεις πασιονάρια.
Τα γιαούρτια ήταν για όλους εσάς που κορδωθήκατε στις εξέδρες ενώ δεν θα έπρεπε ούτε καν να βγείτε από τα σπίτια σας.
Ένα μόνο θα σας πω ,ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ.
Θα έρθει σύντομα και η στιγμή που όλοι εσείς θα δώσετε λόγο, είτε σε κανονικά (που σας το εύχομαι) είτε σε λαϊκά (που δεν σας το εύχομαι, αλλά το επιθυμώ) δικαστήρια.


Read more...

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Μαρξ.... με ολίγον Philip Dick



Τι είναι άραγε ο Μαρξισμός;

Γιατί άραγε μια τέτοια θεωρητική κατασκευή (φιλοσοφική και επιστημονική) άσκησε τέτοια επίδραση και διαμόρφωσε την ιστορία του προηγούμενου αιώνα ;
Τελικά ο Μαρξ ήταν σωστός ή λάθος ;
Χρειαζόμαστε σήμερα τον Μαρξισμό ;
Πολλά και δύσκολα ερωτήματα. Μερικά ίσως αναπάντητα ακόμα και για ειδικούς πόσο μάλλον για ένα ερασιτέχνη φανατικό αναγνώστη σαν εμένα που το κύριο χαρακτηριστικό του είναι απλά η περιέργεια.
Για αυτό στο πρώτο ερώτημα που έβαλα, θα χρησιμοποιήσω ως απάντηση τα λόγια ενός μη ειδικού, ενός ανθρώπου που πάντα έψαχνε να βρει ερωτήματα με μόνο του όπλο την ακούραστη επιμονή του να διαβάζει. Του μακαρίτη Βασίλη Ραφαηλίδη.
Ο Μαρξισμός λέει δεν είναι τίποτα άλλο από μια απόπειρα να δοθούν απαντήσεις σε ερωτήματα παλιά όσο και οι μούμιες των Φαραώ. 
Κύριος άξονας είναι το ερώτημα " πως συντελείται η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο ;".

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και χύθηκε πολύ αίμα στο χώμα. Είδαμε "σοσιαλιστικά" πειράματα που ο Θεός να τα κάνει σοσιαλιστικά. 
Σήμερα βιώνουμε στο πετσί μας διάφορα άλλα καπιταλιστικού τύπου πειράματα. Δεν γίναμε τελικά ευτυχέστεροι με την φιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία. Ο κύριος Φρίντμαν πήρε ένα βραβείο Νόμπελ ως ανταμοιβή για την προσφορά "επιστημονικού" υποβάθρου στις ακραία εκμεταλλευτικές και απάνθρωπες πρακτικές του "Κεφαλαίου". Δεν είχε αντίλογο εξάλλου. Ο μόνος του αντίπαλος ήταν ένα ακραία γραφειοκρατικό μόρφωμα που προσπαθούσε απεγνωσμένα να αυτοαναπαραχθεί βυθίζοντας σε σοσιαλιστική δυστυχία τους υπηκόους του. Που καιρός για θεωρία; 
Ένα καθεστώς που είχε τόση σχέση με τον Μαρξ όση και η γάτα με την άλγεβρα. 

Σήμερα άραγε χρειαζόμαστε τον Μαρξ και τα ερωτήματά του ;
Αναμφισβήτητα ΝΑΙ λέω εγώ. Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο έχει πλέον αναχθεί σε τέχνη και όσο πάει γίνεται γίνεται περισσότερο απροκάλυπτη και αισχρή.  
Μήπως τελικά και εμείς ξυπνήσαμε από το καπιταλιστικό μας μικρομεσαίο όνειρο και σαν τον  ήρωα του Φίλιπ Ντικ τον Douglas Quail θυμηθήκαμε όλα όσα μας είχαν βάλει να ξεχάσουμε ;;;
Αυτός πρέπει να είναι και ο ρόλος των αριστερών κομμάτων. Να μας....... επαναφέρουν. Να εμπλακούν και να επεξεργαστούν θεωρητικά αυτήν την αντίφαση. Πρέπει να συνδέσουν και να επαναπροσανατολίσουν την μαρξιστική θεωρία στην σημερινή εποχή. Αλλιώς απλά είναι μέρος του συστήματος και περιορίζονται σε αντανακλαστική κριτική χωρίς ουσιαστική προσφορά εναλλακτικών. 

Ο Μαρξισμός είναι επίκαιρος όσο ποτέ. Αλλά όχι ο "ταριχευμένος" Μαρξισμός της Παπαρήγα και του Μεντρέκα που στην ουσία απλά αναπαραγάγουν από όσο κατάλαβα ένα "μαρξιστοειδές" μόρφωμα, εφεύρεση του Στάλιν.

Τέτοιες προσπάθειες γίνονται, αλλά είναι ανώφελες όσο τα αριστερά κόμματα δεν προσπαθούν να τις ενσωματώσουν, να τις επεξεργαστούν στο θεωρητικό τους μέρος και να τις προσφέρουν ως προοπτική. 

"Βλέπετε, ο άνθρωπος, σε αντίθεση με τα ζώα, οφείλει να γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματοποιεί ως αποτέλεσμα των ενεργειών του και με ποιον τρόπο μπορεί να το πετύχει...."

Αυτό είναι απόσπασμα από μια συνέντευξη του Β.Α. Βαζιούλιν, ενός από τους μεγαλύτερους στοχαστές της εποχής μας, ο οποίος προσπαθεί να προσφέρει μια διαφορετική προοπτικής σε όλη αυτήν την κατάσταση που έχει περιέλθει η σημερινή αριστερά.

Αντιγράφω ένα ακόμα απόσπασμα από τα λόγια του :

 "........Η κατάσταση έχει ως εξής: τα κόμματα που έχουν έναν πραγματικά αριστερό - κομμουνιστικό προσανατολισμό δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις αλλαγές που έχουν μεσολαβήσει από την εποχή των Μαρξ -Ένγκελς αλλά και του Λένιν. Απ' την άλλη, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είτε προσποιούνται είτε πραγματικά πιστεύουν ότι μετά τους Μαρξ - Ένγκελς - Λένιν ο κόσμος έχει αλλάξει τόσο πολύ, ώστε τίποτα δεν ευσταθεί από τη θεωρία του μαρξισμού.

Φτάνουμε σε μια απόσπαση των δυο πλευρών της αντίθεσης: τα μεν κόμματα κομμουνιστικού προσανατολισμού αγνοούν τις αλλαγές που έχουν επέλθει, τα δε σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά απολυτοποιούν αυτές τις αλλαγές και δεν βλέπουν τα κοινά σημεία που υπάρχουν στη σημερινή εποχή και στην εποχή των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν.

Γι' αυτό αφενός τα πρώτα, στην ουσία, αποκόβονται απ' τη ζωή επαναλαμβάνοντας στοιχεία από το έργο των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν χωρίς την παραμικρή αλλαγή. Μερικά μάλιστα από αυτά, τα πιο αριστερά, εμμένουν χωρίς ουσιώδεις αλλαγές σε θέσεις του Στάλιν ή του Τρότσκι ή κάποιων άλλων μαρξιστών, ανάλογα με τον προσανατολισμό τους.

Τα δεύτερα (τα σοσιαλδημοκρατικά), στο όνομα των αλλαγών που έχουν γίνει, αρνούνται την κομμουνιστική προοπτική, θεωρούν ότι ο σοσιαλισμός είναι ανέφικτος και ότι δεν μπορούμε να στηριζόμαστε στους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν (και πολύ περισσότερο στον Στάλιν)...."

----------------------------------

Είναι μια τροφή για σκέψη ........

Ολόκληρη η συνέντευξη στο Radical Desire αλλά και εδώ για όποιον επιθυμεί περισσότερη εμβάθυνση στα όσα λέει ο Βαζιούλιν.

Read more...

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Τα μπάνια του λαού

Που είναι εκείνες οι αθώες μέρες όταν ο μακαρίτης ο Ανδρέας, δεν άφηνε κανένα υπουργό να πει τίποτα που θα τάρασσε τα μπάνια του λαού;
Σήμερα συναγωνίζονται όλοι πως θα μας πριζώσουν και πως δεν θα πάρουμε χαμπάρι για να μας τη "φορέσουν".
Ας είναι όμως, σε πείσμα ολονών,  καιρός για μια αποτοξίνωση και λίγη ηρεμία.
Πάω για καμιά βουτιά σε αλμυρό νερό, να πάρει το βάπτισμα και το νέο μέλος της οικογένειας.
Ηρεμία ψυχική σας εύχομαι πάνω απ'όλα.

Read more...

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Η Θεϊκή Αγορά και η Κάρα του Adam Smith

Δεν πρόκειται να κάνω καμιά σοβαρή οικονομική ανάλυση με στοιχεία, διαγράμματα και τα συναφή. Αν θέλετε τέτοια διαβάστε τον φίλο μου τον techie ή τον Καζάκη. Απλά θα πω κάποια πράγματα έτσι απλοϊκά όπως τα αντιλαμβάνομαι. Αν ήμουν σε θέση να εκβαθύνω δεν θα ήμουν εδώ. Θα ήμουν golden boy στο Citi ή στη Wall Street και θα τα παντελόνιαζα χοντρά και δεν θα ασχολιόμουν με blog και μαλακίες που δεν αποφέρουν χρήμα.
Κάπως έτσι λοιπόν με αυτές τις βουτιές των απανταχού χρηματιστηρίων -καλά για το ΧΑΑ άστε τα καλύτερα-  τελειώνει αυτό το όνειρο των θεολόγων της ελεύθερης οικονομίας. Αυτών των γκουρού της  περίφημης "αγοράς" που τώρα τελευταία στα μάτια και τα αυτιά όλων τείνει να εξισωθεί σχεδόν με τη...... Θεία Βούληση, που ο καθένας την ερμηνεύει κατά το δοκούν και δεν υπόκειται σε κανένα έλεγχο ως προς την ερμηνεία.
"Αυτά λέει ή ΑΓΟΡΑ" , "έτσι θα αντιδράσει η ΑΓΟΡΑ", "αυτά θέλει η ΑΓΟΡΑ", και το κυριότερο "έτσι τιμωρεί η ΑΓΟΡΑ", από διαφόρους τύπους, ο οποίοι ερμηνεύουν ως  γραφιάδες- ιερείς  τον Ιερό Λόγο της Θεϊκής ΑΓΟΡΑΣ που κρύβεται μέσα στην πυραμίδα του Citi και δεν μπορούν παρά πλην ελάχιστοι εκλεκτοί να την αντικρύσουν και πόσο μάλλον να την κατανοήσουν.
Η ΑΓΟΡΑ ή μάλλον οι ιερείς της  έβγαλε χρησμό.  Για όλα φταίει το κράτος και ο κρατισμός. Το κράτος το μοναδικό ανάχωμα στην ασυδοσία τραπεζών και κεφαλαίου, το μοναδικό ίσως τελευταίο αποκούμπι κάθε ταλαίπωρου με την όποια ομπρέλα κοινωνικής προστασίας διαθέτει ανάλογα με τη χώρα. Το κράτος που το μόνο έγκλημά του ίσως είναι, που δεν τσάκισε το αυγό του φιδιού των τραπεζών και των "επενδυτικών funds" aka τζογαδόροι  οικονομικών καζινοεργαλείων που ουδεμία σχέση έχουν με πραγματική ανάπτυξη, πριν εκκολαφτεί. Τώρα το φίδι ζεστάθηκε, θέριεψε και δάγκωσε αυτόν που το ανάθρεψε και το τάισε τις δύσκολες ώρες της κρίσης που το ίδιο προκάλεσε τρώγοντας την ουρά του.
Πόσο λογικό σας φαίνεται όλοι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα και πήραν άφθονο ζεστό χρήμα από πάνω από το "άθλιο κράτος", τώρα να ζητάνε την κατάργησή του και να βγάζουν το χρησμό ότι για την οικονομική κρίση που βιώνουμε φταίει .....το χαμηλό τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ !!
Αυτούς τους σωτήρες, τους επενδυτές, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι καμμιά ιδιωτικοποιησούλα στην αρπαχτή όπου έχει ψωμί, να ανεβάσουν τα τιμολόγια, να αρπάξουν από τις τσέπες μας και τα λίγα που έμειναν. Αυτό εννοούν αυτοί ως ανάπτυξη και ο χρησμός λέει πως το Κράτος που στέκεται ανάμεσα σε αυτούς και τη λεία τους είναι ο εχθρός.
Αλήθεια πόσο λογικό σας φαίνεται μια εταιρία συμβούλων aka πιστοληπτικής αξιολόγησης, η οποία δεν είναι ούτε μια τρίχα από τα αρχίδια του προϋπολογισμού της....... Ζιμπάμπουε, να υποβαθμίζει πιστοληπτικά έναν πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό γίγαντα όπως οι ΗΠΑ ( και αφήστε τις μαλακίες περί πήλινων ποδιών) και όλοι ......συμπεριλαμβανομένου και του γίγαντα (τρομάρα του ), να τρέμουν.
Με βάση την λογική μου που έμεινε μάλλον καθηλωμένη στο επίπεδο του δημοτικού, όπου κάθε αίτιο είχε και ένα αιτιατό, μου φαίνεται απλά γελοίο. 
Αλήθεια πως γίνεται να χρεοκοπεί ένα κράτος σαν την Αμερική ;
Δεν έχει πόρους;
Δεν έχει βιομηχανία ;
Δεν έχει τεχνογνωσία ;
Δεν έχει ισχύ ;
Μα εκεί όμως δεν κάνει κουμάντο μόνο η αγορά, ευλογημένο να είναι το όνομά της ;
Εκεί το κράτος δεν είναι ελάχιστο ;
Τότε γιατί είπαν ότι βούλιαξαν ;
Αν μας λένε ότι αυτό είναι το μοντέλο που ευαγγελίζονται και για μας τότε γιατί μας προτείνουν ένα αποτυχημένο μοντέλο ;
Αυτές τις ηλίθιες, νηπιακές απορίες έχω.
Στην λογική τη δική  μου, ένα και ένα κάνει δύο, στον κόσμο των οικονομολόγων και των αξιολογητών κάνει έντεκα.
Αλήθεια τι θα την κάνουν την Αμερική ;
Θα εισβάλλουν οι πιστωτές της και θα καταλάβουν τους φυσικούς της πόρους ;
Θα βγάλουν τα αεροπλανοφόρα στο σφυρί ;
Θα νοικιάσουν το Λευκό Οίκο για δεξιώσεις και τους καταρράκτες του Νιαγάρα για base jump ;
Οι ΗΠΑ όπως και όλες οι χώρες είναι θύματα του, επικερδούς για κάποιους αλλά θανάσιμου για πολύ περισσότερους, εναγκαλισμού της πολιτικής με το κεφάλαιο (πω πω ούτε ινστρούχτορας του ΕΚΚΕ να ήμουνα).
Όταν οι πολιτικοί είτε λέγονται Γιώργος είτε Ομπάμα, ας πούμε, δεν παίρνουν αποφάσεις με βάση τα συμφέροντα των πολιτών της χώρας τους που τους εκλέγουν και είναι πολλοί, αλλά με βάση τα συμφέροντα μιας οικονομικής ελίτ που ως ελίτ είναι λίγοι αλλά εκλεκτοί, τότε φτάνουμε εδώ.
Μια ολόκληρη χώρα να τρέμει μια ανάλυση πέντε χαρτογιακάδων με κάτι bachelor και Masters του κώλου και ολόκληρες οικονομίες να είναι έρμαια κερδοσκόπων οι οποίοι επικαλούνται τάχα θεμελιώδεις δυνάμεις του σύμπαντος της αγοράς και προσκυνούν την κάρα και τα λείψανα   του Adam Smith, ενώ παίζουν Μονόπολι λέγοντας τάχα ότι κάνουν επενδύσεις στην ανάπτυξη !!!
Ξεσκεπάστηκαν λοιπόν - για ακόμα μια φορά - οι μαγικές συνταγές των σαμάνων της Αγοράς.
Όλα όσα μας   είπαν ή μας λένε είναι ωραιοποιημένο τίποτα με μπόλικο καθόλου, καθαγιασμένο από σεπτά think tanks και υιοθετημένο αυθωρεί από τους δωσίλογους μισθοφόρους που κυβερνάνε τα κράτη, γιατί μη νομίζετε ότι είμαστε οι μόνοι  που μας κυβερνάνε τέτοιοι που μας κυβερνάνε.
Έτσι όλοι αυτοί οι μπαγλαμάδες,τα αφεντικά και οι κωλογλείφτες τους, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν ολόκληρες κοινωνίες, κράτη και συμπεριφορές και να μας πείσουν ότι είμαστε αμαρτωλοί και ότι για να κερδίσουμε τον παράδεισο πρέπει να ζήσουμε την επίγεια κόλαση και φυσικά να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη και τα μπόνους τους.
Εν τω μεταξύ τα χρηματιστήρια και τα διάφορα stock markets βιώνουν τον αδήριτο νόμο της βαρύτητας του Νεύτωνα επαληθεύοντας την αρχή της θερμοδυναμικής που λέει ότι από το τίποτα δεν γίνεται να βγει παρά μόνο το τίποτα, άσχετα αν οι θεολόγοι - οικονομολόγοι λένε ότι με πέντε ψωμιά και τρία ψάρια, ταΐζουν ένα σύνταγμα.

Read more...

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Τα χάπια μου και ένα ΤΑΧΙ να φύγω ........

Βλέποντας και ακούγοντας όλα αυτά και όλους αυτούς όλες αυτές τις μέρες που διαρκούν οι κινητοποιήσεις των ταξιτζήδων, συνέχεια έλεγα να μην ανακατευτώ καθόλου. Τελικά δεν άντεξα και έτσι ξεκίνησα αυτό το post.
Υπάρχει αλήθεια κάτι που δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες ;


  • Κυβερνητικούς παπαγάλους και παπαγαλάκια να επαναλαμβάνουν ως μάντρα τις φράσεις" ελεύθερη αγορά" και "απελευθέρωση επαγγελμάτων"
  • Άλλους παπαγάλους να μας εξηγούν πως όλοι αυτή τη φασαρία την κάνουν οι προνομιούχοι κάτοχοι πολλών αδειών που δεν θέλουν να χάσουν τα χοντρά φράγκα και πως στην ουσία αυτοί είναι οι εκμεταλλευτές του συστήματος
  • Οργισμένους ταξιτζήδες, συνδικαλιστές και μη, άξιοι απόγονοι του Μπαντουράκη του ΣΑΤΑ που ως νέες Πασιονάριες διακηρύσσουν  "No pasaran". 
  • Φτωχούς μεροκαματιάρηδες ιδιοκτήτες αδειών να μας εξηγούν με κλάματα οργής και απόγνωσης πως υποθήκευσαν ακόμα και τις παρθενιές των αγέννητων θυγατέρων τους για να αγοράσουν "μια ρόδα"
  • Ινστρούχτορες του ΚΚΕ να μας αναλύουν πως ο μεροκαματιάρης οδηγός θα συνθλιβεί στις μυλόπετρες των πολυεθνικών εταιριών ταξί, που θα τον έχουν λίγο καλύτερα από τους Πακιστανούς που καθαρίζουν τα τζάμια στα φανάρια
Αυτά και πολλά άλλα ακούσαμε.
Ποιος έχει άραγε δίκιο. 
Όπως στις περισσότερες περιπτώσεις όλοι και κανένας και όλοι από λίγο.
Δεν θα μπω στην λογική να εξηγήσω ή να ερμηνεύσω ποιοι έχουν τις άδειες, πόσο τις πήραν και με ποιον τρόπο τις απέκτησαν. Όπως όλα τα κλειστά επαγγέλματα εκμεταλλεύτηκαν κάποιες πολιτικές καταστάσεις και εξασφάλισαν τα προνόμια τους. Όλα μέχρι τώρα καλώς καμωμένα, λες και μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. 
Δεν θα μπω στην λογική του πόσο κοστίζει μια άδεια και γιατί ή τι τραβάει από τα χρέη ο κάθε ένας που θέλει να αγοράσει μια άδεια ή ένα μέρος της.
Δεν θα μπω στην λογική του ζοφερού μέλλοντος των πολυεθνικών που θα "καταπιούν" τον μικρομεσαίο ιδιοκτήτη οδηγό ή θα" καταστρέψουν" τον ραντιέρη ιδιοκτήτη αδειών.

Όλα αυτά τα ακούσαμε και πέρσι τέτοια εποχή με τους φορτηγατζήδες.

Εμένα όμως δεν με ενδιαφέρουν ΚΑΘΟΛΟΥ όλα αυτά.

Ειλικρινά, χέστηκα για το ποιοι έχουν τις άδειες, πόσο τις πήραν και πως, καθώς και για το πόσο θα κερδίσουν ή θα χάσουν ή ποιοι θα τις δικαιούνται από εδώ και μπρος και με τι κριτήρια.

Ξέρετε τι με νοιάζει εμένα ;

Ότι πας να πάρεις ένα ταξί και οι ταξοκράτορες σε παίρνουν όταν θέλουν και αν θέλουν και αν γουστάρουν τη διαδρομή λόγω απόστασης / κέρδους.
Ότι παίρνουν συνεχώς διπλή και τριπλή κούρσα και πρέπει να τους λες και ευχαριστώ και από πάνω 
Ότι  αν πάρεις ταξί σε νησί/τουριστική περιοχή ζητάνε ότι θέλουν ( η λέξη ταξίμετρο είναι άγνωστη λέξη)  και αν είσαι αλλοδαπός την "έκατσες".
Ότι μέσα στο ταξί καπνίζουν  αρειμανίως και έχουν τον Καρρά και τον Τερλέγκα στη διαπασών χωρίς να τους νοιάζει αν εσύ ( ο μαλάκας πελάτης που τους τα ακουμπάς) έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας ή απλά ενοχλείσαι.
Ότι οδηγούν όπως τους βολεύει μη σεβόμενοι κανένα και τίποτα παραβιάζοντας λεωφορειόδρομους, σηματοδότες, προτεραιότητες αρκεί να πάνε γρήγορα και να "τσιμπήσουν" πελάτη.
Η θέλετε να σας θυμίσω τις μαλακίες που έλεγαν πριν από χρόνια όταν έγινε υποχρεωτική η ζώνη ασφαλείας. Για τον αγώνα που έκαναν  "οι επαγγελματίες" προκειμένου να μη τις φοράνε ;
Αυτά και πόσα άλλα ακόμα....

Με λίγα λόγια κανένας δεν κάνει κουβέντα για την ουσία που είναι  η εξυπηρέτηση του πολίτη. 
Ναι πουλάκια μου υφίσταται και εδώ αυτή η έννοια, δεν έχει να κάνει μόνο με το γαμημένο το δημόσιο. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν πας σε μια υπηρεσία να πάρεις ένα πιστοποιητικό και ο υπάλληλος καπνίζει και έχει μουσική και σε ψιλογράφει εκνευρίζεσαι και εξαπολύεις μύδρους, ενώ όταν ο ταρίφας κάνει τα ίδια ακριβώς και σε ψιλοκλέβει από πάνω και στην κούρσα, αν καταδεχτεί να σε πάρει (ενώ είναι άδειος και σε υπηρεσία και είναι υποχρεωμένος να το κάνει) τότε είναι όλα ΟΚ. 

Στην επαρχία (πλην τουριστικών περιοχών) τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα αλλά η ουσία δεν αλλάζει.

Μέχρι τώρα η λέξεις ΤΑΞΙ και ταξιτζής στην Ελλάδα συνδέονται μόνο με άσχημες εμπειρίες και κάκιστη εξυπηρέτηση για τον κάθε απλό χρήστη -πολίτη αλλά και για τον αλλοδαπό τουρίστα που έρχεται για διακοπές.


Τελικά ποια είναι η ουσία της κουβέντας των νομοσχεδίων, της συζήτησης και των κινητοποιήσεων ;

Η διατήρηση κάποιων προνομίων για λίγους ;
Η αναδιανομή των προνομίων αυτών με ασαφή κριτήρια και στόχους ;

Νομίζω τελικά πως το μόνο που δεν ενδιαφέρει κανέναν είναι η δική μας άνεση και εξυπηρέτηση ως τελικοί χρήστες αυτής της υπηρεσίας που λέγεται ΤΑΞΙ.


Read more...

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Ο Μαρξ στον Παρθενώνα

Τώρα τελευταία με αυτά που βλέπω γύρω μας να γίνονται,  σκέφτομαι όλο και συχνότερα τον κύριο της φωτογραφίας.
Σκέφτομαι όλα αυτά που αντιλήφθηκε και είπε σχεδόν δυο αιώνες πριν


Για υπεραξίες


Για προλεταριάτα


Για καπιταλισμούς 


Για κεφάλαια\ο


Για Πολιτική Οικονομία


Τώρα μετά από δύο Θερμούς παγκόσμιους πολέμους, ένα Ψυχρό και τρία μεγάλα οικονομικά κραχ, εγώ προσωπικά αρχίζω να πιστεύω ότι " Η αποκαλυψιακή λατρεία που γεννήθηκε στους Τρεβήρους" κατά τον Ουμπέρτο Έκο, δια στόματος  του μαρκήσιο του Ζεν Ζερμαίν   στο Εκκρεμές του Φουκό ίσως τελικά να ήταν η μόνη που είδε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.


Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό για πολλούς από μας να διαπιστώνουμε με τρόμο ότι όλα αυτά τα γραφικά που έλεγαν κάτι ινστρούχτορες του ΚΚΕ μοιράζοντας το Ριζοσπάστη πόρτα-πόρτα ήταν τελικά το εφιαλτικό μέλλον που μας επιφυλάσσονταν.
Είναι πραγματικά κρίμα που τα όνειρά μας από εδώ και μπρος θα τα στοιχειώνει η μορφή του Κολοζόφ και της Αλέκας να μας κουνάει το δάχτυλο και να λέει "εμείς σας τα λέγαμε".
Όχι ότι αυτοί αντιλαμβανόταν πραγματικά το μέλλον. Απλοί παπαγάλοι πραγμάτων μάλλον ακαταλαβίστικων γι αυτούς ήταν  και το δράμα για όλους μας ήταν πως λόγω του παρελθόντος τους δεν κοιτούσαμε το τι έλεγαν αλλά ποιοι ήταν αυτοί τα έλεγαν.
Τώρα που η ελεύθερη οικονομία των αγορών μας αλέθει, ήρθε ο καιρός να δούμε κάποια πράγματα.
Δεν πιστεύω πραγματικά να νομίζετε πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε επειδή τάχα είμαστε τεμπέληδες ή επειδή το δημόσιο πληρώνει τους υπαλλήλους σχετικά αξιοπρεπώς  (με δεδομένα ΕΕ)  και όχι με τα ψίχουλα που θα ήθελε ο ΣΕΒ και χωρίς ασφάλιση.
Για τα μπόνους π.χ. των χρυσών αγοριών που τους τα έδινα για να βουλιάξουν την παγκόσμια οικονομία "τουμπέκα" !
'Η επειδή τα δημόσια νοσοκομεία μας είναι οι μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού, αντάξια της υποσαχάριας ζώνης και μας έκαναν να πιστέψουμε ότι στο Αμερική τα νοσοκομεία είναι σαν αυτό που δουλεύει ο Dr House και μάλιστα τζάμπα. Σε λίγο που θα παίρνουμε τα όπλα αλά  Ντένζελ Ουάσιγκτον στο "John Q " να δείτε τι καλά που είναι. Αντίο γέννες στο ΙΑΣΩ με σουίτες των 6,000 ευρώ για το πόπολο. Ετοιμαστείτε για την "κυρά μας την μαμή" και αφήστε το ΙΑΣΩ για τα βόρεια προάστια.


Όλα γίνονται απλά για τον λόγο του ότι κάποιοι λίγοι θέλουν να κερδίζουν όλο και περισσότερα στηριζόμενοι στην φτηνή δουλειά κάποιων περισσότερων και στην ανεργία - ανέχεια κάποιων ακόμα περισσότερων. 


Αλήθεια ξέρετε ότι όλα αυτά τα ωραία και τα τέλεια που μας υπόσχονται όλοι αυτοί οι γκουρού- θεολόγοι της ελεύθερης οικονομίας προϋποθέτουν θεωρητικά μηδενική ανεργία για να λειτουργήσουν έτσι όπως τα ευαγγελίζονται; Εντάξει αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν γίνετε να είμαστε όλοι Μπιλ Γκέιτς, αλλά να μπορούμε έστω να δουλέψουμε όλοι για κάποιους σαν και αυτόν. Αν δεν μπορεί η ελεύθερη οικονομία να μας το εξασφαλίσει τότε προς τι ;
Αλλά είναι κάτι που ξεχνάν να μας το πούνε, σαν τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια. Στο τέλος μένει μόνο η ζούγκλα της αγοράς και οι περισσότεροι διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε τα λιοντάρια που νομίζαμε.
Σας λέω ειλικρινά δεν με πειράζει που έφτασαν εδώ που έφτασαν τα πράγματα. Πολλές φορές η φύση των πραγμάτων είναι νομοτελειακή ότι και αν κάνουμε, όσο μοιρολατρικό και αν ακούγεται. Κάπου διάβασα μικρός ότι " η μοίρα περνάει από παντού" και τώρα μεγάλος τείνω να το πιστέψω.
Αυτό που με πειράζει ( αλλά όχι πολύ , αλήθεια) είναι πως πρέπει μέσα μου να ζητήσω μερικώς συγγνώμη από όλους αυτούς τους γραφικούς που έλεγαν την "αλήθεια του τρελού" μέσα στην άγνοιά τους.
Βέβαια δεν τους διέκρινε καμιά σοφία, όντας παλαιοημερολογίτες  του Κρεμλίνου, απλά παπαγάλιζαν άσχημα και στρεβλά τα όσα είπε ο κ. Καρλ Μαρξ τόσα χρόνια πριν.
Αν δεν είχε προηγηθεί η τραγωδία του υπαρκτού σοσιαλισμού μπορεί σήμερα να μην είχαμε φτάσει εδώ. Ίσως αν έλειπε ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς να δίναμε περισσότερη σημασία στα πραγματικά βαρετά και κουραστικά λόγια του Μαρξ.
Δεν κατείχε την απόλυτη αλήθεια- και ποιος την κατέχει άλλωστε;- αλλά ίσως να μην επιτρέπαμε να μας παραμυθιάζουν τόσο εύκολα με καπιταλιστικά καθρεφτάκια και χάντρες για ιθαγενείς.

Read more...

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Κέρδη 5 φορές το ύψος του ελληνικού χρέους για τις αγορές σε 2 εβδομάδες χάρη στο Μεσοπρόθεσμο

Για όποιον έχει ακόμα αμφιβολίες σχετικά με την πραγματική ταυτότητα του "Ελληνικού προβλήματος".
Ένα ακόμα θα πω , όλη αυτήν την παγκόσμια κρίση, που τα απόνερά της μας έπνιξαν, την δημιούργησε ο περίφημος ιδιωτικός τομέας με τις σπεκουλαδόρικες πρακτικές των golden boys του. Χρησιμοποιώντας τραπεζικά και χρηματιστικά καζινοεργαλεία τα οποία καμιά σχέση δεν είχαν με πραγματική ανάπτυξη, έφτασαν την παγκόσμια οικονομία στο χείλος της καταστροφής και μεμονωμένες χώρες στην καταστροφή.
Φανταστείτε  τι θα γινότανε αν ο δημόσιος τομέας που τόσο πολεμούν όλοι αυτοί οι παλαιοημερολογίτες της θεολογίας της ελεύθερης οικονομίας, να είχε προκαλέσει έστω και το ένα δέκατο τέτοιας καταστροφής !
---------------------------------------------------------



"Μπορεί η εβδομάδα να έκλεισε με εντυπωσιακά κέρδη αλλά κάτι στον χρηματιστηριακό αέρα είναι διαφορετικό απ' ότι μόλις χτες και αυτό δεν είναι άλλο από το κενό που άφησε η ολοκλήρωση του δεύτερου πακέτου τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας, του οποίου η επιρροή ήταν παγκόσμια. Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ τροφοδοτούσε την αμερικανική οικονομία με 2 δις δολάρια την ημέρα τους τελευταίους 10 μήνες ρίχνοντας στην αγορά συνολικά 600 δις δολάρια.
Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ τροφοδοτούσε την αμερικανική οικονομία με 2 δις δολάρια την ημέρα τους τελευταίους 10 μήνες ρίχνοντας στην αγορά συνολικά 600 δις δολάρια.

Στο διάστημα αυτό, ο S&;P 500 ενισχύθηκε κατά 23,9% το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου κατά 19,4% και ο χρυσός κατά 21,5%. Ταυτόχρονα, όμως, το δολάριο υποτιμήθηκε στην αγορά συναλλαγματικών ισοτιμιών, η τιμή του πετρελαίου εκτοξεύτηκε κατά 25,2%, ο δείκτης τιμών τροφίμων κατέγραψε νέο ιστορικό υψηλό, το δολάριο υποτιμήθηκε κατά 10,4% και οι προσδοκίες πληθωρισμού σε ορίζοντα 12μήνου αυξήθηκαν κατά 48,1% και σε ορίζοντα 5-10% κατά 7,1%.

Το δεύτερο πακέτο τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου και έκλεισε, για την ώρα, έναν κύκλο πρωτοφανούς παραγωγής χρήματος με την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ να έχει αυξήσει τον ισολογισμό της περισσότερο από 2 τρις δολάρια από την αρχή της κρίσης, χρήματα που παρήγαγε και δάνεισε στο αμερικανικό κράτος, με τη Βρετανία να έχει 'τρέξει' δύο πακέτα τόνωσης, με την Κίνα να έχει ρίξει στην οικονομία της περισσότερο από 1 τρις δολάρια για να την στηρίξει και με την Ιαπωνία να είναι η τελευταία που απομένει στο χορό της παραγωγής ρευστότητας στην προσπάθεια της να αντιμετωπίσει τη βιβλική καταστροφή που προκάλεσαν τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα.

Στην Ευρώπη, οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Γερμανία και η Γαλλία, στήριξαν τους σημαντικότερους κλάδους της οικονομίας και της βιομηχανίας τους που χτυπήθηκαν από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων 60 ετών αλλά και προστάτεψαν το τραπεζικό σύστημα παρέχοντας εγγυήσεις εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ο πακτωλός της φρέσκιας' αυτής παγκόσμιας ρευστότητας εισήλθε στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές και πολλαπλασιάστηκε, με τους αμερικανικούς δείκτες να έχουν ενισχυθεί περίπου κατά 100% από τα χαμηλά τους το 2009 και με το βασικό χρηματιστηριακό δείκτη της Γερμανίας να έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.

Η τεράστια παραγωγή ρευστότητας βοήθησε την παγκόσμια οικονομία να μπει σε τροχιά ανάρρωσης και έφερε ανάπτυξη στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ασία, με τη Γερμανία να εκμεταλλεύεται τις συνθήκες στο έπακρο για να καταρρίψει, σχεδόν, κάθε θετικό οικονομικό ρεκόρ των τελευταίων 20 ετών. Μεταξύ άλλων, όμως, η αύξηση αυτή της ρευστότητας είχε το τίμημα της δραματικής αύξησης των τιμών πετρελαίου και των τιμών τροφίμων, που προκάλεσαν τριγμούς σε δεκάδες κράτη με προβληματικές οικονομίες, συμβάλλοντας έτσι στο ξέσπασμα εξεγέρσεων και λειτουργώντας ως καταλύτης για τα γεγονότα της βόρειας Αφρικής και της Αιγύπτου, που πυροδότησαν το πόλεμο στο Λίβανο και τα γεγονότα στο Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία και το Ομάν. Και σε μία διαστροφική λειτουργία του συστήματος, ακόμη και η αντιμετώπιση των εξεγέρσεων σε πολλές περιοχές προκάλεσε την περαιτέρω ενίσχυση του κύκλου παροχής ρευστότητας, με τη Σαουδική Αραβία να εγκρίνει πρόγραμμα 100 δις δολαρίων για τον κατευνασμό των αντικαθεστωτικών και περί τα 20 δις δολάρια ως οικονομική στήριξη με τον ίδιο στόχο στο Μπαχρέιν και το Ομάν.

Επιπλέον, από την αύξηση των τιμών πετρελαίου αναμένεται να δημιουργηθεί πλεονάζουσα ρευστότητα της τάξης, τουλάχιστον, του 1,5 με 2 τρις δολαρίων το 2011 με ένα τμήμα από τα κεφάλαια αυτά να επιστρέφουν στις διεθνές αγορές μετοχών όπου πολλαπλασιάζονται δημιουργώντας και πάλι ρευστότητα.
Από το Μάρτιο του 2009 μέχρι σήμερα, η διεθνής χρηματιστηριακή αγορά δημιούργησε υπεραξίες ύψους 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Προσθέστε τα πακέτα στήριξης και όσα αναφέρθηκαν παραπάνω και η ρευστότητα που διοχετεύθηκε στο σύστημα πλησιάζει τα 40 τρις δολάρια. Στο ποσό αυτό δε συμπεριλαμβάνεται ο δανεισμός κρατών και τραπεζών από τις αγορές κεφαλαίων.

Τί αποκόμισε, όμως, από αυτό το ξέφρενο πάρτι ρευστότητας η Ελλάδα και πόσα χρήματα μπόρεσε να εξοικονομήσει από αυτά τα 40, περίπου, τρις δολάρια που δημιουργήθηκαν από τα τέλη του 2008 μέχρι σήμερα; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι μηδέν. Το ελληνικό χρηματιστήριο έχει χάσει περίπου 90 δις δολάρια σε κεφαλαιοποίηση από τον Οκτώβριο του 2009 ενώ σήμερα η κεφαλαιοποίηση του βρίσκεται στα επίπεδα του χαμηλού του Μαρτίου του 2009 (χαμηλό 15 ετών) χωρίς να έχει προσθέσει, σχεδόν, ούτε ένα ευρώ από τότε. Η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε αντί να αναπτυχθεί όπως οι υπόλοιπες του κόσμου, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 35 ετών το 2010 και τη μεγαλύτερη ύφεση από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αθροιστικά στο 2010-2011. Η ανεργία αυξήθηκε με το μεγαλύτερο ρυθμό των τελευταίων 60 ετών και οι βασικοί οικονομικοί δείκτες κατέγραψαν αρνητικά ρεκόρ δεκαετιών.

Η Ελλάδα όχι μόνο δε συμμετείχε στην παγκόσμια φάση ανάρρωσης εκμεταλλευόμενη τη διεθνή τάση αλλά και επηρεάστηκε αρνητικά από αυτήν με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, η αύξηση του πληθωρισμού στην Ευρώπη οδήγησε σε αύξηση των επιτοκίων του ευρώ και παράλληλα σε αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών δανείων κατά 90, περίπου, μονάδες βάσης (0,9%). Επιπλέον, η πολιτική υποτίμησης των νομισμάτων τους από τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Βρετανία (η στερλίνα έχει υποτιμηθεί κατά 26% στην προσπάθεια της Βρετανίας να αντιμετωπίσει την κρίση), οδήγησε σε ανατίμηση του ευρώ προκαλώντας μείωση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας με αποτέλεσμα όλα τα μέτρα και οι περικοπές που έγιναν το 2010 ώστε να προκληθεί εσωτερική υποτίμηση τελικά να οδηγήσουν σε ανατίμηση και περαιτέρω μείωση της ανταγωνιστικότητας, (το ΔΝΤ ζήτησε το Μάρτιο εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 34% τονίζοντας πως εξωτερικοί παράγοντες εμπόδισαν την Ελλάδα να πραγματοποιήσει εσωτερική υποτίμηση το 2010).

Από τις 20 Ιουνίου μέχρι την 1η Ιουλίου του 2011, δηλαδή στις τελευταίες 11 ημέρες, η διεθνής χρηματιστηριακή αγορά αντέδρασε ανοδικά στις προσδοκίες και τελικά στην είδηση για έγκριση του Μεσοπρόθεσμου και μαζί με αυτό της 5ης δόσης του δανείου των 12,5 δις για την Ελλάδα. Η ανοδική αυτή αντίδραση των αγορών στην απόφαση της χώρας να ψηφίσει νέα μέτρα λιτότητας ύψους 28 δις ευρώ και να πουλήσει περιουσία της ύψους 50 δις ευρώ, προκάλεσε αύξηση της κεφαλαιοποίησης της διεθνούς χρηματιστηριακής αγοράς κατά 2,5 τρις δολάρια (1,72 τρις ευρώ).
Για όποιον δεν έκανε ήδη την πράξη, οι υπεραξίες αυτές που δημιουργήθηκαν σε δύο εβδομάδες είναι ίσες με 5 φορές το ελληνικό χρέος, το οποίο η Ελλάδα θα πληρώνει για δεκαετίες."

Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής



Read more...

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Το κουβάρι ...


Η ελλάδα είναι ένα τεράστιο μπάχαλο ανισοτήτων που πολλές φορές δεν αποτυπώνεται στατιστικά. Έτσι αναγκαζόμαστε να ψάχνουμε διάφορες κορυφές που να μας δείχνουν το τεράστιο παγόβουνο που βρίσκεται από κάτω. Κοιτάξτε πχ αυτήτην είδηση. Τι μας λέει. Πως οι ιδιωτικές δαπάνες των ελλήνων στην παιδεία είναι διπλάσιες από αυτές των ισπανών και των ιταλών που διαθέτουν πενταπλάσιους πληθυσμούς. Δηλαδή οι έλληνες ξοδεύουν περίπου 850.000ευρώ το χρόνο ανά 10.000 κατοίκους σε ιδιωτικές δαπάνες στην παιδεία, τη στιγμή που οι ισπανοί πληρώνουν 95.000 ευρώ ανά 10.000 και οι ιταλοί 70.000ευρώ. Και οι ίδιες δαπάνες είναι σχεδόν ανύπαρκτες στη Γαλλία και στη Γερμανία (187ευρώ ανα 10.000 κατοίκους το χρόνο).
Παρόμοια κατάσταση ισχύει και στην ιδιωτική ιατρική δαπάνη. Στην ελλάδα οι πολίτες πληρώνουν από την τσέπη τους περίπου το 40% των ιατρικών δαπανών τους, 10μονάδες παραπάνω από τον ευρωπαικό νότο όπου το αντίστοιχο ποσοστό κινείται κάτω από το 30% και 20μονάδες παραπάνω από τον ευρωπαϊκό βορρά. Κι αυτά τα στατιστικά είναι πραγματικά ελλειπή διότι στη eurostat η χώρα απουσιάζει πλήρως από τους αντίστοιχους πίνακες και επιπλέον τα στατιστικά δεν μετράνε το υψηλότατες και πολύ διαδεδομένες μαύρες δαπάνες του συστήματος (φακελάκια κλπ).
Την ίδια στιγμή η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη έχει τετραπλασιαστεί μέσα στη δεκαετία, φτάνοντας τα 7-8δις το χρόνο. Η Ισπανία για παράδειγμα, ξοδεύει περίπου 14δις για πληθυσμό 46εκ. Με λίγα λόγια οι δημόσιες φαρμακευτικές δαπάνες για την υγεία στην ελλάδα είναι παραπάνω από διπλάσιες της Ισπανίας (το ίδιο περίπου ισχύει και για τη γερμανία).
Κι όλα αυτά χωρίς να βάλουμε μέσα φακελάκια και άλλα όμορφα τα οποία στη χώρα μας είναι κοινή πρακτική αλλά παρόλαυτά δεν υπολογίζονται στις στατιστικές.


α) το κράτος δεν διαθέτει πολλούς δημόσιους υπαλλήλους, αλλά οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι υπάρχοντες είναι δραματικά ελλείπείς. Άρα υπηρεσίες που προσφέρονται κατ’ όνομα δωρεάν, αναγκάζουν τους πολίτες να ξοδεύουν ιδιωτικά, κάτι που μειώνει και την αγοραστική δύναμη των πολιτών και αυξάνει τις ανισότητες. Και σε αυτό έχουν την κύρια ευθύνη οι κυβερνήσεις που βλέπουν το κράτος ως προέκταση της πολιτικής τους ισχύς κι όχι ως υπηρέτη κάποιου δημοσίου συμφέροντος…

β) χωρίς να ξεχνάμε φυσικά και τους ίδιους τους ΔΥ που στην πλειοψηφία τους αποτελούν μέρος των κομματικών μηχανισμών. Στην ουσία τόσα χρόνια (πλην εξαιρέσεων) συντηρούν και θρέφουν αυτό το σύστημα και μέχρι στιγμής δεν έχουν δείξει να κουνιόνται παραμόνο εάν η κυβέρνηση τους θίξει ευθέως με κάποιο τρόπο. Άρα εμφανίζονται ως μια τάξη ανθρώπων που βρίσκεται αυτονομημένη από την κοινωνία, δεν διαπραγματεύονται μαζί της αλλά με την κυβέρνηση που ελέγχει τις χρηματικές ροές τους. Κι αυτή η αποξένωση δεν κάνει καθόλου δύσκολο το γ.

γ) η παραπάνω πραγματικότητα λειτουργεί ως κεκρόπορτα από κάθε νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που καλεί σε μικρότερο κράτος, καθώς οι πολίτες δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι από το επίπεδο των υπηρεσιών που λαμβάνουν. Αν ξοδεύεις τόσα χρήματα ήδη σε ιδιωτική παιδεία, δεν είναι δύσκολο να σε πείσει κάποιος πως η δωρεάν δεν σου προσφέρει και πολλά. Φυσικά δεν σου λέει το δεύτερο σκέλος της εξίσωσης, πως δηλαδή θα πληρώνεις ακόμα περισσότερα στους ιδιώτες, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το πρώτο σκέλος δεν ισχύει. Και η ισχύς του πρώτου κάνει, πιο πιστευτό το ψέμα του δεύτερου (πως μόλις περάσουν στους ιδιώτες οι υπηρεσίες που θα λαμβάνουμε θα είναι καλύτερες και φθηνότερες).

δ) Στη καθημερινότητα όμως, αυτό σημαίνει πως τα 1000 ευρώ που έχει διαθέσιμα ένας κάτοικος στην αθήνα δεν αγοράζουν τις ίδιες υπηρεσίες και αγαθά με 1000 ευρώ στο βερολίνο, ή τη γρανάδα. Με αυτόν τον τρόπο η αξία ενός “συνήθη” μισθού μειώνεται και ο κάτοχός του θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους για να ανταπεξέλθει στο κόστος ζωής. Οικογενειακούς ή προσωπικούς, νόμιμους, αδήλωτους ή παράνομους. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί και μια ηθική απαξίωση στην εργασία, διότι η εργασία από μόνη της -σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού- δεν είναι ικανή να συντηρήσει τον εργαζόμενο

ε) Επιβεβαιώνει πως οι ανισότητες στη χώρα είναι ακόμα μεγαλύτερες από ‘τι δείχνουν οι στατιστικές. Τα ελληνικά νοικοκυριά ζουν σε μια από τις πιο ακριβές χώρες της ευρωζώνης, ξοδεύοντας διάφορα ποσά που φαντάζουν απίθανα ακόμα και για τους υπόλοιπους νότιους (στο παράδειγμά της ιδιωτικής παιδείας ξοδεύουμε 10φορές παραπάνω σε σχέση με την Ιταλία και την Ισπανία). Κυκλοφορεί λοιπόν ένα τεράστιο ποσό αδήλωτου και μαύρου χρήματος που κάνει τις ανισότητες ακόμα χειρότερες, διότι ο πληθωρισμός που δημιουργούσε αυτό το χρήμα από τους έχοντες έκανε τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη για τους μη έχοντες.
Κι αυτό ήταν ακόμη πιο δραματικό τις καλές εποχές. Οι υψηλές τιμές στην ελλάδα δημιουργούνται από τα δεκάδες καρτέλ που υπάρχουν, αλλά συντηρούνται από το επίπεδο κατανάλωσης που δεν μπορεί εύκολα να εξηγηθεί από αυτό που ονομάζουμε συνήθη μισθό. Και το χειρότερο αυτής της τριτοκοσμικής κατάστασης είναι πως το καθεστώς αυτό -και λόγω του μηχανισμού που περιγράψαμε στο δ- θεωρείται ντεφάκτο νομιμοποιημένο.
Από τα υποβρύχια υπέρ της πατρίδος, μέχρι τις Μίζενς, τα φακελάκια, και το καρτέλ των καθηγητών σε τουριστικό νησί που προειδοποιούσαν γνωστό μου να μην ρίξει τις τιμές στα ιδιαίτερα και χαλάσει την πιάτσα, θέλοντας ικανό μερτικό τον απερίγραπτοπλούτο που κυκλοφορούσε στο νησι. Όλοι μας έχουμε κάποιο κοντινό παράδειγμα να περιγράψουμε αν δεν το έχουμε ζήσει ήδη. Στην πραγματικότητα έχουμε μια κατάσταση ο κλέψας του κλέψαντος, με μόνιμα θύματα αυτούς που φυσικά δεν έχουν μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ. Μέχρι πριν λίγο καιρό αυτοί ήταν κυρίως οι νέοι και οι μετανάστες, σήμερα ο αριθμός διευρύνεται.

Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ “λύση” σε αυτή την κατάσταση. Σίγουρα χρειάζεται μια κυβέρνηση που να θέλει να προσφέρει ένα ίσο γήπεδο για όλους και να μην επιτρέπει σε κανέναν να βάζει υπερβολικά γκολ. Αλλά αυτό είναι αδύνατο να συμβεί χωρίς μια επαναστατική αλλαγή από τα κάτω. Και για να ξεκινήσει να συμβαίνει αυτό, θα πρέπει πρώτα σαν τις πύλες του καθαρτηρίου του δάντη, μια ικανή ποσότητα ανθρώπων να αφήσουν πίσω τους κάθε ελπίδα για την επιστροφή στις “καλές” μέρες της “χλιδής” και της Ολυμπιακής δόξας. Κι αυτό είναι μια διαδικασία περισσότερο φαντασιακή παρά οικονομική. Αν και η οικονομία βοηθάει, πρέπει ξανά να αποκτήσουμε τη συνείδηση ενός κοινού μέλλοντος, κι αυτό δεν μπορεί να το προσφέρει στο πιάτο καμία επαναστατική ελίτ.

ΥΓ προς αγανακτισμένους: Ας αντιγράψουμε τα πετυχημένα παραδείγματα του δεκέμβρη. Ακόμα κι ένα τεράστιο πλήθος στο σύνταγμα διαλύεται σχετικά εύκολα μόλις δοθεί η εντολή. Το ίδιο πλήθος χωρισμένο σε 20 διαφορετικούς δήμους είναι αδύνατο να διαλυθεί (άσε που η συζήτηση είναι και πιο ανθρώπινη στις συνελεύσεις όταν αυτές είναι πιο μικρές)
Από τον ένα και μοναδικό techie chan

Read more...

About This Blog

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP