Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ


Κάποια μέρα θα πρέπει μια ομάδα αναλυτών να ασχοληθεί σοβαρά και με την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή.Θα είχε ενδιαφέρον να μπορούσε να πέσει φως στα κίνητρα και στις πράξεις του. Σπάνια πολιτικός αρχηγός ( και παράταξη) κατάφερε μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να κατασπαταλήσει ένα τόσο μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο εμπιστοσύνης και να βουτήξει στο βάραθρο της ανυποληψίας και της ανικανότητας.
Ειλικρινά θέλει μεγάλο ταλέντο για να το καταφέρεις και πολλή εκπαίδευση. Ευτυχώς δεν πήγαν χαμένα τα λεφτά και οι δωρεές του θείου στα Tufftς και Harvard για την απόκτηση των πανάκριβων πτυχίων.
Τουλάχιστον έμαθε το στιλ που είναι sine qua non για τους απόφοιτους τέτοιων σπουδαίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Τέτοιο στιλ που ο γνωστός κράχτης της δεξιάς Γ. Μαρίνος από την στήλη του στο Βήμα δεν δίστασε να τον παρομοιάσει με τον Μεταξά όταν είπε το ΟΧΙ και μπήκε η Ελλάδα σε πόλεμο με την Ιταλία (κάπου εκεί ανατρίχιασα).Τον παρουσίασε σαν ένα ηρωικό ηγέτη που τόλμησε επιτέλους να πει την αλήθεια στο λαό. Βέβαια παρακάτω στο άρθρο του ο κ. Μαρίνος κατηγόρησε ακόμα και την κυβερνητική ΕΡΤ για αντικυβερνητική προπαγάνδα και όλα τα ΜΜΕ για το γεγονός ότι έχουν δημιουργήσει λανθασμένη εντύπωση για την οικονομική κρίση με αποτέλεσμα την πτώση της ικανότατης κυβέρνησης.Ο αρθρογράφος παρέλειψε να μας πει τι έλεγε όλα αυτά τα χρόνια ο πρωθυπουργός και γιατί αφού ήξερε την αλήθεια δεν μας την έλεγε; Επίσης παρέλειψε να μας πει πως γίνεται και κάθε φορά τα ασθενέστερα στρώματα που ενώ έχουν την μικρότερη ευθύνη για την κρίση, αντίθετα είναι αυτοί που πρέπει να σηκώσουν και το μεγαλύτερο βάρος.Υποθέτω ότι έχει να κάνει με το χαμηλό επίπεδό μας , το οποίο μας εμποδίζει να αντιληφθούμε τις μικρο-μακρο οικονομικές θεωρίες που παίζουν στα δάκτυλα ειδήμονες σαν αυτόν.
Έτσι, συμπεραίνουμε αβίαστα ότι , στον Κώστα Καραμανλή δεν έμεινε τίποτα άλλο από την ηρωική έξοδο καμικάζι, απέναντι στα πράσινα στίφη του Τζένγκις Χαν (βλ. Γ.Α.Π.) που πολιορκούν το κάστρο της εξουσίας και της ρεμούλας ,υποδυόμενος τον ρόλο του μαχητή μέχρις εσχάτων , ελπίζοντας έτσι να διασωθεί η υπόληψη του στα μάτια της δεξιάς κομματικής βάσης τηρώντας τον κώδικα του νεοδημοκρατικού Μπουσίντο.
Ο τρόπος διακυβέρνησης του καθώς και η λογική του στην επιλογή των συνεργατών του θα μένει στην ιστορία .Αν έχεις αλήθεια τέτοιους έμπιστους τότε τι τους θες τους πολιτικούς αντιπάλους άραγε;
Ποια ήταν τα κριτήριά του -αν υπήρχαν- όταν διάλεγε τους συνεργάτες του και τους ανέθετε ρόλους και καθήκοντα;Μήπως η αποκατάστασή τους μετά από τόσα χρόνια κομματικού αγώνα για την κατάληψη του Ιερού Δισκοπότηρου της εξουσίας ;Αν είναι έτσι τότε πάσο..
Μήπως τελικά το κόμμα του δεν είναι τίποτα άλλο από μια παρέα ανθρώπων με κοινά συμφέροντα και χωρίς καμιά ιδεολογία να τους συνδέει στο βάθος και αυτός απλά προσπάθησε να κάνει τον διαιτητή και τον τροχονόμο και κοιτούσε μόνο απορημένος όταν τον "άδειαζαν" με τις προκλητικές και αδηφάγες συμπεριφορές τους;
Σε πολλές περιπτώσεις ψέλλιζε δικαιολογίες και σε άλλες εκστόμιζε βαρύγδουπες πολεμικές δηλώσεις σηκώνοντας το γάντι στις προκλήσεις των "νταβατζήδων" που δεν τον άφηναν να κυβερνήσει και που ένα μεγάλο μέρος τους κληρονομήθηκε από το ΠΑΣΟΚ για να λέμε την αλήθεια.Θα προσπαθήσουμε όμως να ξεχάσουμε ότι επί των ημερών του η θέση τους ισχυροποιήθηκε όσο ποτέ αφού τους έδωσε και την νεοφιλελεύθερη ευλογία να ασελγούν πάνω μας απαλλαγμένοι ακόμα περισσότερο από τον κρατικό έλεγχο.
Στο τέλος νόμισε ότι μαχαιρώθηκε από τους "Βρούτους" που ο ίδιος έτρεφε, σαν ένας άλλος Ιούλιος Καίσαρας. Αυτό όμως δεν έγινε γιατί θέλησε να τους χαλιναγωγήσει αλλά γιατί ποτέ δεν κατάλαβε ότι αυτός και οι κολλητοί του αποτελούσαν μέρος του προβλήματος.Τελικά οι περισσότεροι αντιλήφθηκαν ότι "ο Πρωθυπουργός είναι γυμνός", αφού ο μανδύας του "αδιάφθορου πολεμιστή" σκάλωσε στα σύρματα της διαπλοκής που άπλωναν οι άοκνοι συνεργάτες του.
Στην εξωτερική πολιτική ήταν δε ανύπαρκτος. Δεν θα ξεχάσουμε τις ηρωικές μέρες στην διάσκεψη κορυφής για το σχέδιο Αναν όταν ήταν κρυμμένος και αυτός και οι συνεργάτες τους στις σουίτες τους και άνοιγαν μόνο στο "ρούμ σέρβις" από φόβο μην τους ζητήσουν να πάρουν θέση και πουν καμία κοτσάνα και χάσουν μονάδες στις δημοσκοπήσεις .Άφησαν μόνους τους Κύπριους να τα βγάλουν πέρα και να σηκώσουν το βάρος του ΟΧΙ , για να μπορούν μετά να το παίξουν Πόντιοι Πιλάτοι .(Για να προλάβω και μερικούς, όχι δεν ξέχασα την θέση του Γιωργάκη, απλά δεν έχει θέση εδώ τώρα).
Όσο για το Σκοπιανό , που να μην ήταν και Μακεδόνας με ιδιαίτερη ευαισθησία για το θέμα; Αν δεν ανήκε στην "δεξιά του Κυρίου" θα τον είχε αφορίσει από καιρό ο Άνθιμος.
Πλάκα ιδιαίτερη δε είχε όταν είπε ότι ο ΛΑΟΣ είναι ένα κόμμα που έχει ακραίες και ανεύθυνες λαϊκίστικες ιδέες.Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας είχε για επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της έναν άνθρωπο ο οποίος μόλις αποχώρησε από την ενεργό υπηρεσία, προσχώρησε στο παραπάνω κόμμα που στόλισε ο Πρωθυπουργός με τους προηγούμενους χαρακτηρισμούς. Δηλαδή και ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ είχε "ακραίες και ανεύθυνες λαϊκίστικες ιδέες" .Πως τότε ο ίδιος είχε τοποθετήσει έναν τέτοιο άνθρωπο σε ένα τέτοιο πόστο;
Πρέπει ή δεν πρέπει να ανησυχούμε για την ορθή κρίση του , ή μήπως απλά πρέπει να χαρούμε που φεύγει ;
Προσοχή όμως γιατί έρχεται ο αντικαταστάτης του φορώντας το βελούδινο γάντι της ήπιας κολονοσκόπησης , συγγνώμη, προσαρμογής ήθελα να πω, και στο τέλος το πανηγύρι μπορεί να καταλήξει σε θρήνο , για ακόμη μια φορά.
Τελικά στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να κάνεις καθόλου αντιπολίτευση.
Η κάθε κυβέρνηση τα καταφέρνει μια χαρά να γκρεμιστεί από μόνη της.
Όσο για τους Έλληνες ....Εμείς μένουμε κάθε φορά με την ελαφρά μέθη του προεκλογικού αγώνα και την χαρά ότι μαυρίσαμε την ανίκανη κυβέρνηση που μας χαντάκωσε μέχρι να μας προκύψει η επόμενη.

About This Blog

  © Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP