Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Τα έρμα των τραπεζών......

Τον προβληματισμό της εκφράζει η ΤτΕ για το ύψος των δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Προβληματισμό που θα μπορούσε να συνοψίσει ο πανάρετος διοικητής της στο πάνσοφο ρητό “78δις τους έδωσα, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε?”
Για το πρώτο 6μηνο του 2010, τα δάνεια σε καθυστέρηση άνω των 90 ημερών (ή αλλιώς NPL Non Performing Loans), έφτασαν το 9% του συνόλου, ενώ οι προβλέψεις κάνουν λόγο για 10% μέχρι τέλος του έτους.
Κι όλα αυτά εάν πιστέψουμε τους ισολογισμούς των τραπεζών. Πείτε με κακόβουλο αλλά προτείνω να μην τους πιστέψουμε. Και να παρατηρήσουμε μια τόσο δα μικρή δυσαρμονία σε αυτή την ήδη κακή εικόνα.
Δύο τράπεζες που μαζί διαθέτουν περίπου το 10% των χορηγήσεων (η Εμπορική και η Γενική), βρίσκονται υπό Γαλλική διοίκηση εδώ και χρόνια. Η μεν στη Credit Agricole και η δε στη Societe Generale. Και οι δύο έχουν δηλώσει στα 9μηνά τους πως τα δάνεια σε καθυστέρηση φτάνουν το 20-25% του χαρτοφυλακίου τους. Με λίγα λόγια οι δύο γαλλοδιοικούμενες τράπεζες έχουν διπλάσια τοξικά δάνεια από τους υπόλοιπους.
Μπορούμε τώρα να δεχθούμε πως η ποιότητα των δανείων των παραπάνω τραπεζών είναι χειρότερη από τις υπόλοιπες. Η Εμπορική βέβαια (που είναι και η μεγαλύτερη) έχει προβεί σε “εξυγίανση” του χαρτοφυλακίου ήδη από το 2006, πετώντας διάφορα σαπάκια. Άρα θεωρητικά δεν είχε πολλούς παλιούς σκελετούς στη ντουλάπα.
Μπορούμε επίσης να δεχθούμε πως, η γαλλική διοίκηση της Γενικής, υπερτονίζει τα προβληματικά δάνεια για να αυξήσει φθηνά το ποσοστό της. Άσχετα με αυτό όμως, για να τα δηλώνει, τα προβληματικά δάνεια υπάρχουν.

Κάτι που μας οδηγεί στη φρικτή και παράλογη υποψία πως ή οι γάλλοι λογιστές λατρεύουν να δείχνουν απώλειες εκεί που δεν υπάρχουν, ή οι υπόλοιπες τράπεζες κάτι μας κρύβουν.
Πως θα μπορούσαν να μας το κρύψουν? Μα φυσικά πίσω από την πλημμυρίδα ρευστότητας των 92δις που τους έχει προσφέρει η ΕΚΤ στις τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά?
Διότι η Ιρλανδία δεν κατέρρευσε επειδή το Ιρλανδικό δημόσιο ήταν υπερχρεωμένο, αλλά επειδή είχε εγγυηθεί για τα σαπάκια των Ιρλανδικών τραπεζών. Κάτι που έχει κάνει και η Ελλάδα ήδη σε ύψος 55δις, τα οποία αργά ή γρήγορα από εγγυήσεις θα μετατραπούν σε ζεστά ολόφρεσκα χρέη του ελληνικού δημοσίου, μέσα σ’ ένα σαβατοκύριακο που ούτε καν θα προλάβετε να το πάρετε χαμπάρι (όπως Ιρλανδία).
Πότε θα συμβεί αυτό?
Εάν (όταν) η ΕΚΤ αποσύρει την έκτακτη ρευστότητα από το τραπεζικό σύστημα (οι “σκληροί” Weber και Welling το διαφημίζουν συνεχώς).
Και γιατί σας το λέω?
Για να θυμάστε όταν σας κόβουν το μισθό, που κατευθύνεται η συνεισφορά σας στον ιερό σκοπό της διάσωσης της χώρας.

Αυγή, 25 Νοέμβρη 2010

-----------------------------------------------------------
Το βρήκα στον Techie Chan , μια σελίδα με αξιοπρόσεκτες αναλύσεις .

Read more...

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Με όποιο Δασκαλόπουλο καθήσεις, τέτοια πράγματα θα πάθεις

Της Τζένης Κ.
Εγώ δεν είμαι προκατειλημμένη και ρατσίστρια… Αυτός είναι ο Δασκαλόπουλος! Τον βλέπω και παθαίνω ό,τι κι ο Άδωνις έναντι του μέσου ανώνυμου Αλβανού. Γίνομαι αδιόρθωτα υποκειμενική. Πάει ο νους μου στο κακό.  Η ευτυχέστερή μου εκδοχή είναι πως πρόκειται για τον Άβερελ Ντάλτον που μεταμφιέστηκε σε ακοινώνητο εταίρο. (Φταίει αυτό το υπερβολικά θεληματικό πηγούνι που τελευταία εμφανίζεται όλο και πιο διατεθειμένο να μουστριστεί από τη σούπα μου). Η χειρότερή μου εκδοχή είναι πως πρόκειται απλώς για τον πρόεδρο του ΣΕΒ, reloaded…
Την περασμένη εβδομάδα τον άκουσα να δηλώνει, ωσάν κυβερνητικός εκπρόσωπος κι αυτός, (Ρε παιδιά, σαν πολλοί αναπληρωματικοί κι επιλαχόντες δε μαζευτήκανε γύρω απ’ αυτό το θώκο;) ότι είναι απαραίτητο να απολυθεί κόσμος από τις ΔΕΚΟ. Κι αναρωτήθηκα τι δουλειά έχει ένας βιομήχανος μες στα σκέλια του Κράτους; Δε γουστάρει πια να του αγοράζουν τα προϊόντα του οι δημόσιοι υπάλληλοι; Επιθυμεί ένα τάργκετ γκρουπ που να απαρτίζεται μονάχα από εξαθλιωμένους ημιαπασχολούμενους του ιδιωτικού τομέα; Θέλει να σπρώξει μεταλλαγμένα στον καταναλωτικό κατιμά; Δεν καταλαβαίνω… Ποιος του ζήτησε στην τελική να γνωμοδοτήσει;
Αφελής ερώτηση…
Ετούτη την εβδομάδα ήρθε στο προσκήνιο το θέμα της νέας επικακοκαιροποίησης του Μνημονίου, αυτής που, εκτός από την εξυγίανση των ΔΕΚΟ προβλέπει και νυστέρι στα -όποια- αγαθά του ιδιωτικού τομέα, και πήρα, για μια ακόμα φορά, την απάντησή μου. Βρε,… όλα είναι αλληλένδετα βρεεεεεε! Ο ίδιος παρονομαστής κάνει πάντα μονόζυγο κάτω από την μπάρα του κλάσματος… Στην αναμπουμπούλα ο ίδιος πάντα λύκος χαίρεται. Μπορεί οι «βολεμένοι» του Δημοσίου να κατηγορούνται για υπόθαλψη του χρέους και των ελλειμμάτων, για μάσα κατά παντός υπευθύνου και για διαφθορά, όμως οι «βολεμένοι» του Ιδιωτικού Τομέα κινούνται πάντα σε μία σφαίρα υπεράνω υποψίας. Αυτοί είναι de facto ακριβοδίκαιοι και ανιδιοτελείς. Αποκλείεται να κάνουν κακή χρήση των περίσσιων δυνατοτήτων που θα τους παράσχει η συγκυρία –και οι άνθρωποι της συγκυρίας- για υπόθαλψη του χρέους και των ελλειμμάτων της ελληνικής οικογένειας, για μάσα κατά παντός ανευθύνου και για διαφθορά.
Υποτίθεται ότι την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης την απαίτησε η τρόικα στον όνομα της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας. Κι ας μην έχει να κερδίσει τίποτα σε επίπεδο δανείων και τόκων απ’ την εξαθλίωσή μας το IMF και η ΕΚΤ… Υποτίθεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε μάχη, για να μη χαθούν τα κεκτημένα.
Εγώ όμως παραμένω αδιόρθωτα καχύποπτη. Βλέπω τον Άβερελ Ντάλτον ιδιαίτερα χαρούμενο, σκυμμένο πάνω από τη σούπα μου και καρικατουριέμαι απ’ την τρομάρα…

Από το Ποντίκι

-------------------------------------------------------

Σχόλιο
Θυμάμαι μια εποχή πριν από κάτι χρόνια που ο Δασκαλόπουλος έλεγε κάτι περίεργα για θυσίες (των άλλων) και για απελευθέρωση της εργασίας και άλλα παρόμοια, με ύφος καρδινάλιου και κάποιοι γνωστοί μου έλεγαν ότι συμφωνούν μαζί τους και πως έχει δίκιο .
Εγώ  τότε σκέφτηκα πως αρχίσαμε να μην πάμε καλά γιατί όταν ένα ταλαίπωρος εργαζόμενος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα με επισφαλή θέση, συμφωνεί με το πρόεδρο του ΣΕΒ, τότε κάτι δεν πάει καλά. Είναι σαν να κατεβαίνουν σε διαπραγματέυσεις τα ψάρια με τον καρχαρία και να συμφωνούν και μαζί του

Read more...

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Ένα email στους ανώτατους άρχοντες


Αυτή η ανάρτηση συμπληρώνει την προηγούμενη  μου .
 -------------------------------------------------------------

Στις 4/11 έστειλα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ένα email σε τρείς αποδέκτες :

1. Τον εκπρόσωπο Τύπου της κυβέρνησης
2. Τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
3.Τον Υπουργό Υγείας

Αντικείμενο του ήταν η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου και  ήταν το παρακάτω : 
(έχω αφαιρέσει τα προσωπικά μου στοιχεία για ευνόητους λόγους)
----------------------------------------------------
Απαγόρευση Καπνίσματος !!
 From:**************************

To : info@ekprosopos.gov.gr; minister@yyka.gov.gr; pressoffice@yptp.gr

Κύριε εκπρόσωπε Τύπου της Κυβέρνησης
Κύριε Υπουργέ Υγείας
Κύριε Υπουργέ Προστασίας του Πολίτη

Δεν ξέρω τι νομίζετε εσείς ότι συμβαίνει σχετικά με τον νόμο περί της
απαγόρευσης του καπνίσματος , αλλά σας πληροφορώ ότι δεν έχει συμμορφωθεί σχεδόν
κανένας θαμώνας και πολύ περισσότερο καταστηματάρχης. Αυτό συμβαίνει τόσο στην
πόλη που διαμένω (Τρίκαλα) , αλλά και σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που επισκέπτομαι
τακτικά, πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων.
Όταν μάλιστα τους θυμίζεις το νόμο σε κοιτούν ειρωνικά και γελάνε οι
περισσότεροι και σου λένε "εδώ είναι Ελλάδα" ή σου λένε ότι απλά ο νόμος δεν
ισχύει πλέον (sic).
Έτσι όπως απαιτείτε από εμένα να συμμορφώνομαι με τους νόμους του ΚΟΚ για
παράδειγμα και με τιμωρείτε αν τους παραβώ προκειμένου να προστατέψετε τους
υπόλοιπους πολίτες από την ενδεχόμενη παραβατική συμπεριφορά μου, έτσι απαιτώ
και εγώ από σας να εφαρμόσετε το νόμο και να προστατέψετε τους μη καπνιστές από
την παραβατική συμπεριφορά των καπνιστών που στρέφεται εναντίον τους.
Δεν είναι δυνατόν να ακούω επιχειρήματα του στυλ "ότι τώρα προεκλογικά δεν
αγγίζεται κανένας" ή το ότι έτσι πλήτεται η αγορά και ο τζίρος της .
Δεν είναι επιχείρημα το ότι ο Έλληνας θέλει να καπνίσει στα στα μπουζούκια.
Στο εξωτερικό δεν νομίζω να έκλεισαν καταστήματα μόλις εφαρμόστηκε ο νόμος περί
καπνίσματος και σας θυμίζω την επιτυχή εφαρμογή του μέτρου στα Μεσα Μαζικής
Μεταφοράς.

Να ξέρετε ότι αυτήν η εικόνα μόνο εικόνα σύγχρονης και ευνομούμενης πολιτείας
δεν είναι. Είναι αδύνατο να ζητάτε την υποστήριξη των πολιτών σε μείζονα θέματα
όταν δεν μπορείτε με την σειρά σας να προστατέψετε την υγεία του.
Τότε το όνομα σας περί Υπουργού υγείας και περί Υπουργού Προστασίας του Πολίτη
είναι απλά για να γεμίζει τα επιστολόχαρτα και τα βιογραφικά σας.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας .

 
Όνομα          *****************
Επάγγελμα  *****************

Διεύθυνση  *****************
-------------------------------------------------


Εννοείται ότι δεν πήρα καμιά απάντηση και με "έγραψαν" κανονικά !!!

Read more...

Μια ακόμα απόδειξη ότι ζούμε σε τριτικοσμικό μπουρδέλο

Τι μπουρδέλο είμαστε και τι Χατζατζάρηδες μας κυβερνάνε !!!
Μαζί με την αναθεώρηση του ελλείματος και τον προυπολογισμό που περίμεναν τις εκλογές να ολοκληρωθούν για να τα ανακοινώσουν, ήρθε και αυτό.

Εύχομαι σπολάτη, εξάλλου :
"Λεφτά υπάρχουν" για να έχουμε να καπνίζουμε και να διασκεδάζουμε στα μπαρ στα καφέ και στα μπουζούκια.

Α ρε βούρδουλας που μας πρέπει Ελληνάρες μου !!!

-------------------------------------
Οι επισημάνσεις δικές μου
 ------------------------------------
Ηδη, το υπουργείο Υγείας αναζητά εναλλακτικές λύσεις.
Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας Αντώνης Δημόπουλος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είπε χαρακτηριστικά ότι "δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την πραγματικότητα" και συμπλήρωσε: "Δεν περιμέναμε αυτή την τρομερή πίεση από τους καταστηματάρχες".
Οι καταστηματάρχες υποστηρίζουν ότι σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης κινδυνεύουν ακόμα και να κλείσουν μπαρ και εστιατόρια καθώς η πελατεία τους μειώθηκε σημαντικά όταν έβγαλαν τα τασάκια από τα καταστήματά τους.
Ο κ. Δημόπουλος έκανε λόγο "για μεγάλη αδικία", καθώς κάποιοι ιδιοκτήτες μπαρ και εστιατορίων που επέτρεπαν παράνομα το κάπνισμα στα καταστήματά τους, συγκέντρωναν το ενδιαφέρον των "δυσαρεστημένων καπνιστών".
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στο υπουργείο Υγείας έχουν προταθεί οι ακόλουθες λύσεις:
- Να επιτρέπεται το κάπνισμα μετά τις 9 το βράδυ σε μπαρ.
- Να υπάρξει άδεια που θα επιτρέπει τη χρήση καπνού μόνο για τα καφέ, μέτρο που εφαρμόστηκε πρόσφατα και στην Ολλανδία, όταν και εκεί φάνηκε ότι η καθολική απαγόρευση δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
- Να εφαρμοστεί πλήρης απαγόρευση στα εστιατόρια, όπου όμως θα είναι αυστηρή και θα τηρηθεί αφήνοντας εκτός τα κέντρα διασκέδασης και τα μπαρ.
- Να μην επιτρέπεται σε νέους κάτω των 18 ετών η είσοδος σε μπαρ όπου επιτρέπεται το κάπνισμα.
- Σε μικρά μπαρ όπου δεν υπάρχουν υπάλληλοι και την αποκλειστική ευθύνη για τη λειτουργία τους έχουν οι ιδιοκτήτες τους, θα μπορούν να επιλέγουν οι ίδιοι αν θέλουν οι πελάτες τους να καπνίζουν στο μπαρ ή όχι, καθώς δεν θα μπορούν να κατηγορηθούν ότι εξαναγκάζουν τους υπαλλήλους τους ένα αυτοί δεν είναι καπνιστές, να καπνίζουν παθητικά στο χώρο εργασίας τους.
Ακόμη δεν είναι σαφές ποια από τα προαναφερόμενα μέτρα θα υιοθετηθούν, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι το υπουργείο Υγείας εδώ και ένα μήνα δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένο από την εφαρμογή του μέτρου.
Ενδεικτική είναι η δήλωση του υπουργού Υγείας κ. Α. Λοβέρδου προς τους προέδρους των επιστημονικών εταιριών, ότι "η ελληνική πολιτεία γελοιοποιείται" και ότι η αντικαπνιστική νομοθεσία πρέπει να εφαρμόζεται με λογική.
Μέχρι στιγμής, έχουν επιβληθεί πάνω από 400 πρόστιμα, ενώ όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Δημόπουλος οι έλεγχοι θα εντατικοποιηθούν, καθώς ήδη έχουν προχωρήσει οι συνεννοήσεις και με άλλους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Το ότι έχουν γίνει πάνω από 6.000 καταγγελίες σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη μερίδα του κόσμου που θέλει να εφαρμοστεί το μέτρο, πρόσθεσε.
Στην ερώτηση εάν οι αντικαπνιστές κατηγορήσουν το υπουργείο ότι "κάνει πίσω" σε σχέση με τον αντικαπνιστικό νόμο ο κ. Δημόπουλος είπε: "Αν κάνουμε πίσω, θα έχουμε επιχειρήματα γιατί το κάναμε".
(Πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ) 

Πηγή Ελευθεροτυπία

Read more...

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί


Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.

»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.

«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»...

Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπορημένη και απ' όλους αδικημένη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Σωτήρα Αμμοχώστου

Από την Σημερινή της Κύπρου
-----------------------------------------------------------
Ενημερωτικά σας λέω πως στον Β'ΠΠ σκοτώθηκαν περίπου 5,000,000 Γερμανοί στρατιώτες. Περίπου για το 1,500,000 αγνοείται η τύχη τους , ο τόπος ταφής και η τύχη των λειψάνων τους. Σε λίγες χώρες σεβάστηκαν οι άνθρωποι και οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις τους Γερμανούς νεκρούς και συνεκδοχικά και τους ζώντες συγγενείς τους.
Μπορεί να έχουμε πολλά στραβά σαν λαός αλλά ασέβεια στους νεκρούς δεν δείξαμε ποτέ στην ιστορία μας. Αυτό είναι κάτι που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.
Οι άλλοι τον σεβασμό τους στους νεκρούς  τον έδειξαν με τα Γκέτο της Κρακοβίας και της Βαρσοβίας, με τα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβιτς ,της Τρεμπλίνκα και του Τσέλμνο,  τον ομαδικούς τάφους στο Μπάμπι-Γιαρ και στην Τρανσίστρια.

Read more...

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Η γενιά του Πολυτεχνείου και η καμπούρα της

Με την ευκαιρία της σημερινής μέρας, βρίσκω την ευκαιρία να επαναδημοσιεύσω ένα άρθρο του Λέανδρου Ρακιντζή, σχετικά με το Πολυτεχνείο, την γενιά του , αλλά και την πορεία της στην μετέπειτα μεταπολιτευτική ιστορία μας.
Η γενιά του Πολυτεχνείου όσο διαρκούσε η ευδαιμονία της ελευθερίας της πολιτικής έκφρασης που κερδήθηκε μετά την μεταπολίτευση, αλλά και η αναδιανομή της πίτας της εξουσίας (και της μάσας) επί των ημερών του Ανδρέα, στην κυριολεξία θριάμβευσε.
Εξαργυρώνοντας την πτώση της δικτατορίας (που δεν έπεσε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά αυτός είναι ένα ακόμα μύθος της δημόσιας ιστορίας μας που καλά κρατεί), ανέλαβε όλα τα καίρια πόστα:
της πολιτικής αλλά και της φαυλότητας
της οικονομικής ανάπτυξης αλλά και της λαμογιάς 
και σημάδευσε η ελευσή της την ιστορία των τελευταίων 30 ετών.
Σήμερα όμως που γίνεται η σούμα τι ;
Απέναντι από την γενιά των "αριστερίζοντων" βολεμένων του συστήματος πλέον που απλά ξεσκονίζουν  τα τσιτάτα τους κάθε τέτοια μέρα και συναγελάζονται με τους πολιτικούς που αρθρώνουν τον ξύλινο λόγο τους, υπάρχει η υπόλοιπη γενιά που έμεινε στην απέξω και στη μιζέρια και είδε το όνειρο της μεταπολίτευσης να ξεφτίζει. Υπάρχουν και οι υπόλοιποι "νοικοκυραίοι" , οι οποίοι καλοδέχτηκαν τόσο την μεταπολίτευση όσο είχαν καλοδεχτεί και την χούντα (η καθολική αντίσταση στην χούντα είναι ακόμα ένας μεγάλος μύθος της δημόσιας ιστορίας μας).
Τώρα υπό τη σκιά του μνημονίου που μας οδήγησαν όλοι οι παραπάνω, με τις πράξεις τους ή με την ανοχή τους, τι νόημα άραγε προσλαμβάνει η επέτειος και η γιορτή, ιδίως για τους νεότερους;

Του διαρκούς αγώνα ή της καπήλευσης και εκμετάλλευσης των αγώνων;
Της πολιτικοποίησης ή της απαξίωσης της πολιτικής και των εκπροσώπων της;
Της ενασχόλησης με τα κοινά ή της αδιαφορίας και της ωφελιμιστικής εξατομίκευσης;

Προσέξτε το λόγο και τους προβληματισμούς του κ. Ρακιντζή 

-----------------------------------------------------------

Μιά ἀποκάλυψη ὑπῆρξε ἡ συνέντευξη στήν Καθημερινή τῆς 20/6 τοῦ πολύπειρου δικαστή καί νῦν Γενικοῦ Ἐπιθεωρητή τῆς Δημοσίας Διοικήσεως, τοῦ Λέανδρου Ρακιντζῆ. Ἦθος καί ὡριμότητα σκέψεως καί λόγου δίδαξε ὁ παλαίμαχος δικαστικός. Δύο ὅμως εἶναι οἱ προσεγγίσεις του, πού φέρουν την μείζονα σημασία. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ την συμβολή τῆς περιώνυμης «γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου» στήν πολιτική καί οἰκονομική μας κρίση και ἡ δεύτερη τόν καθοριστικό ρόλο τῆς πολιτιστικῆς κρίσης στήν γενική μας κακοδαιμονία.

Ἡ γενιά πού αὐτοθαυμάστηκε καί αὐτοδοξάστηκε ὅσο καμμία ἄλλη ἴσως τούς τελευταίους δύο αἰῶνες στήν χῶρα μας, ἀλλά καί ταυτόχρονα πού αὐτοαναιρέθηκε ὅσο καμμία, εἶναι ἀκριβῶς αὐτή, ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου». Ἔδωσε πλησμονή ὑποσχέσεων, ἀνήγγειλε τήν δημιουργία ἑνός νέου κράτους καί μιᾶς νέας κοινωνίας, επαγγέλθηκε μιά οἰωνεί πολιτιστική ἐπανάσταση καί… ἀπετυχέ παντοῦ παταγωδῶς. Ἡ γενιά τῆς «Ἀλλαγῆς», πού ἄλλαξε τά πάντα πρός τό χειρότερο… ἔτσι θά μείνει δυστυχῶς στήν Ἱστορία. Συγκροτήθηκε κατά βάση ἀπό ἐπιστήμονες πού ἐξελίχθηκαν εἴτε σέ τεχνοκράτες εἴτε σέ ἐπαγγελματίες πολιτικούς. Ἀναδείχθηκαν μέσα ἀπό μία περίοδο μέ ἰδιαίτερα ὀξεία πολιτική ἀντιπαλότητα καί ἔντονες κοινωνικές ἀναζητήσεις ἀλλά συνάμα καί ἐξαιρετικά σημαντική οἰκονομική καί παραγωγική ἀνάπτυξη. Ἡ μετεμφυλιακή περίοδος, δηλαδή χονδρικά ἡ εἰκοσιπενταετία 1950-1975, δημιούργησε κρίσιμα πολιτικά ἀδιέξοδα, τόσο πρίν ὅσο καί μετά τό 1967, ἀλλά τουλάχιστον δημιούργησε πρωτογενή καί δευτερογενή ἀνάπτυξη διόλου εὐκαταφρόνητη γιά μιά χῶρα πού ὡς τό 1949 εἶχε φθάσει σε ὁριακό σημεῖο.

Ἀνέλαβαν λοιπόν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου νά σηκώσουν στούς ὤμους τους μιά πολιτικά δοκιμασμένη ἀλλά οἰκονομικά εὔρωστη χῶρα πού ἐπιπλέον διέθετε ἐντυπωσιακή πολιτιστική ὁμοιογένεια. Πάνω στήν ἐξέγερση τοῦ Πολυτεχνείου, ἡ ὁποία παρ’ ὅλη τήν ἱστορική της θολούρα συγκρότησε ἕνα ἐκπληκτικῆς διείσδυσης καί μακρᾶς διαρκείας πολιτικό ὑπόβαθρο, ἑδραιώθηκε ὅλη ἡ πορεία τῆς μεταπολίτευσης. Ἀρκεῖ νά σημειώσουμε ὅτι ἡ πολύ μεγαλύτερη σέ κλίμακα καί προβολή ἐξέγερση τοῦ γαλλικοῦ Μάη τοῦ ’68, σέ καμμία περίπτωση δέν ἐπέτυχε νά ἐπιβάλλει μία πολιτική τάξη στήν γαλλική κοινωνία. Δηλαδή, ἐνῶ ὁ ἑλληνικός Νοέμβρης τοῦ ’73 δέν πέτυχε τόν ἀντικειμενικό του σκοπό, την κατάρρευση τοῦ δικτατορικοῦ καθεστῶτος, πέτυχε ὡστόσο νά γίνει ἄμεσα ἀναγνωρίσιμο σύμβολο καί μέ ἐντυπωσιακή ἀποτελεσματικότητα νά συνθέσει τήν νομιμοποιητική βάση σχεδόν κάθε πολιτικῆς καί πολιτιστικῆς ἐπιλογῆς τῶν κυβερνήσεων ἀπό τό 1974 κι ἔπειτα.

Πάνω στόν μύθο τοῦ Πολυτεχνείου ἀναδείχθηκαν καί καθιερώθηκαν ἄνθρωποι μέ πρώτιστο μέλημα τήν προσωπική τους ἀνέλιξη κι ἐπιτυχία. Τό κράτος θεωρήθηκε, ἰδίως μετά τό 1981 γιά νά εἴμαστε δίκαιοι, λάφυρο και ἡ πολιτική μηχανισμός προσωπικῆς ἐπαγγελματικῆς ἀναγνώρισης. Μέσα ἀπό αὐτό τό μονοπάτι κάθε θεσμός τῆς δημοκρατίας, ὅπως τό κοινοβούλιο κι ὁ συνδικαλισμός, κάθε πυλῶνας τῆς πολιτείας, ὅπως ἡ δημόσια διοίκηση καί ἡ τοπική αὐτοδιοίκηση, ἀκόμα καί κάθε ἔκφραση τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ἡ ἀκαδημαϊκή παιδεία καί ἡ τέχνη, βρέθηκαν αἰχμάλωτοι τοῦ κόμματος-κράτους. Χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τόν προσωπικό τυχοδιωκτισμό καί τόν πολιτικό ἀριβισμό ὅλες οἱ λειτουργίες, οἱ ἀξίες καί τά ἐρείσματα τῆς κοινωνίας. Παράλληλα ὁ κρατικός μηχανισμός θεωρήθηκε καί μετατράπηκε σέ ὄχημα εὔκολου καί γρήγορου πλουτισμοῦ, τόσο αὐτῶν πού ἐπέβαιναν στό ὄχημα ὅσο κι αὐτῶν πού κατάφερναν νά συνάψουν οἱαδήποτε σχέση μέ τήν λειτουργία του. Βλέποντας κάποιος τήν κατάσταση μέσω αὐτοῦ τοῦ πρίσματος ἡ θέση στήν ὁποία ἔχουμε βρεθῆ σήμερα, μέ χιλιαπλασιασμό τοῦ ἐξωτερικοῦ χρέους ἀπό τό 1974, δέν φαίνεται παράδοξη.

Τό κυριότερο ὅμως «ἐπίτευγμα» τῆς γενιᾶς πού κυβερνᾶ τήν χῶρα τά τελευταῖα 20-25 ἔτη καί συνεχίζει καί σήμερα νά ὁρίζει τίς τύχες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι ἡ χωρίς προηγούμενο πνευματική καί ἠθική ἀφαίμαξη τῶν Ἑλλήνων. Μπορεῖ τά ποσοστά ἐπιμὀρφωσης νά ἀνέβηκαν ἀλλά ἡ οὐσία τῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων καταβαραθρώθηκε. Σημειώνει εὔστοχα ὁ κ.Ρακιντζής: «Τό μόνο πού μένει στή χῶρα μας εἶναι νά κρατήσει ζωντανό κι ἀκμαῖο ἕνα ἄλλο κεφάλαιο: τόν ἑλληνικό πολιτισμό, τήν ἑλληνικότητα μέσα στο εὐρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ἕνα σημάδι τῆς παρακμῆς μας εἶναι ὅτι τά παιδιά μας εἶχαν σταματήσει νά μεγαλώνουν ἑλληνοκεντρικά». Πλήρης ἀφελληνισμός τῆς παιδείας καί τοῦ σκέπτεσθαι. Αὐτή ἡ πορεία ἔφτασε τά παιδιά μας στό σοβαρό ἔλλειμμα γλωσσικῆς, ἱστορικῆς καί πολιτιστικῆς παιδείας. Ὡς συνέπεια ἦρθε τό μεγάλο παθητικό στήν ἐθνική αὐτοσυνείδηση. Γίναμε ἕνας λαός – ἰδίως οἱ νεώτεροι, οἱ κάτω τῶν 40 – χωρίς πολιτιστική κι ἐθνική ρίζα, ἤ μάλλον χωρίς σύνδεση μέ τήν ρίζα του.

Κάθε σχέση μέ τήν ἑλληνικότητα, μέ τήν κρυστάλλινη διαύγεια τοῦ πολιτιστικοῦ μας πεπραγμένου, ποινικοποιήθηκε συνδεόμενη μέ μελανές πολιτικές πρακτικές μιᾶς ἐποχῆς ἀκραίου φανατισμοῦ καί ἐθνικοῦ διχασμοῦ. Ὅποιος μιλοῦσε γιά ἑλληνικό πολιτισμό, ἑλληνική γλῶσσα, ἑλληνική ἱστορία, ἑλληνική παράδοση αὐτοδικαίως ἐπέσυρε κι ἐν πολλοῖς καί σήμερα ἐπισύρει τόν χαρακτηρισμό τοῦ φασίστα, τοῦ άκροδεξιοῦ καί λοιπούς τίτλους πού ἀφειδῶς χρησιμοποιεῖ ἡ χορεία τῶν ἐπαγγελματιῶν προοδευτικῶν καί δημοκρατῶν. Ἐξοῦ καί ἡ ἀκολουθοῦσα ἐρώτηση: «Δέν φοβόσαστε στήν ἐποχή μας μήπως σᾶς ποῦν φασίστα;». Μέ παρρησία ὅμμως ἔρχεται κι ἡ ἀπάντηση: « Ὄχι. Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος πού ἔχω ζήσει στό ἐξωτερικό καί ἐκτιμῶ τήν μοναδικότητά μας, τόν πολιτισμό καί τήν παράδοσή μας. Ἄν τά χάσουμε ὅλα αὐτά, θά ἀπορροφηθοῦμε καί θά γίνουμε μιά ἀσήμαντη εὐρωπαϊκή ἐπαρχία, πού θά ἀκολουθεῖ τά χαρακτηριστικά τῶν ἄλλων, τά ὁποῖα δέν μᾶς ταιριάζουν κιόλας. Ὀφείλουμε νά κοιτάξουμε τήν ἱστορία μας γιά νά μπορέσουμε νά βγοῦμε ἀπό τήν κρίση, νά διαβάσουμε τούς ἀρχαίους συγγραφεῖς, νά ἀνακαλύψουμε ποιοί εἴμαστε. Δέν νομίζω ὅτι αὐτό εἶναι φασιστικό ἤ σωβινιστικό. Νομίζω ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο».

Αὐτό ἐπέτυχε ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνείου». Νά μεταλλάξει τό ἀναγκαῖο καί φυσικό σέ φασιστικό καί σωβινιστικό. Νά κάνει τά αὐτονόητα, ἀπαγορευμένα. Νά μᾶς κάνει «τῶν Εὐρωπαίων περίγελο καί τῶν ἀρχαίων παλιάτσους», ὅπως ἔγραψε κάποτε ὁ ποιητής. Τῶρα βέβαια πού ἡ γύμνια αὐτῆς τῆς γενιᾶς ἀποκαλύφθηκε ψάχνει τόν ἔνοχο ὁπουδήποτε μακριά της. Κάποιος ἄλλος πρέπει νά φταίει γιά τήν δική της ἀνεπάρκεια. Πότε-πότε ὅμως ἡ καμήλα πρέπει νά σταματᾶ νά κοιτᾶ γιά τίς ἄλλες καμποῦρες καί νά γυρίζει νά δεῖ τή δική της. Ἴσως ἐκεῖ βρίσκεται τό πρόβλημα…


τοῦ Γιάννη Ἀ. Χαραλαμπίδη (yia.xara@yahoo.gr)

Πηγή : Αντίβαρο

Read more...

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Είναι η αντιπαροχή ταυτότητα ;

Έχουμε την βεβαιότητα ότι ο «Καλλικράτης» αντιμετωπίζει τις περιφέρειες ως διοικητικές μονάδες του κομματικού παρακράτους, χωρίς να πολυλογαριάζει τις ιστορικές και πολιτισμικές τους διαστάσεις, αυτές δηλαδή που διαμορφώνουν ή που θα έπρεπε να διαμορφώνουν τις χωροταξικές, παραγωγικές, κι αισθητικές αναφορές ενός τόπου ή μιας ουτοπίας.

Η Αττική, που δυστυχώς λειτουργεί υποδειγματικά για όλες τις ελληνικές περιφέρειες, παρότι είναι μια περιοχή με ασύγκριτη ιστορική πυκνότητα, έμπλεη μνημάτων και μηνυμάτων, είναι μια περιφέρεια σε σύγχυση, δηλαδή μια περιφέρεια χωρίς ταυτότητα. Διότι δεν συνιστά ταυτότητα η αρχαιοκαπηλία, η έπαρση κι ο κομπογιαννιτισμός με τα οποία πορεύεται κι εμπορεύεται το κράτος των Αθηνών και της Μυκόνου.

Για δυο σχεδόν αιώνες η Αττική λειτούργησε ως τόπος υποδοχής και διαμονής των προσφύγων του εντός κι εκτός Ελλάδος ελληνισμού (εσχάτως έγινε και τόπος διαμονής των αλλογενών μεταναστών αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα). Θα περίμενε κανείς ότι η συνύπαρξη τόσο ετερόκλητου ανθρώπινου δυναμικού θα πλούτιζε την ταυτότητά της, καθιστώντας την Αττική ελκυστική μες την πολυμορφία του τόπου και των ανθρώπων του. Αλλά αυτό δεν έγινε, διότι οι τοπικές ταυτότητες εξ αρχής βρέθηκαν υπό διωγμό. Οι επήλυδες έπρεπε να τις αποβάλλουν για να γίνουν αποδεκτοί από τον συμπλεγματικό επαρχιωτισμό του ομοιογενοποιητικού και συγκεντρωτικού μοντέλου που προκρίθηκε σαν καταλληλότερο για την χώρα από μια πολιτική τάξη που την προχειρότητά της συνεπικουρούσε παλαιόθεν η μορφωτική και ιστορική της ανεπάρκεια. Το αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου είναι μια κοινωνία μεταπρατική και μια περιφέρεια παρενδυματική, δηλαδή μια περιφέρεια τραβεστί.
Χωρίς υποδομές, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς πρόβλεψη και κυρίως χωρίς προοπτική η μισή Ελλάδα σπρώχτηκε και στριμώχτηκε στο λεκανοπέδιο Αττικής που λειτούργησε ως χωματερή, στην οποία όμως δεν στοιβάχθηκαν μόνο απορρίμματα αλλά και άνθρωποι, άνθρωποι στερημένοι της περηφάνιας και της αξιοπρέπειάς τους. Οι άνθρωποι αυτοί, κατά κύριο λόγο, έπρεπε να παρασιτούν ως πελάτες μιας ανάγωγης αλλά πανίσχυρης διακομματικής γραφειοκρατίας, η οποία με την σειρά της ενθάρρυνε, μονιμοποιούσε και νομιμοποιούσε τις παντοειδείς αυθαιρεσίες, αυτές που εντέλει παραμόρφωσαν το φυσικό, αρχιτεκτονικό και ιστορικό περιβάλλον της αττικής γης. Κι όλα αυτά τα εγκλήματα έγιναν στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου εκσυγχρονισμού, που γέμισε με τζιπ το Κολωνάκι αλλά δεν έχει πού να κρύψει τα σκουπίδια που παράγει.
Η μονοκαλλιέργεια του τσιμεντώματος και ο Μινώταυρος της δημοσιοϋπαλληλίας ήταν κι είναι το κυρίαρχο μοντέλο υπανάπτυξης, και χάρη σε αυτό η κατακαμένη Αττική έγινε μια υποβαθμισμένη βαλκανική περιφέρεια που η χυδαιότητά της θα έπρεπε να προσβάλει εκτός από την ποιότητα ζωής των κατοίκων της και την μνήμη τους. Κατά πλειοψηφία αμνήμονες όμως και κατά συνέπεια παροπλισμένοι επί μακρόν ιδιώτευσαν, υπό την ομηρεία μιας δανεικής ευζωίας με ανεξόφλητα γραμμάτια. Όσο για τους επισκέπτες της αυτοί την αντιμετωπίζουν ως τράνζιτ, ως ελάχιστα ελκυστικό, γι’ αυτό και προσωρινό, σταθμό διέλευσης.
Το θέμα δεν είναι αποκλειστικά αισθητικής τάξεως. Δεν αποτρέπει απλώς τον λεγόμενο τουρισμό πόλης. Καθορίζει την ανάπτυξη, την οικονομία, τον πολιτισμό -την καθημερινότητά μας δηλαδή. Όλα τα γεωπολιτιστικά και συνακόλουθα γεωοικονομικά πλεονεκτήματα της Αττικής περιφρονήθηκαν με τον πλέον κραυγαλέο κι απαίδευτο τρόπο. Γι’ αυτό ακριβώς και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι αυτοί που ομνύουν στην κατά τα λοιπά κεχρισμένη «ανεξαρτησία» τους, αυτοί που παταγωδώς απέτυχαν στα απλά, θα προκόψουν τώρα στα σύνθετα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι αυτοί που συγκεφαλαιώνουν το πρόβλήμα θα γίνουν αίφνης η λύση του. Κι επιπλέον χρειάζεται να το πούμε ξεκάθαρα. Αυτοί που ανέχθηκαν ή ενορχήστρωσαν την ύβρη στην Αττική δεν δικαιούνται να γίνονται οι όψιμοι τιμητές της, διότι, απλούστατα, «δεν πάει άλλο». Οι ανοχές κι οι αντοχές της Αττικής βρίσκονται σε οριακό σημείο. Οι ελεύθεροι χώροι λιγοστεύουν και η «ανάπτυξη» συνεχίζει να είναι υπόθεση των εργολάβων κι όχι των πολιτών. Οι θαλάσσιοι και δασικοί πνεύμονες υπολειτουργούν. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση γκετοποιεί περιοχές και οι συνέπειες της οικονομικής και πολιτικής υποτέλειας του «Μνημονίου» θα δημιουργήσουν κοινωνικές εκρήξεις απρόβλεπτης έντασης. Η Αττική –όπως κι η χώρα ολόκληρη– ή θα συνεχίσει να φυτοζωεί ως τριτοκοσμικό «οικόπεδο και αποικία» ή θα αποφορτισθεί πρωτίστως υλικά –δηλαδή πολιτικά–, ώστε να επανακτήσει και να δημιουργήσει μια ταυτότητα που θα σέβεται το περιβάλλον της, το παρελθόν της και τις ιδιαιτερότητες των κατοίκων της.
Και σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν οι απροσκύνητοι Ηπειρώτες, οι Κρήτες, οι Πελοποννήσιοι, οι Μακεδόνες, οι Κυκλαδίτες, οι Θράκες, όλοι οι Πανέλληνες πρόσφυγες της Αττικής γης, όλοι εκείνοι που δεν τους κατάπιε η νεοπλουτική κακογουστιά, να πλουτίσουν την φυσιογνωμία της και να στολίσουν με την ατίμητη ετερότητά τους το πρόσωπό μιας παλιγγενεσίας. Διότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα απελευθερώσουν τις πνευματικές, κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις που λαθροβιούν στο περιθώριο κομίζοντας, κοντά στ’ άλλα, τις δεξιότητες των τόπων καταγωγής τους, εκείνες ακριβώς που με την βιοτεχνία τους θα υποσκελίσουν την εξάρτηση της περιφέρειας από την λερναία ύδρα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της τζογαδόρικης παραοικονομίας.
Αλλά για να επανεύρουμε των Ελλήνων τις κοινότητες, των Ρωμηών τις κοινωνιές δεν χρειάζεται απλώς μια χρηστή διαχείριση και μερικά αποσπασματικού χαρακτήρα μερεμέτια αλλά μια νέα και τολμηρή προοπτική, μια επαναθεμελίωση στον θεσμικό, οικονομικό και κοινωνικό  χάρτη της περιφέρειας.  Μιά πραγματικά συμμετοχική και αυτοδιοικητική επαναθεμελίωση που θα αναδεικνύει την τοπικότητα και τα λησμονημένα παραγωγικά της συστήματα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα δημιουργήσει αναμφίβολα σφοδρές συγκρούσεις με τις χρόνιες παθογένειες του κραταιού συστήματος της κρατικοδίαιτης αγοράς.
Γι’ αυτό κι ένα τέτοιο εγχείρημα δεν μπορεί να το γεννήσουν οι χρεωκοπημένες κομματικές εφεδρείες που ανακυκλώνουν τα φθαρμένα έως διεφθαρμένα τους υλικά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα το κοιλοπονέσει η ίδια η ιστορία με τα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα που δεν αποχαύνωσαν ακόμη οι τηλεοράσεις των πλούσιων εργολάβων.
Και αυτό δεν το χρωστάμε μόνο στις ζωές μας αλλά και στους γονείς και τα παιδιά μας.
Όσοι δεν βουλιάξαμε στους καναπέδες μας ας το τολμήσουμε.

Αναδημοσίευση του εκδοτικού σημειώματος του manifesto (τ.19), το οποίο από 3/11 κυκλοφορεί στα περίπτερα και τα κέντρα τύπου της περιφέρειας.

Read more...

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Αγωγοί, φίδια και πράσινα άλογα ......

Λοιπόν επειδή τώρα όλοι ασχολούνται με τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους , εγώ θα το παίξω τρελίτσα . Θα ασχοληθώ λίγο με ένα άλλο σημαντικό θέμα που έπαιξε προεκλογικά τόσο από τον πρώην Κώστα και νυν Κωστάκη Καραμανλή , τον επονομαζόμενο και καταλληλότερο όσο και από τον πρώην Γιωργάκη και νυν Γιώργο Παπανδρέου τον ποδηλάτη - δρομέα - πρωθυπουργό, ένα πράγμα σαν τον τερματοφύλακα γιατρό στο Μπλεκ. 
Είναι ένα θέμα που δεν πολυέπαιξε , είχα στο μυαλό μου να αναφερθώ , αλλά πάντα το ανέβαλα.
Το θέμα του αγωγού (πετρελαίου) Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη .
Για το συγκεριμένο θέμα είχε χυθεί πολύ μελάνι, τόσο για τις πράγματι μεγάλες προσπάθειες του Κωστάκη να το παίξει στρατηγικός εταίρος με την Ρωσία, όσο και για τις προσπάθειες του Γιωργάκη να το τορπιλίσει, ως γνήσιος Αμερικανοτραφής γιος της μάνας του. Θα θυμάστε πιστέυω όλες τις περιβαλλοντικές του ανησυχίες εκέινη την εποχή. (Αυτό κρατήστε το).
Το θέμα είναι ότι το project του αγωγού πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και μάλιστα αν και η Βουλγαρία άρχισε να κάνει "νερά" , η Ρωσική πλευρά συνέχισε να κατηγορεί και εμάς (αν και για λόγους μάλλον ακατανόητους σε μένα). Διαβάστε εδώ  το post με τις σχετικές παραπομπές.

Ώσπου είχαμε την παρακάτω είδηση  :
-------------------------------------------------------------------
Ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας δήλωσε ότι κατά πάσα πιθανότητα ο αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης δεν πρόκειται να κατασκευαστεί για περιβαντολογικούς λόγους, ενώ επεσήμανε ότι και από οικονομικής απόψεως το έργο δεν ήταν βιώσιμο.
Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση της Βουλγαρίας απέρριψε την περιβαντολογική μελέτη για τον αγωγό. Η δικαιολογία για την απόρριψη ήταν ότι η μελέτη δεν παρείχε πλήρη και αναλυτική τεκμιρίωση για τις επιπτώσεις που θα είχε μία διαρροή από τον αγωγό στο περιβάλλον, στον τουρισμό και στην αλιεία.

Επισημαίνεται ότι αντίστοιχες ανησυχίες είχε εκφράσει και ο Έλληνας πρωθυπουργός πριν από ένα χρόνο όταν ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης.

Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας δήλωσε ότι αποδέχεται τις ανησυχίες και τις αιτιάσεις της Βουλγαρίας για τον αγωγό και ότι η χώρα του εξετάζει άλλες εναλλακτικές προτάσεις και συνεργασίες με άλλες χώρες της περιοχής για την μεταφορά του ρωσικού πετρελαίου προς τις διεθνείς αγορές, παρακάμπτοντας τα Στενά του Βοσπόρου.
Φυσικά αυτό που δεν έχει μέχρι σήμερα απαντηθεί και από την ελληνική κυβέρνηση είναι εαν τελικά θα ισχύσουν τα ίδια περιβαντολογικά κριτήρια στην περίπτωση που η Τουρκία προτείνει καλύτερους όρους συνεργασίας στους Ρώσους και κατασκευαστεί ένας νέος αγωγός που και αυτός θα έχει ως κατάληξη του το Αιγαίο.   

Πηγή : Defencenet

----------------------------------------------------------------------------------

Επειδή βαριέμαι και με "χαλάει" να ξαναρχίσω το βρίσιμο και τις αναλύσεις περί "χαμένων ευκαιριών , "ανερμάτιστης στρατηγικής", "απουσίας εξωτερικής πολιτικής"  και άλλες ιστορίες για κόμπρες από την Ινδία, σας αφήνω να βγάλετε τα  δικά σας συμπεράσματά .
Πάντως πως γίνεται στην όλη ιστορία, με Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, South Stream και  Nabucco να είμαστε συνέχεια ένα βήμα πίσω , αλήθεια δεν το καταλαβαίνω.

Read more...

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Περί διλημμάτων


Παντού στον επαναληπτικό γύρο των εκλογών, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων,  έχουμε τεθεί προ του εκβιαστικού διλήμματος ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

Ο ΓΑΠ και οι λοιποί λακέδες του από τη μια ποντάρουν στα αντιδεξιά αντανακλαστικά πολλών Ελλήνων και από την άλλη μας καλούν να ψηφίσουμε "αυτοδιοικητικά".
Τώρα πως εννοεί ο καθένας το "αυτοδιοικητικά" είναι μια άλλη κουβέντα.

Ο Σαμαράς να εφαρμόζει ακριβώς αυτήν την μεθοδολογία αντιπολίτευσης που έφερε τον ΓΑΠ στην εξουσία μετά τον ρίψασπι πρωθυπουργό του διαγγέλματος του Μπαϊρακτάρη.
Στην ουσία αυτό που λέει και αυτός είναι μια παραλλαγή του "λεφτά υπάρχουν. Πιθανόν στη ΝΔ να ποντάρουν στον κρυμμένο θησαυρό του Αλή Πασά που ψάχνουν στα Τρίκαλα.

Ο Καρατζαφέρης για ακόμα μια φορά να δικαιώνει την προσωνυμία "κωλοτούμπας".

Το ΚΚΕ να επιμένει ότι και στον 2ο γύρο εξακολουθεί να στηρίζει την λαϊκή συσπείρωση! Αυτό και αν είναι υπερβατική στάση.

Οι Συνασπισμένοι εντός και εκτός μαντριού να είναι στην γνώριμη στάση τους μετά την μεταπολίτευση, αυτή του  "αναντικατάστατου" συνδιαλλαγόμενου, που στήνει σε όλους κώλο για μια θέση . Για ακόμα φορά δικαιώνουν τον τίτλο των βολεμένων του συστήματος. Στην ουσία  συνήθως πουλάνε τις αριστερές ψήφους στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ (σπανιότερα) για την καρέκλα.
Εγώ πάντως έχω μερικές απορίες που τρυπάνε το μυαλό μου τώρα στην αντάρα αυτής της γαλαζοπράσινης διελκυστίνδας.

Που πήγε αλήθεια  όλη αυτήν η πολιτική παρακαταθήκη που κληρονόμησε και εκμεταλλεύτηκε ο Αντρέας το 1981 ;
Μάλλον έγινε κουρελόχαρτο στα χέρια των πολιτευτάδων και συντρίμμια στα γρανάζια της διαπλοκής, όλων αυτών που πούλησαν το αίμα των παππούδων τους για μια θεσούλα , ένα Cayenne και ένα εξοχικό.

Πως καταφέρανε έτσι οι επίγονοί του Ανδρέα να εξισώσουν στα μάτια των Ελλήνων το ΠΑΣΟΚ με την δεξιά;

Πως γίνεται ο γιος του να είχε τον Μάνο και τον Ανδριανόπουλο συνοδοιπόρους του και τώρα τον Καμίνη για πουλέν του ;

Είναι δυνατόν η Θεσσαλονίκη να έχει να επιλέξει ανάμεσα στον Μπουτάρη και τον Γκιουλέκα  και τόσα χρόνια να είναι δεμένη στο άρμα του Άνθιμου  και του Ζορρό ; 

Είναι δυνατόν η Αλέκα να εξακολουθεί να δηλώνει ότι ότι ο Στάλιν ήταν ένας διορατικός ηγέτης και ακόμα να την ακούνε κάποιοι ;

Πως να και τι να ψηφίσουμε κάποιοι αυτή την Κυριακή;

Ειλικρινά δεν μπορώ άλλες αναλύσεις για το λευκό, το άκυρο και την αποχή. Δυστυχώς αισθάνομαι εγκλωβισμένος και είναι σαν να μου λένε αν θέλω να φάω τα σκατά ζεστά η κρύα.
Δεν μπορώ αλήθεια να δεχτώ ότι όλη η διαδικασία των εκλογών τελικά φτάνει πάντα στον ίδιο παρανομαστή.

Σας καταλαβαίνω όλους εσάς που τα διλήμματα του 2ου γύρου σας σκίζουν το μυαλό και την καρδιά γιατί και εγώ είμαι έτσι και για πρώτη φορά πιστεύω πως ότι και να κάνω λάθος θα είναι.
Αυτό είναι που με τρελαίνει στ' αλήθεια...

----------------------------------------------------


Αφορμή για αυτήν ανάρτηση ήταν μια άλλη ανάρτηση από το ιστολόγιο της Κατερίνας.

Read more...

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Ο Καλλικράτης ....manager

Του Δημήτρη Μυ

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα... νικήσει την ερχόμενη Κυριακή με την ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου των εκλογών. Ανεξαρτήτως του χρώματος (πράσινο ή μπλε) με το οποίο θα βαφεί ο χάρτης των περιφερειών και των νέων δήμων ας δούμε ποιος θα χάσει. Έχει περισσότερο ενδιαφέρον...

Το σχέδιο για την διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας (Καλλικράτης) «φοράει» κοστούμι μάνατζερ ο οποίος «βλέπει» την Τοπική Αυτοδιοίκηση με καθαρά οικονομικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, η λογική της αγοράς, για την ακρίβεια το αόρατο χέρι της αγοράς, αναλαμβάνει να ρυθμίσει τις υποθέσεις της καθημερινότητάς μας ως εξής:

Η πρώτη αναμενόμενη κίνηση του Καλλικράτη manager θα είναι οι περικοπές. Ήδη η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει περικοπές μισού δισεκατομμυρίου ευρώ από τις κρατικές επιχορηγήσεις προς τους δήμους.

Η δεύτερη κίνηση είναι το ξαλάφρωμα από το πλεονάζον προσωπικό των δημοτικών επιχειρήσεων.

Η τρίτη κίνηση έχει να κάνει με το ξεπούλημα επικερδών δραστηριοτήτων (διαχείριση σκουπιδιών για παράδειγμα, εκμετάλλευση κάθε είδους φυσικών πόρων)

Η τέταρτη κίνηση έχει να κάνει με τη διαχείριση (πάντα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια) των τομέων παιδείας και υγείας. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς ότι μιλάμε για ολοκληρωτική εγκατάλειψη των στοιχειωδών υποχρεώσεων του κράτους προς τους πολίτες του.

Πολύ σύντομα, εξειδικευμένες σε παγκόσμιο επίπεδο εταιρίες θα σκάσουν μύτη στην νέα και πολλά υποσχόμενη ελληνική αγορά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και θα αναλάβουν το έργο της διαχείρισης των πόρων της. Όπως είναι γνωστό το πρώτο και μοναδικό κριτήριο των εταιριών είναι το κέρδος. Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη απ αυτές τις εταιρίες έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα και περιμένει το αποτέλεσμα για να ξεκινήσει και επίσημα τη δραστηριότητά της...

Τι περιμένουμε εμείς απ’ όλα αυτά;

1) Γύρω στις 60 με 70.000 περισσότερους ανέργους οι όποιοι σήμερα απασχολούνται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση

2) Πολλαπλάσια δημοτικά τέλη για να πληρώνονται υπηρεσίες καθαριότητας, εκπαίδευσης και υγείας. (θα μας τα παίρνουν δηλαδή και η κεντρική κυβέρνηση με την άγρια φορολογία για να ξεπληρώνουμε τους τόκους των δανείων και οι «μικροί πρωθυπουργοί» για να εξασφαλίζουμε τα στοιχειώδη, όπως περίθαλψη, ένα σχολείο, και μάζεμα των σκουπιδιών)

Δε θεωρούμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση λειτουργούσε ορθολογικά, ούτε προς το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι όμως διαφορετικό πράγμα ο «ορθολογισμός» και άλλο ζήτημα η ιδιωτικοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από την οποία θα χάσει η κοινωνία για να κερδίσουν οι manager οι εταιρίες τους και τα λαμόγια που έχουν μπροστά τους νέο πεδίο δόξας λαμπρό...

Από το Ποντίκι

Read more...

ΟΣΟ ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΖΑΜΕ !!!

Κανένας μα κανένας δεν έχει καταλάβει που βρισκόμαστε και που πάμε.
Σήμερα θα παρουσιάσω μόνο τον πίνακα 1, σελίδα 1349 του νόμου 3845, ΦΕΚ 65/2010. (www.et.gr)
Ο Πίνακας λέει τα δημοσιονομικά μέτρα που περιλαμβάνει το πρόγραμμα.


Ότι άλλο ακούτε είναι αηδίες.

 
Πάμε λοιπόν να δούμε τα μέτρα για το 2010.

Όπως βλέπετε από τα μέτρα του 2010, θα εξοικονομήσουμε 5800 εκατομμύρια.
Τελειώσαμε; Όχι βέβαια, έρχεται το 2011.
Πάρτε τα μέτρα του 2011, για να καταλάβετε.

Αν δεν καταλάβατε ακόμα το 2011, θα εξοικονομήσουμε άλλα 9650 εκατομμύρια, δηλαδή υπερδιπλάσια από το 2010, δηλαδή το αγγούρι θα είναι διπλάσιο το 2011. Για δείτε:
Αύξηση αντικειμενικών αξιών 400 εκατομμύρια
Εξοικονόμηση πόρων από τον Καλλικράτη 500 εκατομμύρια.
Και μετά από αυτά έρχεται το 2012.
Πάρτε και το 2012 να το έχετε.

Ζείτε ακόμα;
Για δείτε τι λέει για το 2012.
Μείωση προσλήψεων δημοσίων υπαλλήλων πέραν του 5 προς 1!!
Αυτό για όσους σας τάζουν θέσεις στο δημόσιο.
Ανάπτυξη θέλετε.
Πάρτε μείωση δημόσιων επενδύσεων 500 εκατομμύρια.
Προσέξτε τώρα και το τελευταίο.
ΜΗ καθορισμένα μέτρα για λειτουργικά έξοδα  900 εκατομμύρια!!!
Αντέχετε;;
Ε, πάρτε και το 2013

Βλέπετε τι λέει;
ΜΗ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΑ ΜΕΤΡΑ 4200 ΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ,δηλαδή το 2013, θα πάρουνε μέτρα που θα πρέπει να αποδώσουν όσο ΟΛΕΣ οι περικοπές του 2010!!!
Ακόμα αναπνέετε, και δεν σας έχουν φορολογήσει;
Δεν πειράζει.
Υπομονή.
Εσείς οι 500.000 Έλληνες που έχετε καταφέρει να ζείτε, θα δείτε τα βάσανα σας να τελειώνουν το .. 2015, γιατί ακόμα υπάρχει το 2014, που έχει και αυτό μέτρα. Πάρτε και το 2014.

Προσέξτε τώρα.
Το 2014, και μόνο τότε θα σταματήσει τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων, χάνοντας 600 εκατομμύρια, αλλά προβλέπει εξοικονόμηση από μη καθορισμένα ακόμα μέτρα 4700 εκατομμυρίων!!!
ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2014 ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΘΟΥΝ 30 ΔΙς ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΟΥΝΤΑΙ 5,8!!!
Από σήμερα λοιπόν ό,τι μαλακία ακούτε από οποιονδήποτε, θα μπορείτε να ρίχνετε μια ματιά στους λογαριασμούς και να ξέρετε τι σας περιμένει.
Αν έχετε τάσεις αυτοκτονικές διαβάστε όλο το νόμο, αλλά όχι σαν τους ηλίθιους πολιτικοδημοσιογράφους.
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑρΤΗΜΑΤΑ!!!
Κι ενώ ο νόμος γράφει όλα αυτά, έχεις τον έναν και τον άλλον, να διαμορφώνουν γνώμη, για τον 15χρονο που θα δουλεύει με 400 ευρώ, ή τη ποσόστωση ναυτικών στο Ζενίθ, "κρύβοντας" με την έντονη δημοσιοποίηση τέτοιων περιπτώσεων, το εγκληματικό σύνολο.
Ε, λοιπόν.
Όσοι τα λένε αυτά, ή ξέρουν και μας δουλεύουν, ή είναι βλάκες, ή και τα δύο.



Από ένα email που έλαβα από μια φίλη μου.


---------------------------------------------------------------------------------------



Υ.Γ. Όσοι μπορείτε, διακινήστε τα παραπάνω στοιχεία, με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι κι αλλιώς δεν μου φαίνεται ότι θα τολμήσει κανένα επίσημο μέσον να τα δημοσιοποιήσει ευρέως.

Είναι όλα τσεκαρισμένα . Όποιος θέλει μπορεί και να κατεβάσεει το νόμο 3845 , ΦΕΚ 65/2010 Τευχος Α , από τη σελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου.


Να σημειωθεί ότι όλα αυτά είναι του Μαΐου , αλλά κανένας δεν μιλάει , όλα τα Πρετεντερο-Τραγκο-Παπαχελοειδή  τουμπέκα...

Read more...

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Περί ψήφου....

Μην κάθεστε στον καναπέ ή στο Ίντερνετ σήμερα μέρα που είναι.

Πηγαίνετε και ψηφίστε.

Μην νομίζετε ότι με την αποχή θα καταφέρετε κάτι ή θα δώσετε κάποιοι μήνυμα.
Η αποχή είναι βούτυρο στο ψωμί των λαμογιών. Είναι κρίμα κάποιοι που τους ψηφίζει το 20 και το 30 τοις εκατό του σώματος στο τέλος λόγω της αποχής να φτάνουν στο 40%.
Δεν είναι επιχείρημα το ότι "όλοι ίδιοι είναι".
Είναι όλοι ίδιοι γιατί ΕΜΕΙΣ όλο ίδιους εκλέγουμε.
Αν οι περισσότεροι που ισχυρίζονται ότι είναι σκεπτόμενοι και δεν πάνε να ψηφίσουν, είχαν πάει και είχαν ψηφίσει έναν ανεξάρτητο και ακέραιο υποψήφιο θα είχε γίνει μια καλή αρχή, γιατί δεν αλλάζουν έτσι εύκολα τα πράγματα, ιδίως μέσω των δημοκρατικών διαδικασίων.
Πως όμως να αλλάξουν έτσι τα πράγματα ότν όλοι στο τέλος ψηφίζουν τον κουμπάρο ή δεν ψηφίζουν γιατί τάχα και καλά είναι αηδιασμένοι αλλά στην πραγματικότητα είναι μάλλον τεμπέληδες ή αρνούνται να βάλουν το μυαλό να δουλέψει σε μια κρίσιμη εποχή.
Τα ίδια έχω ξαναπει και για τις Ευρωεκλογές , όπου στο Στρασβούργο πάρθηκαν όλες οι αποφάσεις που καθόρισαν την πορεάι της Ελλάδας , αλλά εμείς το κάναμε τριήμερο , αντίθετα στις εκλογές του Μπαστουνοχωρίου τρέχουμε σαν παλαβοί γιατί βάζει υποψηφιότητα ο μπατζανάκης μας ή χειρότερα ακόμα, κατεβάζουμε τα ρολά και δεν ξέρουμε καν ποιοι είναι οι υποψήφιοι.

Αλήθεια πόσοι από σας ξέρουν τα προγράμματα αυτών που θα καθορίσουν την καθημερινότητά σας για τα επόμενα 4 χρόνια ;

Θυμηθείτε

Ο χειρότερος εχθρός είναι η αδιαφορία.

Καλή ψήφο , αρκεί να προέρχεται από το μυαλό και την καρδιά σας...

Read more...

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Ε Κ Λ Ο Γ Ε Σ .......

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ !!!

Read more...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Deja vu .........

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε την  10η Σεπτεμβρίου 2009 από τον Δημήτρη Δήμου, Αντιστράτηγο ε.α., έναν αξιωματικό αξίας αλλά και  με ευρύτατη μόρφωση και παιδεία, πράγμα σπάνιο, τις απόψεις του οποίου εκτιμώ ιδιαίτερα.
Τις απόψεις του αξίζει κανείς να τις ακούει όποτε του δίνεται η ευκαιρία.
Διαβάζοντας τη αισθανόμαστε σαν να ζούμε σε ένα κακό όνειρο από το οποίο όμως δεν έχουμε ελπίδα να ξυπνήσουμε. 
Είναι γραμμένες με μια φοβερή οξυδέρκεια η άποψη του στρατηγού για το όλο θέμα περί της επερχόμενης ανάληψης της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ. 
Ας δούμε αυτά γραμμένα σχεδόν ένα χρόνο πριν και ας συλλογιστούμε.
Πάντως για ένα πράγμα είμαι βέβαιος .
Ο στρατηγός σε καμιά περίπτωση παρά τα όσα έλεγε δεν περίμενε τέτοια κατάντια σαν τη σημερινή.

Δημοσιεύτηκε στο Αντίβαρο

--------------------------------------------------------------------------------
"Αποκαΐ δια"

Δεν ξέρω γιατί μου δημιουργήθηκε, εντελώς αυτόματα, ένας πολύ θλιβερός συνειρμός μεταξύ της φοβερής καταστροφής από τη φωτιά που ρήμαξε την Αττική και της  κατάστασης που προέκυψε στη χώρα μετά την αναγκαστική παραίτηση της κυβέρνησης. Η εικόνα της φοβερής τραγωδίας με τα καμένα δάση, τα αποτεφρωμένα σπίτια, τις απελπισμένες και ολοφυρόμενες νοικοκυρές, και της αποδιοργανωμένης Δημόσιας διοίκησης, είναι η απόλυτη αναπαράσταση της τραγικής εικόνας που βρίσκεται η χώρα. Η Ελλάδα φαλίρισε οριστικά  και η Έλληνες δυστυχώς  ανυποψίαστοι για το μεγάλο κακό  που έρχεται, συνεχίζουν να ασχολούνται για το ποιος είναι πιο καλός από τους δυο, που ξεπούλησαν τη πατρίδα τους.




Με φόντο τα αποκαίδια προχωρούν οι Έλληνες σε νέες εθνικές εκλογές μέσα σε δυο χρόνια. Για να κάνουν τι; Κυριολεκτικά μια τρύπα στο νερό. Δεν υπάρχουν επιλογές, κλείσανε ερμητικά, οι θυρίδες διαφυγής και διάσωσης της χώρας, απέξω περιμένουνε οι δανειστές και οι τοκογλύφοι, για να βγάλουν στο πλειστηριασμό, όλη τη πραμάτεια του Ελληνικού λαού. Πιστέψτε με, σκληροί, αδίστακτοι και ανίεροι τοκογλύφοι, ξεσχίζουν τις σάρκες μας. Δανείζουν τη Γερμανία με τρείς φορές μικρότερο επιτόκιο από την Ελλάδα και σ’ αυτό το  τρελό και εγκληματικό παιχνίδι της βέβαιης χρεοκοπίας, βάζουν τη χώρα οι πολιτικοί μας χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς κάποιο ενδοιασμό για το ξεπούλημα της πατρίδος, αδίστακτα, εγκληματικά και εσκεμμένα, αρκεί να  βρίσκουν  χρήμα για νάχουν τα τρωκτικά τους να μασάνε. Είναι ανεξήγητο το πάθος αυτοκαταστροφής μας, ως το τέλος . Να μη διασωθεί τίποτα.




Τι περιμένει ο Ελληνικός λαός να βγει από αυτές τις εκλογές, εκτός από την συνέχιση του στημένου παιχνιδιού του δικομματισμού, της διαφθοράς και της σπατάλης; Αυτοί που παρέλαβαν τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση χωρίς κανένα χρέος, χωρίς έλλειμμα, οι πράκτορες της παγκοσμιοποίησης, που τη καταχρέωσαν κλέβοντας, ξαφνικά θα συνέλθουν και θα νοικοκυρέψουν το τόπο και θα ξεπληρώσουν τα κολοσσιαία χρέη που συσσώρευσαν στη πλάτη του ελληνικού λαού; Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν σε τέτοια  θαύματα; Καημένε Ελληνικέ λαέ, πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος. Ας μου βρει ένας ,  ένα τομέα που να πηγαίνει καλά σ’ αυτό το κράτος. Η παιδεία (το πρώτιστο), η Υγεία,  η Οικονομία, η Δημόσια Διοίκηση, η Δικαιοσύνη, η Ασφάλεια, η Άμυνα, η Κοινωνική αλληλεγγύη, το ήθος; Βρέστε μου ένα τομέα για να στηρίξουμε έστω και ένα ψήγμα ελπίδας εθνικής επιβίωσης. Υπάρχει ελπίδα; Ντρέπομαι σαν βλέπω συμπατριώτες μου με τα πράσινα, μπλέ, κόκκινα και κίτρινα πλαστικά σημαιάκια να τα ανεμίζουν σαν κουρδισμένα κουκλάκια. Ντρέπομαι όταν βλέπω Έλληνες ανεξαρτήτως μόρφωσης και οικονομικής καταστάσεως, να χαϊδεύουν τους πολιτικάντηδες στη πλάτη, περιμένοντας κάποιο κοκαλάκι να πέσει από το πλούσιο τραπέζι των αρχόντων. Αισχύνομαι γι’ αυτούς που τρέχουν να προϋπαντήσουν τους αρχηγούς, που τους φιλούν τα χέρια, που σπρώχνονται για να φωτογραφηθούν μαζί τους, που κουνάν επιδοκιμαστικά το κεφάλι τους στη κάθε αρλούμπα του αρχηγού, δούλοι εκ γενετής, ελλείψει παιδείας. Είναι αδιανόητο να τιμώνται αυτοί που  οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή.




Τους χρειάζεται μόνο ξεμπρόστιασμα και περιφρόνηση. Αυτοί που ξεπουλήσανε το λαό μας  και μας κάνανε διακονιαραίους. Μίλαγα με ένα λαμπρό νεαρό αρχαιολόγο προχθές, με καλές σπουδές και φυσικά χωρίς σταθερή εργασία. Προσπαθούσα να τον πείσω ότι εμείς στην ηλικία του δεν είχαμε πρόβλημα επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν είχαμε ανασφάλεια και του φαινότανε απίστευτο. Του έλεγα ότι εμάς δεν μας τσόνταραν οι γονείς μας για να επιβιώσουμε, αλλά τουναντίον εμείς τους βοηθούσαμε και του φαινότανε ολωσδιόλου ακατανόητο και απρόσιτο.  Του έλεγα ότι δε μας περνούσε η ιδέα φόβου έναντι της Τουρκίας και ξαφνιάστηκε. Νόμιζε ότι πάντα αυτή η πατρίδα ήταν δουλική, χωρίς περήφανους άντρες  και ότι ο λαός μας πάντοτε  επανικοβάλετο επί τω ακούσματι ,Τούρκος. Τον ρώτησα αν υπηρέτησε και μου είπε το τάγμα του στο πεζικό. Έκανες εκπαίδευση; του είπα με ενδιαφέρον. Ναι βεβαίως μου είπε. Καθαριότητες αγγαρείες, προσκλητήρια. Μα αυτό δεν είναι εκπαίδευση, αντέτεινα. Έμεινε έκπληκτος. Βολή έστω σαν πολυβολητής έκανες; Όχι μου απήντησε φυσικότατα, έπρεπε; Κοίταξε κύριε Μεϊμαράκη τα κατορθώματά σου με τις εννιάμηνες θητείες. Δες αν έχεις φιλότιμο τη κατάντια της άμυνας. Ευτυχώς που κατάφερες να μας αφήσεις καινούργιες ηγεσίες, μεγάλος ο μισθός σου. Ο πρωθυπουργός μας   πως αισθάνεται τώρα που έπεσε η αυλαία; Είναι ευχαριστημένος που έφερε το Γιώργο έξι μονάδες μπροστά; Του ασκήσαμε σκληρή κριτική από την αρχή γιατί ήμασταν σίγουροι για το αποτέλεσμα, εξαιτίας των προσώπων που επέλεξε για να κυβερνήσει τη χώρα. Όλοι αυτοί ένα είχαν στο μυαλό  τους, μόνο πως να κάνουν «μπάζα», όπως και οι προηγούμενοι του ΠΑΣΟΚ. Άμιλλα για ακόμη περισσότερη διαφθορά.




Τι κέρδισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η πατρίδα, αν τα ποντίκια παίρνανε μισθούς 500.000 Ευρώ από μια κατεστραμμένη οικονομία; Τι κέρδισε που έκανε πλούσιους υπουργούς και διάφορα κολλητήρια δίπλα τους; Ο ξάδερφος και οι άλλοι σκανδαλοποιοί τον ποτίσανε το πικρό ποτήρι της αχαριστίας. Κύριε πρωθυπουργέ αυτά που είπες στη ΔΕΘ προχθές γιατί δεν τα είπες στην αρχή, το 2004 για να είσαι ευθύς και ειλικρινής με το λαό; Ακόμα θα κυβερνούσες  Ενδιαφέρον ψυχολογικό σύνδρομο. Το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται ενδεδυμένο τη πανοπλία της κάθαρσης. Απίστευτο! Όμως στην Ελληνική αμνησία όλα μπορούν να συμβούν. Θα πατάξουμε  τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, κραυγάζει ο Γιώργος.




Υπάρχει έστω και ένας εχέφρων πολίτης σ΄αυτή τη χώρα που δε θυμάται απλώς ποιος έφερε τις μίζες, τα δωράκια, τις καταχρήσεις την αλόγιστη σπατάλη; Ποιος έβαλε τη χώρα στη χωρεία των πλέον διεφθαρμένων χωρών του κόσμου; Ποιος λανσάρισε τους νονούς, τους νταβατζήδες, το κτηματολόγιο, το χρηματιστήριο; Ποιός έκανε εμπόριο με τα οπλικά συστήματα,  ποιος κουβαλούσε τα περιβόητα τούβλα. Ποιος τριπλασίασε το  Δημόσιο χρέος; Ποιο τσάκωσαν με τα λεφτά της Siemens. Ποιος κοινωνικοποίησε τη διαφθορά.  Ποιος Έλληνας δε θάθελε να ξανανιώσει στιγμές εθνικής περηφάνιας των  εκσυγχρονιστών, τύπου Ιμίων, Οτσαλάν, Μαδρίτης, Ελσίνκι, Σχεδίου Αννάν; Ερωτώ ποιος δε θάθελε να ξαναδεί υπουργό τη κυρία που θέλει να αντικαταστήσει την Ελληνική γλώσσα με την Αγγλική; Αυτή που προσκυνούσε τους Τούρκους για να μην μας φάνε κανένα νησί; Είμαστε  έτοιμοι να χειροκροτήσουμε την επάνοδο των Ρεπούσηδων για τα νέα οθωμανικά μας βιβλία. Να καμαρώσουμε και πάλι τη Γκιούλ Καραχασάν στο πλευρό του επίδοξου πρωθυπουργού μας. Με τέτοια εχέγγυα, πώς να μην κάνεις τον Αρχάγγελο της κάθαρσης; Πολλά καλά μας περιμένουν. Πράσινος παράδεισος και πάλι. Αφού καλοπεράσαμε με τον μπλέ.  Με ευκαιρίες για όλους του νέους. Και στο τέλος-τέλος αν δε μας βγεί ο Γιωργάκης δε θα στεναχωρηθούμε, θα έχουμε το Κωστάκη σε αναμονή. Εκτός κι αν προτιμάτε τον άτακτο Μιχαλάκη, που θα επιστρέψει από τη Γερμανία όπου πήγε και πάλι με το γιο του να δεί την Μπάγερν Μονάχου. Αδυναμίες είναι αυτές. Εμείς μείναμε μόνοι με τα αποκαίδια της πολιτικής που ρήμαξε τη πατρίδα μας.  Νιώθω ελεύθερος, σκέπτομαι ελεύθερα και Ελληνικά, γιατί δεν είμαι δούλος κανενός κόμματος. Οι δούλοι ποτέ δεν έχουν πρόβλημα, το πολύ-πολύ αντί του κομματικού αφέντη να έχουν στο σβέρκο το Τούρκο.


Δ Δήμου     Πέμπτη  10/09/2009



Read more...

Η ατζέντα του φόβου



Του Δημήτρη Μυ

Βασικός κρίκος στην αλυσίδα της χειραγώγησης μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Κατά κανόνα χρησιμοποιείται όταν εξαντλούνται οι υποδόριοι μηχανισμοί ελέγχου της. Με άλλα λόγια ο εκφοβισμός εμφανίζεται όταν η εξουσία έχει εξαντλήσει τα αποθέματα πειθούς που μπορεί να χρησιμοποιήσει. Δεν λέμε κάποιο... μυστικό αν υποστηρίξουμε ότι στην υπό χρεοκοπία Ελλάδα ολοένα και λιγότεροι εμφανίζονται διατεθειμένοι να πειστούν πως η πολιτική του Μνημονίου και του ΔΝΤ είναι ο μονόδρομος της σωτηρίας...
Είναι προφανές ότι, όσο μεγαλώνει η δυσαρέσκεια για τις πολιτικές επιλογές της άγριας, δίχως τέλος και προοπτική λιτότητας, τόσο μεγαλύτερες δόσεις φόβου απαιτούνται για την εξασφάλιση της ακινησίας και της σιωπής της κοινωνίας.
Ας μην ξεχνάμε τα πρώτα «επιχειρήματα» της κυβέρνησης προκειμένου να στηρίξει τις επιλογές της: «Δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις». Τώρα λοιπόν με τον καιρό αποδεικνύεται ότι ο μηχανισμός «στήριξης» λειτουργεί μόνο υπέρ των ευρωπαϊκών τραπεζών και των άλλων πιστωτών. Έτσι κι αλλιώς οι μισθοί, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και οι θέσεις εργασίας γίνονται στάχτη και μπούρμπερη ακριβώς λόγω του Μνημονίου που συνοδεύει αυτόν τον «μηχανισμό».
Καλό είναι να κρατήσουμε στο μυαλό μας και τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός απείλησε με εθνικές εκλογές αν δεν του αρέσει το αποτέλεσμα των επικείμενων αυτοδιοικητικών.
Οι πρωθυπουργικές απειλές υπονοούν την ανάγκη του να απευθυνθεί σε ένα φοβισμένο ακροατήριο, το οποίο ωστόσο δεν προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις. Η κοινωνία μπορεί να μοιάζει σιωπηλή, αλλά η «σιωπή» της «ακούγεται» περισσότερο ως οργή παρά σαν φόβος...
Αντιμέτωπη με την πολιτική της πιο άγριας λιτότητας μεταπολεμικά, η οποία συνεχώς γίνεται σκληρότερη, η ελληνική κοινωνία είναι προφανές ότι δεν τρομάζει από τον κρότο των «βεγγαλικών» που στάλθηκαν τις τελευταίες μέρες ταχυδρομικά σε πρεσβείες εντός και κυβερνητικές υπηρεσίες εκτός Ελλάδος. Έχει ωστόσο κάθε λόγο να ανησυχεί για τον τρόπο και τις μεθόδους με τις οποίες θα χρησιμοποιήσει η εξουσία τους δράστες και τις ενέργειές τους. Η αντιτρομοκρατία άλλωστε είναι εξειδικευμένη στην παραγωγή φόβου σε μεγάλες δόσεις.
Κι όπως λέγεται (δικαίως), «ο φόβος φυλάει τα έρμα», τα οποία στην προκειμένη περίπτωση είναι πολλά και με τάση απομάκρυνσης από μεγάλα κομματικά μαντριά.
Ας μην ξεχνάμε ότι την Κυριακή, μια μέρα πριν αρχίσει το μπαράζ εκρήξεων παγιδευμένων δεμάτων, δημοσιευόταν στο «Βήμα της Κυριακής» μια συνέντευξη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου, ο οποίος περιέγραφε ως εξής τους παράγοντες αποσταθεροποίησης για τους οποίους μίλησε ο πρωθυπουργός λίγες μέρες πριν, όταν έθετε στην κοινωνία το εκβιαστικό δίλημμά του εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών:

«Είναι (σ.σ.: αυτοί οι «παράγοντες αποσταθεροποίησης») η όσμωση ενός λόγου ο οποίος αμφισβητεί την κρατική υπόσταση και όχι απλώς την πολιτική της κυβέρνησης και η συντονισμένη χρησιμοποίηση μικρών αλλά πολύ αποτελεσματικών ομάδων, οι οποίες θα διαδηλώνουν ή θα παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή κατά τρόπο που να εξυπηρετεί τη δική τους τάση για επίδειξη».
Η επεξήγηση αυτή εύκολα μπορεί να προκαλέσει την ανησυχία ότι ίσως η κυβέρνηση θελήσει να αξιοποιήσει τις στρακαστρούκες (μέχρι τον προθάλαμο της... Μέρκελ έφτασε η χάρη τους) προκειμένου να πείσει το τσαντισμένο «πόπολο» ότι η χώρα απειλείται με αποσταθεροποίηση.
Οι εποχές είναι και δύσκολες και πονηρές και ας ελπίσουμε η χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού πως «η δημοκρατία μας δεν τρομοκρατείται» να είναι τελεσίδικη. Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς, η κυβέρνηση δεν πρέπει να έχει παράπονο από τη σποραδική αλλά θορυβώδη και κάποτε επώδυνη εμφάνιση τέτοιου είδους ακραίων ενεργειών.
Ήδη η δολοφονία των εργαζομένων στη Marfin αποτέλεσε την ταφόπλακα των πρώτων (και τελευταίων...) μεγάλων κινητοποιήσεων κατά της προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ και των μέτρων που ήταν σίγουρο ότι θα φέρει.
Τώρα το μπαράζ παγιδευμένων επιστολών και δεμάτων έρχεται λίγα μόνο εικοσιτετράωρα μετά την έκφραση «ανησυχίας» του πρωθυπουργού για αποσταθεροποίηση της χώρας αν δεν ψηφιστούν οι υποψήφιοί του στην αυτοδιοίκηση. Μπόνους «επικοινωνιακό» για την κυβέρνηση και η πανεύκολη σύλληψη των δύο νεαρών με όπλα και αλεξίσφαιρα. Τι άλλο θα μπορούσε να χρειάζεται η κυβέρνηση για να υπαινιχθεί μύριους κινδύνους κλείνοντας πονηρά το μάτι στην κατηγορία των ψηφοφόρων που άκρως υποτιμητικά ονομάζονται από δημοσιογράφους και αναλυτές... «νοικοκυραίοι»;


Από το Ποντίκι

Read more...

About This Blog

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP